2016.01.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-875/15/IK
z 14 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 października 2015 r. (data wpływu 12 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z 23 grudnia 2015 r. (data wpływu 30 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 grudnia 2015 r. (data wpływu 30 grudnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 grudnia 2015 r. znak: IBPP2/4512-875/15/IK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, świadczyć usługi na terytorium RP, jako podwykonawca spółki brokerskiej (dalej: Spółka). Spółka będzie posiadać zezwolenie Komisji Nadzoru Finansowego na wykonywanie działalności brokerskiej. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca na moment wykonywania czynności będzie wpisany do rejestru brokerów ubezpieczeniowych (pod numerem zezwolenia Spółki). Wnioskodawca posiada kwalifikacje niezbędne do wykonywania czynności brokerskich, określone w art. 23 ust. 1 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

W ramach współpracy ze Spółką do zadań Wnioskodawcy należeć będzie wykonywanie czynności brokerskich (dalej Czynności) wynikających z art. 4 pkt 2 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, tj. zawieranie lub doprowadzanie do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywanie czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczenie w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, jak również organizowanie i nadzorowanie czynności.

W ramach ww. czynności Wnioskodawca w imieniu i na rzecz Spółki będzie w szczególności:

pozyskiwał klientów poprzez informowanie ich o dostępnych ubezpieczeniach (umowy z klientami w zakresie obowiązków brokera, zachowania poufności jak i wyłączności podpisywać będzie Spółka),
uzyskiwał pełnomocnictwo od klientów,
wykonywać czynności przygotowawcze zmierzające do zawarcia umów ubezpieczenia (zbierać informacje od klientów firmy brokerskiej o przedmiocie ubezpieczenia, zakresie ubezpieczenia),
wyszukiwać dla klientów Spółki różne oferty na rynku w zakresie ubezpieczeń,
analizował oferty ubezpieczeniowe pod kątem ryzyk dla klientów i pisał rekomendacje brokerskie dotyczące wyboru najlepszej oferty,
prowadził w imieniu klientów negocjacje warunków ubezpieczenia i wspierał ich w zawieraniu umów z ubezpieczycielem,
uczestniczył w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia m.in. kalkulował i informował klientów firmy brokerskiej o wysokości należnej składki ubezpieczeniowej oraz o konieczności zapłaty ich poszczególnych rat, informował ich też o zakresie oraz przebiegu ubezpieczenia, kontaktował się z ubezpieczycielem (obsługa polisy).

W zamian za wykonywanie Czynności Wnioskodawca będzie uzyskiwał od Spółki wynagrodzenie.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę będą usługami pośrednictwa w świadczeniu usług, rozumiane jako świadczenie usług przez podmiot, który nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktów ubezpieczeniowych a celem pośrednictwa będzie uczynienie wszystkiego co możliwe, aby strony zawarły umowę, a sam Wnioskodawca nie będzie mieć żadnego interesu w zakresie treści umowy.
Wnioskodawca będzie działał jako podwykonawca Spółek, tj. C. z siedzibą w P. i CR. z siedzibą w P., w tym zakresie będzie wykonywał usługi w imieniu i na rzecz ww. Spółek. Jednocześnie w relacji pomiędzy Spółkami jako zleceniodawcami Wnioskodawcy będzie on działał we własnym imieniu i na własny rachunek.
Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą miały charakteru doradczego.
Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie od Spółek w formie prowizji. Prowizja będzie uzależniona od wysokości obrotów Spółek do których powstania przyczyni się Wnioskodawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzez Spółki podlegać będą zwolnieniu od podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy Czynności wykonywane przez niego na rzecz Spółki podlegać będą zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Wskazać należy, iż Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

„Czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

W zakresie transakcji ubezpieczeniowych Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu to, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, że prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek ze stron umowy, dotyczącej produktu ubezpieczeniowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie potwierdza TSUE w wyroku z dnia 3 kwietnia 2008 r. w sprawie C-124/07 J.C.M. Beheer BV, w którym Trybunał podkreślił, że: okoliczność, że pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji, do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy, i z którym pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie, nie wyklucza, by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku od wartości dodanej.

W ocenie Wnioskodawcy zakres czynności wykonywanych przez niego na rzecz Spółki odpowiada zakresowi przedmiotowemu definicji pośrednictwa ubezpieczeniowego określonego w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym, pomimo że czynności te wykonywane są na rzecz innego podmiotu niż klient poszukujący ochrony ubezpieczeniowego czy zakład ubezpieczeń. Zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT zwolnienie ma charakter wyłącznie przedmiotowy, a nie podmiotowy, tj. zwolnieniem są objęte konkretne czynności wskazane w tym przepisie.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy o VAT wynika, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy o VAT).

W ocenie Wnioskodawcy jego działalność nie może zostać potraktowana jako świadczenie usługi stanowiącej element usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego. Przedstawione przez Wnioskodawcę usługi stanowią pośrednictwo ubezpieczeniowe sensu stricto i w konsekwencji nie może znaleźć zastosowania art. 43 ust. 14 ustawy o VAT.

Ustawa o VAT nie wskazuje, co należy rozumieć pod pojęciem działalności stanowiącej element usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego. Zdaniem Wnioskodawcy elementy składowe usługi pośrednictwa są wyłączone ze zwolnienia z opodatkowania w przypadku, gdy są to elementy polegające na wykonaniu określonych, jednostkowych czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, które same w sobie - w sensie przedmiotowym - nie stanowią usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Wnioskodawca działając w imieniu i na rzecz Spółki wykonuje w zakresie prowadzonej działalności szereg powiązanych czynności, które kompleksowo zmierzają do zawarcia umowy ubezpieczeniowej. Wnioskodawca w związku z powyższym nie będzie świadczyć na rzecz Spółki określonej jednej czynności/usługi stanowiącej element pośrednictwa ubezpieczeniowego, a będzie zajmował się kompleksową obsługą klientów w tym zakresie.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy wykonywane przez niego Czynności będą usługami w zakresie pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, które podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. Bez znaczenia jest przy tym fakt, że Czynności Wnioskodawca wykonywać będzie jako podwykonawca Spółki, czyli w jej imieniu i na jej rzecz. Zakres wykonywanych czynności i ich charakterystyka wskazują bowiem, że Wnioskodawca świadczyć będzie usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, których celem jest pozyskanie jak największej ilości klientów na rzecz Spółki.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach m.in:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 października 2014 r., sygn. IBPP2/443-686/14/IK,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 maja 2014 r., sygn. PPP2/443-286/14-3/MM,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygn. ILPP5/443-113/13-2/KG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W świetle art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do treści art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa C-348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I 5811, paragraf 43).

Zatem w pierwszej kolejności należy określić, jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym, tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Wskazać należy, że Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł, że: „(…) istotą transakcji ubezpieczeniowej jest, w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki” (wyroki w sprawach: C-8/01 Taksatorringen pkt 39, C-349/96 CPP pkt 17, C-240/99 Skandia pkt 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, że tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei w uzasadnieniu wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest natomiast uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Ponadto, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że: „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Podsumowując, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z niżej wymienionych czynności:

wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy,
uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,
prowadzenie negocjacji polegające na jednoznacznie określonym akcie mediacji,
nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Powyższe oczywiście nie oznacza, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest aby wywoływały lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest aby skutek tych czynności odnalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza, świadczyć usługi na terytorium RP, jako podwykonawca spółki brokerskiej. Spółka będzie posiadać zezwolenie Komisji Nadzoru Finansowego na wykonywanie działalności brokerskiej. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca na moment wykonywania czynności będzie wpisany do rejestru brokerów ubezpieczeniowych (pod numerem zezwolenia Spółki). Wnioskodawca posiada kwalifikacje niezbędne do wykonywania czynności brokerskich, określone w art. 23 ust. 1 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym. W ramach współpracy ze Spółką do zadań Wnioskodawcy należeć będzie wykonywanie czynności brokerskich wynikających z art. 4 pkt 2 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, tj. zawieranie lub doprowadzanie do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywanie czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczenie w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, jak również organizowanie i nadzorowanie czynności.

W ramach ww. czynności Wnioskodawca w imieniu i na rzecz Spółki będzie w szczególności:

pozyskiwał klientów poprzez informowanie ich o dostępnych ubezpieczeniach (umowy z klientami w zakresie obowiązków brokera, zachowania poufności jak i wyłączności podpisywać będzie Spółka),
uzyskiwał pełnomocnictwo od klientów,
wykonywać czynności przygotowawcze zmierzające do zawarcia umów ubezpieczenia (zbierać informacje od klientów firmy brokerskiej o przedmiocie ubezpieczenia, zakresie ubezpieczenia),
wyszukiwać dla klientów Spółki różne oferty na rynku w zakresie ubezpieczeń,
analizował oferty ubezpieczeniowe pod kątem ryzyk dla klientów i pisał rekomendacje brokerskie dotyczące wyboru najlepszej oferty,
prowadził w imieniu klientów negocjacje warunków ubezpieczenia i wspierał ich w zwieraniu umów z ubezpieczycielem,
uczestniczył w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia m.in. kalkulował i informował klientów firmy brokerskiej o wysokości należnej składki ubezpieczeniowej oraz o konieczności zapłaty ich poszczególnych rat, informował ich też o zakresie oraz przebiegu ubezpieczenia, kontaktował się z ubezpieczycielem (obsługa polisy).

Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę będą usługami pośrednictwa w świadczeniu usług, rozumiane jako świadczenie usług przez podmiot, który nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktów ubezpieczeniowych a celem pośrednictwa będzie uczynienie wszystkiego co możliwe, aby strony zawarły umowę, a sam Wnioskodawca nie będzie mieć żadnego interesu w zakresie treści umowy. Wnioskodawca będzie działał jako podwykonawca Spółek, w tym zakresie będzie wykonywał usługi w imieniu i na rzecz ww. Spółek. Jednocześnie w relacji pomiędzy Spółkami jako zleceniodawcami Wnioskodawcy będzie on działał we własnym imieniu i na własny rachunek. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą miały charakteru doradczego. Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie od Spółek w formie prowizji. Prowizja będzie uzależniona od wysokości obrotów Spółek do których powstania przyczyni się Wnioskodawca.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy świadczone przez niego usługi na rzecz Spółki korzystać będą ze zwolnienia od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy ustawodawca zwolnił od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie wykonywał „czynności ubezpieczeniowych”. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia, do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Zauważyć należy, że „czynność ubezpieczeniowa”, w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, że między Wnioskodawcą a jego klientami nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będące przedmiotem wniosku, nie będą stanowiły usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika jednak, że prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Wskazać należy, że czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie). Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Powyższe zostało potwierdzone w przywołanym wyżej orzecznictwie TSUE, w którym Trybunał jednoznacznie wskazał, że zwolnione od podatku VAT może być jedynie pośredniczenie cechujące się wskazywaniem stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy ubezpieczenia, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

W analizowanej sprawie – jak wynika z opisu zdarzenia – wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach umowy czynności stanowią pośrednictwo w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Mając na uwadze elementy opisu sprawy należy stwierdzić, że w zakresie wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności, warunki wskazane przez TSUE będą spełnione, a zatem czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą usługami pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Wykonywane przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem czynności, jako że będą stanowić usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych objęte będą zwolnieniem przedmiotowym wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W świetle powyższego tut. Organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja straci zatem swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin