2016.02.01 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-570/15-2/DS
z 1 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki komandytowo-akcyjnej spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2015 r. (data wpływu 20 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie środków trwałych podlegających amortyzacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie środków trwałych podlegających amortyzacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP. Głównym rodzajem działalności wykonywanej przez Wnioskodawcę na podstawie PKD jest prowadzenie hotelu (PKD poz. 55. 10 HOTELE I PODOBNE OBIEKTY ZAKWATEROWANIA).

Wnioskodawca stanie się właścicielem hotelu, który, zgodnie z załącznikiem do umowy o roboty budowlane dotyczącej budowy hotelu, zostanie zaopatrzony w następujące urządzenia techniczne:

Urządzenia transportu bliskiego: windy,
Urządzenia transportu bliskiego: schody ruchome,
Urządzenia przeciwpożarowe: system SAP,
Instalacje wentylacji oddymiającej i napowietrzającej,
Żaluzje,
Bramy przeciwpożarowe,
Instalacje sanitarne: wody lodowej, wentylacji,
Instalacje elektryczne: rozdzielnice, transformatory,
Instalacje elektryczne: system detekcji gazów,
Instalacje niskoprądowe,
Kolektor solarny,
Oświetlenie wewnątrz i na zewnątrz budynków,
Plac manewrowy: parkingi, droga dojazdowa (wyjazdowa i wjazdowa),
Piece nadmuchowe wraz z rekuperatorami i wentylatorami łącznie z kanałami,
Liczniki energii cieplnej,
Liczniki energii elektrycznej,
Centralne odkurzacze,
Instalacja odgromowa i uziemienia,
Węzły cieplne oraz podwęzły,
System podnoszenia ciśnienia w instalacjach wodnych – hydroforownie,
Centrale telefoniczne,
System klap pożarowych napowietrzających,
System do przetłaczania cieczy lub separacji,
Drzwi automatyczne (obrotowe i rozsuwane), bramy,
Konstrukcja i oprzyrządowanie fontanny,
Układ chłodu,
System parkingowy,
Kompleksowe oznakowanie parkingu,
Oprawy oświetlenia na oświetleniu elewacji,
System sygnalizacji pożarowej,
Dźwiękowy system ostrzegawczy,
System sterowania oddymianiem grawitacyjnym,
System nadzoru wizyjnego i system monitoringu,
System sygnalizacji włamania i napadu,
System kontroli dostępu,
System zdalnego zliczania mediów,
System zliczania klientów,
System zarządzania budynkiem,
System przywoławczy i system wideo-domofonowy,
Sieć strukturalna,
Stacje transformatorowe i podstacje transormatorowe,
Układ kompensacji mocy biernej,
Rozdzielnie elektryczne,
Klimakonwektory,
System dozoru dostępu,
Centralny System Zarządzania Bezpieczeństwem (SMS),
System zarządzania parkingiem,
Krosownice,
Szafy sterownicze,
Agregat prądotwórczy przeciwpożarowy,
Wieże chłodnicze,
Bramy na rampie,
Urządzenia do przetłaczania cieczy,
System monitorowania wind.

Wszystkie wymienione we wniosku urządzenia będą stanowić własność Wnioskodawcy, zostaną przez Wnioskodawcę nabyte oraz będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Okres używania urządzeń będzie dłuższy niż rok. Wszystkie wymienione powyżej składniki majątkowe wraz z ewentualnym okablowaniem będą stanowić kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Urządzenia będą posiadać wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Wszystkie wymienione we wniosku urządzenia obrazują rodzaj środków trwałych, które ze względu na typowe dla środków trwałych wspólne cechy mogą stanowić odrębne środki trwałe:

1) Urządzenia transportu bliskiego: windy.

Zgodnie z KŚT windy stanowią środki trwałe podlegające amortyzacji stawką amortyzacyjną w wysokości 10% zaszeregowane w grupie 6 (urządzenia techniczne) podgrupie 64 (dźwigi i przenośniki) rodzaju 640 (dźwigi osobowe i towarowe).

Wyszczególnienie to wyraźnie sugeruje możliwą odrębność ewidencyjną wymienionych urządzeń. Ponadto należy zauważyć, że dźwig osobowy nie musi być definitywnie przypisany tylko do jednego budynku. Sama winda jest urządzeniem kompletnym, które może być wymontowane bez uszczerbku dla budynku oraz tego urządzenia, a następnie zamontowane także w innych budynkach, bez zmiany jego przeznaczenia.

Jednocześnie argumentem przemawiającym za wyodrębnieniem przedmiotowych urządzeń jako środków trwałych jest fakt, iż stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Zainstalowane w budynkach windy kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostaną zamontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Mając powyższe na uwadze z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji dźwigów po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

2) Urządzenia transportu bliskiego: schody ruchome.

Schody ruchome są urządzeniami kompletnymi. Są to urządzenia transportowe, zaliczane do grupy przenośników służące do przewozu osób pomiędzy sąsiednimi kondygnacjami budynku. Istnieje możliwość zdemontowania tych urządzeń bez ich uszkodzenia oraz budynku, a także bez zmiany przeznaczenia.

Stanowią kompleksowe i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostaną zamontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji schodów ruchomych po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Zgodnie z KŚT urządzenia te można zaklasyfikować do grupy 6 (urządzenia techniczne) – podgrupy 64 (dźwigi i przenośniki) i amortyzować według stawki 10%.

3) Urządzenia przeciwpożarowe: system SAP.

Wnioskodawca zamontował urządzenia przeciwpożarowe i system SAP. System SAP – jest to System Alarmu Pożarowego stanowiący zespół urządzeń służących zabezpieczeniu budynku przed pożarem, a więc również rodzaj systemu przeciwpożarowego. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób zamontowania urządzeń przeciwpożarowych oraz systemu SAP w dwóch budynkach (pawilonów handlowych) należy uznać, iż systemy te nie są trwale związane z budynkami, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji urządzeń przeciwpożarowych oraz systemu SAP po jego ewentualnym demontażu, urządzenia należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z KŚT urządzenie przeciwpożarowe zostało sklasyfikowane jako środek trwały podlegający amortyzacji stawką amortyzacyjną w wysokości 10% w grupie 6 (urządzenia techniczne), podgrupie 66 (urządzenia nieprzemysłowe) i rodzaju 663 (urządzenia przeciwpożarowe).

4) Instalacje wentylacji oddymiającej i napowietrzającej.

Jest to zestaw urządzeń służących do oddymiania i napowietrzania pomieszczeń budynku. System ten jest wyzwalany automatycznie poprzez urządzenia wykrywające pojawienie się dymu lub wzrost temperatury powietrza. Wraz z klapą oddymiającą stanowi on samoczynne urządzenie oddymiające. System sterowania klapami oddymiająco – wentylacyjnymi może być wyposażony w odpowiednie czujniki i centralę pogodową umożliwiającą zamykanie klap otwartych uprzednio do wentylacji, w przypadku pojawienia się deszczu lub silnego wiatru.

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem, zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynkach należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do grupy 6 (urządzenia techniczne), podgrupy 66 (urządzenia nieprzemysłowe), rodzaj 652 urządzenia wentylacyjne.

5) Żaluzje.

Przedmiotem zapytania są następujące urządzenia: żaluzje zainstalowane w budynku, zautomatyzowane, zsuwane. Są to samodzielne i odrębne środki trwałe, których funkcje są niezależne w stosunku do pozostałych urządzeń.

Powyższe wynika z faktu, że żaluzje nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały z uwagi na fakt, iż stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, urządzenia te można zaklasyfikować do grupy: 6, podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

6) Bramy przeciwpożarowe.

Bramy przeciwpożarowe stanowią samodzielne i odrębne środki trwałe, których funkcje są niezależne w stosunku do pozostałych urządzeń.

Powyższe wynika z faktu, iż bramy przeciwpożarowe nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały z uwagi na fakt, iż stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Co więcej, nie są one trwale połączone i przypisane do budynków, gdyż można je łatwo wymontować bez uszczerbku dla nich i budynków i wymienić lub ponownie zainstalować w innym miejscu. Są one również, bez wątpienia, kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do używania. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować te bramy do grupy 6 (urządzenia techniczne), podgrupy 66, rodzaju 663 – Urządzenia przeciwpożarowe. Dla tego rodzaju zgrupowania ustalono stawkę amortyzacyjną w wysokości 10%.

7) Instalacje sanitarne: wody lodowej, wentylacji.

Instalacja wody lodowej jest to system chłodzenia (np. klimatyzacji). Z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji tego systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Charakter klimatyzatora jako odrębnego środka trwałego potwierdza wyszczególnienie go w KŚT. Zgodnie z tą Klasyfikacją instalację tę można przyporządkować do grupy 6 (urządzenia techniczne), podgrupy 65 (urządzenia przemysłowe), rodzaju 653 (urządzenia klimatyzacyjne) i amortyzować według stawki 10%.

Z kolei system wentylacji, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji tego systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

O możliwości jego wyodrębnienia z wyposażenia budynków świadczy wyszczególnienie tego systemu w KŚT. Zgodnie z KŚT system wentylacji można przyporządkować do grupy 6 (urządzenia techniczne), podgrupy 65 (urządzenia przemysłowe), rodzaju 652 (urządzenia wentylacyjne) i amortyzować według stawki 10%.

8) Instalacje elektryczne: rozdzielnice, transformatory.

Z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji rozdzielnic po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Powyższe wynika z faktu, iż rozdzielnice i transformatory nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały z uwagi na fakt, iż stanowią one element szybciej zużywamy niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące. Z punktu widzenia Klasyfikacji Środków Trwałych urządzenia te mogą być zakwalifikowane do grupy 6 (urządzenia techniczne), podgrupy 61 (urządzenia i aparatura energii elektrycznej), rodzaju 610 obejmującego Urządzenia rozdzielcze prądu zmiennego.

9) Instalacje elektryczne: system detekcji gazów.

System Detekcji Gazów jest przeznaczony do wykrywania i sygnalizowania obecności gazów toksycznych lub wybuchowych. System umożliwia przesłanie sygnału o zaistniałej awarii i natychmiastowe powiadomienie użytkowników jednostek nadzorująco-kontrolujących pracę instalacji poprzez sygnalizatory akustyczno-optyczne. Dzięki temu chroni życie i zdrowie pracowników oraz zabezpiecza przed zniszczeniem budynków i urządzeń o znacznej wartości.

System detekcji gazów przeznaczony jest do ciągłego monitorowania obszaru zagrożonego obecnością gazów toksycznych, wybuchowych lub tlenu oraz sterowania zewnętrznymi elementami systemu lokalnego zabezpieczenia. Układ umożliwia lokalną oraz zdalną sygnalizację przekroczenia progów alarmowych.

W przypadku zaistnienia zagrożenia niebezpiecznym stężeniem gazu, system, poza sygnalizacją lokalną zagrożenia, może umożliwiać uruchomienie urządzeń współpracujących takich jak: zewnętrzna sygnalizacja akustyczno-optyczna lub urządzenia peryferyjne (wentylatory, wyciągi, nawiewy, blokady itp.). System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego montażu w budynkach należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały sklasyfikowany w grupie 6 (urządzenia techniczne), podgrupie 66 (urządzenia nieprzemysłowe), rodzaju 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe i amortyzować według stawki 10%.

10) Instalacje niskoprądowe:

I. System Sygnalizacji Włamania i Napadu:

System stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. System posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego montażu w budynkach, należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się nań urządzeń.

Ponadto system ten nie musi być definitywnie przypisany tylko do jednego budynku oraz powinien być wyodrębniony jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowi element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymaga większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. Zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

II. System megapikselowej telewizji przemysłowej oraz system telewizji reklamowej punkty informacyjne – jako system telewizji dozorowej:

System telewizji dozorowej pozwala monitorować dane obszary budynków i w razie jakichkolwiek nieprawidłowości podjąć odpowiednie środki. System ten ma służyć przede wszystkim do ochrony budynków i przebywających w nim ludzi. Telewizja dozorowa zapewnia jednoczesny dostęp do obrazu przekazywanego ze wszystkich kamer przemysłowych, archiwizację danych oraz szybki dostęp do nagranego materiału w postaci audio/wideo. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego montażu w budynkach należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkami, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 62, rodzaj 629 – Urządzenia telewizyjne i radiotechniczne, urządzenia i aparaty dla telefonii.

III. System zew/wew. łączności telefoniczno-interkomowej + sieć LAN.

System zew/wew. łączności tetefoniczno-interkomowej jest to system umożliwiający komunikację za pomocą mikrofonów i głośników – jest gwarantem niezawodnej łączności i dobrej jakości przekazywania informacji, w połączeniu z możliwością integracji z innymi systemami łączności.

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostanie zamontowany. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Sieć LAN to sieć komputerowa łącząca komputery na obszarze budynków, pawilonów handlowych. Mając na uwadze sposób montażu należy uznać, iż System i sieć LAN nie będą trwale związane z budynkami, gdyż można je będzie odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Zgodnie z KŚT system łączności oraz sieć LAN można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do grupy: 6 (urządzenia techniczne), podgrupy 62 (urządzenia dla radiofonii i telewizji, urządzenia dla telefonii i telegrafii), rodzaj 629.

IV. System nagłośnienia tła ciągów komunikacyjnych.

Mając na uwadze sposób montażu w budynkach należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkami, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów technicznoużytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Zgodnie z KŚT system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do grupy 6 (urządzenia techniczne), podgrupy 62 (urządzenia dla radiofonii i telewizji, urządzenia dla telefonii i telegrafii), rodzaj 622.

V. System kontroli dostępu, system wartowniczy.

System kontroli dostępu, system wartowniczy jest jednym z systemów zabezpieczających obiekt przed ingerencją osób niepowołanych zarówno z zewnętrznego otoczenia firmy, jak i wewnątrz obiektu. System kontroli dostępu jest także źródłem informacji o stanie zajętości pomieszczeń, zamknięciu lub otwarciu drzwi, próbach siłowego ich otwarcia, użycia innych kart dostępu. Dostarcza informacji, gdzie aktualnie przebywa personel.

Stanowi on połączenie mechanicznych i elektronicznych urządzeń, tj. karty (klucze), czytniki, okablowanie, komputer sterujący służących do zabezpieczenia wejść do budynków, lokali i pomieszczeń.

Zgodnie z trendami rynkowymi urządzenia teleinformatyczne ewoluują wraz z rozwojem oprogramowania, które z kolei jest stale udoskonalane w celu jak najefektywniejszego wykorzystania coraz nowszych, szybszych i tańszych technologii.

System kontroli dostępu, system wartowniczy stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

11) Kolektor solarny.

