P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 216 § 1 oraz art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.) – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku w związku ze złożonym przez Pana wnioskiem z dnia 06.02.2007r. (data wpływu 22.02.2007r.) uzupełnione pismem z dnia 06.04.2007r w sprawie interpretacji prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej odpowiedzi na pytanie:

Czy do obrotu zdefiniowanego w art.29 ust.1 ustawy o podatku VAT wlicza się całą wartość sprzedaży opodatkowanej w systemie marży czy tylko marżę?

stwierdza, iż stanowisko zajęte w przedmiocie postawionego pytania jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z treści art.14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.) wynika, że stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przesłanego przez Pana pisma wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na skupie i sprzedaży (w tym również komisowej) samochodów używanych. W działalności tej występuje sprzedaż opodatkowana (w tym opodatkowana w systemie marży) oraz sprzedaż zwolniona (pośrednictwo kredytowe i ubezpieczeniowe). Wobec tego zachodzi konieczność ustalenia proporcji sprzedaży dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego w sprzedaży ogółem. W tym celu należy ustalić udział rocznego obrotu z tytułu czynności dających prawo do odliczenia w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności dających prawo do odliczenia oraz nie dających takiego prawa. W związku z powyższym rodzi się wątpliwość czy do obrotu zdefiniowanego w art.29 ust.1 ustawy o podatku VAT wlicza się całą wartość sprzedaży opodatkowanej w systemie marży czy tylko marżę?

Pana zdaniem do obliczenia proporcji o której mowa w art.91 ustawy o VAT należy przyjąć całość obrotów uzyskiwanych ze sprzedaży w systemie „VAT-marża” samochodów używanych.

Dokonując oceny prawnej stanowiska pytającego według stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku, tutejszy organ podatkowy stwierdza j.n.:

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w przepisach obowiązującej od 1 maja 2004 r ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz.535 ze zm.) umowy komisu nie są już „świadczeniem usług” a „dostawą towarów”.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art.7 ust.1 pkt.3 cytowanej ustawy o VAT przez dostawę towarów o której mowa w art.5 ust.1 pkt.1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art.29 ust 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32. art. 119 oraz art. 120 ust. 4.

Zgodnie natomiast z redakcją art.30 ust.1 pkt.2 cytowanej ustawy podstawą opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla komisanta kwota należna z tytułu dostawy towarów, pomniejszona o kwotę podatku – w przypadku dostawy towarów osobie trzeciej, na rachunek komitenta.

W świetle powyższego w przypadku wydania (sprzedaży) osobie trzeciej samochodu będącego przedmiotem umowy komisu, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu dostawy towarów, pomniejszona o kwotę podatku.

Podkreślić należy, że podatnik dokonujący dostawy towarów używanych (dotyczy to zarówno klasycznego systemu kupna-sprzedaży jak również sprzedaży w systemie komisowym) może skorzystać ze szczególnych procedur w zakresie opodatkowania.Zgodnie bowiem z art.120 ust.4 cytowanej ustawy o VAT w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych ,dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, która ma zapłacić nabywca, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 120 ust.10 cytowanej ustawy, przepis ust.4 dotyczy dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od:

1) osoby fizycznej, osoby prawnej lub innej jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, nie będącej podatnikiem, o którym mowa w art.15

2) podatników, o których mowa w art.15 jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art.43 ust.1 pkt.2 lub art.113

3) podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem zgodnie z ust.4

Na potrzeby dokonywania rozliczeń wg procedur szczególnych przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (art.120 ust.1 pkt.4)

Zatem w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych (używane samochody), nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Należy ponadto zaznaczyć, iż zgodnie z art.90 ust. 1 i ust.2 cytowanej ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust.1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust.10. Proporcję tą, stosownie do treści ust.3 i ust.4 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. W myśl art.90 ust.5 i nast. ustawy do obrotu nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów, o których mowa w art.87 ust.3, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności oraz obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz.3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie. Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust.3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Procedura ta dotyczy również przypadku, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że przepis dotyczący ustalenia proporcji odnosi się do pojęcia obrotu (podstawa opodatkowania dla celów VAT). W przypadku podatnika dokonującego m.in. dostaw towarów używanych w systemie marży, podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między ceną nabycia, a kwotą, którą ma uiścić nabywca towaru, pomniejszona o kwotę podatku. W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Prudniku przy ustalaniu struktury sprzedaży, od której uzależniona jest wysokość podatku naliczonego przysługującego do odliczenia, w wartości sprzedaży podlegającej opodatkowaniu uwzględnić zatem należy wyłącznie marżę, a nie całą wartość sprzedaży.

W świetle powyższego w ocenie tutejszego organu stanowisko zajęte przez Pana jest prawidłowe.

Końcowo Naczelnik Tutejszego Urzędu Skarbowego pragnie zaznaczyć, iż błędnie zinterpretował Pan stanowisko tutejszego organu zawarte w piśmie z dnia 27.09.2004r nr PP-4431/40/AZ/04 z którego bezspornie wynikało, iż przy sprzedaży samochodów używanych, zarówno w sprzedaży komisowej, w przypadku zachowania warunków wynikających z art.120 ust.10 nowej ustawy o VAT, możliwe jest zastosowanie procedury szczególnej, polegającej na opodatkowaniu marży, rozumianej jako różnica pomiędzy ceną nabycia a ceną sprzedaży. Wobec powyższego podnoszony przez Pana argument o nie poinformowaniu Pana o zasadach ustalania obrotu dla potrzeb art.29 ust.1 ustawy o VAT jest nieuzasadniony.

Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku informuje, że udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Przy tym należy także podkreślić, że interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia (vide art.14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Od niniejszego postanowienia służy stronie na podstawie art.14a § 4 i art.236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tutejszego organu, które wnosi się w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie.

Zażalenie powinno spełniać wymogi zawarte w art.222 w związku z art.239 Ordynacji podatkowej, tj. zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.