Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1011/11-2/JB
z 11 stycznia 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB1/415-1011/11-2/JB
Data
2012.01.11
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Szczególne zasady ustalania dochodu --> Wykaz zasad
Słowa kluczowe
cudzoziemiec
działalność gospodarcza
księga przychodów i rozchodów
księgi rachunkowe
obywatelstwo
przychód
Istota interpretacji
Czy w świetle wyżej wymienionych przepisów, jako obywatel Węgier nieposiadajacy obywatelstwa polskiego, Wnioskodawca zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg handlowych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. 22002 r. Nr 76, poz 694 z póżn. zm.) nawet jeżeli nie osiągnął przychodu netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy, co najmniej w równowartości w walucie polskiej 1.200.000 euro, w konsekwencji czy może od 1 stycznia 2012 r. zrezygnować z prowadzenia księgi handlowej oraz założyć od tego dnia podatkową księgę przychodów i rozchodów?
Wniosek ORD-IN 527 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10.11.2011 r. (data wpływu 14.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 14.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanego przez Prezydenta miasta w dniu 10 lipca 2008 r. Wnioskodawca jest obywatelem Węgier, nie posiada obywatelstwa polskiego. Mieszka w Polsce na stałe od sierpnia 1984 r., od tej pory zawsze posiadał kartę stałego pobytu wydaną przez Wojewodę i odnawianą co kilka lat, obecną kartę pobytu p. Wojewoda wydał Wnioskodawcy w dniu 25.06.2008 r. z okresem ważności na 10 lat. W poprzednim roku obrotowym oraz wcześniejszych latach Wnioskodawca osiągał przychody netto ze sprzedaży nie przekraczające kwoty 100 tys. zł. Po wejściu w życie zmienionych przepisów art. 2 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2009 r., Wnioskodawca zaczął prowadzenie ksiąg handlowych zgodnie z zasadami wynikającymi z wyżej cytowanej ustawy mimo, że co miesiąc rozlicza jedynie od kilku do kilkunastu dokumentów księgowych. Od stycznia 2012 r. Wnioskodawca chciałby zrezygnować z prowadzenia księgi handlowej i zaprowadzić od tego dnia podatkową księgę przychodów i rozchodów. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy w świetle wyżej wymienionych przepisów, jako obywatel Węgier nieposiadajacy obywatelstwa polskiego, Wnioskodawca zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg handlowych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. 22002 r. Nr 76, poz 694 z póżn. zm.) nawet jeżeli nie osiągnął przychodu netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy, co najmniej w równowartości w walucie polskiej 1.200.000 euro, w konsekwencji czy może od 1 stycznia 2012 r. zrezygnować z prowadzenia księgi handlowej oraz założyć od tego dnia podatkową księgę przychodów i rozchodów... Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 24a ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r.. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy. Z kolei art. 24a ust 4 tej ustawy stanowi, iż obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych i spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej za poprzedni rok podatkowy wynosi w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w Euro w przepisach o rachunkowości. Zgodnie z art. 2 ust 1 pkt 2 i 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości ( Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691 ze zm.)w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., przepisy tej ustawy, stosuje się z zastrzeżeniem ust 3 m.in. do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r., Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), stanowi, iż osobą zagraniczną jest osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego. Z kolei art. 13 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej oraz państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze wspólnotą europejską i jej państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach, jak obywatele polscy. Z powyższego wynika, że osoba zagraniczna pochodząca z jednego z państw członków Unii Europejskiej (będąca jego obywatelem), prowadząca działalność gospodarczą w wymiarze nieprzekraczajacym kwoty przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych kwoty 1.200.000 euro, zgodnie z art. 24a ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może prowadzić księgę przychodów i rozchodów, zamiast księgi handlowej. Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od zapisu art. 13 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, inne rozumienie przedstawionego stanu byłoby niezgodne z fundamentalnymi zasadami rynku wewnętrznego, w szczególności w związku z zasadą równego traktowania (inaczej niedyskryminacji) określoną w art. 12 i 43 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Zgodnie z brzmieniem art. 12 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską Ograniczenia swobody przedsiębiorczości obywateli jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego są zakazane w ramach poniższych postanowień. Zakaz ten obejmuje również ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów lub filii przez obywateli danego państwa członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego państwa członkowskiego. Z zastrzeżeniem postanowień rozdziału dotyczącego kapitału, swoboda przedsiębiorczości obejmuje podejmowanie i wykonywanie działalności prowadzonej na własny rachunek, jak również zakładanie i zarządzanie przedsiębiorstwami, a zwłaszcza spółkami w rozumieniu artykułu 48 akapit drugi, na warunkach określonych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego dla własnych obywateli. Z kolei w świetle wyrażonej w art. 43 Traktatu zasady swobody przedsiębiorczości i zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego nad prawem krajowym wynika, że
Ponadto w swoich orzeczeniach Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że postanowienia Traktatu i bezpośrednio obowiązujące akty prawne wydane przez instytucje wspólnotowe po ich wejściu w życie nie tylko automatycznie wyłączają stosowanie jakichkolwiek sprzecznych z nimi aktów prawa krajowego, ale również wykluczają przyjęcie przez parlament państwa członkowskiego nowych ustaw, które byłyby niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego. Ponadto Trybunał wskazał, że przepisy prawa wspólnotowego są bezpośrednim źródłem praw i obowiązków, dla tych wszystkich do których się odnoszą, tj. dla państw członkowskich oraz podmiotów prywatnych będących stronami stosunków prawnych na podstawie prawa wspólnotowego. W świetle powyższych przepisów, w tym miejscu mając na uwadze zasadę równego traktowania obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, osoby fizyczne nieposiadające obywatelstwa polskiego powinny być traktowane, tak jak obywatele polscy i zastosowanie do nich powinien mieć art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, a mianowicie osoby powinny być zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych dopiero po osiągnięciu, za poprzedni rok obrotowy, progu przychodów 1.200.000 euro. Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB1/4160-1/09-2/AŻ, IPPB1/415-459/09-2/KS oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 11.02.2009 r. Nr IBPBI/1/415W-3/09/BK. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy. Ponadto podkreślić należy, iż powoływane we wniosku interpretacje indywidualne wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie wiążą tutejszego organu podatkowego. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.