INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynajmu pojazdów zastępczych dla klientów Spółki na czas naprawy lub przeglądu- jest prawidłowe;

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2007 r. wpłynął do tut. Biura wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynajmu pojazdów zastępczych dla klientów Spółki na czas naprawy lub przeglądu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w szczególności sprzedażą, serwisem i obsługą samochodów, jest bowiem autoryzowanym dealerem samochodów. W celu realizacji swej działalności Spółka zmuszona będzie wynajmować samochody osobowe, które przeznaczone będą dla klientów pozostawiających swoje samochody w serwisie, na czas trwania naprawy lub przeglądu – jako samochody zastępcze. Przy obecnej ilości klientów Spółka nie posiada bowiem dostatecznej ilości własnych samochodów zastępczych. Samochody osobowe wynajmowane w celu ich udostępnienia klientom jako samochody zastępcze nie będą stanowiły składników majątku Wnioskodawcy i wynajmowane będą od firm zajmujących się profesjonalnie wynajmem samochodów, często tylko na kilka dni. Będą one udostępnianie klientom zależnie od charakteru napraw i umowy z klientem bądź odpłatnie, bądź bez dodatkowych opłat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć wydatki z tytułu używania niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych samochodów osobowych używanych przez klientów jako samochody zastępcze, do kosztów prowadzonej działalności, stanowiącej koszty uzyskania przychodów, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów...

Zdaniem Wnioskodawcy przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczy kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu”. Zdaniem Spółki możliwe jest zaliczenie kosztów używania samochodów wynajętych i oddanych następnie klientom jako samochody zastępcze do kosztów prowadzonej działalności stanowiących koszty uzyskania przychodu, pomimo nieprowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w okresie kiedy samochód jest w dyspozycji klienta. Koszty używania takich samochodów są kosztem uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy, ponieważ Spółka ponosi te koszty w związku z świadczeniem usług przeglądów i napraw gwarancyjnych i pogwarancyjnych samochodów i koszty te SA przenoszone na klienta bądź w cenie usług naprawy czy przeglądu, bądź jako czynsz najmu (podnajmu). Taki wniosek wynika przede wszystkim z wykładni gramatycznej cytowanego przepisu, który mówi o „przebiegu pojazdu dla celów podatnika” tymczasem po udostępnieniu samochodu klientowi, przebieg pojazdu będzie następował dla celów klienta, dane dotyczące daty i celu wyjazdu czy opisu trasy w istocie znane SA jedynie klientowi, któremu udostępniono samochód zastępczy. Interpretację taka wydał również Małopolski Urząd Skarbowy w dniu 29 lipca 2005 roku. Jest ona opublikowana na stronie internetowej Ministra Finansów pod sygnatura DP1/423-12/05/54339.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.