Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-697/14-2/ES
z 30 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej

W wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz rozlicza się na podstawie podatkowej książki przychodów i rozchodów. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na internetowej sprzedaży towarów.

Zgodnie z regulaminem sprzedaży, kosztami związanymi z wysyłką towarów za pośrednictwem danego operatora pocztowego obciążany był nabywca towaru zgodnie z art. 647 kodeksu cywilnego. Wnioskodawca określał koszty dostawy hipotetycznie z dołu. W umowie aukcji wraz z opisem sprzedawanego towaru bądź w regulaminie sklepu internetowego, Wnioskodawca zamieszczał informację klauzulę następującej treści: „Kupujący udziela pełnomocnictwa sprzedającemu wymienionego w wiadomości dla kupującego (dalej załącznikiem do umowy) do zawarcia w Jego imieniu i na Jego rachunek umowy o świadczenie usług pocztowych z operatorem pocztowym (dalej OP) i przesłaniem w Jego imieniu zakupionych przedmiotów, przy czym Kupujący ponosi wszystkie koszty związane z zawarciem umowy z OP tj. kosztów eksploatacyjnych pojazdu, opakowania, transportu i inne” bądź inną, z której jednoznacznie wynikało, że zawierający umowę udzielił pełnomocnictwa Wnioskodawcy do zawarcia w Jego imieniu i na Jego rachunek umowę o świadczenie usług pocztowych z operatorem pocztowym (dalej OP) i przesłaniem w Jego imieniu zakupionych przedmiotów. Zapłata za towar i dostawę następowała łącznie na rachunek bankowy bądź przekazem pocztowym. Zapłata za towar ewidencjonowana była w podatkowej książce przychodów i rozchodów. Zapłata za dostawę była zwrotem dla Wnioskodawcy za wydatki poniesione w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ewidencjonowana była na odrębnym koncie przejściowym koncie kosztowym. Wydatki z zerową stawką VAT jak i ze stawką 23% VAT przeznaczone na dostawę towaru nie były ujmowane w podatkowej książce przychodów i rozchodów, ponieważ zwrot wydatków nie jest obrotem, w związku z udzielonym pełnomocnictwem. Na żądanie mocodawcy została wystawiona nota księgowa określająca wysokość poniesionych kosztów, w związku z nadaniem przesyłki w imieniu i na rachunek mocodawcy. Ewentualna nadwyżka była zwracana kupującemu pod warunkiem, że:

1. nie była większa od kosztów przelewu bankowego/przekazu pocztowego, chyba że kupujący pokrył koszty przelewu
2. kupujący wskazał gdzie i w jaki sposób ma zostać zwrócona.
   
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy udzielone przez kupującego pełnomocnictwo, w którym kupujący upoważniał Wnioskodawcę do nadania towaru w jego imieniu, zwalniało z opodatkowania podatkiem VAT nadwyżki z niewykorzystanej kwoty będącej zwrotem wydatków (nie będącej obrotem), przeznaczonej do opłacenia wszystkich kosztów ponoszonych ze zrealizowaniem i przesłaniem zakupionego towaru na adres wskazany przez mocodawcę?
2. Czy od niewykorzystanej kwoty, przekazanej przez mocodawcę na opłacenie wszystkich kosztów ponoszonych ze zrealizowaniem i przesłania zakupionego towaru na adres wskazany przez mocodawcę, Wnioskodawca zobowiązany był odprowadzić podatek dochodowy?
   
   
   

Odpowiedź zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy warunek wskazany w art. 79 lit. c) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.) dotyczący przedstawienia dowodów na rzeczywistą kwotę kosztów można interpretować na dwa sposoby, a mianowicie:

1. określające indywidualnego nabywcę lub usługobiorcę,
2. określające wszystkich nabywców lub usługobiorców w danym okresie rozliczeniowym (zbiorowe zestawienie kosztów bądź faktura).
   
   
   

W odniesieniu do usług oferowanych przez operatorów pocztowych wyróżnia się listy nieewidencjonowane nierejestrowane zwane potocznie list zwykły (list ekonomiczny, list priorytetowy) i listy ewidencjonowane rejestrowane (list polecony ekonomiczny, list polecony priorytetowy).

Dla listów nieewidencjonowanych nierejestrowanych nie można określić jednolicie kwoty kosztów, ponieważ są nierejestrowane i nie przyporządkowane są im potwierdzenia z danymi osobowymi adresata.

Dla listów ewidencjonowanych rejestrowanych można określić kwotę kosztów indywidualnie dla danego listu, gdyż wynika to z wymaganego indywidualnego potwierdzenia nadania obejmującego dane osobowe adresata w tym koszt opłat, bądź z listy nadawczej, która obejmuje dane osobowe adresatów w tym indywidualny koszt opłaty. Założenia przedstawienia dowodów na rzeczywistą kwotę kosztów w odniesieniu do wszystkich nabywców lub usługobiorców, korzystającego z listów ewidencjonowanych rejestrowanych w danym okresie rozliczeniowym (zbiorowe zestawienie kosztów bądź faktura) nie narusza zasady neutralności i proporcjonalności. Założenia przedstawienia dowodów na rzeczywistą kwotę kosztów w odniesieniu do indywidualnego nabywcy lub usługobiorcy, korzystającego z listów nieewidencjonowanych nierejestrowanych według Wnioskodawcy narusza zasadę neutralności i proporcjonalności w ten sposób, że ogranicza wykorzystanie pełnego wachlarza usług operatora pocztowego, ograniczając się jedynie do listów ewidencjonowanych rejestrowanych, z których potwierdzeń wynika kogo i jaki koszt obejmuje potwierdzenie.

Zdaniem Wnioskodawcy brak implementacji art. 79 lit. c) do prawa polskiego nie może w żaden sposób ograniczać korzystania z wachlarza usług danego operatora pocztowego z zakresu listów nieewidencjonowanych nieposiadających potwierdzenia nadania jak i wyszczególnionej rzeczywistej kwoty kosztów.

Neutralność podatku od towarów i usług oznacza, że przepisy krajowe nie mogą wymagać spełnienia przez podatnika żadnych dodatkowych warunków merytorycznych w celu uzyskania zwrotu podatku (por. wyrok ETS z dnia 21 marca 2000 r. sprawy połączone C-110/98 do C-147/98, Gabalfrisa SL i inni przeciwko Agencia Estatal do Administracion Tributaria; Zb. Orz. 2000 r., s. I-1577). Zasada ta, jako jedna z podstawowych zasad podatku VAT, znajdowała odzwierciedlenie zarówno w przepisach art. 2 I Dyrektywy Rady z 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EEC dalej: I Dyrektywa Rady), jak również w przepisach art. 17(2) VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG dalej: VI Dyrektywa Rady). Znajduje także odzwierciedlenie w przepisach Dyrektywy 112. Na podstawowy charakter tej zasady dla istoty podatku od towarów i usług, jako podatku o charakterze konsumpcyjnym, zwracał również wielokrotnie uwagę Europejski Trybunał Sprawiedliwości (zob. wyroki w sprawach: C-268/83, C-342/87 i C-317/94). W tym miejscu należy zauważyć, iż zasada neutralności opodatkowania nie oznacza, że podatek ten jest neutralny z budżetowego punktu widzenia. Podatek VAT ma być neutralny dla podatnika i obciążać konsumenta a nie podatnika. W sprawie Elida Gibas vs. Commissionars of Customs and Excise z 24 października 1996 r. C-317/94, ETS uznał, że prawo do obniżenia obrotu o kwotę udzielonych rabatów przysługuje także wówczas, gdy nie jest możliwe wystawienia faktury korygującej, podnosząc, że art. 11 część C ust. 1 VI Dyrektywy zgodnie, z którym w przypadku odwołania, odmowy albo całkowitego lub częściowego braku zapłaty, lub w przypadku obniżki ceny po dokonaniu dostawy towarów lub wykonania usługi, podstawę opodatkowania pomniejsza się odpowiednio, zgodnie z warunkami określonymi przez Państwa Członkowskie. Jednakże stwierdzenie, że w przypadku całkowitego lub częściowego braku zapłaty, Państwa Członkowskie mogą odstąpić od powyższej zasady odnosi się do zwyczajnych stosunków umownych zawieranych bezpośrednio między umawiającymi się stronami, które ulegają późniejszym zmianom i jest on również wyrazem zasady ogólnej, że sytuacja podatnika powinna być neutralna. Aby zapewnić realizację zasady neutralności, należy w przypadkach wyliczenia podstawy opodatkowania dla potrzeb VAT wziąć pod uwagę sytuację podatnika. Brak uwzględnienia tej sytuacji spowoduje, że administracja podatkowa pobierałaby z tytułu VAT kwotę wyższą od kwoty rzeczywiście zapłaconej przez ostatecznego konsumenta i to kosztem podatnika (A. Bącal, D. Dominik, M. Mililz, M. Bącel „Orzecznictwo ETS a polska ustawa o VAT”, Unimex 2009 r. s. 233). Podatek VAT powinien być proporcjonalny do faktycznej ceny towarów i usług oraz neutralny dla podatników.

Podstawę opodatkowania VAT stanowi wynagrodzenie należne z tytułu konkretnej dostawy czy świadczenia usługi. W przypadku zmiany warunków umowy powodującej zmianę ceny, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana jednakże warunki określane są przez Państwa Członkowskie. Powyższe wynika z faktu, że system VAT zmierza do obciążenia podatkiem jedynie ostatecznego konsumenta. Stąd też podstawa opodatkowania VAT postrzegana przez organy podatkowe nie może być wyższa od wynagrodzenia rzeczywiście zapłaconego przez konsumenta. (por. m.in. cytowany wyżej wyrok ETS sprawie Elida Gibas vs. Commisstoners of Customs and Excise z 24 października 1996 r. C-317/94 [w:] A. Bącal, D. Dominik, M. Militz, M. Bącal „Orzecznictwo ETS a polska ustawa o VAT”, Unimex 2009 s. 211, 232).

Kwota przekazywana przez mocodawcę na poczet uregulowania należności za usługi pocztowe nie stanowi obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT w przypadku, gdy mocodawca uiszcza należności za usługi pocztowe w imieniu i na rzecz rzeczywistego odbiorcy (kupującego) na podstawie udzielonego pełnomocnictwa. W tym wypadku czynność nadawczą dokonuje sam mocodawca/rzeczywisty odbiorca, lecz przez ręce sprzedającego jako osobę fizyczną. Będzie to koszt związany z całością, szeregiem działań wykonanej realizacji nadania/przekazania towaru pośrednikowi operatorowi pocztowemu. Kwestia pełnomocnictwa do zawarcia umowy z pośrednikiem operatorem pocztowym w imieniu faktycznego odbiorcy, w celu nadania przesyłki, została uregulowana w przepisach art. 98 - art. 109 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami), a kwestia przedstawicielstwa w art. 95 § 1 i § 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem przedstawicielstwo polega na dokonywaniu czynności prawnej przez osobę fizyczną lub prawną (przedstawiciela) w imieniu innej osoby fizycznej lub prawnej (reprezentowanego) ze skutkiem prawnym dla tej innej osoby, o ile przedstawiciel działa w granicach umocowania, rozumianego jako uprawnienie do dokonania czynności prawnych z bezpośrednim skutkiem dla reprezentowanego.

Natomiast art. 96 ww. ustawy Kodeks cywilny stanowi, iż umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Pełnomocnictwo udzielone do określonego rodzaju czynności będzie pełnomocnictwem rodzajowym, charakteryzującym się tym, iż w jego treści określony jest rodzaj i przedmiot czynności, do których umocowany został pełnomocnik. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, forma pełnomocnictwa może być dowolna. Pełnomocnictwo nie nosi znamion faktury i nie ma obowiązku jego archiwizowanie w myśl kodeksu cywilnego. Analiza sposobu zawierania umów cywilnoprawnych, czy też forma udzielenia pełnomocnictwa nie mieszczą się bowiem w ramach interpretacji przepisów prawa podatkowego, o której mowa w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Warunek wskazany w art. 79 lit. c) dotyczący przedstawienia dowodów na rzeczywistą kwotę kosztów, ale nie mówi nic o przedstawieniu (archiwizowania jako dowodu) pełnomocnictwa nabywcy. Należy również odnieść się do warunków technicznych związanych z wygenerowaniem udzielanego pełnomocnictwa, mianowicie, że brak jest możliwości technicznych generowania danej klauzuli w przypadku zamieszczenia jej w regulaminie, odrębnych postanowieniach umownych.

Każda osoba fizyczna korzystająca z usług operatora pocztowego np. Poczty Polskiej, zawiera umowę z Pocztą Polską i wynika to wprost z ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe Dz. U. 2003, nr 130, poz. 1188. Taka umowa zobowiązuje wykonawcę do wywiązania się z opłaconej usługi oraz upoważnia danego usługobiorcę do złożenia reklamacji w przypadku zniszczenia czy zaginięcia listu. Zawarta umowa pomiędzy sprzedającym jako osoba fizyczna, a operatorem usług pocztowych np. Poczty Polskiej nie ma istotnego znaczenia, ponieważ sprzedający jako osoba fizyczna, działając w imieniu klienta zawiera umowę o usługi na rzecz klienta, a opłata za tę usługę regulowana będzie przez sprzedającego jako osobę fizyczną. z zaznaczeniem w formie z dołu. Potwierdzenie nadania listu ewidencjonowanego nadal nie zmieniło swojej formy i obejmuje miejsce na wskazanie nadawcy, adresata i rodzaju listu (ekonomiczny bądź priorytet). Szczególne wątpliwości nasuwają się w przypadku wskazania danych osobowych nadawcy zgodnie z udzielonym pełnomocnictwem. Pełnomocnik zobowiązany jest do przekazania listu operatorowi pocztowemu Poczty Polskiej w imieniu i na rachunek mocodawcy. W rubryce nadawca i adresat pełnomocnik powinien wskazać dane osobowe mocodawcy. Dane nadawcy wskazane na druku nadawczym potwierdzają i oświadczają kto jest nadawcą. Fizycznie mocodawca nie wypełnia druku potwierdzenia nadania, lecz posługuje się pełnomocnikiem. Ponieważ na drukach brak jest rubryki dotyczącej wskazania pełnomocnika wyżej opisane wypełnienie druku nadania narażają pełnomocnika na odpowiedzialność karną, ponieważ pełnomocnik fizycznie zawiera umowę w imieniu mocodawcy podając się za mocodawcę, nie ma możliwości wskazania siebie jako pełnomocnika na druku potwierdzenia nadania to w miejsce nadawcy wskazuje swoja dane osobowe i w ten sposób nie naraża się na odpowiedzialność karną.

Konstrukcja podstawy opodatkowania jest wyrazem fundamentalnej zasady neutralności VAT dla podatników tego podatku. Ekonomiczny ciężar podatku VAT, co do zasady, powinien bowiem ponosić konsument, a nie podatnik. Wobec tego jeżeli mocodawca zwolniony jest z podatku VAT za usługi pocztowe to w myśl łańcucha pełnomocnictwa zwolniony jest również z tego podatku pełnomocnik niezależnie. Praktyka określania kosztów dostawy z dołu wynikała z niewiadomej faktycznie ponoszonych kosztów dostawy w stosunku do zakupionego towaru, ponieważ z umów zawieranych na odległość, kontrahent musiał być świadomy i wyrazić zgodę na wskazane w regulaminach koszty dostawy. Nie można wychodzić z założenia, że znana dla kontrahenta jest tylko cena za towar, a koszty dostawy określane są po zawarciu umowy. Powodowałoby to szereg konfliktów ewentualnie odstąpienie od umów zawieranych na odległość przez kontrahentów. Od uzyskanej w efekcie niewykorzystanej kwoty przeznaczonej na opłacenie kosztów dostawy w pieniądzu niepowiązanej z niczym, sprzedający jako osoba fizyczna, będzie odprowadzała podatek dochodowy, ponieważ kwota ta nie będzie stanowiła obrotu, nie będzie to kwota za dodatkowe wynagrodzenie jak również nie była to fikcyjna cena towaru, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy.

Tym samym, kwota ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie jest księgowana jako koszty i przychody. Wnioskodawca uwzględnił dochód od niewykorzystanej kwoty przeznaczonej na opłacenie kosztów dostawy w pieniądzu niepowiązanej z niczym w działalności gospodarczej/księgach podatkowych, od którego odprowadzi podatek dochodowy.

Potwierdził to Minister Finansów w piśmie PT3/0602/23/672/CZE/10/BM19-15437 z dnia 9 grudnia 2010 r. i Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 31 marca 2011 r. I SA/Wr 176/11 „Uzasadnienie prawne. Obok obniżek cen i rabatów wskazanych w artykule 79, na podstawie punktu c) tego artykułu, wyłączeniu z podstawy opodatkowania podlegają również kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy. Oznacza to, że gdy podatnik występuje jako pośrednik (agent, pełnomocnik itp.), otrzymany zwrot wydatków poniesionych na rzecz zleceniodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, gdyż nie jest on w istocie zapłatą dla podatnika. Za zapłatę można natomiast uznać ewentualną prowizję lub opłatę z tytułu pełnienia funkcji pośrednika. Trzeba jednak zaznaczyć, że podatnik występujący w takiej roli nie może odliczyć podatku naliczonego związanego z towarami lub usługami, które nabył w imieniu i na rzecz nabywcy, gdyż to właśnie nabywca, w którego imieniu i na rzecz którego poniesione zostały wydatki, jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami. Takie uregulowanie jest konsekwencją przyjęcia zasady, że tylko czynność wykonana przez podatnika we własnym imieniu (choć niekoniecznie na własny rachunek) powoduje dla niego powstanie obowiązku podatkowego (por. Bartosiewicz Adam, Kubacki Ryszard - Komentarz do art, 8 ustawy z dnia i 1 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.04.64.535), (w:) A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2011).”

Odnosząc się natomiast do regulacji prawnych mówiących o tym, że dowód sprzedaży wydaje się wraz z towarem, to w przypadku sprzedaży internetowej z uwzględnieniem danego pełnomocnictwa dany sprzedawca zna tylko cenę towaru, nie zna natomiast ceny dostawy przeniesionej na nabywcę. Określenie jej hipotetycznie niezgodne byłoby z zasadą neutralności i proporcjonalności. Z chwilą przystąpienia Polski do Unii Europejskiej prawo unijne stało się częścią porządku prawnego obowiązującego w Polsce. Dyrektywy ze względu na art. 249 TWE wiążą państwa członkowskie co do rezultatu, jaki ma być nimi osiągnięty. Państwo członkowskie zobowiązane jest do implementacji dyrektyw. W razie braku przepisów wykonujących dyrektywę lub nieprawidłowej jej implementacji jednostka może powołać się na przepis dyrektywy w celu zakwestionowania sprzecznych z nią przepisów prawa krajowego albo powołać się na te przepisy, o ile przyznają one prawa, których jednostka może dochodzić przeciwko państwu (vide wyrok ETS z 19 stycznia 1982 r. Ursula Becker v Finanzamt Munster-Innestadt, 8/81). Bezpośredni skutek wywołują te przepisy dyrektyw, które są dostatecznie jasne i precyzyjne i są bezwarunkowe (vide wyrok ETS w sprawie Comitato Coordinamento per la Difesa Delia Cava, C-236/92). Zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego w swej istocie stanowi nakaz zapewnienia wszystkim normom prawa wspólnotowego przewagi w razie konfliktu z jakąkolwiek wcześniejszą lub późniejszą normą krajową w każdym państwie członkowskim. Należy zarazem podkreślić, iż Trybunał Sprawiedliwości opowiada się za pierszeństwem stosowania prawa wspólnotowego, a zatem sprzeczna z prawem wspólnotowym norma prawa krajowego nie traci automatycznie mocy obowiązującej, lecz zostaje jedynie wyłączona możliwość jej stosowania w konkretnych przypadkach, które skutkują powstaniem kolizji (por. m. in. wyrok TK z dnia 11 maja 2005, sygn. akt K 18/04, orzekający w pełnym składzie, LexPolonica 543988; wyrok ETS z dnia 15 lipca 1964, C-6/64 w sprawie Flaminio Costa vs. E.N.E.L., LexPolonica 2234217).

Podobne zdanie zajął organ wydając interpretacje IPPP3/443-486/10-4/IB, 1PPP2/443-440/13-4/RR, IPPB1/415-535/13-6/ES.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy ma prawidłowe określenia źródła przychodu.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyszczególniono dwa odrębne źródła przychodu w postaci:

• pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3),
  

• innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9).
  
  
  

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   
   

Tak więc, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi ona mieć charakter zarobkowy.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na internetowej sprzedaży towarów. Zgodnie z regulaminem sprzedaży, kosztami związanymi z wysyłką towarów za pośrednictwem danego operatora pocztowego obciążany był nabywca towaru zgodnie z art. 647 kodeksu cywilnego. W umowie aukcji wraz z opisem sprzedawanego towaru bądź w regulaminie sklepu internetowego, Wnioskodawca zamieszczał informację klauzulę następującej treści: „Kupujący udziela pełnomocnictwa sprzedającemu wymienionego w wiadomości dla kupującego (dalej załącznikiem do umowy) do zawarcia w Jego imieniu i na Jego rachunek umowy o świadczenie usług pocztowych z operatorem pocztowym (dalej OP) i przesłaniem w Jego imieniu zakupionych przedmiotów, przy czym Kupujący ponosi wszystkie koszty związane z zawarciem umowy z OP tj. kosztów eksploatacyjnych pojazdu, opakowania, transportu i inne” bądź inną, z której jednoznacznie wynikało, że zawierający umowę udzielił pełnomocnictwa Wnioskodawcy do zawarcia w Jego imieniu i na Jego rachunek umowę o świadczenie usług pocztowych.

Mając na uwadze przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny należy uznać, iż przychody te stanowić będą przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Jednakże w myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy do przychodów o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się zwróconych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż gdyby kwota należności za przesyłkę otrzymana od kupującego odpowiadała faktycznej odpłatności z tego tytułu, to nie powstałby u Wnioskodawcy przychód w rozumieniu ww. przepisów, gdyż kwoty przez niego otrzymane z tego tytułu nie byłyby kwotami należnymi z tytułu sprzedaży towarów. Działając w imieniu i na rachunek nabywcy towarów, jako jego pełnomocnik, zobowiązany jest bowiem do przekazania otrzymanych tytułem wysyłki towaru kwot na rzecz operatora pocztowego.

Należy jednak podkreślić, iż warunkiem bezwzględnym i podstawowym dla takiej klasyfikacji ww. kwot otrzymanych od nabywcy towarów jest działanie Wnioskodawcy w imieniu i na jego rzecz (rachunek), na podstawie zawartej umowy i stosownego pełnomocnictwa.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy) na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż przychodem z działalności gospodarczej dla Wnioskodawcy, jest kwota jaką otrzyma od kupującego na pokrycie wydatków związanych z opłaceniem przesyłki pocztowej, ale tylko w tej części w jakiej opłata ta stanowi dla niego nadwyżkę nad faktycznie zapłaconą kwotą za przesyłkę pocztową, (zważywszy przy tym, że kwota ta nie podlega zwrotowi). W pozostałej części kwota ta nie podlega opodatkowaniu.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy, że od niewykorzystanej kwoty przeznaczonej na opłacenie kosztów dostawy odprowadzał podatek dochodowy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.