UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości akceptacji faktury wystawionej przez nabywcę towaru w przypadku udzielenia stosownego pełnomocnictwa Spółce.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. k. (dalej: Wnioskodawca albo Spółka) jest podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Polski. Spółka prowadzi w Polsce działalność gospodarczą i jest zarejestrowana na terytorium kraju dla celów VAT. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa towary/usługi od polskich dostawców.

Spółka zawiera z niektórymi dostawcami na podstawie § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.; dalej: rozporządzenie ws. faktur) umowy upoważniające ją do wystawiania faktur korygujących w imieniu i na rzecz swojego dostawcy (dalej: umowy samofakturowania). Spółka nadmieniła, iż w procesie samofakturowania wystawia wyłącznie faktury korygujące - faktury sprzedaży są wystawiane przez dostawców (prawidłowość tego procesu została potwierdzona w interpretacji indywidualnej z dnia 31 października 2011 r., sygn. ILPP4/443-533/11-2/BA, wydanej na wniosek Spółki). Co do zasady, wystawiane przez Wnioskodawcę faktury korygujące dotyczą znajdujących się na fakturze błędów w ilości bądź cenie dostarczonych towarów. Tym samym faktury korygujące odpowiednio zmniejszają cenę nabytych towarów, jak również podatek VAT naliczony. Spółka stosownie zmniejsza w takiej sytuacji kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres wystawienia takiej faktury. W zależności od okoliczności może się również zdarzyć, iż faktura korygująca będzie zwiększała kwotę obrotu i podatku naliczonego pierwotnie zafakturowanych przez dostawcę.

Powyżej opisane umowy spełniają wszelkie przesłanki zawarte w § 6 rozporządzenia ws. faktur, tj. stwierdzają w szczególności, że:

• podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi (tj. kontrahent Spółki) upoważnia Wnioskodawcę do wystawiania faktur korygujących w jego imieniu i na jego rachunek,
• Spółka wystawia faktury korygujące zgodnie z obowiązującymi przepisami.
  
  

Na mocy zawieranych umów, Spółka jest uprawniona do wystawiania w imieniu i na rachunek dostawców faktur korygujących. Faktury korygujące wystawione przez Wnioskodawcę w imieniu i na rachunek dostawców spełniają wszystkie wymagania, jakie zostały przewidziane dla faktur korygujących w przepisach Ustawy o VAT oraz przepisach rozporządzenia ws. faktur. W szczególności jest na nich wskazany podmiot wystawiający fakturę korygującą (tj. Spółka) oraz informacja, że faktura korygująca została wystawiona w imieniu i na rzecz dostawcy.

Jednym z warunków implementacji umowy samofakturowania przewidzianym w § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b rozporządzenia ws. faktur, jest obowiązek podatnika dokonującego nabycia towarów lub usług oraz wystawiającego fakturę VAT (w tym przypadku Wnioskodawcy), przedstawienia drugiej stronie oryginału i kopii faktury (w tym także faktury korygującej) do jej akceptacji w formie podpisu. Celem przyspieszenia procesu fakturowania w powyżej przewidzianym trybie, Spółka rozważa możliwość udzielenia przez dostawcę wybranemu pracownikowi Spółki (lub pracownikom) pełnomocnictwa szczególnego uprawniającego tego pracownika do podpisywania (akceptacji) w imieniu dostawcy faktur korygujących wystawianych przez Wnioskodawcę na mocy umowy samofakturowania.

Alternatywnie, Wnioskodawca i jego dostawcy rozważają możliwość udzielenia Spółce przez dostawcę pełnomocnictwa szczególnego, uprawniającego Spółkę jako osobę prawną do podpisywania (akceptacji) w imieniu dostawcy faktur korygujących wystawianych przez Wnioskodawcę na mocy umowy samofakturowania z możliwością udzielenia przez Spółkę dalszego pełnomocnictwa w tym zakresie osobie trzeciej (pracownikowi Spółki). Spółka jako podmiot umocowany do dokonywania akceptacji w imieniu dostawcy faktur korygujących udzielałaby następnie dalszego pełnomocnictwa swoim pracownikom, którzy byliby odpowiedzialni za podpisywanie (akceptację) faktur korygujących w imieniu dostawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy akceptacja w formie podpisu, o której mowa w § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b rozporządzenia ws. faktur, może zostać dokonana przez pracownika Spółki (nabywającej usługi lub towary od dostawcy, z którym Spółka zawarła umowę samofakturowania) upoważnionego przez nią do tej czynności na podstawie pełnomocnictwa szczególnego do podpisywania (akceptacji) faktur korygujących w imieniu dostawcy, udzielonego przez dostawcę Spółce?

Zdaniem Wnioskodawcy, akceptacja faktur korygujących wystawianych w ramach umowy samofakturowania może zostać dokonana przez pracownika Spółki upoważnionego przez nią do tej czynności na podstawie udzielonego jej przez dostawcę pełnomocnictwa do podpisywania (akceptacji) w imieniu dostawcy faktur korygujących wystawianych przez Spółkę na mocy umowy samofakturowania.

Kwestia udzielenia pełnomocnictwa uregulowana została m.in. w art. 98-108 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z powyższymi przepisami, na mocy udzielonego mu pełnomocnictwa, pełnomocnik otrzymuje od mocodawcy umocowanie do dokonania czynności prawnej w jego imieniu ze skutkami dla mocodawcy. Natomiast, w świetle art. 108 Kodeksu cywilnego pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa, albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy.

Powoływane przepisy Kodeksu cywilnego nie ograniczają możliwości udzielania pełnomocnictwa wyłącznie do osób fizycznych. Oznacza to, iż dopuszczalnym jest ustanowienie pełnomocnikiem osoby prawnej, o ile nie ograniczają tego przepisy szczególne.

Jedyne znane Spółce ograniczenie w powyższym zakresie, wynikające z polskich przepisów podatkowych, wynika z art. 137 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r., Nr 8 poz. 60 ze zm.; dalej: Ordynacja podatkowa). Zgodnie z tym przepisem, pełnomocnikiem strony w postępowaniu podatkowym może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych. W konsekwencji, zdaniem Zainteresowanego, polskie przepisy podatkowe nie ograniczają możliwości udzielania pełnomocnictwa osobie prawnej w zakresie wykonywania czynności jaką jest akceptacja faktury korygującej w imieniu dostawcy, o której mowa w § 6 ust. 2 pkt 2 b rozporządzenia ws. faktur.

W uzupełnieniu powyższego, Spółka wskazała, że udzielenie jej przedmiotowego pełnomocnictwa jako osobie prawnej w praktyce skutkuje upoważnieniem osób figurujących w Krajowym Rejestrze Sądowym jako upoważnionych do reprezentowania Spółki. W praktyce zatem, udzielone Spółce pełnomocnictwo powinno być wykonywane przez wskazane powyżej osoby lub przez pracowników Spółki, którzy zostali przez te osoby upoważnione na podstawie dalszego pełnomocnictwa. Ostatecznie w takim scenariuszu strony osiągną analogiczny rezultat jak w przypadku bezpośredniego udzielenia przez dostawcę pełnomocnictwa imiennie wskazanemu pracownikowi Spółki. W efekcie bowiem, odpowiednio umocowani pracownicy Wnioskodawcy będą uprawnieni do podpisywania (akceptowania) w imieniu dostawcy wystawianych przez Spółkę w ramach procesu samofakturowania faktur korygujących. Inny będzie jedynie podmiot upoważniający te osoby do wykonywania tych czynności (w scenariuszu pierwszym dostawca, w drugim Spółka).

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację oraz uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania pierwszego (będącego przedmiotem rozstrzygnięcia w odrębnej interpretacji przyp. tut. Organu), Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym przypadku nie dojdzie do naruszenia interesów mocodawcy (dostawcy towarów lub usług, udzielającego pełnomocnictwa do akceptacji faktur w jego imieniu), w przypadku, gdy będzie on dokładnie poinformowany o działaniach kontrahenta (Spółki) i wyrazi na to swoją zgodę. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, akceptacja faktur korygujących wystawianych w ramach umowy samofakturowania może zostać dokonana przez pracownika Spółki upoważnionego przez nią do tej czynności na podstawie udzielonego jej przez dostawcę pełnomocnictwa do podpisywania (akceptacji) w imieniu dostawcy faktur korygujących wystawianych przez Spółkę na mocy umowy samofakturowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W oparciu o art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

W świetle § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
   
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
   
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
   
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
   
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
   
9. stawki podatku;
   
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
    
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.


Ponadto, w myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.


W świetle § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.


Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia, nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako „FAKTURA VAT”, w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

1. jest podatnikiem zarejestrowanym, jako podatnik VAT czynny;
   
2. ma zawartą z dokonującym dostawy towarów lub świadczącym usługi umowę odpowiadającą warunkom wymienionym w ust. 2, upoważniającą do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów - w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy;
   
3. w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy, o której mowa w pkt 2, dostarczy właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemną informację o zawarciu takiej umowy, zawierającą w szczególności:
   
   1. dane dotyczące dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, z którym zawarł tę umowę,
      
   2. datę zawarcia umowy,
      
   3. okres obowiązywania umowy.
   
   
   

Stosownie natomiast do § 6 ust. 2 rozporządzenia, umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:

1. postanowienia, iż podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi:
   
   1. upoważnia nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek,
      
   2. poinformuje nabywcę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;
2. postanowienia, iż podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług:
   
   1. będzie wystawiał faktury, faktury korygujące i duplikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami,
      
   2. będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi; kopia faktury pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi,
      
   3. poinformuje drugą stronę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;
3. określenie terminu jej obowiązywania, z tym, że termin ten nie może być dłuższy niż 2 lata;
   
4. określenie towarów lub usług, w odniesieniu do których nabywca będzie wystawiał faktury w imieniu i na rzecz dokonującego dostawy lub usługodawcy w okresie obowiązywania umowy.
   
   

W § 6 ust. 3 rozporządzenia postanowiono, iż faktura wystawiana na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca.

Zatem, z powyższych przepisów wynika, że obowiązujące regulacje rozporządzenia przewidują szczególną formę wystawiania faktur jaką jest możliwość wystawiania faktur dokumentujących dostawę towarów lub świadczenie usług przez nabywcę tych towarów i usług, w imieniu dostawcy lub świadczącego usługi. Aby jednak nabywca był upoważniony do wystawiania faktur musi spełnić wskazane powołanymi powyżej przepisami warunki. Niespełnienie lub nienależyte spełnienie warunków do wystawiania faktur przez nabywcę skutkuje z mocy powołanego przepisu brakiem uprawnień dla nabywcy. Powyższe ma zastosowanie również w przypadku niezachowania wymaganej przepisami treści umowy, stanowiącej podstawę dla wystawiania faktur przez nabywcę w imieniu dostawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Polski. Prowadzi w Polsce działalność gospodarczą i jest zarejestrowany na terytorium kraju dla celów VAT. W ramach prowadzonej działalności nabywa on towary/usługi od polskich dostawców. Zawarł on z niektórymi dostawcami na podstawie § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług umowy upoważniające go do wystawiania faktur korygujących w imieniu i na rzecz swojego dostawcy. Spółka nadmieniła, iż w procesie samofakturowania wystawia wyłącznie faktury korygujące. Co do zasady, wystawiane przez Wnioskodawcę faktury korygujące dotyczą znajdujących się na fakturze błędów w ilości bądź cenie dostarczonych towarów. Tym samym faktury korygujące odpowiednio zmniejszają cenę nabytych towarów, jak również podatek VAT naliczony. Zainteresowany stosownie zmniejsza w takiej sytuacji kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres wystawienia takiej faktury. W zależności od okoliczności może się również zdarzyć, iż faktura korygująca będzie zwiększała kwotę obrotu i podatku naliczonego pierwotnie zafakturowanych przez dostawcę. Tak wystawione faktury spełniają warunki określone w przepisach powołanego powyżej rozporządzenia.

Celem przyspieszenia procesu fakturowania w powyżej przewidzianym trybie, Wnioskodawca rozważa możliwość udzielenia Spółce przez dostawcę pełnomocnictwa szczególnego, uprawniającego Spółkę do podpisywania (akceptacji) w imieniu dostawcy faktur korygujących wystawianych przez Wnioskodawcę na mocy umowy samofakturowania z możliwością udzielenia przez Spółkę dalszego pełnomocnictwa w tym zakresie osobie trzeciej (pracownikowi Spółki). Spółka jako podmiot umocowany do dokonywania akceptacji w imieniu dostawcy faktur korygujących udzielałaby następnie dalszego pełnomocnictwa swoim pracownikom, którzy byliby odpowiedzialni za podpisywanie (akceptację) faktur korygujących w imieniu dostawcy.

Wnioskodawca jest zainteresowany, czy akceptacja w formie podpisu, o której mowa w § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b rozporządzenia, może zostać dokonana przez pracownika Spółki, upoważnionego przez nią do tej czynności na podstawie pełnomocnictwa szczególnego do podpisywania (akceptacji) faktur korygujących w imieniu dostawcy, udzielonego przez dostawcę Spółce.

Należy zauważyć, iż przepisy prawa podatkowego nie zawierają wyłączenia możliwości udzielenia odrębnego pełnomocnictwa do dokonywania akceptacji faktur VAT przez pracownika nabywcy towarów i usług. W związku z tym do oceny dopuszczalności takich czynności należy stosować przepisy dotyczące pełnomocnictwa.

Kwestia udzielenia pełnomocnictw uregulowana jest w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Stosownie do art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Zgodnie z § 2 przywołanego przepisu czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności. Zgodnie z art. 99 § 1 cyt. Kodeksu, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego przepisu pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Pełnomocnik może ustanowić dla mocodawcy innych pełnomocników, tylko wtedy, gdy umocowanie takie wynika z treści pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa (art. 106 ww. Kodeksu).

Jednakże w myśl art. 108 Kodeksu cywilnego pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Zgodnie z treścią wskazanego przepisu pełnomocnik może być drugą stroną czynności prawnej w sytuacji, gdy możliwość taka wynika z treści pełnomocnictwa albo jeżeli ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy.

Należy uznać, że obie powyższe przesłanki w przedmiotowej sprawie zostały spełnione. Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż dostawca ma zamiar udzielić Spółce pełnomocnictwa do akceptacji w jego imieniu faktur korygujących. Pełnomocnictwo to będzie zawierało informację o prawie udzielenia przez Spółkę dalszego pełnomocnictwa swoim pracownikom do akceptacji faktur korygujących. W związku z powyższym nie można mówić o naruszeniu interesów mocodawcy, w przypadku gdy jest on dokładnie poinformowany o działaniach nabywcy i wyraża na to swoją zgodę.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż akceptacja faktur korygujących przez upoważnionego pracownika Spółki, na podstawie pełnomocnictwa szczególnego spełniającego wymogi Kodeksu cywilnego, udzielonego mu przez Spółkę działającą na podstawie skutecznego pełnomocnictwa zawierającego informację o prawie Spółki do substytucji udzielonego jej przez dostawcę, wypełni dyspozycje określone w § 6 ust. 2 pkt 2 lit. b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r.

Reasumując, akceptacja w formie podpisu, o którym mowa w powołanym przepisie rozporządzenia, może zostać dokonana przez pracownika Spółki (nabywającej usługi lub towary od dostawcy, z którym Spółka zawarła umowę samofakturowania), upoważnionego przez nią do tej czynności na podstawie skutecznego pełnomocnictwa szczególnego do podpisywania (akceptacji) faktur korygujących w imieniu dostawcy, spełniającego wymogi Kodeksu cywilnego i zawierającego informację o prawie substytucji, udzielonego przez dostawcę Spółce.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanego zostało uznane za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o tym, kto może być ustanowiony pełnomocnikiem, a zatem również o prawidłowości i skuteczności udzielonych pełnomocnictw. Kwestia ta nie jest bowiem uregulowana w przepisach ustaw podatkowych i tym samym nie może być przedmiotem indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej w oparciu o art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Ponadto, tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji został załatwiony wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości akceptacji faktury wystawionej przez nabywcę towaru w przypadku udzielenia stosownego pełnomocnictwa Spółce. Natomiast w pozostałej części wniosek dotyczący podatku od towarów i usług, został rozstrzygnięty odrębnymi interpretacjami indywidualnymi z dnia 7 grudnia 2012 r. o nr ILPP5/443-23/12-2/PG, ILPP5/443-23/12-4/PG oraz ILPP5/443-23/12-5/PG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.