Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-359/13/LSz
z 26 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2013r. (data wpływu 16 kwietnia 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2013r. (data wpływu 17 lipca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży odpadów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży odpadów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 lipca 2013r. (data wpływu 17 lipca 2013r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 3 lipca 2013r. znak: IBPP1/443-359/13/LSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest produkcja opakowań z metali (produkcja aluminiowych puszek napojowych). Spółka posiada decyzję - pozwolenie zintegrowane na eksploatację instalacji obejmujące m.in. wytwarzanie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne, wydane przez właściwe organy.

Wytwarzane przez Spółkę odpady odbierane są przez podmioty zajmujące się utylizacją lub recyklingiem odpadów, posiadające wymagane przepisami prawa zezwolenia na zbieranie/ odzysk przedmiotowych odpadów. Zarówno Spółka jak i kontrahent nabywający te odpady są podatnikami podatku VAT niekorzystającymi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 u.p.t.u., a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

Niektórzy z kontrahentów Spółki odsprzedają dalej zakupione od Spółki odpady w stanie nieprzetworzonym bądź też utylizują te odpady (dotyczy to np. złomu aluminium), inni dokonują odzysku zakupionych odpadów np. poprzez ich oczyszczanie i wymianę zużytych części, a następnie sprzedają je na rynku już nie jako odpad, a jako pełnowartościowy produkt (dotyczy to np. beczek z tworzywa sztucznego lub beczek metalowych po lakierach wodorozcieńczalnych).

Bez względu na sposób postępowania kontrahenta Spółki ze sprzedanym na jego rzecz odpadem (tj. bez względu na to czy u kupującego odpad ten będzie podlegał sprzedaży w stanie nieprzetworzonym, utylizacji, czy też odzyskowi) Spółka wystawia Karty Przekazania Odpadu, gdyż sprzedawane towary spełniają definicję odpadu wskazaną w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach (Dz. U. 2013, poz. 21).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której głównym przedmiotem jest produkcja opakowań z metali (produkcja aluminiowych puszek napojowych), Wnioskodawca wytwarza różnego rodzaju odpady, w tym odpady zawierające metal. Zatem nie wszystkie odpady będące przedmiotem zapytania zawierają metal.

Spółka posiada decyzję - pozwolenie zintegrowane na eksploatację instalacji, które obejmuje m.in. wytwarzanie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne, wydane przez właściwe organy. Produkowane odpady w pierwszej kolejności przekazywane są do odzysku, a w przypadku braku możliwości odzysku, do unieszkodliwienia innym posiadaczom odpadów posiadającym stosowne zezwolenia (pozwolenia) właściwego organu na prowadzenie działalności w zakresie gospodarowania tymi odpadami, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

Jeśli chodzi o odpady wymienionych w Załączniku nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 z 2004r. poz. 535 ze zm.; dalej: u.p.t.u.) Spółka posiada zezwolenie na wytwarzanie m.in. następujących odpadów (i takie odpady wytwarza):

1. Ex 24.45.30.0 - pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie metale i złom metali nieszlachetnych; kody odpadów: (1) 10 08 99 - inne niewymienione odpady (zużyte węgliki spiekane z narzędzi tłoczących), (2) 12 01 03 - odpady z tłoczenia i piłowania narzędzi nieżelaznych, (3) 12 01 99 - inne nie wymienione odpady (aluminiowe płyty offsetowe), (4) 17 04 01 - miedź, brąz, mosiądz, (5) 17 04 02 - aluminium;
2. 38.11.51.0 - odpady szklane; kod odpadu: 17 02 02 - szkło;
3. 38.11.54.0 - pozostałe odpady gumowe; kody odpadów: (1) 16 01 03 - zużyte opony, (2) 17 04 11 - kable inne niż wymienione w 17 04 10;
4. 38.11.55.0 - odpady z tworzyw sztucznych; kody odpadów: (1) 08 04 10 - odpadowe kleje i szczeliwa inne niż wymienione w 08 04 09, (2) 12 01 05 - odpady z tłoczenia i wygładzania tworzyw sztucznych, (3) 15 01 02 - opakowania z tworzyw sztucznych;
5. 38.11.58.0 - odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal; kod odpadu: 15 01 04 - opakowania z metali;
6. 38.12.27 - odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne; kody odpadów: (1) 16 06 01 - baterie i akumulatory ołowiowe, (2) 16 06 04 - baterie alkaliczne (z wyłączeniem 16 06 03);
7. Ex 38.32.29.0 - surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom; kody odpadów: (1) 17 04 05 - żelazo i stal, (2) 16 02 14 - zużyte urządzenia inne niż wymienione w 16 02 09 do 16 02 13.
   
   

Podane wyżej symbole PKWiU określono na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), natomiast kody odpadów - na podstawie rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206).

Zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji, Spółka dokonuje klasyfikacji odpadów samodzielnie i nie posiada opinii Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi w tym zakresie.

Spółka dokonywała sprzedaży odpadów zarówno przed 1 lipca 2011r., jak i po tej dacie, niemniej zakresem wniosku obejmuje jedynie okres po 1 lipca 2011r.

Spółka pragnie również podkreślić, że w odniesieniu odpadów sprzedawanych przez Spółkę, dla których właściwe są kody PKWiU wymienione w Załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług, niektórzy z kontrahentów Spółki odsprzedają dalej zakupione od Spółki odpady w stanie nieprzetworzonym bądź też utylizują te odpady (dotyczy to np. złomu aluminium), inni zaś dokonują odzysku zakupionych odpadów np. poprzez ich oczyszczanie i wymianę zużytych części, a następnie sprzedają zakupione od Spółki odpady na rynku już nie jako odpad, ale jako pełnowartościowy produkt (dotyczy to np. beczek z tworzywa sztucznego lub beczek metalowych po lakierach wodorozcieńczalnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonując sprzedaży wskazanych wyżej odpadów Spółka powinna zastosować mechanizm odwróconego obowiązku podatkowego w każdym przypadku, gdy uznaje daną rzecz za odpad w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach?

Zdaniem Wnioskodawcy, definicja odpadu wprowadzona przez ustawodawcę w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach nie ma decydującego znaczenia dla prawidłowego zakwalifikowania danego towaru do właściwego grupowania PKWiU, a w konsekwencji nie ma znaczenia dla zastosowania mechanizmu odwróconego obowiązku podatkowego, istotne znaczenie dla zakwalifikowania danego towaru jako odpadu w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 u.p.t.u. w zw. z Załącznikiem nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług ma określenie przez przeszkolonego pracownika Spółki:

1. czy przedmiotem sprzedaży jest towar, który może być po naprawie (np. wymianie zużytych części) i oczyszczeniu sprzedany jako pełnowartościowy produkt,
2. czy też towar, który nie nadaje się do dalszej eksploatacji, a jego jedynym przeznaczeniem może być utylizacja.
   
   

W pierwszym ze wskazanych przypadków Spółka powinna zastosować przepisy ogólne, a więc wystawić fakturę z właściwą stawką i kwotą VAT. Przedmiotem sprzedaży jest bowiem towar, który wprawdzie nie nadaje się do użytku w stanie, w jakim jest sprzedawany (a więc spełnia definicję odpadu na gruncie ustawy o odpadach), jednakże po naprawie (wymianie zużytych części) i oczyszczeniu może zostać sprzedany jako pełnowartościowy produkt.

Natomiast w drugim przypadku, przedmiotem sprzedaży są towary wskazane w Załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług (tj. odpady w rozumieniu tej ustawy). W konsekwencji, w takim przypadku Spółka ma obowiązek przeniesienia na nabywcę tych towarów obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług, w zakresie obrotu złomem od 1 kwietnia 2011r., a w zakresie obrotu pozostałymi odpadami od 1 lipca 2011r.

W związku z powyższym, Spółka powinna w takiej sytuacji wystawić fakturę, która nie będzie zawierała kwoty i stawki VAT, a zamiast tego zawierać będzie adnotację, że podatek od towarów i usług rozliczony zostanie przez nabywcę.

Nie ma przy tym znaczenia, że w obu wymienionych wyżej przypadkach Spółka wystawia Kartę Przekazania Odpadu, zgodnie z właściwymi przepisami ustawy o odpadach.

Wskazane wyżej stanowisko Spółki potwierdza m.in. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 grudnia 2011r. (IBPP1/443-1377/11/ LSz).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - PKWiU (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013r., działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r., do 31 marca 2013r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Natomiast, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, w brzmieniu od 1 kwietnia 2013r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

W załączniku nr 11 stanowiącym Wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, zostały wymienione następujące towary:

1. ex 24.10.14.0 - granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
2. ex 24.45.30.0 - pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
3. 38.11.51.0 - odpady szklane,
4. 38.11.54.0 - pozostałe odpady gumowe,
5. 38.11.55.0 - odpady z tworzyw sztucznych,
6. 38.11.58.0 - odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
7. 38.12.27 - odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
8. ex 38.32.29.0 - surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r. do 31 marca 2013r.).

Powyższe regulacje wprowadzają wykaz towarów, których nabycie ma obowiązek opodatkować nabywca. Jest to mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. W związku z tym w przypadku dostawy towarów, które nie zostały wymienione w tym załączniku podatnikiem pozostaje sprzedawca.

Mechanizm odwrotnego obciążenia, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r. do 31 marca 2013r., ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT ,
2. dostawcą ww. towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
3. dostawca ww. towarów nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
4. dostawa ww. towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
   
   

Natomiast mechanizm odwrotnego obciążenia, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013r., ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

Z powyższego wywieść należy, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2011r. do 31 marca 2013r., w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia ww. towarów.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków, w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2011r. do 31 marca 2013r. oraz w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013r., nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1a ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Jak wynika z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012r., w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013r., w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest produkcja opakowań z metalu. Wnioskodawca wytwarza różnego rodzaju odpady, w tym odpady zawierające metal. Zatem nie wszystkie odpady będące przedmiotem zapytania zawierają metal.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę odpady odbierane są przez podmioty zajmujące się utylizacją lub recyklingiem odpadów, posiadające wymagane przepisami prawa zezwolenia na zbieranie/odzysk przedmiotowych odpadów.

Zarówno Wnioskodawca jak i kontrahent nabywający te odpady są podatnikami podatku VAT niekorzystającymi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

Wnioskodawca dokonywał sprzedaży odpadów zarówno przed 1 lipca 2011r., jak i po tej dacie, niemniej zakresem wniosku obejmuje jedynie okres po 1 lipca 2011 r.

Spółka posiada zezwolenie na wytwarzanie m.in. następujących odpadów (i takie odpady wytwarza):

1. Ex 24.45.30.0 - pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie metale i złom metali nieszlachetnych;
2. 38.11.51.0 - odpady szklane;
3. 38.11.54.0 - pozostałe odpady gumowe;
4. 38.11.55.0 - odpady z tworzyw sztucznych;
5. 38.11.58.0 - odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal;
6. 38.12.27 - odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne;
7. Ex 38.32.29.0 - surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom.
   
   

Wnioskodawca dokonuje klasyfikacji odpadów samodzielnie i nie posiada opinii Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi w tym zakresie.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy w przypadku zbycia ww. odpadów Wnioskodawca powinien zastosować mechanizm odwróconego obowiązku podatkowego w każdym przypadku, gdy uzna daną rzecz za odpad w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego dla uznania czy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu sprzedaży ww. towarów w pierwszej kolejności koniecznym jest stwierdzenie, czy sprzedawane przez Wnioskodawcę odpady stanowią towary, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Zauważyć należy, iż w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wymienił m.in. pod pozycją:

1. Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych, określone symbolem PKWiU ex 24.45.30.0,
2. Odpady szklane, określone symbolem PKWiU 38.11.51.0,
3. Pozostałe odpady gumowe, określone symbolem PKWiU 38.11.54.0,
4. Odpady z tworzyw sztucznych, określone symbolem PKWiU 38.11.55.0,
5. Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal, określone symbolem PKWiU 38.11.58.0,
6. Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne, określone symbolem PKWiU 38.12.27,
7. Surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom, określone symbolem PKWiU ex 38.32.29.0.
   
   

Ustawodawca na potrzeby stosowania ustawy o VAT odwołał się od dnia 1 lipca 2011r., do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności, zgodnie z ww. art. 5a ustawy o VAT.

Należy zaznaczyć, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów a w razie wątpliwości może on w tym zakresie zwrócić się do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Niniejsza interpretacja została zatem wydana w oparciu o klasyfikację statystyczną wskazaną we wniosku przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, iż jeśli przedmiotowe towary (odpady), o których mowa we wniosku, objęte zostały klasyfikacją PKWiU - Ex 24.45.30.0, PKWiU - 38.11.51.0, PKWiU - 38.11.54.0, PKWiU - 38.11.55.0, PKWiU - 38.11.58.0 PKWiU - 38.12.27, PKWiU - Ex 38.32.29.0 to ich dostawa po dniu 1 lipca 2011r., na rzecz kontrahentów, będących czynnymi podatnikami podatku VAT jako towarów wymienionych w poz. 2 - 8 załącznika nr 11 do ustawy o VAT zawierającym katalog towarów, do których stosuje się mechanizm odwrotnego obciążenia będzie objęta zasadami opodatkowania wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, polegającymi na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego jest dokonywana dostawa przedmiotowych towarów, sklasyfikowanych pod wskazanymi wyżej symbolami PKWiU.

Jednocześnie należy zauważyć, że precyzyjna konstrukcja regulacji art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT (odwołująca się do klasyfikacji PKWiU) jednoznacznie wyznacza regułę, że dla dostawy towarów, które mieszczą się w katalogu towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, ma zastosowanie mechanizm odwróconego obciążenia VAT. W konsekwencji nie ma wątpliwości, wobec których towarów obowiązek podatkowy zostaje przeniesiony na nabywcę.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe tut. organ zgadza się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że „…definicja odpadu wprowadzona przez ustawodawcę w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach nie ma decydującego znaczenia, (…) a w konsekwencji nie ma znaczenia dla zastosowania mechanizmu odwróconego obowiązku podatkowego”, bowiem jak wskazano wyżej warunkiem zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia VAT jest prawidłowe zaklasyfikowanie przez sprzedawcę towarów do właściwych symboli PKWiU i ustalenie w oparciu o dany symbol.

Jednocześnie należy wskazać, że tut. organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, do właściwego grupowania PKWiU ani też weryfikacji wskazanych przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Tym samym tut. organ nie może się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że „(…) istotne znaczenie dla zakwalifikowania danego towaru jako odpadu w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 u.p.t.u. w zw. z Załącznikiem nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług ma określenie przez przeszkolonego pracownika Spółki:

1. czy przedmiotem sprzedaży jest towar, który może być po naprawie (np. wymianie zużytych części) i oczyszczeniu „sprzedany jako pełnowartościowy produkt,
2. czy też towar, który nie nadaje się do dalszej eksploatacji, a jego jedynym przeznaczeniem może być utylizacja”

bowiem jak wskazano wyżej decydujące znaczenie dla dostawy towarów, do których będzie miał zastosowanie mechanizm odwróconego obciążenia VAT ma ustalenie na podstawie właściwych symboli PKWiU czy dostawa tych towarów mieści się w katalogu towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Natomiast ustalenie przez pracownika Wnioskodawcy jak dany towar będzie lub może być wykorzystany w następnych etapach jego eksploatacji nie ma w przedmiotowej sprawie znaczenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretację wydano przy założeniu, że u Wnioskodawcy dokonującego dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT (Wnioskodawca we wniosku podał, że jest podatnikiem podatku VAT niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się natomiast do stwierdzenia Wnioskodawcy odnośnie wystawiania Kart Przekazania Odpadu stwierdzić należy, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby Wnioskodawca wystawiał ww. Karty Przekazania Odpadu, jednakże ustawodawca nie uzależnił sposobu wystawia faktur i rozliczenia podatku na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT od wystawiania kontrahentom ww. Kart Przekazania Odpadu.

Zgodnie z art. 14b § 1 powołanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając powyższe na względzie należy podkreślić, iż tut. organ wydał niniejszą interpretację prawa podatkowego wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zatem z niniejszej interpretacji nie należy wywodzić skutków ogólnych dla innych podmiotów.

Natomiast w odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 grudnia 2011r., znak: IBPP1/443-1377/11/LSz należy stwierdzić, że dotyczy zakupu towarów, które zostały sklasyfikowane do grupowania PKWiU 22.23.13.0, PKWiU 22.22.1, PKWiU 25.29.1 i nie zostały wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, zawierającym katalog towarów, do których stosuje się mechanizm odwrotnego obciążenia. Tym samym nabycie tych towarów przez podmiot odbywa się na zasadach ogólnych.

Niezależnie od powyższego interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach zapadły i nie stanowią źródeł powszechnie obowiązującego prawa. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie, zwłaszcza, gdy nie dotyczą identycznych stanów faktycznych.

Interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności zmiany symbolu PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.