Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.330.2017.1.PC
z 1 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 września 2017 r. (data wpływu 3 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy dla czynności realizowanych pomiędzy Oddziałem a Spółką córką, Oddział będzie zobowiązany posiadać dokumentację podatkową, o której mowa w art. 9a ustawy podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli zostaną spełnione limity określone w art. 9a ust. 1 i 1d ww. ustawy – jest prawidłowe,
• czy dla określenia limitu wartości transakcji lub innych zdarzeń realizowanych pomiędzy Oddziałem a Spółką Córką, mających wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, określony w art. 9a ustawy podatku dochodowym od osób prawnych, czyli równowartość 2.000.000 euro (i następnie limitu transakcyjnego, rozpoczynającego się od wartości 50.000 euro) należy wziąć pod uwagę przychody lub koszty samego Oddziału, czy też sumę przychodów lub kosztów Oddziału i jego Centrali (czyli skonsolidowane przychody lub koszty) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2017 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy dla czynności realizowanych pomiędzy Oddziałem a Spółką córką, Oddział będzie zobowiązany posiadać dokumentację podatkową, o której mowa w art. 9a ustawy podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli zostaną spełnione limity określone w art. 9a ust. 1 i 1d ww. ustawy,
• czy dla określenia limitu wartości transakcji lub innych zdarzeń realizowanych pomiędzy Oddziałem a Spółką Córką, mających wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, określony w art. 9a ustawy podatku dochodowym od osób prawnych, czyli równowartość 2.000.000 euro (i następnie limitu transakcyjnego, rozpoczynającego się od wartości 50.000 euro) należy wziąć pod uwagę przychody lub koszty samego Oddziału, czy też sumę przychodów lub kosztów Oddziału i jego Centrali (czyli skonsolidowane przychody lub koszty).
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Z. Sp. z o.o. Oddział w Polsce (zwany dalej: „Oddziałem”) jest zagranicznym oddziałem przedsiębiorcy zagranicznego - spółki prawa niemieckiego X (zwana dalej: „Centralą”). Oddział działający w Polsce zawiera umowy handlowe z kolejnym podmiotem, czyli ze spółką Y Sp. z o.o. (zwanym dalej: „Spółką Córką”), w której wspólnikiem posiadającym 100% udziałów jest Wnioskodawca.

Istnieje możliwość, że nieskonsolidowane przychody lub koszty Oddziału, w rozumieniu ustawy o rachunkowości, ujęte w poprzednim roku podatkowym, nie przekroczą limitu 2.000.000 euro, wskazanego w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Istnieje jednak również możliwość, że skonsolidowane przychody lub koszty łącznie Centrali i Oddziału, w rozumieniu właściwych ustaw o rachunkowości obowiązujących w Polsce oraz w Niemczech, przekroczą limit 2.000.000 euro, wskazany w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Można również założyć, że w takiej sytuacji wartość czynności realizowanych pomiędzy Oddziałem i Spółką córką przekroczą również limit 50.000 euro, o którym mowa w art. 9a ust. 1d ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dla czynności realizowanych pomiędzy Oddziałem a Spółką córką, Oddział będzie zobowiązany posiadać dokumentację podatkową, o której mowa w art. 9a ustawy o CIT, jeżeli zostaną spełnione limity określone w art. 9a ust. 1 i 1d ustawy o CIT?
2. Czy dla określenia limitu wartości transakcji lub innych zdarzeń realizowanych pomiędzy Oddziałem a Spółką Córką, mających wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, określony w art. 9a ustawy o CIT, czyli równowartość 2.000.000 euro (i następnie limitu transakcyjnego, rozpoczynającego się od wartości 50.000 euro) należy wziąć pod uwagę przychody lub koszty samego Oddziału, czy też sumę przychodów lub kosztów Oddziału i jego Centrali (czyli skonsolidowane przychody lub koszty)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, legalną definicję podmiotów powiązanych określa ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej jako: „ustawa o CIT”). Przepis art. 11 ust. 5a ustawy o CIT określa, że za podmioty powiązane kapitałowo należy uznać: posiadanie przez dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, udziału nie mniejszego niż 25%.

Natomiast, obowiązek sporządzania szczególnej dokumentacji podatkowej (zwanej dalej: „dokumentacją podatkową”) transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 lub innych zdarzeń ustanawia art. 9a ustawy o CIT. Zgodnie z zapisem art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatnicy, których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro, dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty) są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych innych zdarzeń.

A zatem, uwzględniając definicje ustawowe można powiedzieć, że aby powstały obowiązki w zakresie cen transferowych, niezbędne jest by jeden podmiot posiadał choćby pośrednio 25% udziałów w kapitale innego podmiotu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, Oddział oraz Spółka Córka, z uwagi na posiadanie przez Centralę 100% udziałów w Spółce Córce, stanowią podmioty powiązane, wobec czego czynności (umowy) realizowane między Spółką Córką a Oddziałem są, co do zasady, objęte obowiązkiem sporządzenia dokumentacji podatkowej, wynikającym z art. 9a ustawy o CIT, z tytułu transakcji lub innych zdarzeń, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu lub straty.

Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 października 2015 r. (nr IPPB5/4510-667/15-4/IŚ): każda (...) transakcja wymaga indywidualnej oceny, uwzględniającej całokształt okoliczności faktycznych, a w szczególności analizy wykonywanych funkcji i ponoszonego ryzyka. Wynika to wprost z regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie dokumentowania cen transferowych, a w szczególności z art. 9a ust. 2 updop. Także i w innych ustępach tego przepisu regulacje traktujące o dokumentacji podatkowej wprost nawiązują do transakcji.

Oddział zagranicznego przedsiębiorcy jest jednostką zobowiązaną do prowadzenia ksiąg rachunkowych, co wprost wynika z art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. DzU. Z 2016 r. poz. 1047 ze zm.), przepisy ustawy o rachunkowości (...) stosuje się. (...) do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej oraz z art. 90 pkt 2 usdg, przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Natomiast obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych przewidziano, jeżeli wartość przychodów lub kosztów podatnika w poprzednim roku przekroczyła próg 2.000.000 euro. Wielkość przychodów lub kosztów ustalana jest na podstawie ksiąg rachunkowych. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w cytowanej interpretacji z 29 października 2015 r. (nr IPPB5/4510-667/15-4/IŚ), wyjaśnił że: w celu zastosowania przepisów o cenach transferowych zarówno przedsiębiorstwo, jak i jego zagraniczny zakład powinny przyjąć we wzajemnych rozliczeniach dotyczących transakcji fikcję samodzielności i niezależności zakładu. Skoro fikcja samodzielności i niezależności zakładu ma zastosowanie w odniesieniu do transakcji zawieranych pomiędzy zagranicznym przedsiębiorstwem i polskim oddziałem, to w opinii Wnioskodawcy, w sytuacji rozpatrywania obowiązku udokumentowania transakcji lub innych zdarzeń realizowanych pomiędzy Oddziałem a podmiotem powiązanym, należy wziąć pod uwagę przychody lub koszty wyłącznie na podstawie ksiąg rachunkowych Oddziału, który będzie zawierał umowę ze Spółką Córką, a nie sumy przychodów lub kosztów Oddziału i jego Centrali (skonsolidowanych przychodów lub kosztów).

Podsumowując powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, na gruncie przepisów ustawy o CIT, Oddział jest, co do zasady, zobowiązany do sporządzania dokumentacji podatkowej z tytułu zawarcia umów (realizowania czynności) z podmiotem powiązanym, będącym Spółką Córką, niezależnie od tego, czy czynności te będą miały charakter transakcji czy tzw. „innych zdarzeń”. Natomiast, ustalając wysokość przychodów lub kosztów na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych w oparciu o zapis art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, należy wziąć pod uwagę jedynie przychody lub koszty Oddziału, a nie skonsolidowane przychody lub koszty Oddziału i Centrali. Tym samym, jeżeli przychody lub koszty Oddziału, w rozumieniu ustawy o rachunkowości, ujęte w księgach rachunkowych za poprzedni rok podatkowy, nic przekroczą równowartości 2.000.000 euro, Oddział nie będzie zobowiązany do sporządzenia dokumentacji podatkowej dla transakcji i innych zdarzeń realizowanych ze Spółką Córką.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w części za prawidłowe, a w części za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., dalej: „updop”), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

W myśl art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 updop, podatnicy:

1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:
   
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
      
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
      – lub
2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20.000 euro, lub
   
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20.000 euro lub
      
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20.000 euro
      - są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.
   
   
   

W myśl art. 9a ust. 1a updop podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Stosownie do art. 9a ust. 1d updop, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50.000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2.000.000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20.000.000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50.000 euro powiększoną o 5.000 euro za każdy 1.000.000 euro przychodu powyżej 2.000.000 euro;
2. 20.000.000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100.000.000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140.000 euro powiększoną o 45.000 euro za każde 10.000.000 euro przychodu powyżej 20.000.000 euro;
3. 100.000.000 euro − za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500.000 euro.
   
   

Zgodnie z art. 9a ust. 1e updop, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się również zawartą w roku podatkowym:

1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, w której łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 50.000 euro lub
2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w której wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 50.000 euro.
   
   

Zgodnie z art. 9a ust. 2b pkt 1 updop, dokumentacja podatkowa obejmuje opis transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1, w tym umów zarządzania płynnością, umów o podziale kosztów, dokonywanych pomiędzy podatnikiem, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f – spółką niebędącą osobą prawną, i podmiotami z nimi powiązanymi, zawierający:

1. wskazanie rodzaju i przedmiotu tych transakcji lub innych zdarzeń,
2. dane finansowe, w tym przepływy pieniężne dotyczące tych transakcji lub innych zdarzeń,
3. dane identyfikujące podmioty powiązane dokonujące tych transakcji lub ujmujące te zdarzenia,
4. opis przebiegu tych transakcji lub innych zdarzeń, w tym funkcji wykonywanych przez podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f – spółkę niebędącą osobą prawną, i podmioty z nimi powiązane, angażowanych przez nich aktywów bilansowych i pozabilansowych, kapitału ludzkiego oraz ponoszonych ryzyk,
5. wskazanie metody i sposobu kalkulacji dochodu (straty) podatnika wraz z uzasadnieniem ich wyboru, w tym algorytmu kalkulacji rozliczeń dotyczących tych transakcji lub innych zdarzeń oraz sposobu wyliczenia wartości rozliczeń wpływających na dochód (stratę) podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f – również pozostałych wspólników spółki niebędącej osobą prawną.

Zgodnie art. 9a ust. 4a updop, organ podatkowy może wystąpić do podatnika z żądaniem sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej dla transakcji lub innych zdarzeń, których wartość nie przekracza limitów określonych w ust. 1d lub 1e, w przypadku zaistnienia okoliczności wskazujących na prawdopodobieństwo zaniżenia ich wartości w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej. Żądanie powinno wskazywać okoliczności świadczące o prawdopodobieństwie zaniżenia wartości transakcji lub innych zdarzeń. Podatnik jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej, w terminie 30 dni od dnia doręczenia takiego żądania.

Z powyższych przepisów wyraźnie wynika, że aby mógł powstać wymóg sporządzania wspomnianej dokumentacji konieczne jest ziszczenie się następujących warunków. Po pierwsze musimy mieć do czynienia z transakcją lub innym zdarzeniem jednego rodzaju, po drugie – taka transakcja lub inne zdarzenie musi mieć miejsce między podmiotami powiązanymi. Dana transakcja lub inne zdarzenie jednego rodzaju musi mieć istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika czyli przekraczać w roku podatkowym limit minimalny wskazany w art. 9a ust. 1d updop, dla których łączna wartość transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju przekracza 50.000 euro.

Wątpliwości podatnika dotyczą ustalenia:

• czy dla czynności realizowanych pomiędzy Oddziałem a Spółką córką, Oddział będzie zobowiązany posiadać dokumentację podatkową, o której mowa w art. 9a updop, jeżeli zostaną spełnione limity określone w art. 9a ust. 1 i 1d updop,
• czy dla określenia limitu wartości transakcji lub innych zdarzeń realizowanych pomiędzy Oddziałem a Spółką Córką, mających wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, określony w art. 9a updop, czyli równowartość 2.000.000 euro (i następnie limitu transakcyjnego, rozpoczynającego się od wartości 50.000 euro) należy wziąć pod uwagę przychody lub koszty samego Oddziału, czy też sumę przychodów lub kosztów Oddziału i jego Centrali (czyli skonsolidowane przychody lub koszty).
  
  

Reasumując, jeżeli Odział będzie realizować z danym podmiotem powiązanym (Spółką Córką) transakcje, lub ujmować w księgach rachunkowych w danym roku inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość będzie przekraczać limit wskazany w art. 9a updop, to na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej po przekroczeniu limitów wskazanych w cyt. powyżej przepisach.

Odnosząc się natomiast do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wskazać należy, że Oddział, spółki prawa niemieckiego X, jako jednostka organizacyjna wyodrębniona w strukturze tej Spółki, nie jest odrębnym podatnikiem. Podatnikiem jest, jak wynika z cyt. wyżej art. 1 ust. 1 w powiązaniu z art. 3 ust. 2 updop, spółka prawa niemieckiego X.

W związku z powyższym, ustalając limit wartości transakcji lub innych zdarzeń realizowanych pomiędzy Oddziałem a Spółką Córką, mających wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, określony w art. 9a updop, należy wziąć pod uwagę sumę przychodów lub kosztów Oddziału i jego Centrali (czyli skonsolidowane przychody lub koszty).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

• czy dla czynności realizowanych pomiędzy Oddziałem a Spółką córką, Oddział będzie zobowiązany posiadać dokumentację podatkową, o której mowa w art. 9a updop, jeżeli zostaną spełnione limity określone w art. 9a ust. 1 i 1d updop, należy uznać za prawidłowe,
• czy dla określenia limitu wartości transakcji lub innych zdarzeń realizowanych pomiędzy Oddziałem a Spółką Córką, mających wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, określony w art. 9a updop, czyli równowartość 2.000.000 euro (i następnie limitu transakcyjnego, rozpoczynającego się od wartości 50.000 euro) należy wziąć pod uwagę przychody lub koszty samego Oddziału, czy też sumę przychodów lub kosztów Oddziału i jego Centrali (czyli skonsolidowane przychody lub koszty), należy uznać za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.