DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 1 marca 2006 r., wniesionego przez X, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17 lutego 2006 r., nr 1471/DC/436/61/05/HB, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 24 listopada 2005 r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży (cesji) wierzytelności nieregularnych dokonywanej pomiędzy bankiem (sprzedającym) i Funduszem (nabywającym), która zdaniem Strony jest zwolniona od podatku od towarów i usług i nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W opinii Strony nabycie wierzytelności nieregularnych (bez prawa regresu, z przejęciem ryzyka niewypłacalności) od banku jest nabyciem prawa majątkowego, zaś czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z kolei bank jako podatnik podatku od towarów i usług wykonuje czynność bankową zwolnioną przedmiotowo z VAT. W związku z tym, skoro jedna ze stron czynności cywilnoprawnej jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona od tego podatku, czynność ta nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Postanowieniem z dnia 17 lutego 2006 r., nr 1471/DC/436/61/05/HB Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. Organ pierwszej instancji stwierdził, że sprzedaż własnych wierzytelności, powstałych z tytułu prowadzonej działalności przez bank, nie jest zaliczona do usług pośrednictwa finansowego i w związku z tym nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług. Zatem bank zbywający własne wierzytelności, nie świadczy usług pośrednictwa finansowego, co oznacza, że czynność ta nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, zatem umowa sprzedaży wierzytelności własnych podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W zażaleniu z dnia 1 marca 2006 r. Strona zarzuciła naruszenie prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na niezasadnym przyjęciu, że sprzedaż wierzytelności własnej banku powstałej z tytułu prowadzonej przez bank działalności nie jest zaliczony do usług pośrednictwa finansowego i w konsekwencji nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług. Powołując się na przepisy prawa bankowego Strona uważa swoją argumentację przytoczona we wniosku z dnia 24 listopada 2005 r. za uzasadnioną.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujący stan prawny, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 w/w ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko ta aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika względem tych czynności. Uzasadnionym w kontekście powyższego jest twierdzenie, iż w każdym przypadku badać należy, czy dana czynność jest wykonywana przez podatnika działającego w takim charakterze, gdyż tylko wówczas podlega ona opodatkowaniu. Podmiot dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług poza prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu wyżej przywołanych przepisów, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w tym zakresie, a zatem czynności przez niego wykonywane nie podlegają podatkowi od towarów i usług.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, mając na uwadze powyższe, iż sprzedaż własnych wierzytelności nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność ta ma bowiem charakter wykonywania (w odróżnieniu od wykorzystywania) prawa własności przez podmiot, któremu to prawo przysługuje - stanowi faktycznie formę uzyskania należnej zapłaty za wcześniej wykonane świadczenia.

W związku z tym, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, że wykonywanie prawa własności nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli działalność ta nie będzie bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem prowadzonej przez podatnika działalności zarobkowej (podobnie wyrok ETS z 11.07.1996r., C-306/94). Inaczej mówiąc, jeżeli bez tego rodzaju działalności utrudnione, czy wręcz niemożliwe stałoby się prowadzenie działalności zasadniczej, to w takiej sytuacji działalność ta polegająca na wykorzystaniu prawa własności podlega opodatkowaniu. Istotą bowiem działalności gospodarczej jest jej wykonywanie w sposób częstotliwy (w ujęciu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z taką sytuacją nie mamy jednak do czynienia w przypadku sprzedaży własnych wierzytelności. W świetle powyższego nie ma racji bytu stanowisko Strony, iż okoliczność ta wyłącza opodatkowanie powyższej czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowił jak w sentencji.