Sposób mocowania kolektorów wykonany jest tak, że istnieje możliwość ich zdemontowania i ponownego montażu na innym budynku. Kolektory słoneczne nie są w sposób trwały złączone z budynkiem i można je w każdej chwili zdemontować i zamontować na dachu innego obiektu.

Kolektory słoneczne zostały zaliczone przez Wnioskodawcę do grupy 6, podgrupy 66, rodzaj 669 Klasyfikacji Środków Trwałych (pozostałe urządzenia nieprzemysłowe).

12) Oświetlenie wewnątrz i na zewnątrz budynków.

Oświetlenie wewnątrz budynku stanowi odrębne i w pełni demontowane elementy wyposażenia ruchomego (można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynków, jak również samych lamp oświetleniowych). Ponadto oświetlenie to stanowi wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem i zdatne do użytku niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji.

Zdaniem Wnioskodawcy również oświetlenie umieszczone wewnątrz budynków powinno być uznane za odrębne środki trwałe z uwagi na możliwość ich demontażu oraz fakt, iż spełniają swoje funkcje niezależnie od miejsca ich montażu.

Również lampy oświetleniowe umieszczone na elewacji budynków stanowią odrębne w pełni demontowane elementy wyposażenia ruchomego (można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynków, jak również samych lamp oświetleniowych).

Ponadto posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem, zdatne do użytku niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji.

Również oświetlenie na elewacji powinny być uznane za odrębne od budynku środki trwałe z uwagi na możliwość ich demontażu oraz fakt, iż spełniają swoje funkcje niezależnie od miejsca ich montażu. Ponadto oprawy te nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowią element szybciej zużywalny niż sam budynek.

Oświetlenie nie może być uznane za element konstrukcyjny budynku, stanowiący wraz z nim konstrukcyjną i nierozerwalną całość, są to bowiem niezależne środki trwałe, podobnie jak inne wyposażenie ruchome, np. meble.

W związku z powyższym oświetlenie powinno być zaklasyfikowane wg KŚT w rodzaju 808 jako narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie pozostałe (stawka amortyzacyjna 20%).

13) Plac manewrowy: parkingi, droga dojazdowa (wyjazdowa i wjazdowa).

Uznanie placu manewrowego (tj. parkingów, dróg wjazdowych i wyjazdowych) za odrębny od budynków środek trwały przesądzają wyjaśnienia rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych z 10 grudnia 2010 r. W objaśnieniach wstępnych (pkt 1.3) niniejszego rozporządzenia, w KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Zgodnie z KŚT w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie itp. Obiekty pomocnicze obsługujące więcej niż jeden budynek należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Budowla w postaci placu manewrowego, jako pojedynczego obiektu, tj. drogi dojazdowej (wjazdowej, wyjazdowej) i parkingu, mieszcząca się w 2 grupie Klasyfikacji Środków Trwałych, pod pozycją 220 – jako autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe, powinna być uznana za odrębny środek trwały i amortyzowana zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych – ze stawką 4,5% w skali roku.

14) Piece nadmuchowe wraz z rekuperatorami i wentylatorami łącznie z kanałami.

Piece nadmuchowe są standardowymi urządzeniami, których zadaniem jest mechaniczna wentylacja pomieszczeń oraz jego wyciąganie poprzez system grzania nadmuchiwanego powietrza zimą, natomiast latem dochładzają je. Piece nadmuchowe są powiązane z rekuperatorami i dodatkowymi wentylatorami, dzięki którym następuje odzysk ciepła ze zużytego powietrza w celu ograniczenia kosztów użytkowania. Sterowane są one systemem automatyki, składającej się z czujników i szaf sterowniczych.

Piece nadmuchowe wraz z rekuperatorami i wentylatorami łącznie z kanałami są to kompleksowe urządzenia montowane w jedną całość. Urządzenia te są zamontowane w sposób umożliwiający ich rozmontowanie i odłączenie od Budynku bez uszczerbku zarówno dla Budynku, jak całego systemu ogrzewania. Wnioskodawca podkreśla, iż system piecy nadmuchowych może być wymontowany z Budynku, w którym jest umieszczony, a następnie zainstalowany w innych budynkach, przy czym demontaż urządzeń nie powoduje ich zniszczenia, uszkodzenia albo konieczności zmiany przeznaczenia użytkowego.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji pieców wraz z urządzeniami po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Charakter pieca nadmuchowego jako odrębnego środka trwałego potwierdza wyszczególnienie go w KŚT w rodzaju 452 – Piece grzewcze.

15) Liczniki energii cieplnej.

Są to całkujące przyrządy pomiarowe wraz z okablowaniem przeznaczone do pomiaru ilości przepływającej energii cieplnej. Ich wskazanie jest podstawą do rozliczania się między dostawcą a odbiorcą energii. Wymienione liczniki są przytwierdzone do budynku za pomocą haków, śrub itp. Zatem istnieje możliwość wymontowania ich bez uszczerbku dla tych urządzeń, jak również dla budynku, a także bez konieczności zmiany ich przeznaczenia użytkowego.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji liczników po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Charakter liczników jako odrębnych środków trwałych potwierdza wyszczególnienie ich w Klasyfikacji Środków Trwałych w podgrupie 80 – Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, do których zaliczane są przyrządy pomiarowe.

16) Liczniki energii elektrycznej.

Są to całkujące przyrządy pomiarowe wraz z okablowaniem przeznaczone do pomiaru ilości przepływającej energii elektrycznej. Ich wskazanie jest podstawą do rozliczania się między dostawcą a odbiorcą energii. Charakter liczników jako odrębnych środków trwałych potwierdza wyszczególnienie ich w Klasyfikacji Środków Trwałych w podgrupie 80 – Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, do których zaliczane są przyrządy pomiarowe.

17) Centralne odkurzacze.

System składa się z jednostki ssącej umieszczonej w pomieszczeniu gospodarczym. Wielkość jednostki ssącej dobiera się w zależności od wielkości powierzchni przeznaczonej do odkurzania i wielkości instalacji. Jednostka ssąca składa się z silnika, zestawu turbin ssących, filtrów i pojemnika na śmieci; instalacji rozprowadzonych w ścianach, pod podłogą, nad sufitem, w kanałach wentylacyjnych, zakończonych gniazdami; elastycznego węża ssącego z rękojeścią i rurą ssącą oraz akcesoriów, w tym: ssawek, szczotek, kroćców ssących.

Instalacja ta stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zamontowane wraz z okablowaniem. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie mając na uwadze sposób jej zamontowania w Budynku należy uznać, iż instalacja ta nie jest trwale związana z budynkiem, gdyż można ja odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji instalacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Urządzenia te zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 44, rodzaj 445 – Dmuchawy i ssawy.

18) Instalacja odgromowa i uziemienia.

Instalacja odgromowa i uziemienia służy do ochrony Budynku przed skutkami wyładowań atmosferycznych, które mogą spowodować pożar. Składa się z anteny na dachu budynku, do której jest przymocowana linka stalowa prowadząca na dół do zakopanej w ziemi płyty metalowej, która rozprasza prąd kierowany w stronę ziemi z dachu. Instalacja ta stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zamontowane wraz z okablowaniem. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie mając na uwadze sposób jej zamontowania w Budynku należy uznać, iż instalacja ta nie jest trwale związana z budynkiem, gdyż można ją odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń.

19) Węzły cieplne oraz podwęzły:

przepompownie cieczy czynników grzejnych,
szafy sterownicze, automatyka, oprogramowanie,
przewody (rury) w obrębie węzła wraz z armaturą i uzbrojeniem.

Węzeł cieplny oraz podwęzęł stanowi zabudowany w pomieszczeniu zespół urządzeń przytwierdzonych do ścian za pomocą śrub, uchwytów, których funkcją jest łączenie sieci cieplnej oraz rozdzielanie ciepła do poszczególnych urządzeń odbiorczych. Są to połączone ze sobą urządzenia lub instalacje wraz z urządzeniami pomiarowymi służące do zmiany rodzaju lub parametrów nośnika ciepła dostarczanego z przyłącza oraz regulacji ilości ciepła dostarczanego do instalacji odbiorczych.

Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności stanowi on kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej został zmontowany. Co więcej posiada on wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Elementy te są przypisane bezpośrednio do węzła cieplnego lub podwęzła i razem tworzą zespół współpracujących ze sobą urządzeń.

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż węzeł cieplny lub podwęzęł może być zdemontowany i w całości przeniesiony, i ponownie zainstalowany w innym miejscu bez uszczerbku dla żadnego z jego elementów, jak również dla budynku.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji węzła po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do dalszego użytku. Zgodnie z KŚT urządzenia te można zaklasyfikować do grupy 68 – Pozostałe urządzenia techniczne.

20) System podnoszenia ciśnienia w instalacjach wodnych – hydroforownie.

Hydroforownie, podobnie jak węzeł cieplny stanowią zabudowane, kompletne urządzenia mające na celu dostarczanie wody bytowej i przeciwpożarowej. Elementy składające się na hydroforownie są przymocowane do budynku za pomocą śrub i uchwytów.

Podobnie jak w przypadku węzła cieplnego, hydroforownie stanowią kompleksowe i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji hydroforni po jej ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do dalszego użytku. Zgodnie z KŚT urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 68.

21) Centrale telefoniczne.

Centrale telefoniczne stanowią wyodrębniony zespół urządzeń przeznaczony do łączenia sieci telekomunikacyjnej na czas wymiany informacji. Centrala telefoniczna składa się z urządzeń komutacyjnych odpowiedzialnych za zestawianie połaczeń telekomunikacyjnych i urządzeń pomocniczych gwarantujących prawidłową pracę centrali.

Urządzenia te są zamontowane w wydzielonych pomieszczeniach – tzw. komórkach technicznych lub szafach. Jest to kompleksowe urządzenie zawierające wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do jego funkcjonowania zgodnie z przeznaczeniem.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, przemawia to za wyodrębnieniem centrali telefonicznych jako środków trwałych do celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych według odpowiednich stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z KŚT urządzenia telefoniczne są objęte podgrupą 62, rodzaj 626.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji centrale telefoniczne po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do dalszego użytku.

22) System klap pożarowych napowietrzających.

Klapy napowietrzające są to przymocowane do ścian urządzenia mające na celu napowietrzenie budynku w chwili zadziałania systemów ppoż. obiektu. Podobnie jak przy bramach i klapach ppoż., w ocenie Wnioskodawcy, są to samodzielne i odrębne środki trwałe, których funkcje są niezależne w stosunku do pozostałych urządzeń. Co więcej nie są one trwale połączone i przypisane do budynku, gdyż można je łatwo wymontować bez uszczerbku dla nich i budynku i wymienić lub ponownie zainstalować w innym miejscu.

Urządzenie to jest również bez wątpienia kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do używania. Zgodnie z KŚT urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 – Urządzenia przeciwpożarowe.

23) System do przetłaczania cieczy lub separacji:

przepompownie ścieków,
pompownie przeciwpożarowe,
separatory instalacji kanalizacyjnej,
szafy sterownicze, automatyka, oprogramowanie.

Przepompownia ścieków zbudowana jest z pompy i zbiornika, do którego jest podłączona rura kanalizacyjna. Natomiast pompownia przeciwpożarowa jest układem składającym się z pompy i silnika przeznaczonym do infrastruktury tryskaczowej i/lub hydrantowej. Separatory składają się ze zbiorników, w których dokonuje się separacji zanieczyszczeń.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, iż urządzenia te są przytwierdzone do budynku w taki sposób, iż można je odłączyć bez uszczerbku dla budynku, jak również dla samych urządzeń. Tym samym nie można uznać, iż są one trwale związane z budynkiem.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż urządzenia te zostały wyodrębnione jako osobne środki trwałe w KŚT w podgrupie 44 – Maszyny i Urządzenia do przetłaczania i sprężania cieczy i gazów.

24) Drzwi automatyczne (obrotowe i rozsuwane), bramy.

Są to samodzielne/odrębne środki trwałe, których funkcje są niezależne w stosunku do pozostałych urządzeń. Powyższe wynika z faktu, iż drzwi automatyczne oraz bramy nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały z uwagi na fakt, iż stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Co więcej nie są one trwale połączone i przypisane do budynku, gdyż można je łatwo wymontować bez uszczerbku dla nich i budynku i wymienić lub ponownie zainstalować w innym miejscu. Są one również, bez wątpienia, kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do używania. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

25) Konstrukcja i oprzyrządowanie fontanny.

Mając na uwadze, iż z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych fontanna stanowi odrębny środek trwały, który może być eksploatowany po jej ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Ponadto fontanna nie musi być definitywnie przypisana tylko do jednego budynku oraz powinna być wyodrębniona jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowi element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymaga większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Konstrukcja i oprzyrządowanie fontanny stanowią kompleksowe i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z KŚT fontanny zaklasyfikowane są w rodzaju 211 – rurociągi sieci rozdzielczej zimnej oraz lokalne linie rozdzielcze.

26) Układ chłodu.

Układ chłodu tworzy, w ocenie Wnioskodawcy, system stanowiący funkcjonalną całość jako taki spełniający funkcje, do których jest dedykowany, czyli układ chłodzenia budynku.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę kryteria techniczno-użytkowe, a w szczególności możliwość eksploatacji poszczególnych elementów układu po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Ponadto urządzenia te nie muszą być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowią one element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące. Urządzenia te są przytwierdzone do budynku w taki sposób, iż można je odłączyć bez uszczerbku dla budynku, jak również dla samych urządzeń, co oznacza, iż nie są one trwale związane z budynkiem.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych układ ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do rodzaju 485 – Urządzenia i aparaty chłodnicze nieprzenośne.

27) System parkingowy.

System pobierania opłat parkingowych stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem, zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Ponadto system ten nie musi być definitywnie przypisany tylko do jednego budynku.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jej ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

Jako urządzenia informatyczno-telekomunikacyjne system podlega znacznie szybszemu zużyciu technicznemu od zwykłych środków trwałych. Stale wzrastające potrzeby systemów tego rodzaju wymagają ciągłej rozbudowy lub wymiany na bardziej wydajne urządzenia.

Zgodnie z trendami rynkowymi tego typu urządzenia ewoluują wraz z rozwojem oprogramowania i technologii, które z kolei są stale udoskonalane w celu jak najefektywniejszego wykorzystania w zależności od potrzeb.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

28) Kompleksowe oznakowanie parkingu.

Wnioskodawca wskazuje, iż w jego opinii oznakowanie parkingu składa się na kompleksową całość niezbędną do prawidłowego funkcjonowania parkingu. Jednocześnie w odniesieniu do wszystkich elementów składających się na to oznakowanie istnieje możliwość ich demontażu i umiejscowienia w innym miejscu – bez utraty ich funkcjonalności.

Powyższe stanowi więc odrębne środki trwałe, gdyż może zostać odłączone od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i tych urządzeń. Ponadto oznakowanie to nie musi być definitywnie przypisane tylko do jednego budynku oraz powinno być wyodrębnione jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowi element szybciej zużywamy niż sam budynek i wymaga większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Środki te wspólnie zostały zaklasyfikowane jako odrębne środki trwałe według KŚT (grupa 22 – Infrastruktura transportu).

29) Oprawy oświetlenia na oświetleniu elewacji.

Również oprawy oświetlenia na oświetleniu elewacji powinny być uznane za odrębne od budynku środki trwałe z uwagi na możliwość ich demontażu oraz fakt, iż spełniają swoje funkcje niezależnie od miejsca ich montażu.

Ponadto oprawy te nie muszą być definitywnie przypisane tytko do jednego budynku oraz powinny być wyodrębnione jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowią element szybciej zużywalny niż sam budynek.

Oprawy oświetlenia jednoznacznie nie mogą być uznane za element konstrukcyjny budynku, stanowiący wraz z nim konstrukcyjną i nierozerwalną całość, są to bowiem niezależne środki trwałe, podobnie jak inne wyposażenie ruchome, np. meble.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, oprawy oświetlenia powinny być zaklasyfikowane wg KŚT w rodzaju 808 jako narzędzia, przyrządy, ruchomości, wyposażenie pozostałe.

30) System sygnalizacji pożarowej.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku, należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się nań urządzeń.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 – Urządzenia przeciwpożarowe.

31) Dźwiękowy system ostrzegawczy.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku należy uznać, że system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się nań urządzeń.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 – Urządzenia przeciwpożarowe.

32) System sterowania oddymianiem grawitacyjnym.

Ponadto system ten nie musi być definitywnie przypisany tylko do jednego budynku oraz powinien być wyodrębniony jako środek trwały z uwagi na fakt, iż stanowi element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymaga większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

33) System nadzoru wizyjnego i system monitoringu.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się nań urządzeń. Ponadto system ten nie musi być definitywnie przypisany tylko do jednego budynku oraz powinien być wyodrębniony jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowi element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymaga większych nakładów na konserwacje remonty bieżące.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 62, rodzaj 629 – Urządzenia telewizyjne radiotechniczne, urządzenia i aparaty dla telefonii.

34) System sygnalizacji włamania i napadu.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

35) System kontroli dostępu.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

36) System zdalnego zliczania mediów.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

37) System zliczania klientów.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

38) System zarządzania budynkiem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

39) System przywoławczy i system wideo-domofonowy.

System stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku, należy uznać, iż system ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się nań urządzeń. Ponadto system ten nie musi być definitywnie przypisany tylko do jednego budynku oraz powinien być wyodrębniony jako środek trwały, z uwagi na fakt, iż stanowi element szybciej zużywalny niż sam budynek i wymaga większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, należałoby uznać go za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. Systemy te powinny zostać, w ocenie Wnioskodawcy, zaklasyfikowane, zgodnie z KŚT, jako środki trwałe z rodzaju 629 – Inne urządzenia tele- i radiotechniczne.

40) Sieć strukturalna.

Sieć stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Sieć posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie mając na uwadze sposób jej zamontowania w budynku należy uznać, iż sieć ta nie jest trwale związana z budynkiem, gdyż można ją odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się nań urządzeń.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji sieci po jej ewentualnym demontażu należałoby uznać ją za kompletny i w konsekwencji zdatny do użytku środek trwały. W ocenie Wnioskodawcy sieć stanowi środek trwały sklasyfikowany wg KŚT w rodzaju 623 – Urządzenia teletransmisji przewodowej.

41) Stacje transformatorowe i podstacje transormatorowe.

Stacje transformatorowe są to samodzielne urządzenia elektromagnetyczne przetwórcze i zasilające wraz z okablowaniem, w ramach których następuje rozdzielanie energii elektrycznej przy różnych poziomach napięć, wyposażone w transformatory lub przekształtniki prądu przemiennego na stały i odwrotnie.

Stacje transformatorowe zaliczone są do podgrupy 61 Klasyfikacji Środków Trwałych, tj. urządzenia i aparatura energii elektrycznej, rodzaj 613, jako urządzenie samodzielne. Podstacje transformatorowe są to alternatywne stacje transformatorowe będące odrębnymi urządzeniami pełniące często funkcje rozdzielni elektrycznych.

Zatem, skoro transformator będący elementem stacji transformatorowej może stanowić odrębny środek trwały, to tym bardziej stacja transformatorowa jako całość, będąca kompleksowym samodzielnym urządzeniem powinna być traktowana jako odrębny środek trwały i amortyzowana według odpowiadającej jej stawki amortyzacyjnej.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji stacje transformatorowe, jak również podstacje transformatorowe po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

42) Układ kompensacji mocy biernej.

Układ kompensacji mocy biernej jest to odrębne urządzenie kompensacyjne pełniące niezależne odrębne funkcje. Ma ono na celu zabezpieczenie przed przekroczeniem mocy przez urządzenia o dużym poborze mocy. Układ ten jest kompleksowym urządzeniem składającym się w szczególności z: regulatorów mocy biernej (aparatów sterujących posiadających wyświetlacz oraz przyciski pozwalające na ustawienia parametrów urządzenia), baterii kondensatorów oraz samych kondensatorów mocy biernej (specjalnych elementów służących zredukowaniu wartości poboru mocy biernej przez wprowadzenie do układu zasilania odbiorników o charakterze pojemnościowym), a także okablowania. Całość układu kompensacji zawiera się w urządzeniu w kształcie szafy elektrycznej, wolnostojącej połączonej przewodami z systemem elektrycznym całego obiektu.

Zatem istnieje możliwość wymontowania (nawet bez potrzeby użycia specjalnych narzędzi) układu z budynku bez uszczerbku dla elementów tych urządzeń, jak również dla budynku. Z punktu widzenia funkcjonalności – układ stanowi jedno urządzenie posiadające wszystkie niezbędne elementy do samodzielnego funkcjonowania zgodnie z przeznaczeniem.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji układu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie to należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenie to można zaklasyfikować do grupy 68 – Pozostałe urządzenia techniczne.

43) Rozdzielnie elektryczne.

Rozdzielnie elektryczne są to kompleksowe urządzenia zamontowane w pomieszczeniach zamkniętych wraz z okablowaniem stanowiące element sieci elektrycznej zawierający urządzenia i podzespoły, służące do łączenia, przerywania oraz rozdziału obwodów elektrycznych i ich kombinacji.

Urządzenia te są przytwierdzone do budynku za pomocą haków, śrub, zaczep itp. Zatem istnieje możliwość wymontowania rozdzielni elektrycznych z budynku bez uszczerbku dla elementów tych urządzeń, jak również dla budynku, a także bez konieczności zmiany ich przeznaczenia użytkowego. Z punktu widzenia Klasyfikacji Środków Trwałych urządzenia te mogłyby być zakwalifikowane do podgrupy 61, rodzaju 610 obejmującego Urządzenia rozdzielcze prądu zmiennego.

Z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji rozdzielni elektrycznych po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

44) Klimakonwektory.

Urządzenia te służą do utrzymywania zadanej temperatury w pomieszczeniu. Składają się z nagrzewnicy, chłodnicy, wentylatora, zaworu sterującego. Z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji klimakonwektora po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Charakter klimakonwektora jako odrębnego środka trwałego, zdaniem Wnioskodawcy, potwierdzają powołane wyżej interpretacje organów podatkowych na temat urządzeń klimatyzacyjnych, a także wyszczególnienie go w Klasyfikacji Środków Trwałych w rodzaju 653 – Urządzenia klimatyzacyjne.

45) System dozoru dostępu.

System KD a jest to system Kontroli Dostępu. Jest jednym z systemów zabezpieczających obiekt przed ingerencją osób niepowołanych zarówno z zewnętrznego otoczenia firmy, jak i wewnątrz obiektu. System kontroli dostępu jest także źródłem informacji o stanie zajętości pomieszczeń, zamknięciu lub otwarciu drzwi, próbach siłowego ich otwarcia, użycia innych kart dostępu. Dostarcza informacji, gdzie aktualnie przebywa personel. Stanowi on połączenie mechanicznych i elektronicznych urządzeń, tj. karty (klucze), czytniki, okablowanie, komputer sterujący, służących do zabezpieczenia wejść do budynków, lokali i pomieszczeń.

System ten podobnie jak inne wyżej wymienione systemy podlega znacznie szybszemu zużyciu technicznemu od zwykłych środków trwałych. Stale wzrastające potrzeby systemów teleinformatycznych, wymagają ciągłej rozbudowy lub wymiany na bardziej wydajne urządzenia. Zgodnie z trendami rynkowymi urządzenia teleinformatyczne ewoluują wraz z rozwojem oprogramowania, które z kolei jest stale udoskonalane w celu jak najefektywniejszego wykorzystania coraz nowszych, szybszych i tańszych technologii. System KD stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

46) Centralny System Zarządzania Bezpieczeństwem (SMS).

Centralny System Zarządzania Bezpieczeństwem (SMS – Security Management System) – zbiera i analizuje w sposób ciągły informacje otrzymywane z innych systemów, ocenia je i klasyfikuje. Graficznie wizualizuje aktualny stan każdego pomieszczenia i każdej kontrolowanej instalacji. Jest tak zaprogramowany, aby sterując elementami automatyki w sytuacjach zagrożenia, priorytetowo chronić ludzkie życie.

System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane, System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

47) System zarządzania parkingiem.

System zarządzania parkingiem – podstawowym zadaniem tego systemu jest zapewnienie funkcjonalności korzystania z parkingu. System ten wskazuje wolne miejsce parkingowe, a także nadzoruje sposób wykorzystania miejsc parkingowych i pozwala poruszać się nawet po wypełnionym parkingu. Składa się z komputera, programu i czujników. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

48) Krosownice.

Krosownice są to samodzielne i wyodrębnione urządzenia wraz z okablowaniem stanowiące element sieci komputerowych i telekomunikacyjnych, montowane w szafach sterujących służące do przekazywania sygnałów telekomunikacyjnych i informatycznych. Są zainstalowane w sposób umożliwiający zdemontowanie ich bez uszczerbku dla innych urządzeń oraz budynku z zachowaniem ich użyteczności technicznej i możliwości ponownego zamontowania w innym miejscu.

Jako urządzenia informatyczno-telekomunikacyjne krosownice podlegają znacznie szybszemu zużyciu technicznemu od zwykłych środków trwałych. Stale wzrastające potrzeby systemów teleinformatycznych wymagają ciągłej rozbudowy lub wymiany na bardziej wydajne urządzenia.

Zatem, w opinii Wnioskodawcy, powyższe wskazuje na możliwość zakwalifikowania krosownic jako odrębnych środków trwałych w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych, w ramach której krosownice można zakwalifikować do grupy 62, rodzaj 623 – Urządzenia teletransmisji przewodowej.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji krosownic po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

49) Szafy sterownicze.

Szafy sterownicze są to oddzielne kompleksowe urządzenia mające na celu zasilanie innych urządzeń i ich podzespołów – np. centrali klimatyzacyjnych. Składają się one z regulatorów, sterowników elektronicznych, urządzeń monitoringu, a także zawierają elementy toru mocy oraz aparaturę obwodów regulacji, sterowania i zabezpieczeń.

Szafy sterownicze są zamkniętymi i zabudowanymi w skrzyniach metalowych (szafach) urządzeniami przymocowanymi do ścian za pomocą śrub i uchwytów. Tym samym mogą być one w każdej chwili odłączone od budynku bez ich uszkodzenia, a także bez uszczerbku dla budynku i przeniesione w inne miejsce lub zamienione na inne urządzenia.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji szafy po jej ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych szafy sterownicze można zaklasyfikować do grupy 63 – Urządzenia elektroenergetyczne przetwórcze i zasilające.

50) Agregat prądotwórczy przeciwpożarowy.

Agregat prądotwórczy przeciwpożarowy jest to urządzenie generujące prąd. Jest autonomicznym zespołem do wytwarzania energii elektrycznej. Zasadniczo składa się z prądnicy synchronicznej o stałym napięciu, która jest napędzana silnikiem spalinowym. Poza tym zawiera takie elementy jak: silnik, prądnica synchroniczna samowzbudna, metalowa rama wraz z amortyzatorami metalowo-gumowymi, akumulatory, zbiornik paliwa, przyłącza z gniazdami, tłumik spalin, obudowa oraz okablowanie.

Jest kompletnym urządzeniem i wszystkie elementy wchodzące w jego skład umożliwiają mu samodzielne funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Agregat ten jest zainstalowany w piwnicy i przymocowany do ściany za pomocą śrub i nakrętek, w związku z czym może być w każdej chwili odłączony bez uszkodzenia budynku oraz tego urządzenia.

Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji agregatów po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż wymienione wyżej agregaty są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, a ich przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie sugerują na możliwość uznania ich za odrębne środki trwałe, którym można przypisać odpowiadające im stawki amortyzacyjne. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych agregaty prądotwórcze mogłyby być zaliczone do podgrupy 34 obejmującej między innymi turbozespoły i zespoły (agregaty) elektroenergetyczne wytwórcze i przetwórcze.

51) Wieże chłodnicze.

Wieże chłodnicze wraz z okablowaniem są to urządzenia z wentylatorami typu otwartego będące wymiennikami ciepła, w których powietrze atmosferyczne chłodzi wodę, przeznaczoną do odbierania ciepła ze skraplaczy urządzeń chłodniczych, dostarczających chłód dla klimatyzacji lub dla innych instalacji technologicznych.

Są to kompletne urządzenia zamontowane w budynku za pomocą haków, śrub w sposób pozwalający na ich demontaż bez uszczerbku dla tych urządzeń, jak również dla konstrukcji budynku, a także bez konieczności zmiany przeznaczenia użytkowego.

Mając powyższe na uwadze z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji wieży po jej ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych wieże chłodnicze można zaklasyfikować do grupy 48, podgrupa 485 – Urządzenia i aparaty chłodnicze nieprzenośne.

52) Bramy na rampie.

Bramy na rampie – kraty zamontowane na rampie dostawczej opuszczane automatycznie poprzez mechaniczny silnik. Z punktu widzenia ich konstrukcji i przeznaczenia są to samodzielne, kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia ich do używania środki trwałe.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

53) Urządzenia do przetłaczania cieczy.

Do urządzeń tych zaliczane są zamontowane w budynku:

pompownie wody lodowej,
przepompownie ścieków,
pompownie przeciwpożarowe.

Są to niezależne, odrębne urządzenia zamontowane w budynku.

Pompownia wody lodowej składa się z trzech pomp, okablowania i sterowników. Przepompownia ścieków zbudowana jest z pompy, okablowania i zbiornika, do którego jest podłączona rura kanalizacyjna. Natomiast pompownia przeciwpożarowa jest układem składającym się z pompy, silnika i okablowania przeznaczonym do infrastruktury tryskaczowej.

54) System monitorowania wind.

System monitorowania wind – kontroluje na bieżąco niezawodność pracy tych komponentów samoczynnie wysyłając informacje o symptomach nieprawidłowości pracy windy zapewniając tym samym bezpieczeństwo ich użytkownikom. System REM – monitoruje funkcjonowanie windy, takie jak:

awarie,
prawidłowość zatrzymywania windy kabiny,
stan oświetlenia w kabinie,
prawidłowość funkcjonowania drzwi,
prace obwodu bezpieczeństwa,
temperaturę i poziom oleju (windy hydrauliczne),
stan zasilania.

System ten umożliwia również zablokowanie wind, unieruchomienie ich, ustawianie ich parametrów tak, aby zatrzymywały się tylko na określonych piętrach. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem.

Jednocześnie mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe. Z punktu widzenia kryteriów techniczno-użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wskazane składniki majątkowe, urządzenia techniczne oraz elementy wyposażenia mogą stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie o CIT zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie opisane wyżej składniki majątku mogą zostać uznane za odrębne środki trwałe, ponieważ zostały nabyte we własnym zakresie, stanowią własność Wnioskodawcy, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok oraz są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mając na uwadze przedstawiony wyżej opis poszczególnych obiektów, w ocenie Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości ich zakwalifikowanie do odrębnych środków trwałych z punktu widzenia zarówno kryteriów wynikających z przepisów, jak i stanowisk organów podatkowych.

Wszystkim tym urządzeniom, w ocenie Wnioskodawcy, można bowiem przypisać cechy kompletności i zdatności do użytku w momencie przyjęcia do używania. Zawierają one wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Ponadto są to urządzenia nabyte przez Wnioskodawcę i wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Przepisy podatkowe nie wyjaśniają, jak należy rozumieć pojęcia kompletnych i zdatnych do użytku środków trwałych, niemniej jednak w literaturze przedmiotu („Podatek dochodowy od osób prawnych” – komentarz pod redakcją J. Marciniuka, rok 2006, s. 533) wskazuje się, że składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, a ponadto jeżeli jest sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie (o ile taka legalizacja jest wymagana). Ponadto organy podatkowe oraz doktryna stoją również na stanowisku, że pojęcie użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych – „kompletne i zdatne do użytku” nie oznacza, że mają one być zdolne do samodzielnej pracy (interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17 lipca 2007 r. sygn. 1471/DPR2/423-65/07/AB).

Podobnie w interpretacji z dnia 9 grudnia 2005 r. wypowiedział się Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubaniu, który stwierdził, że zawarte w ww. przepisach sformułowanie kompletne i zdatne do użytku nie oznacza samodzielne. W KŚT ujęte są także inne maszyny i urządzenia, które nie mogą funkcjonować samodzielnie, np. przyczepa, naczepa czy wagony kolejowe, tramwajowe, lecz nikt nie odbiera im z tego powodu przymiotu środków trwałych (sygn. PD/415-29,33,39,43/1/05).

Powyższe oznacza, że jednym z kryteriów pozwalającym na zakwalifikowanie danego urządzenia jako odrębnego środka trwałego jest ich możliwość funkcjonowania w różnych konfiguracjach i zespołach urządzeń i instalacji, możliwość wymontowania, wymiany, zainstalowania w innym miejscu bez uszczerbku dla urządzenia i zmiany przeznaczenia danego urządzenia.

W wyroku z dnia 24 kwietnia 2000 r. sygn. akt I SA/Wr 671/98 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że jeżeli z okoliczności faktycznych wynika, że dane urządzenie może współpracować z różnymi urządzeniami danego rodzaju (w tym przypadku chodziło o drukarkę i komputer), to należy uznać, iż jest ono obiektem kompletnym i zdatnym do użytku niezależnie od podłączenia do danego urządzenia.

W ocenie Wnioskodawcy nie należy przy wyodrębnianiu środków trwałych posługiwać się kryterium samodzielności, gdyż większość urządzeń i instalacji jest tak skonstruowana oraz ma takie przeznaczenia, iż żeby prawidłowo funkcjonować wymaga współpracy i podłączenia do innych urządzeń. W przeciwnym wypadku doprowadziłoby to do sytuacji, iż żadnego urządzenia nie dałoby się wyodrębnić do celów amortyzacji i zastosować przewidzianych dla nich stawek amortyzacyjnych (każde urządzenie musi być przynajmniej podpięte z siecią elektryczną).

Ponadto, jak zaznaczył już Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, wszystkie urządzenia będące przedmiotem niniejszego zapytania przytwierdzone są do budynku w sposób pozwalający na ich odłączenie bez uszczerbku zarówno dla konstrukcji budynku, jak i dla tych urządzeń.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nie jest uzasadnione zaliczanie do wartości początkowej obiektu instalacji elektrycznych, sygnalizacyjnych i komputerowych, które nie są z budynkiem trwale związane. Należy bowiem rozróżnić instalacje i urządzenia, które można oraz których nie można zdemontować bez uszczerbku dla ich funkcjonalności.

Zgodnie z powyższym Wnioskodawca podkreśla, że należy uznać, że urządzenia techniczne będące przedmiotem zapytania Wnioskodawcy stanowią odrębne środki trwałe, gdyż mogą zostać odłączone od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i tych urządzeń.

Należy podkreślić, że powyższe urządzenia i systemy zostały wyodrębnione przez służby techniczne Wnioskodawcy po uzyskaniu potwierdzenia, że stanowią one samodzielne obiekty, których ewentualny demontaż i ponowne zamontowanie w innym budynku (bez konieczności dokonywania istotnych zmian adaptacyjnych) nie spowoduje zniszczenia ani budynku, ani ich samych.

Dodatkowo Wnioskodawca zaznacza, że są to urządzenia połączone z budynkiem tylko do okresowego użytku, gdyż zużywają się nieporównywalnie szybciej niż budynek i mogą być wymieniane. Co więcej należy wskazać, że urządzenia te podlegają wymianie i bieżącym remontom ze względu na ich szybkie zużywanie się.

Jak wspomniano na wstępie za przedstawianym stanowiskiem Wnioskodawcy w odniesieniu do wszystkich będących przedmiotem niniejszego zapytania urządzeń przemawia również fakt, iż urządzenia te zostały zaklasyfikowane jako odrębne środki trwałe według Klasyfikacji Środków Trwałych, którym przypisuje się odrębne stawki amortyzacyjne na podstawie załącznika nr 1 do ustawy o CIT. Zgodnie bowiem z powszechnie przyjmowanym poglądem akceptowanym w interpretacjach podatkowych organów skarbowych oraz doktrynie prawa podatkowego do rozstrzygnięcia, czy konkretny przedmiot może być uznany za środek trwały, czy też nie – należy posłużyć się Klasyfikacją Środków Trwałych.

Wnioskodawca ponownie podkreśla, że gdyby przyjąć rozumowanie opierające się na założeniu, że wszystkie środki trwałe wewnątrz budynku powinny zostać zaliczone do budynku, prowadziłoby to do wniosku, że ustawodawca bezprzedmiotowo zawarł w załączniku nr 1 do ustawy o CIT wykaz stawek amortyzacyjnych dla urządzeń sklasyfikowanych w Klasyfikacji Środków Trwałych.

Powyższa argumentacja przemawia za stanowiskiem, że wszystkie urządzenia będące przedmiotem zapytania zawsze funkcjonują jako element w pewnym stopniu przyczyniający się do poprawy lub umożliwienia funkcjonowania innych środków trwałych – w omawianym przypadku budynku. Powyższe jednak nie oznacza konieczności zaliczania ich do wartości początkowej budynku (lub innego środka trwałego, do którego są zamontowane) jako urządzeń pomocniczych, bowiem takie podejście doprowadziłoby do sytuacji, w której wymienione w załączniku do ustawy o CIT stawki faktycznie nigdy nie znalazłyby zastosowania, co podważałoby sens wprowadzania przedmiotowych uregulowań.

Powyższe przemawia, zdaniem Wnioskodawcy, za przyjęciem, że wszystkie wymienione powyżej środki trwałe stanowią odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji dla celów podatkowych na zasadach określonych w ustawie o CIT oraz według stawek przewidzianych w załączniku nr 1 do tej ustawy.

Poza tym, zdaniem Wnioskodawcy, urządzenia będące przedmiotem zapytania powinny być uznane za odrębne środki trwałe do celów amortyzacji podatkowej również z uwagi na ich kompleksowość i wyodrębnienie oraz spełnienie wymaganych przez przepisy ustawy o CIT warunków.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, uwzględnieniem art. 16 zawierającego katalog wydatków enumeratywnie wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów).

Zatem z brzmienia powołanego przepisu wyraźnie wynika, że Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący księgi handlowe i dokonujący odpisów amortyzacyjnych, powinien skrupulatnie przestrzegać zasad i stawek określonych w obowiązujących regulacjach podatkowych. Dlatego też, jeżeli dane aktywo spełnia warunki pozwalające na uznanie go za środek trwały, Wnioskodawca powinien ustalić dla niego odpowiednią stawkę amortyzacyjną wynikającą z ustawy o CIT oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w tej ustawie.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, istotne jest określenie, co należy rozumieć pod pojęciem środka trwałego. Zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o CIT w zakresie określenia stawek amortyzacyjnych należy ustalić rodzaj środka trwałego w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych zawartą w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622).

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że zgodnie z objaśnieniami wstępnymi w części I Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, w którym może być np. zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu (część 1 – objaśnienia uwagi wstępne KŚT). Ważnym dlatego jest, aby rozstrzygnąć, czy poszczególne urządzenia mogą stanowić odrębne środki trwałe, istotne znaczenie ma ustalenie, czy elementy te można uznać za kompletne i zdatne do użytku.

Należy dodatkowo wskazać, że w powyższym zakresie można posłużyć się również definicją środka trwałego wynikającą z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.), zgodnie z którą środkami trwałymi są rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich m.in. maszyny i urządzenia, środki transportu i inne rzeczy.

Zgodnie natomiast z art. 16a ustawy o CIT amortyzacji podlegają środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie obejmujące budowle, budynki, lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty, przy czym powinny być one kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Mając powyższe na uwadze, skoro w Klasyfikacji Środków Trwałych (jako przepisach prawa materialnego), do których odsyłają przepisy ustawy o CIT – jako środki trwałe są wymienione urządzenia opisane w stanie faktycznym powyżej, stanowiące wyposażenie budynku, to oznacza, że prawo podatkowe uznaje takie urządzenia (wszystkie wymieniane w Klasyfikacji Środków Trwałych) za odrębne środki trwałe.

Należy zauważyć, że przepisy Klasyfikacji Środków Trwałych znajdują bezpośrednie odzwierciedlenie w ustawie o CIT, a w szczególności w Załączniku nr 1 do tej ustawy, w którym od statystycznego zaszeregowania uzależnia się wysokość stawki amortyzacyjnej dla celów podatkowych.

Skoro zatem Klasyfikacja Środków Trwałych oraz ustawa o CIT wykazują poszczególne urządzenia jako odrębne środki trwałe, przyjęcie założenia, że tak nie jest, oznaczałoby stwierdzenie, że ustawa ta jest aktem prawnym sprzecznym wewnętrznie, co z kolei byłoby niezgodne nie tylko z samymi zasadami wykładni prawa (wykładni literalnej, systemowej), ale również zakładałoby nieracjonalność samego ustawodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że poszczególne urządzenia wymienione w punkcie od 1 do 54 mogą być kwalifikowane jako odrębne środki trwałe i amortyzowane zgodnie z załącznikiem Nr 1 do ustawy o CIT.

Poza wskazanymi powyżej interpretacjami indywidualnymi, stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają m.in.:

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 grudnia 2014 r. sygn. IPTPB3/423-297/14-6/GG;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 maja 2014 r. sygn. ITPB1/415-212/14/PSZ;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2014 r. sygn. IPPB5/423-365/14-2/IŚ;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. ILPB4/423-313/12-2/DS;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 lutego 2012 r. sygn. IPPB1/415-1053/11-2/ES;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 września 2010 r. sygn. IPPB3/423-430/10-2/JG;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 kwietnia 2010 r. sygn. ILPB3/423-74/10-5/MC;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 kwietnia 2008 r. sygn. ILPB3/423-67/08-2/HS;
interpretacja indywidualna Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 października 2009 r. sygn. ITPB/423-428a/09/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Regulacja art. 16a ust. 1 tej ustawy stanowi, że: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przy uwzględnieniu, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, należy stwierdzić, że rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 16a ust. 1 ww. ustawy ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 242, poz. 1622).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy , którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Należy również mieć na uwadze, że stawki tam wykazane można podwyższać lub obniżać zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami omawianej ustawy.

Ponadto zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Natomiast na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11): zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Mając na względzie powyższe wyjaśnienia należy przypomnieć, że organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego.

Ponadto, aby składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika muszą spełniać następujące warunki:

zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie;
stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. Amortyzacja wskazana w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależniona jest od kompletności, jak i zdatności do użytku środka trwałego w dniu przyjęcia go do używania. Ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie;
przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik;
są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Podatnik musi te środki w takiej działalności używać. Oddanie takiego środka do używania oznacza, że rozpoczęło się wykorzystywanie tego środka w działalności gospodarczej. Pojęcie „wykorzystywanie na potrzeby” jest pojęciem szerszym od pojęcia „wykorzystywania w ramach” prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem środek trwały nie musi być wykorzystywany bezpośrednio na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wystarczy jego pośrednie wykorzystanie na ten cel;
nie są wymienione w katalogu środków trwałych określonym w art. 16c ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że wszystkie wymienione w opisie zdarzenia przyszłego (w pkt od 1 do 54) urządzenia techniczne będą stanowić własność Spółki, zostaną przez nią nabyte oraz będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, zaś ich okres używania będzie dłuższy niż rok. Wszystkie wymienione w opisie sprawy składniki majątkowe wraz z ewentualnym okablowaniem będą stanowić kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Urządzenia będą posiadać wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem. Ponadto Spółka sklasyfikowała również te urządzenia w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych

Wobec tego należy zgodzić się ze Spółką, że wszystkie wymienione przez nią we wniosku urządzenia i systemy będą stanowić odrębne środki trwałe.

Reasumując – wskazane w opisie zdarzenia przyszłego składniki majątkowe, urządzenia techniczne oraz elementy wyposażenia mogą stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zgodnie z załącznikiem nr 1 do tej ustawy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację. Natomiast odwołanie się do publikacji podatkowej, jako że co do zasady nie stanowi ona źródła prawa, także nie jest wiążące dla organu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin