2017.02.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPB2.4511.888.2016.2.ACz

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.888.2016.2.ACz
z 7 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku złożonym w dniu 9 grudnia 2016 r., uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), w związku z powyższym, pismem z dnia 11 stycznia 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.888.2016.1.ACz, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 11 stycznia 2017 r. (skutecznie doręczono dnia 16 stycznia 2017 r.), zaś w dniu 24 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania 21 stycznia 2017 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną i posiada I grupę inwalidzką, wydaną w dniu 20 sierpnia 1998 r. (nr akt …) przez ZUS w …. Grupę inwalidzką Wnioskodawczyni otrzymała ze względu na wypadek, w wyniku którego doznała wielu uszkodzeń (m.in. złamanie kręgosłupa, w wyniku czego nastąpiło porażenie kończyn, złamanie kości ramiennej z uszkodzeniem nerwu promieniowego, złamanie panewki prawej i inne obrażenia wewnętrzne). Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS brzmi: „całkowicie niezdolna do pracy i niezdolna do samodzielnej egzystencji – trwale”. Orzeczenie jest trwałe (na stałe).

Wnioskodawczyni chce odliczyć sprzęt, tj. zakup komputera i telefonu. Sprzęt, który Wnioskodawczyni chce odliczyć został zakupiony w 2016 r. na raty – bez odsetek, które zostały spłacone w 2016 r. Wydatek na zakupiony sprzęt poniosła ze swoich własnych środków i nie otrzymała żadnej pomocy na jego zakup. Wnioskodawczyni posiada fakturę na zakupiony sprzęt, tj. komputer i telefon.

Ww. sprzęt Wnioskodawczyni wybrała dlatego, że posiadał ułatwienia dla osób niepełnosprawnych, które spełniały Jej oczekiwania. Zakupiony sprzęt posiada odpowiednie funkcje, które ułatwiają korzystanie z niego przez osoby niepełnosprawne, takie jak pisanie przy pomocy głosu, wybieranie głosowe itp.

Wnioskodawczyni wskazuje, że typowe aplikacje, programy dla niepełnosprawnych ruchowo są często kilkukrotnie droższe od samego sprzętu, dlatego też obecnie Jej na nie stać. Wnioskodawczyni stara się korzystać z udostępnianych wersji darmowych lub tzw. testowych.

Wybierając sprzęt Wnioskodawczyni kierowała się ułatwieniami, które posiada dla Niej jako osoby niepełnosprawnej.

Ww. sprzęt Wnioskodawczyni zakupiła m.in. po to, aby mieć kontakt ze światem zewnętrznym.

Dzięki takim funkcjom jak wybieranie głosowe, pisanie przy pomocy głosu w telefonie i dodatkowym aplikacjom Wnioskodawczyni ma możliwość korzystania z telefonu bez problemów. Dzięki temu Wnioskodawczyni czuje się bezpieczniej wychodząc z domu. Natomiast zakup komputera ułatwia Wnioskodawczyni kontakt z lekarzem, rehabilitantem w sprawach Jej zdrowia i pomocy zdalnej przy rehabilitacji. Ww. sprzęt jest wyposażony w aplikacje, dzięki którym Wnioskodawczyni nie musi korzystać z klawiatury, co jest dużym ułatwieniem i pomocą. Pomaga to również Wnioskodawczyni w integracji ze społeczeństwem.

Dzięki zakupionemu sprzętowi Wnioskodawczyni ma kontakt z lekarzem, rehabilitantem (np. w okresie zimowym gdy nie może opuścić mieszkania), z którym konsultuje się w różnych niepokojących Ją sytuacjach zdrowotnych oraz w celu przepisywania recept na leki, które Wnioskodawczyni pobiera stale itp.

Wnioskodawczyni chce skorzystać z ww. ulgi za 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawczyni może w myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczyć zakup komputera i telefonu od dochodu za 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zakupiony komputer i telefon w myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza się do indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji i ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Zakupione urządzenia techniczne są bardzo przydatne przy rehabilitacji, gdyż bardzo ułatwiają osobie niepełnosprawnej (długotrwale) codzienne funkcjonowanie oraz wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Ww. sprzęt ułatwia Wnioskodawczyni te czynności.

Wnioskodawczyni czytała w Internecie, że ww. sprzęt może odliczyć od dochodu i na dowód tego były podane decyzje Urzędów Skarbowych, np. w Ostrołęce (US15PO-II-415/14/06/KD), Dębicy (PO I 415/36/05), Warszawie (IPPB4/415-132/09-2/JK, IPPB4/415-444/09-4/JS), Nysie i Gdyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W myśl art. 26 ust. 7b ww. ustawy – wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone m.in. w art. 26 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na cele rehabilitacyjne, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty, stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności;
II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g ww. ustawy).

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, że każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia. Zaakcentować należy, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do nich wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne – mające cechy sprzętu, urządzeń i narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiającej tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności, pozostawać musi ścisły związek,

zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,

cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Ustosunkowując się do możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z odliczenia w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, w związku z poniesieniem wydatków na zakup komputera i telefonu zaznaczyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „rehabilitacja”, zatem konieczne jest wyjaśnienie tego pojęcia w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę.

Zgodnie z definicją zawartą w Encyklopedii Multimedialnej PWN, „rehabilitacja” to przystosowanie do czynnego udziału w życiu społecznym osób, które z powodu wad wrodzonych lub nabytych, choroby lub urazu są kalekami, bądź doznały przemijającej lub trwałej utraty zdrowia i stały się na stałe lub na pewien czas inwalidami; rehabilitacja jest procesem złożonym, który ma na celu przywrócenie inwalidzie – w możliwie wysokim stopniu – sprawności organizmu oraz poczucia własnej wartości społecznej, zawodowej i rodzinnej. Wyróżnia się rehabilitację leczniczą, społeczną i zawodową. Rehabilitacja lecznicza jest elementem procesu leczenia, a jej celem jest przywrócenie funkcji utraconych w wyniku choroby lub wyrobienia mechanizmów zastępczych; metody rehabilitacji leczniczej obejmują: fizykoterapię, gimnastykę leczniczą, naukę wykonywania czynności codziennych, zaopatrzenie w protezy i aparaty rehabilitacyjne oraz nauczenie posługiwania się nimi. Rehabilitacja społeczna umożliwia człowiekowi niepełnosprawnemu zyskanie zdolności do życia w społeczeństwie; obejmuje przystosowanie inwalidy do pełnienia odmiennej roli społecznej i do nowych form uczestnictwa w życiu społecznym oraz przygotowanie jego środowiska pod względem psychicznym (akceptacja osobowości i potrzeb inwalidy) i warunków pobytu (wyposażenie mieszkania, środki poruszania się i wykonywania codziennych czynności).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną i została zakwalifikowana do I grupy inwalidzkiej na podstawie orzeczenia ZUS wydanego w dniu 20 sierpnia 1998 r. Grupę inwalidzką Wnioskodawczyni otrzymała ze względu na wypadek, w wyniku którego doznała wielu uszkodzeń (m.in. złamanie kręgosłupa, w wyniku czego nastąpiło porażenie kończyn, złamanie kości ramiennej z uszkodzeniem nerwu promieniowego, złamanie panewki prawej i inne obrażenia wewnętrzne). Orzeczenie zostało wydane Wnioskodawczyni na stałe.

Wnioskodawczyni chce odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej za 2016 r. zakup komputera i telefonu. Sprzęt, który Wnioskodawczyni chce odliczyć został zakupiony w 2016 r. na raty, które zostały spłacone w 2016 r. Wydatek na zakupiony sprzęt Wnioskodawczyni poniosła z własnych środków. Wnioskodawczyni posiada fakturę na zakupiony komputer i telefon.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatek poniesiony w 2016 r. przez Wnioskodawczynię na zakup komputera i telefonu przystosowanych dla osób niepełnosprawnych, oraz odpowiednio udokumentowany, będzie mógł zostać zaliczony do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne oraz związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczony od dochodu w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin