INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 10 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonej wierzytelności (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonej wierzytelności (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem kotłów i urządzeń ochrony środowiska dla energetyki. Spółka jest również wiodącym wykonawcą bloków energetycznych. Spółka w oparciu o umowy o podwykonawstwo zawarte w 2006 r. ze Spółką A. realizowała na rzecz Spółki A. dostawy towarów i świadczyła dodatkowe usługi o charakterze usług budowlano-montażowych (projekty: X, Y, Z). Wspomniane umowy zawarte zostały pod rządami przepisów niemieckich. Wraz z realizacją poszczególnych etapów prac na wskazanych projektach Spółka wystawiała na Spółkę A. faktury. Przychody wynikające z tych faktur na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zarachowywane były w poszczególnych latach podatkowych jako przychody należne i odpowiednio opodatkowane. Ze względu na powstały spór dotyczący użycia przez Spółkę jednego z materiałów, Spółka A. wstrzymała płatności części faktur wystawionych przez Spółkę. Mając na względzie fakt, iż zastosowanie rzeczonego materiału zostało narzucone Spółce przez inwestora, Spółka zażądała płatności wszystkich zaległych faktur oraz skierowała sprawę do międzynarodowego arbitrażu w Paryżu (Pozew w postępowaniu arbitrażowym z dnia 25 stycznia 2012 r.). W wyniku przeprowadzonych pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką A. dodatkowych negocjacji strony zdecydowały się podpisać Umowę Ugody dotyczącą umorzenia części wierzytelności. Umowa Ugody datowana była na kwiecień 2012 r. zawarta została, podobnie jak umowy o podwykonawstwo ze Spółką A., w oparciu o przepisy niemieckie (pod względem prawnym skutki zawartej umowy były zbieżne z mechanizmami wynikającymi z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.)). Na mocy tej umowy Spółka zdecydowała się umorzyć część wierzytelności Spółki A. pod warunkiem zapłacenia przez Spółkę A. uzgodnionej kwoty wierzytelności w wyznaczonym terminie. Umowa przewidywała również wycofanie przez Spółkę pozwu w postępowaniu arbitrażowym natychmiast po otrzymaniu uzgodnionej kwoty od Spółki A., co nastąpiło w maju 2012 r. Na mocy zapisów Umowy o Ugodę wraz z realizacją jej postanowień wszelkie wzajemne roszczenia pomiędzy Spółką i Spółką A. wygasły.

Zarówno kwoty faktur wystawionych przez Wnioskodawcę na Spółkę A., realizowane płatności jak i kwota objęta Umową Ugody wyrażone były w EUR. Wierzytelności, które zostały objęte umorzeniem nie miały charakteru wierzytelności przedawnionych. Spółka rozlicza różnice kursowe w oparciu o regulacje art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość umorzonych wierzytelności rozumiana jako różnica pomiędzy zafakturowanymi kwotami, a otrzymanymi częściowymi płatnościami za faktury oraz otrzymaną płatnością kwoty wynikającej z Umowy Ugody, stanowić może dla Spółki koszty uzyskania przychodów w dacie umorzenia mając na względzie zapisy art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: „ustawa CIT”)... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Spółka stoi na stanowisku, iż wartość umorzonych wierzytelności rozumiana jako różnica pomiędzy zafakturowanymi kwotami, a otrzymanymi częściowymi płatnościami za faktury oraz otrzymaną płatnością kwoty wynikającej z Umowy Ugody, stanowić może dla Spółki koszty uzyskania przychodów w dacie umorzenia mając na względzie zapisy art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów mogą być koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Mając na względzie literalne brzmienie przepisów jak i ukształtowane stanowisko doktryny należy stwierdzić, że aby dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy spełnione muszą być następujące warunki:

• poniesienie kosztu w celu uzyskania przychodu lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów (koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami),
• brak wyłączenia danego kosztu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT,
• odpowiednie udokumentowanie wydatków.
  
  

Stosownie do przepisów art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne. Należy zatem stwierdzić, iż na zasadzie wyjątku cytowany przepis umożliwia zaliczanie umorzonych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, w sytuacji gdy wcześniej wierzytelności te rozpoznano jako przychody należne. Na gruncie ustawy CIT termin "umorzone wierzytelności” nie został zdefiniowany. W praktyce przyjmuje się jednak, że umorzeniem wierzytelności w rozumieniu przepisów omawianej ustawy podatkowej jest każde zwolnienie dłużnika z obowiązku wykonania zobowiązania, tj. zwolnienie go z długu, wygaśniecie zobowiązania za zgodą wierzyciela i dłużnika. Dodatkowo należy mieć na uwadze przepis art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego zapytania wszystkie warunki do uznania umorzonych wierzytelności za koszty uzyskania przychodów zostały przez Spółkę spełnione. Umorzone wierzytelności zostały uprzednio rozpoznane przez Spółkę jako przychody należne, na mocy zawartej Umowy Ugody doszło do zwolnienia dłużnika z obowiązku zapłaty części długu, powyższe fakty zostały odpowiednio udokumentowane (pisemna umowa, odpowiednie dokumenty księgowe), a wierzytelności nie były przedawnione. Wobec powyższego należy stwierdzić, że na mocy art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy CIT, Spółka może uznać za koszty uzyskania przychodów umorzone wobec Spółki A. wierzytelności.

Spółka jednoczesnej zaznacza, że powyższe stanowisko dotyczące podatkowego statusu umarzanych wierzytelności jest potwierdzane przez władze skarbowe w wydawanych interpretacjach podatkowych. Przykładowo:

• interpretacja z 28 lutego 2011 r. wydana przez Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-1742/10/MO,
• interpretacja z 25 lutego 2011 r. wydana przez Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB1/415-1150/WM.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.