Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1236/14-2/TR
z 13 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (Wnioskodawca) jest podmiotem prowadzącym wyspecjalizowaną działalność handlową. Spółka zatrudnia na podstawie umów o pracę około 100 pracowników, tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu socjalnym.

Obecnie Spółka rozważa możliwość, w ramach prowadzonej działalności socjalnej, wydawania uprawnionym pracownikom elektronicznych kart przedpłaconych, upoważniających do płatności za zakupy towarów w każdym terminalu płatniczym (karty będą odczytywane przez czytniki kart płatniczych w kasach tak samo jak normalne karty bankowe). Karty przedpłacone będą uprawniały do zakupu towarów lub usług, a transakcje będą autoryzowane do wysokości salda na specjalnym, technicznym rachunku, który będzie zasilany przed użyciem karty ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Spółki.

Zgodnie z przeznaczeniem środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wartość zasileń kart będzie zróżnicowana według kryteriów socjalnych ustalonych przez Spółkę. Karty przedpłacone będą miały charakter anonimowy. Mogą wystąpić również przypadki, że wydawane będą karty z numerem PIN, wówczas użytkownicy takich kart przy ich realizacji będą mogli korzystać z bankomatów. Nie zmienia to jednak faktu, że karty pozostaną wciąż anonimowe (w systemie nie będą przypisane do żadnej konkretnej osoby).

Karty będące rodzajem kart bankowych, wydawane będą bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku. Rolą tych kart jest zapewnienie pracownikom środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie przez pracownika karty przedpłaconej w opisanym stanie faktycznym, zasilanej środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 380 zł rocznie i w związku z tym pracodawca, jako płatnik, nie będzie w powyższym zakresie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu, skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.
  
  

Przy czym ze zwolnienia korzysta tylko wartość świadczenia w kwocie 380 zł.

W związku z powyższym, zwolnieniem zawartym w ww. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są również otrzymane przez pracownika z związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r., poz. 592, z późn. zm.), działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Wnioskodawca tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu socjalnym.

Obecnie Wnioskodawca rozważa możliwość, w ramach prowadzonej działalności socjalnej, wydawanie uprawnionym pracownikom elektronicznych kart przedpłaconych, upoważniających do zakupu towarów w każdym terminalu płatniczym (karty będą odczytywane przez czytniki kart płatniczych w kasach tak samo jak normalne karty bankowe). Karty przedpłacone będą uprawniały do zakupu towarów lub usług, a transakcje będą autoryzowane do wysokości salda na specjalnym, technicznym rachunku, który będzie zasilany przed użyciem karty ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Wnioskodawcy.

Zgodnie z przeznaczeniem środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wartość zasileń kart będzie zróżnicowana według kryteriów socjalnych ustalonych przez Wnioskodawcę. Karty przedpłacone będą miały charakter anonimowy. Mogą wystąpić również przypadki, że wydawane będą karty z numerem PIN, wówczas użytkownicy takich kart przy ich realizacji będą mogli korzystać z bankomatów. Nie zmienia to jednak faktu, że karty pozostaną wciąż anonimowe (w systemie nie będą przypisane do żadnej konkretnej osoby). Karty będące rodzajem kart bankowych, wydawane będą bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku. Rolą tych kart jest zapewnienie pracownikom środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów).

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1376, z późn. zm.), karta płatnicza – to karta uprawniająca do wypłaty gotówki lub umożliwiająca złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowana przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków.

Stosownie do art. 63 ust. 1 ww. ustawy, rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

Na podstawie art. 63 ust. 3 pkt 4 Prawa bankowego, rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności kartą płatniczą.

Karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest zapewnienie użytkownikowi karty (np. pracownikom) środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę tę należy co do zasady uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że wydawana przez Wnioskodawcę pracownikom karta przedpłacona jest środkiem płatniczym. Stąd też otrzymane przez pracowników świadczenie w postaci karty przedpłaconej będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł, pod warunkiem, że świadczenie to będzie realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. To oznacza, że przy spełnieniu powyższych warunków Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z przekazaniem omawianego świadczenia.

Prawidłowość takiej oceny zagadnienia, zdaniem Wnioskodawcy, potwierdził Minister Finansów, wydając interpretacje w indywidualnych sprawach, m.in w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 grudnia 2011 r. znak IPPB4/415-714/11-2/JK3, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 1 marca 2012 r.. znak ITPB2/415-1090/11/MM oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 maja 2014 r., znak IBPBII/1/415-194/14/ASz, a także w piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r, stanowiącym odpowiedź na interpelację poselską nr 13008, w której Minister Finansów stwierdził:

„w sprawie zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Szanowny Panie Marszałku! W związku z pismem z dnia 27 listopada 2009 r., nr SPS-023-13008, przy którym przekazano interpelację pana posła w sprawie zwolnienia określonego w art. 21 ust 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprzejmie informuję.

W obecnym stanie prawnym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) wolna od podatku dochodowego jest: wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Nowe brzmienie powołanego przepisu wynika z uchwalonej przez Sejm RP w dniu 17 lipca 2009 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmującej rządowe propozycje działań antykryzysowych. Ustawa ta została opublikowana w Dz. U. Nr 125, poz. 1037.

Interpelacja pana posła dotyczy kart przedpłaconych, które mogą być wydawane pracownikom zamiast świadczeń pieniężnych. Omawiane karty stanowią rodzaj kart płatniczych. Wydawane są bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany użytkownikom kredyt. Transakcje są autoryzowane do wysokości salda na specjalnym, technicznym rachunku, który należy zasilić przed użyciem karty. Takie karty nie muszą być personalizowane, tj. nie zawsze umieszczane jest na nich imię i nazwisko użytkownika. Umożliwia to swobodne przekazywanie zasilonej karty innym osobom.

Stosownie do postanowień art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, ze zm.), przez kartę płatniczą rozumie się kartę identyfikującą wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniającą do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu.

Karta płatnicza stanowi ekwiwalent pieniądza i zapłatę kartą płatniczą należy traktować tak samo jak zapłatę gotówką (por. Dobiesław Frąckowiak - „Uwagi o zapłacie kartą płatniczą i przejęciu z długu” – „Przegląd Prawa Handlowego 2000/12/7”).

Z kolei karta przedpłacona nie jest zdefiniowana w polskim systemie prawnym, pojęcie to pojawia się na gruncie ustawowym w kontekście świadczenia usług płatniczych, w tym jako instrumentu płatniczego będącego nośnikiem środka pieniężnego mającego zdolność umarzania zobowiązań.

Można jednakże uznać, iż świadczenia w postaci karty przedpłaconej z wprowadzoną na nią wartością pieniężną mającą charakter pieniądza elektronicznego, a także karty przedpłacone jako rodzaj karty płatniczej (lub podobnego instrumentu po implementacji dyrektywy 2007/64/WE w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego (Payment Services Directive - PSD) – stanowią świadczenie pieniężne.

Stąd też przekazanie uprawnionym kart płatniczych zamiast świadczeń pieniężnych może mieścić się w dyspozycji powołanego zwolnienia przedmiotowego, o ile spełnione zostaną pozostałe przesłanki zawarte w przepisie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W tym miejscu należy jednak nadmienić, że w dniu wydania interpretacji przywołane przez Zainteresowanego akty prawne posiadały już nowsze teksty jednolite i adresy ustawowe, którymi były odpowiednio:

• w przypadku ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych – (Dz. U. z 2015 r., poz. 111);
• w przypadku ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe – (Dz. U. z 2015 r., poz. 128).
  
  

Ponadto, w odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.