Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-1020/14-2/MG
z 9 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości sfinansowanych przez Spółkę pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych imiennych kart w ramach programu sportowo-rekreacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości sfinansowanych przez Spółkę pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych imiennych kart w ramach programu sportowo -rekreacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka planuje uruchomienie programu sportowo rekreacyjnego (dalej: Program) dla swoich pracowników w ramach utworzonego Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS). W ramach Programu pracownicy Spółki (dalej: Pracownicy) mogą otrzymać od Spółki imienne karty (dalej: Karty).

Na podstawie otrzymanych Kart Pracownicy mają nieograniczony dostęp do obiektów sportowych na terenie całego kraju zgodnie z ofertą firmy wydającej Karty. Karty te mają charakter abonamentowy (nie mają określonego nominału) i umożliwiają użytkownikom korzystanie z pakietu różnorodnych usług o charakterze sportowo-rekreacyjnym (np. aerobic, basen, grota solna, nauka tańca, sauna, nordic-walking).

Powyższe świadczenia są finansowane przez Spółkę wyłącznie z ZFŚS zgodnie ze stosownymi regulacjami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 592 ze zm.; dalej: ustawa o ZFŚS). W pozostałej części przyznane świadczenie będzie finansowane przez pracowników (pracownicy podpisują oświadczenia, w których wyrażają zgodę na potrącenie z wynagrodzenia kwoty ich wkładu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 UPDOF wartość sfinansowanych poszczególnym pracownikom Kart jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym w ramach limitu 380 złotych rocznie, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik podatku dochodowego jest obowiązana pobierać zaliczki na podatek dochodowy od wartości przekazanych poszczególnym Pracownikom w ramach Programu świadczeń mieszczących się w danym roku w ramach ww. wskazanego limitu?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie przekazywane w ramach Programu Pracownikom w postaci Karty stanowi przychód ze stosunku pracy łączącego Pracownika ze Spółką w rozumieniu art. 12 UPDOF, jednakże zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 67 UPDOF spełnione są przesłanki do zwolnienia wartości tego świadczenia do kwoty limitu określonego w tym przepisie (w 2014 roku 380 złotych rocznie). W konsekwencji Spółka jako płatnik nie ma obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości tego świadczenia mieszczącego się limicie (z zastrzeżeniem wartości ewentualnych innych świadczeń przekazanych pracownikom w danym roku z Funduszu), jest jednocześnie obowiązana pobierać zaliczki na podatek od wartości świadczenia, która przekroczy ustawowy limit.

Stosownie do art. 12 ust. 1 UPDOF, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało otrzymane w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza sie zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Nie ma zatem wątpliwości, iż wartość świadczenia przekazanego przez Spółkę Pracownikom w postaci Kart stanowić będzie dla tych Pracowników dodatkowy przychód ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 UPDOF, Spółka jako płatnik jest obowiązana pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od Spółki przychód ze stosunku pracy. Obowiązek ten nie powstaje jednak w odniesieniu do dochodów, które są zwolnione z podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 UPDOF, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracowników świadczeń w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł. Rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

1. świadczenie musi zostać otrzymane przez pracownika,
   
2. świadczenie jest w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych,
   
3. świadczenie przekazane przez pracodawcę ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,
   
4. świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego, przy czym świadczenie nie ma postaci bonu talonu lub innego znaku uprawniającego go do wymiany na towary lub usługi,
   
5. suma wartości świadczeń otrzymanych od Spółki przez pracownika w danym roku podatkowym z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie przekracza kwoty 380 zł.
   
   

Zdaniem Spółki w przypadku przedmiotowego Programu spełnione są łącznie wszystkie powołane wyżej przesłanki, zatem wartość świadczenia przekazywanego pracownikom w postaci opłaconych Kart podlega zwolnieniu z opodatkowania do limitu 380 złotych rocznie.

1. Świadczenie otrzymywane przez pracownika.
   
   

Po pierwsze, Karty są przekazywane jedynie Pracownikom. W miesiącu, w którym stosunek pracy pomiędzy Spółką i Pracownikiem ustaje, ustaje także prawo do korzystania z Karty.

Oznacza to, iż z Kart nie będą korzystać osoby, które nie są zatrudnione przez Spółkę na podstawie umowy o pracę.

2. Świadczenie w całości sfinansowane ze środków ZFŚS.
   
   

Po drugie, Karty będą w całości finansowane (w części finansowanej przez Spółkę) z utworzonego przez Spółkę Funduszu zgodnie z ustawą o ZFŚS. Żadna część świadczenia nie będzie finansowana ze środków obrotowych Spółki.

Podkreślenia wymaga fakt, że użyte przez ustawodawcę sformułowanie „sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych” oznacza, że pracodawcy są ze swej strony zobligowani do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych uznając, że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie finansował tych świadczeń z innych źródeł, niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. z podatkowego punktu widzenia możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego finansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

3. Świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.
   
   

Po trzecie, Karty przekazane przez Spółkę mają związek z finansowaniem działalności socjalnej. Jak wynika bowiem z art. 2 ustawy o ZFŚS, pod pojęciem „działalności socjalnej” rozumieć należy usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno - oświatowej, sportowo - rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Pracownicy, którzy uczestniczą w Programie, uzyskają za pośrednictwem Karty dostęp do usług o charakterze sportowym i rekreacyjnym (w ramach tych usług dostępne będą - między innymi - usługi fitness, siłownia, sauna, basen, taniec, joga, lodowisko, łaźnia, squash, tenis, etc.); poza tymi usługami nie będą mogli przy użyciu Karty korzystać z innego rodzaju usług. Nie ma zatem wątpliwości, iż świadczenia otrzymane przez Pracowników w ramach Programu są przekazywane przez Spółkę w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

4. Świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego (nie ma też postaci bonu talonu lub innego znaku uprawniającego go do wymiany na towary lub usługi).
   
   

Po czwarte, w opinii Spółki nie podlega także wątpliwości, iż świadczenie w postaci Karty, które będzie przekazywane Pracownikom w ramach Programu, będzie mieć postać świadczenia rzeczowego. W UPDOF brak jest definicji rzeczy świadczenia rzeczowego, w takiej sytuacji oczywiste wydaje się zatem odwołanie do definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa, w tym wypadku przede wszystkim w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.). Zgodnie z art. 45 Kodeksu rzeczami są tylko przedmioty materialne. Zgodnie natomiast z pismem Ministerstwa Finansów z 30 grudnia 2004 r. (PB5/IK -066-504-2374/04 Biuletyn Skarbowy z 2005 r. Nr 2, poz. 16) „świadczeniem rzeczowym jest świadczenie o charakterze materialnym, nieodpłatnym, odpłatnym bądź częściowo odpłatnym”.

Świadczeniem, które Spółka przekazuje swoim Pracownikom w ramach Programu, jest Karta. Uwzględniając powołaną wyżej definicję kodeksu cywilnego oraz pismo Ministra Finansów, Karta ta jako przedmiot materialny (rzecz) stanowi zatem świadczenie rzeczowe. Co więcej, Karta taka nie mieści się w katalogu negatywnym określonym w art. 21 ust. 1 pkt 67 UPDOF, Karty nie można utożsamiać z bonem, talonem lub innym znakiem uprawniającym do wymiany na towary lub usługi, nie uprawnia ona bowiem posiadacza (Pracownika) do jej wymiany na usługę lub towar, lecz umożliwia mu przy jej użyciu skorzystanie ze ściśle oznaczonego świadczenia.

Powyższe stanowisko znalazło jednoznaczne potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych wydanych przez Ministra Finansów m.in. w:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 stycznia 2013 r. (IPPB2/415-954/12-2/LS),
  
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2012 r. (IPPB4/415-124/12-2/JK3),
  
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 lipca 2011 r. (IPPB2/415 -576/11-2/AS),
  
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 grudnia 2010 r. (IPPB4/415-714/10-2/MP).
  
  

We wszystkich tych interpretacjach Minister Finansów potwierdził, iż materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe, mają (między innymi) bilety wstępu do kina, karnety (karty) na basen, siłownię, fitness, a w konsekwencji jeśli finansowane są one z ZFŚS, korzystają ze zwolnienia wskazanego w przytoczonym przepisie prawa podatkowego.

5. Suma wartości świadczeń otrzymanych od Spółki przez pracownika w danym roku podatkowym z ZFŚS nie przekracza kwoty 380 zł.
   
   

Po piąte, zwolnienie z podatku w odniesieniu do wartości Kart będzie miało zastosowanie z uwzględnieniem limitu określonego przez przepisy UPDOF, to jest do kwoty 380 złotych. Co oczywiste, Spółka będzie brać pod uwagę także wartość innych, ewentualnych świadczeń z Funduszu otrzymanych przez pracownika w danym roku podatkowym z Funduszu. Od wartości świadczenia otrzymanego przez poszczególnych Pracowników w ramach Programu i przekraczającego ustawowy limit 380 złotych Spółka pobierać będzie zaliczki na podatek dochodowy.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty zdaniem Spółki w związku z przekazaniem Pracownikom Kart w ramach Programu możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 UPDOF, a w konsekwencji Spółka od wartości świadczenia mieszczącego się w limicie 380 złotych nie jest obowiązana pobierać zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - należy wskazać, że orzeczenie te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami – nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, natomiast w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.