2016.12.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP1.4512.937.2016.1.MN
z 30 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 25 listopada 2016 r. (data wpływu 29 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku centralizacji rozliczeń VAT Zarządu D. dla Powiatu Y i Powiatu X – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej (ORD-WS) odnośnie podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku centralizacji rozliczeń VAT Zarządu D. dla Powiatu Y i Powiatu X.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat X (dalej: Wnioskodawca, Powiat X) i Powiat Y (dalej także: Zainteresowany, Powiat Y), dalej razem zwane jako Powiaty, są jednostkami samorządu terytorialnego, działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U.2016.814 z późn. zm., dalej: ustawa o samorządzie powiatowym). Wnioskodawca i Zainteresowany powołali odrębnymi uchwałami wspólną dla siebie jednostkę organizacyjną w postaci Zarządu D. dla Powiatu Y i Powiatu X, z siedzibą w … (dalej: Zarząd). Zarząd funkcjonuje jako jednostka organizacyjna Starostwa Powiatowego w … oraz Starostwa Powiatowego w … na podstawie art. 12 pkt 8 lit. i, w związku z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym. Tym samym, działalność Zarządu obejmuje terytorialnie obszar więcej niż jednego Powiatu.

Organizacja wewnętrzna Zarządu.

Podstawą prawną działania Zarządu jest ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U.2016.1440 z późn. zm., dalej: ustawa o drogach publicznych), ustawa o samorządzie powiatowym, ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U.2013.885 z późn. zm.) oraz inne obowiązujące powszechnie przepisy.

Przedmiotem działalności Zarządu jest wykonywanie obowiązków oraz zadań zarządcy dróg powiatowych w Powiecie X i Powiecie Y, przewidzianych w ustawie o drogach publicznych. Zarząd może wykonywać również inne obowiązki powierzone mu przez Zarząd Powiatu Y i Zarząd Powiatu X. Szczegółowe zadania Zarządu oraz jego strukturę organizacyjną określa Regulamin Organizacyjny jednostki zatwierdzony przez Zarząd Powiatu Y i X oraz Statut zatwierdzony przez Radę Powiatu Y i X.

Zarządem kieruje Dyrektor, zatrudniony na podstawie art. 32 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie powiatowym oraz art. 22 ustawy z dnia 21 listopada z 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U.2016.902 z późn. zm.), który jest powoływany i odwoływany przez Zarząd Powiatu X w porozumieniu z Zarządem Powiatu Y. Źródłem wyboru jest wspólne porozumienie, a nie głosowanie i wybór poprzez zdobycie odpowiedniej ilości głosów.

Podstawą gospodarki finansowej Zarządu są plany finansowe obejmujące wydatki i dochody, opracowane oddzielnie dla Powiatu Y i Powiatu X, a uchwalone przez Radę Powiatu Y i Radę Powiatu X.

Koszty związane z działalnością Zarządu dzielą się na pośrednie (niealokowane) i bezpośrednie (alokowane):

(i) koszty niealokowane tj. ogólne koszty funkcjonowania administracji Zarządu, zgodnie ze statutem Zarządu, są finansowane według klucza alokacji, ustalonego w drodze porozumienia zawartego pomiędzy Powiatem Y i Powiatem X. W chwili obecnej, koszty te finansowane są w 40% z budżetu Powiatu Y i w 60% z budżetu Powiatu X.

(ii) koszty alokowane, związane z wykonywaniem określonych zadań na rzecz konkretnego Powiatu, podlegają bezpośredniej alokacji do jednego z Powiatów.

Przychody z działalności Zarządu podlegają bezpośredniej alokacji do Powiatu Y albo Powiatu X.

Na dzień składania niniejszego wniosku Zarząd wykonuje w niewielkim zakresie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT), jednakże nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: podatnik VAT) z uwagi na spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2016.710 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT).

Obowiązek centralizacji rozliczeń VAT w jednostkach samorządu terytorialnego.

Mając na względzie przepisy ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnych Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz.U.2016.1454) (dalej: ustawa centralizacyjna), Wnioskodawca oraz Zainteresowany są obowiązani do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi (tj. jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi - o ile takie występują) najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Uwzględniając fakt, że Zarząd stanowi jednostkę organizacyjną, powołaną przez dwie jednostki samorządu terytorialnego (Powiat Y i Powiat X), Wnioskodawca i Zainteresowany powzięli wątpliwość co do tego czy począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. rozliczenia w zakresie podatku VAT dotyczące czynności realizowanych przez Zarząd powinny podlegać centralizacji VAT, a jeśli tak, to w jaki sposób centralizacja ta powinna zostać przeprowadzona.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z obowiązkiem centralizacji rozliczeń VAT od 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca i Zainteresowany nie powinni objąć wspólnymi scentralizowanymi rozliczeniami Zarządu, z uwagi na fakt, że Zarząd będzie odrębnym od Powiatu Y i Powiatu X podatnikiem VAT?
W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy zarówno Powiat Y jak i Powiat X powinny ujmować rozliczenia VAT Zarządu w swoich scentralizowanych rozliczeniach VAT?
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, czy centralizacja rozliczeń VAT Powiatu Y i Powiatu X z Zarządem skutkowałaby posługiwaniem się, w transakcjach dokonywanych przez Zarząd, dwoma numerami identyfikacji podatkowej, tj. numerem VAT Powiatu Y i numerem VAT Powiatu X, z uwzględnianiem czynności dokonywanych przez Zarząd w rejestrach podatkowych zarówno Powiatu Y, jak i Powiatu X oraz uwzględnianiem czynności dokonywanych przez Zarząd w deklaracjach VAT zarówno Powiatu Y, jak i Powiatu X?

Zdaniem Wnioskodawcy i Zainteresowanego, w związku z obowiązkiem centralizacji rozliczeń VAT od 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca i Zainteresowany nie powinni objąć wspólnymi scentralizowanymi rozliczeniami Zarządu, z uwagi na fakt, że Zarząd będzie odrębnym od Powiatu Y i Powiatu X podatnikiem VAT.

W przypadku negatywnej odpowiedzi na 1 pytanie, Wnioskodawca i Zainteresowany stoją na stanowisku, że zarówno Powiat Y, jak i Powiat X powinny ujmować rozliczenia VAT Zarządu w swoich scentralizowanych rozliczeniach VAT.

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, Wnioskodawca i Zainteresowany stoją na stanowisku, że centralizacja rozliczeń VAT Powiatu Y i Powiatu X z Zarządem skutkowałaby posługiwaniem się, w transakcjach dokonywanych przez Zarząd, dwoma numerami identyfikacji podatkowej, tj. numerem VAT Powiatu Y i numerem VAT Powiatu X, z uwzględnianiem czynności dokonywanych przez Zarząd w rejestrach podatkowych zarówno Powiatu Y, jak i Powiatu X oraz uwzględnianiem czynności dokonywanych przez Zarząd w deklaracjach VAT zarówno Powiatu Y, jak i Powiatu X.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1.

Podatnik VAT.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wynika zaś istotne wyłączenie spod definicji podatnika. Stosownie do dyspozycji tego przepisu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Przepis ten stanowi implementację art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE seria L z 2006 r., Nr 347, str. 1 ze zm.; dalej: Dyrektywa), głoszącego, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Sposób wykładni art. 15 ust. 6 ustawy o VAT w świetle przepisów Dyrektywy został określony w orzecznictwie NSA. Przykładowo, NSA wskazał w wyroku z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. I FSK 821/14, że z przepisów Dyrektywy wynika, że: „(...) czynności wykonywane przez organ władzy publicznej i w roli tego organu, stanowią przesłankę wyłączenia tych podmiotów z zakresu podatnika VAT. Warunkiem wyłączenia zawartego w tym przepisie jest to, by czynność była wykonywana przez organ władzy publicznej i by czynność ta mieściła się w zakresie ich działań jako organu władzy publicznej”.

Powyższe oznacza, że organ władzy publicznej może być uznany za podatnika VAT w odniesieniu do wykonywanych czynności wyłącznie, o ile wykonuje te czynności samodzielnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - a więc nie w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa. Zasada ta znajduje przełożenie również w kontekście zasad związanych z obowiązkową centralizacją rozliczeń VAT jednostek samorządu terytorialnego, która to centralizacja została unormowana w ustawie centralizacyjnej.

Ustawa centralizacyjna.

Zgodnie z art. 3 ustawy centralizacyjnej jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi (tj. jednostkami budżetowymi, zakładami budżetowymi i obsługującym jednostkę samorządu terytorialnego urzędem) najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Z kolei, art. 4 ustawy centralizacyjnej wskazuje, że jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Ustawa centralizacyjna jest efektem rozstrzygnięcia wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: wyrok TSUE) z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław oraz uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. I FPS 1/13 oraz uchwały NSA z dnia 26 października 2015 r. sygn. I FPS 4/15, w których stwierdzono, że jednostki samorządu terytorialnego oraz ich jednostki organizacyjne stanowią jednego podatnika w świetle ustawy o VAT.

Zgodnie z tezami zawartymi w wyroku TSUE, traktowanie jednostek organizacyjnych (budżetowych) jako jednego podatnika z jednostkami samorządu terytorialnego wynika przede wszystkim z faktu, iż jednostki organizacyjne (budżetowe) charakteryzują się brakiem samodzielności (w tym w szczególności brakiem własnego majątku). Jak wynika z przywołanego wyroku TSUE (pkt. 37-39) jednostki organizacyjne (budżetowe), które:

wykonują działalność gospodarczą w imieniu i na rachunek jednostki samorządu terytorialnego,
nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością, ponieważ odpowiedzialność tę ponosi jednostka samorządu terytorialnego,
nie ponoszą ryzyka gospodarczego, gdyż nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności, bowiem uzyskane dochody są wpłacane do budżetu jednostki samorządu terytorialnego, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu - należy uznać za jednego podatnika VAT z jednostką samorządu terytorialnego.

Tym samym tak Powiat X, jak i Powiat Y powinny dokonać centralizacji rozliczeń VAT z jednostkami organizacyjnymi, które są niesamodzielnymi z punktu widzenia rozliczeń VAT (nieprowadzącymi samodzielnie działalności gospodarczej) jednostkami danego Powiatu. Zgodnie bowiem z uzasadnieniem do ustawy centralizacyjnej, centralizacja rozliczeń VAT dotyczy tych jednostek budżetowych, które nie mogą być uznane za podatników VAT, gdyż nie spełniają kryterium samodzielności.

W konsekwencji, należy dokonać analizy, czy Zarząd samodzielnie wykonuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i w konsekwencji czy może występować jako samodzielny podatnik VAT - co w rezultacie skutkować będzie brakiem obowiązku dokonywania scentralizowanych rozliczeń VAT Powiatu Y i Powiatu X z Zarządem.

Status prawny Zarządu a samodzielność prowadzonej działalności.

Stosownie do art. 8 ustawy o samorządzie powiatowym organami powiatu jest rada powiatu i zarząd powiatu, który, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, wykonuje uchwały rady powiatu i zadania powiatu określone przepisami prawa.

Stosownie do art. 19 ust.1 ustawy o drogach publicznych organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Zgodnie z art. 19 ust. 2 i ust. 4 ustawy o drogach publicznych, zarządcą dróg dla dróg powiatowych jest zarząd powiatu, a zarządzanie drogami publicznymi może być przekazywane między zarządcami w trybie porozumienia, regulującego w szczególności wzajemne rozliczenia finansowe.

W świetle art. 21 ustawy o drogach publicznych zarządca drogi może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca.

Stosownie do przedstawionego stanu faktycznego, Zarząd stanowi jednostkę organizacyjną wspólną dla Powiatu Y i Powiatu X. Zadania Zarządu są określone w ustawie o drogach publicznych, jak również w regulaminie organizacyjnym ustanawianym przez Zarząd Powiatu Y i Zarząd Powiatu X. Zarządem kieruje Dyrektor, który jest powoływany i odwoływany przez Zarząd Powiatu X w porozumieniu z Zarządem Powiatu Y.

W ocenie Wnioskodawcy i Zainteresowanego, brak samodzielności powinien być rozumiany jako całkowita zależność jednostki organizacyjnej od konkretnej jednostki samorządu terytorialnego, z którą miałaby dokonać centralizacji rozliczeń VAT. A skoro tak, Zarząd - jakkolwiek nie posiada odrębnego majątku - nie jest jednostką zależną wyłącznie od Powiatu Y ani Powiatu X. Władztwo każdego z Powiatów nad działalnością Zarządu D. jest ograniczone (przez kompetencje drugiego z Powiatów). Działalność Zarządu obejmuje bowiem terytorialnie obszar dwóch Powiatów.

W związku z powyższym, żaden z Powiatów nie ma samodzielnego władztwa nad Zarządem ani nie może wyłącznie i samodzielnie kontrolować jego działań. Tym samym działania Zarządu nie można uznać za zależne wyłącznie od któregokolwiek z Powiatów.

Dodatkowo, należy podkreślić, że brak jest jakichkolwiek uregulowań prawnych mówiących o tym, w jaki sposób jednostka organizacyjna, podlegająca jednocześnie więcej niż jednej jednostce samorządu terytorialnego, powinna dokonać centralizacji rozliczeń VAT. Jako, że przepisy nie uregulowały tego typu sytuacji, w ocenie Wnioskodawcy i Zainteresowanego brak jest podstaw prawnych do centralizowania Zarządu z Powiatem Y i Powiatem X.

W związku z powyższym, skoro Zarząd jest samodzielny w znaczeniu, że nie jest w pełni zależny ani od Powiatu X, ani od Powiatu y, a także w świetle braku stosownych regulacji prawnych, to zdaniem Wnioskodawcy i Zainteresowanego ani Powiat Y ani Powiat X nie powinny ujmować rozliczeń VAT Zarządu w swoich scentralizowanych rozliczeniach VAT począwszy od 1 stycznia 2017 r.

O tym, że nie wszystkie jednostki organizacyjne podlegają od 1 stycznia 2017 r. obowiązkowej centralizacji rozliczeń VAT przesądza również praktyka organów podatkowych - dla przykładu interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 lipca 2016 r., sygn. ILPP1/4512-1-353/16-2/EB.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2.

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1 (tj. w przypadku uznania, że (i) Zarząd nie działa samodzielnie oraz (ii) obecne przepisy dają podstawę do centralizacji Zarządu), w zgodnej ocenie Wnioskodawcy i Zainteresowanego zarówno Powiat Y, jak i Powiat X powinny ujmować rozliczenia VAT Zarządu w swoich scentralizowanych rozliczeniach VAT.

Przemawiają za tym następujące argumenty:

(i) Wynikający z ustawy centralizacyjnej obowiązek w zakresie centralizacji rozliczeń VAT jednostki samorządu terytorialnego z jej jednostkami organizacyjnymi oraz brak przepisu wyłączającego powyższy obowiązek.

Jak już zostało wspomniane, ustawa centralizacyjna narzuca obowiązek centralizacji rozliczeń jednostek samorządu terytorialnego z podległymi im jednostkami organizacyjnymi.

Odstępstwo od obowiązku centralizacji rozliczeń Zarządu z Wnioskodawcą i Zainteresowanym mogłoby w efekcie prowadzić do nierównego traktowania innych tego typu jednostek, podległych wyłącznie jednej jednostce samorządu terytorialnego, zobowiązanych do centralizacji rozliczeń VAT z właściwą jednostką samorządu terytorialnego.

Uwzględniając powyższe (i pomijając fakt, że brak jest podstawy prawnej do centralizacji jednostki budżetowej z dwoma jednostkami samorządu terytorialnego), skoro tak Powiat X i, jak i Powiat Y mają obowiązek centralizacji swoich rozliczeń ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi, tak Wnioskodawca, jak i Zainteresowany powinni objąć takimi rozliczeniami również Zarząd (gdyż zarząd jest jednostką zarówno Powiatu Y, jak i Powiatu X).

(ii) Zależność Zarządu od dwóch Powiatów, tj. Powiatu Y i Powiatu X.

Jak już zostało wskazane przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu stanowiska do pytania 1, samodzielność Zarządu (dla celów prowadzenia działalności gospodarczej na gruncie VAT) powinna być rozumiana w ten sposób, że Zarząd nie jest w pełni zależny ani od Powiatu X, ani od Powiatu Y.

W przypadku przyjęcia odmiennego podejścia (tj. uznania, że Zarząd nie jest samodzielny, przez co nie może prowadzić samodzielnie działalności gospodarczej), w zgodnej ocenie Wnioskodawcy oraz Zainteresowanego, należy uznać, że Zarząd jest zależny od obydwu Powiatów, tj. od Powiatu X oraz od Powiatu Y.

Wynika to m.in. z następujących okoliczności:

obydwa powiaty wspólnie finansują działalność Zarządu;
regulamin organizacyjny Zarządu uchwalany jest przez Zarząd Powiatu Y i Zarząd Powiatu X;
Dyrektor Zarządu jest wybierany przy wspólnym udziale obydwu Powiatów.

(iii) Praktyczna możliwość alokacji rozliczeń.

Podstawą gospodarki finansowej Zarządu są plany finansowe obejmujące wydatki i dochody, opracowane oddzielnie dla Powiatu Y i Powiatu X, a uchwalone przez Radę Powiatu Y i Radę Powiatu X.

Koszty związane z działalnością Zarządu dzielą się na pośrednie (niealokowane) i bezpośrednie (alokowane). Zgodnie ze statutem Zarządu, ogólne koszty funkcjonowania administracji Zarządu są finansowane według klucza alokacji, ustalonego w drodze porozumienia zawartego pomiędzy Powiatem Y i Powiatem X. W chwili obecnej, koszty te finansowane są w 40% z budżetu Powiatu Y i w 60% z budżetu Powiatu X.

Natomiast koszty związane z wykonywaniem określonych zadań podlegają bezpośredniej alokacji jako działalność Powiatu Y lub Powiatu X.

Z kolei przychody związane z działalnością Zarządu są przychodami bezpośrednio alokowanymi albo do Powiatu X albo do Powiatu Y.

Uwzględniając powyższe, Zarząd jest w stanie przypisać określony rodzaj zakupów bądź określony rodzaj sprzedaży do działalności prowadzonej albo przez Powiat X, albo przez Powiat Y (w oparciu o bezpośrednia alokację lub o alokację procentową wynikającą z porozumienia zawartego pomiędzy Powiatem Y i Powiatem X).

Tym samym (przyjmując, iż centralizacja Zarządu z dwoma powiatami jest możliwa w świetle obowiązujących przepisów prawa), technicznie możliwe będzie scentralizowanie rozliczeń VAT Zarządu zarówno z Powiatem X (w części odpowiadającej zakupom i sprzedaży realizowanej przez Powiat X), jak i z Powiatem Y (w części odpowiadającej zakupom i sprzedaży realizowanej przez Powiat Y). W szczególności, dzięki technicznej możliwości alokacji wydatków i sprzedaży nie dojdzie do sytuacji, w której rozliczenie konkretnej czynności istotnej z punktu widzenia VAT zostanie dokonane w tym samym zakresie zarówno przez Powiat Y jak i X, bądź też nie zostanie dokonane ani przez Powiat Y, ani przez X.

W świetle powyższych argumentów, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Wnioskodawca i Zainteresowany stoją na stanowisku, że począwszy od 1 stycznia 2017 r. zarówno Powiat Y, jak i Powiat X powinny ujmować rozliczenia VAT Zarządu w swoich scentralizowanych rozliczeniach VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 3.

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, należy ustalić, czym skutkowałaby centralizacja rozliczeń VAT Powiatu Y i Powiatu X z Zarządem począwszy od 1 stycznia 2017 r. Taka centralizacja rozliczeń VAT, jakkolwiek nietypowa, nieprzewidziana w przepisach ustawy centralizacyjnej, rodziłaby zdaniem Wnioskodawcy i Zainteresowanego następujące konsekwencje:

Posługiwanie się dwoma numerami identyfikacji podatkowej przez Zarząd.

W świetle art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy są obowiązani przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne. Podatnicy, którzy zostali zarejestrowani na potrzeby VAT posługują się numerem identyfikacji podatkowej na potrzeby VAT (dalej: numer VAT) nadanym przez naczelnika urzędu skarbowego.

W związku z centralizacją rozliczeń VAT, w przypadku transakcji związanych z działalnością Zarządu to Powiat X lub Powiat Y, jako podatnik VAT, byłby stroną takiej transakcji. Powstaje zatem pytanie, jaki numer VAT powinien być wykazany na fakturach wystawianych i otrzymywanych przez Zarząd, w sytuacji centralizacji zarówno z Powiatem Y i Powiatem X. Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku. Scentralizowany sposób rozliczeń VAT skutkowałaby zatem, w czynnościach wykonywanych przez Zarząd, koniecznością posługiwania się dwoma numerami VAT, w następujący sposób:

W przypadku zakupów dokonywanych przez oba Powiaty (koszty alokowane procentowo na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy Powiatem Y i Powiatem X) na wystawianej przez sprzedawcę fakturze pojawiałyby się jednocześnie dwa numery VAT tj. numer VAT Powiatu Y i numer VAT Powiatu X,
W przypadku sprzedaży dokonywanej wyłącznie przez Powiat Y (koszty i przychody alokowane bezpośrednio) na wystawianej przez Zarząd fakturze pojawiałby się wyłącznie numer VAT Powiatu X,
W przypadku zakupów dokonywanych wyłącznie przez Powiat X (koszty i przychody alokowane bezpośrednio) na wystawianej przez sprzedawcę fakturze pojawiałby się wyłącznie numer VAT Powiatu X,
W przypadku sprzedaży dokonywanej wyłącznie przez Powiat Y (koszty i przychody alokowane bezpośrednio) na wystawianej przez Zarząd fakturze pojawiałby się wyłącznie numer VAT Powiatu Y,
W przypadku zakupów dokonywanych wyłącznie przez Powiat Y (koszty i przychody alokowane bezpośrednio) na wystawianej przez sprzedawcę fakturze pojawiałby się wyłącznie numer VAT Powiatu Y.

Powyższy sposób posługiwania się numerami VAT nie wynika z przepisów ustawy o VAT, jednak nie stoi w sprzeczności z tymi przepisami. Co więcej, możliwość posługiwania się na fakturze VAT dwoma numerami identyfikacyjnymi w specyficznych okolicznościach potwierdza praktyka organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji z 13 maja 2015 r., (sygn. IBPP1/4512-253/15/LSz) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że „(...) może być wystawiona jedna faktura dla kilku podmiotów, przy czym każdy z nabywców jest uprawniony do otrzymania egzemplarza faktury (...).

Jednocześnie, w przypadku nabycia tej samej rzeczy, czy też usługi przez kilku nabywców, na fakturze muszą być wpisanie imiona, nazwiska lub nazwy każdego nabywcy, oraz ich adresy, a ponadto numer NIP-u każdego nabywcy”.

2) Rozliczenia VAT.

Opisany powyżej model centralizacji dodatkowo skutkowałby w praktyce także:

w przypadku zakupów i sprzedaży dokonywanych przez oba Powiaty - koniecznością ujmowania podatku należnego oraz podatku naliczonego (w tym, z zastosowaniem współczynnika i prewspółczynnika VAT) wykazanego na jednej fakturze:
1. we właściwych rejestrach VAT Powiatu Y albo Powiatu X, stosownie do przyjętego przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego klucza alokacji bezpośredniej (gdy sprzedaż oraz zakupy związane są z działalnością wyłącznie jednego Powiatu) lub
2. zarówno w rejestrze VAT Powiatu Y jak i w rejestrze VAT Powiatu X, stosownie do przyjętego przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego klucza alokacji procentowej (gdy zakupy związane są z działalnością Wnioskodawcy i Zainteresowanego),
w przypadku zakupów i sprzedaży dokonywanych przez oba Powiaty - koniecznością ujmowania podatku należnego oraz podatku naliczonego (w tym, z zastosowaniem współczynnika i prewspółczynnika VAT) wykazanego na jednej fakturze:
1. we właściwych deklaracjach VAT Powiatu Y albo Powiatu X, stosownie do przyjętego przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego klucza alokacji bezpośredniej (gdy sprzedaż oraz zakupy związane są z działalnością wyłącznie jednego Powiatu) lub
2. zarówno w deklaracji VAT Powiatu Y, jak i w deklaracji VAT Powiatu Y, stosownie do przyjętego przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego klucza alokacji procentowej (gdy zakupy związane są z działalnością Wnioskodawcy i Zainteresowanego),
w stosunku do nabytych na rzecz Zarządu środków trwałych - dokonywaniem ewentualnej korekty wieloletniej podatku naliczonego osobno przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego.

Uwzględniając powyższe, o ile Powiat Y i Powiat X będą zobowiązane do dokonywania scentralizowanych rozliczeń VAT z Zarządem począwszy od 1 stycznia 2017 r., Wnioskodawca i Zainteresowany stoją na stanowisku, że rozliczenia te będą skutkowały posługiwaniem się, w transakcjach dokonywanych przez Zarząd, dwoma numerami identyfikacji podatkowej tj. numerem VAT Powiatu Y i numerem VAT Powiatu X, z uwzględnianiem czynności dokonywanych przez Zarząd w rejestrach podatkowych Powiatu Y i Powiatu X oraz uwzględnianiem czynności dokonywanych przez Zarząd w deklaracjach VAT Powiatu Y i Powiatu X, na zasadach opisanych powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że w dniu 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454). Zgodnie z art. 3 tej ustawy jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powiat, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 814), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest właścicielem mienia i innych praw majątkowych oraz samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie budżetu powiatu.

W myśl art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie:

1) edukacji publicznej;
2) promocji i ochrony zdrowia;
3) pomocy społecznej;
3a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
4) polityki prorodzinnej;
5) wspierania osób niepełnosprawnych;
6) transportu zbiorowego i dróg publicznych;
7) kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
8) kultury fizycznej i turystyki;
9) geodezji, kartografii i katastru;
10) gospodarki nieruchomościami;
11) administracji architektoniczno-budowlanej;
12) gospodarki wodnej;
13) ochrony środowiska i przyrody;
14) rolnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego;
15) porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli;
16) ochrony przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania powiatowego magazynu przeciwpowodziowego, przeciwpożarowej i zapobiegania innym nadzwyczajnym zagrożeniom życia i zdrowia ludzi oraz środowiska;
17) przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy;
18) ochrony praw konsumenta;
19) utrzymania powiatowych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;
20) obronności;
21) promocji powiatu;
22) współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2016 r. poz. 239 i 395);
23) działalności w zakresie telekomunikacji.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, organami powiatu są rada powiatu i zarząd. Zarząd jest organem wykonawczym powiatu (art. 26 ust. 1 powołanej ustawy), który – w myśl art. 33 tej ustawy – wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, w tym powiatowego urzędu pracy. Starostwo powiatowe jest zatem aparatem pomocniczym, służącym zarządowi do wykonania zadań powiatu oraz obsługi techniczno-organizacyjnej powiatu. Tak rozumiane starostwo powiatowe jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

Z przepisu art. 34 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym wynika, że starosta organizuje pracę zarządu powiatu i starostwa powiatowego, kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz.

Zgodnie natomiast z art. 35 ust. 1-2 cyt. ustawy, organizację i zasady funkcjonowania starostwa powiatowego określa regulamin organizacyjny. Starosta jest kierownikiem starostwa powiatowego oraz zwierzchnikiem służbowym pracowników starostwa i kierowników jednostek organizacyjnych powiatu oraz zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów ustawy o samorządzie powiatowym, samorządowa osoba prawna – jaką jest powiat – jest jednostką podziału terytorialnego, posiadającą osobowość prawną, a zatem i zdolność do działania we własnym imieniu i na własny rachunek. Nie ma jednak własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nią zadania wykonuje za pośrednictwem urzędu (starostwa powiatowego). Urząd ten realizując zadania spoczywające na powiecie (samorządowej osobie prawnej), a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako jednostka organizacyjna działająca w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Jednocześnie – jak już wspomniano wyżej – starosta jako organ jednostki samorządu terytorialnego działa jedynie jako organ tej jednostki, a zatem wszelkie podejmowane przez niego działania są w istocie działaniami podejmowanymi przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Zgodnie z art. 9 ww. ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.), sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

1) organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2) jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
2a) związki metropolitalne;
3) jednostki budżetowe;
4) samorządowe zakłady budżetowe;
5) agencje wykonawcze;
6) instytucje gospodarki budżetowej;
7) państwowe fundusze celowe;
8) Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
9) Narodowy Fundusz Zdrowia;
10) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
11) uczelnie publiczne;
12) Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
13) państwowe i samorządowe instytucje kultury;
14) inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że jednostka organizacyjna wykonująca we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy, może działać w charakterze podatnika.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegające opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny – niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osoby fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwaną dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia, czy dana jednostka działa „samodzielnie”, należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

W odniesieniu do powyższego, wskazać należy na kluczowe w tym zakresie rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, gdzie Trybunał orzekł m.in., że: „Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie”. Zdaniem TSUE, jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

Jednostki budżetowe, co do zasady nie posiadają zatem odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Okoliczności uwzględnione przez TSUE w zapadłym wyroku to:

charakter statusu podatnika (organy publiczne wykonujące działalność gospodarczą),
wykonywanie samodzielnej działalności gospodarczej, tj. we własnym imieniu, na własny rachunek, na własną odpowiedzialność wraz z ponoszeniem ryzyka gospodarczego związanego z tą działalnością.

Zatem centralizacji rozliczeń VAT podlegają jednostki organizacyjne utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego w celu wykonywania zadań publicznych przypisanych tej właśnie jednostce samorządu terytorialnego.

Zatem aby określić, czy jednostka organizacyjna funkcjonująca w strukturze organizacyjnej dwóch powiatów będzie podlegała centralizacji rozliczeń VAT, należy dokonać analizy zasad jej działalności pod kątem wykonywania samodzielnej działalności gospodarczej, tj. we własnym imieniu, na własny rachunek, na własną odpowiedzialność wraz z ponoszeniem ryzyka gospodarczego związanego z tą działalnością.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1440 ze zm.) organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W przedstawionych okolicznościach sprawy Zarząd D. stanowi jednostkę organizacyjną wspólną dla Powiatu Y i Powiatu X. Zadania Zarządu są określone w ustawie o drogach publicznych, jak również w regulaminie organizacyjnym ustanawianym przez Zarząd Powiatu Y i Zarząd Powiatu X. Zarządem kieruje Dyrektor, który jest powoływany i odwoływany przez Zarząd Powiatu X w porozumieniu z Zarządem Powiatu Y.

W kontekście powyższego, w tym konkretnym przypadku, zgodzić się należy ze stanowiskiem zawartym we wniosku, że jednostka organizacyjna (Zarząd D. dla Powiatu Y i Powiatu X) powołana przez dwie osoby prawne (Powiat X i Powiat Y) w celu realizacji ich zadań własnych i obsługujący dwa Powiaty nie podlega centralizacji rozliczeń w zakresie VAT.

Końcowo informuje się, że z uwagi na podjęte rozstrzygnięcie, odpowiedź na pytania nr 2 i 3 sformułowane warunkowo, dotyczące zasad rozliczania czynności Zarządu D. w sytuacji istnienia obowiązku centralizacji rozliczeń VAT, stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie oraz Zainteresowanemu przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin