INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2011 r. (data wpływu 13 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze stosunku pracy z tytułu udziału pracowników w imprezach integracyjnych, organizowanych przez pracodawcę ze środków obrotowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze stosunku pracy z tytułu udziału pracowników w imprezach integracyjnych, organizowanych przez pracodawcę ze środków obrotowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zorganizować imprezy dla pracowników w celu ich integracji, polepszenia współpracy między nimi i poprawy atmosfery w pracy. Koszt zorganizowania imprezy sfinansowany zostanie w całości ze środków obrotowych Wnioskodawcy. Pracownicy będą uczestniczyć w imprezie nieodpłatnie. Spotkanie integracyjne będzie miało postać biesiady, która odbędzie się poza siedzibą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca poniesie koszty usługi gastronomicznej lub cateringu oraz rozrywek zapewnianych pracownikom (np. koszt obsługi muzycznej – DJ), które mają służyć integracji.

Podczas spotkań integracyjnych pracownicy Wnioskodawcy będą mogli skorzystać z usług gastronomicznych lub cateringowych świadczonych przez firmę zewnętrzną. Wnioskodawca zaznacza, że pracownicy nie będą mieli przydzielonych racji żywnościowych. Każdy z pracowników będzie miał możliwość wyboru, jaki posiłek (artykuł spożywczy) chce zjeść, jakie napoje chce wypić, itp. Wnioskodawca nie będzie ewidencjonował ilości spożytych przez danego pracownika produktów. Pracownicy będą mogli brać udział w całej imprezie, bądź jej części. Wnioskodawca nie będzie w stanie ewidencjonować wejść i wyjść uczestników.Przed zorganizowaniem imprezy Wnioskodawca zamierza badać poziom zainteresowania takim spotkaniem wśród pracowników. Zakłada, że nie wszyscy pracownicy będą zainteresowani udziałem w imprezie, gdyż część pracowników, ze względu na charakter pracy firmy, będzie musiała w tym czasie świadczyć pracę, inni nie skorzystają ze względów osobistych. Jeżeli pracownicy wyrażą zainteresowanie, Wnioskodawca zorganizuje imprezę. Wnioskodawca nie będzie zatem wiedzieć, ile osób przyjdzie, czy wszyscy będą na całym spotkaniu, czy każdy będzie korzystał ze wszystkich atrakcji. Może się okazać, że dany pracownik uprawniony do wzięcia udziału w imprezie, mimo wcześniejszej deklaracji uczestnictwa, nie przyjdzie z uwagi np. na chorobę lub inne zdarzenie losowe. Przy wejściu na imprezę Wnioskodawca nie będzie w stanie sprawdzić listy obecności, ani ustalić, z jakich atrakcji pracownik korzystał oraz kiedy przyszedł lub wyszedł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy wzięcie udziału w imprezie integracyjnej, zorganizowanej przez pracodawcę, będzie prowadzić do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca powinien zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę w związku z tym, że wezmą oni udział w imprezie integracyjnej...
2. W jaki sposób, w przypadku stwierdzenia, że uczestnictwo w takim spotkaniu będzie stanowić przychód dla pracownika, należy ustalić przychód pracownika, skoro Wnioskodawca nie jest w stanie prowadzić żadnych ewidencji pozwalających na ustalenie, co zje i wypije dany pracownik, z jakich „atrakcji” zapewnianych w czasie imprezie będzie skorzystać, a Wnioskodawca będzie miał trudność w ustaleniu dokładnej listy pracowników, którzy faktycznie będą obecni na imprezie...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do powstania przychodu u pracownika, gdyż Wnioskodawca nie będzie w stanie określić wartości nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez poszczególnych pracowników. Wnioskodawca będzie mógł jedynie stwierdzić, kto został zaproszony na imprezę, ale nie zawsze będzie wiadome, czy rzeczywiście wszystkie osoby zaproszone przyszły i czy korzystały (oraz w jakim zakresie) ze świadczeń oferowanych w czasie imprezy. Wnioskodawca podkreśla, że nie będzie w stanie sprawdzić i ewidencjonować, co i w jakich ilościach pracownik zje, czy wypije, itp. Zatem o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby pracownik skorzystał z pozostawionych do jego dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby precyzyjne ustalenie wartości tegoż świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pogląd ten potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 stycznia 2011 r. ISA/Wr 1284/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j.. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy, stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć należy zatem również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy“, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza zorganizować imprezy dla pracowników w celu ich integracji, polepszenia współpracy między nimi i poprawy atmosfery w pracy. Koszt zorganizowania imprezy sfinansowany zostanie w całości ze środków obrotowych. Pracownicy będą uczestniczyć w imprezie nieodpłatnie. Podczas spotkań integracyjnych pracownicy Wnioskodawcy będą mogli skorzystać z usług gastronomicznych lub cateringowych świadczonych przez firmę zewnętrzną. Przed zorganizowaniem imprezy Wnioskodawca zamierza badać poziom zainteresowania takim spotkaniem wśród pracowników, jednakże nie będzie wiedzieć, ile osób, które zadeklarowały chęć uczestnictwa w imprezie, rzeczywiście przyjdzie, czy wszyscy będą na całym spotkaniu, czy każdy będzie korzystał ze wszystkich atrakcji. Przy wejściu na imprezę Wnioskodawca nie będzie w stanie sprawdzić listy obecności, ani ustalić, z jakich atrakcji pracownik skorzystał oraz kiedy przyszedł lub wyszedł.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że udział w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez pracodawcę stanowić będzie dla pracownika nieodpłatne świadczenie.

Wartość tego świadczenia to koszt jednostkowy udziału poszczególnych pracowników w imprezie. Poruszoną przez Wnioskodawcę kwestię trudności w ustaleniu dokładnej listy pracowników uczestniczących imprezach integracyjnych, należy uznać za problem organizacyjny, możliwy do rozwiązania. Jeżeli odpłatności za zorganizowanie imprezy dokonano ryczałtowo, koszt całkowity należy podzielić przez liczbę wszystkich pracowników, którzy deklarowali chęć wzięcia w niej udziału, a następnie przypisania tak obliczonej kwoty do przychodu ze stosunku pracy uczestników imprezy.

Podkreślić również należy, iż na wysokość przychodu pracownika powstałego w związku z jego uczestnictwem w imprezie integracyjnej nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena, którą uiści pracodawca za zorganizowanie imprezy nie będzie uzależniona od stopnia „skonsumowania” tych atrakcji przez pracowników. Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile i jakie dania i napoje skonsumował pracownik, jak również czy brał udział i w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas imprezy.

Organ podatkowy wskazuje, iż na płatniku ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia przychodu poszczególnym pracownikom. Wartość świadczeń opłaconych za pracownika pracodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, udział w imprezie integracyjnej skutkuje dla pracownika powstaniem przychodu ze stosunku pracy, od którego pracodawca powinien obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z dyspozycją art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca winien zwiększyć przychód pracownika z tytułu umowy o pracę. Przychód pracownika winien być ustalany poprzez podzielenie łącznej ceny zakupu danej imprezy integracyjnej, ustalonej w oparciu o powołany powyżej przepis art. 11 ust. 2a ustawy podatkowej przez liczbę osób, które uczestniczyły w spotkaniu.

Końcowo, odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadła i nie jest wiążąca dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.