INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 18 stycznia 2010r.), uzupełnionym w dniu 29 marca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• uznania budynku kotłowni oraz znajdujących się w nim kotłów i maszyn za odrębne środki trwałe– jest prawidłowe,
• sposobu wyceny ww. składników majątku – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu amortyzowania kotłowni.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 09 marca 2010r. Znak IBPBI/1/415-41/10/KB, IBPBI/1/415-190/10/KB, IBPBI/1/415-191/10/KB, IBPBI/1/415-192/10/KB, IBPBI/1/415-193/10/KB, IBPBI/1/415-194/10/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 29 marca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest wynajem nieruchomości (pomieszczeń biurowych, użytkowych oraz hal magazynowych) dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. W miesiącu lipcu 2009 roku przystąpił do licytacji komorniczej, dotyczącej zakupu dwóch nieruchomości na cele prowadzonej przez niego działalności. Po wygranej licytacji i spełnieniu wszystkich stawianych mu warunków zakupu, otrzymał postanowienie z sądu rejonowego z dnia 29 września 2009 roku o przysądzeniu własności Nieruchomości I oraz postanowienie z dnia 01 października 2009 roku o przysądzeniu własności Nieruchomości II. Dnia 14 grudnia 2009 roku sąd stwierdził prawomocność postanowienia o własności Nieruchomości I z dniem 08 listopada 2009 roku oraz prawomocność postanowienia o własności Nieruchomości II z dniem 14 listopada 2009 roku. Wnioskodawca w październiku 2009 roku przystąpił do użytkowania nieruchomości, natomiast w listopadzie 2009r. spisał pierwsze umowy z klientami na podnajem pomieszczeń.

Według operatu szacunkowego, sporządzonego na cele licytacji komorniczej, Wnioskodawca dysponuje następującymi danymi: Nieruchomość I zabudowana jest budynkiem biurowym, budynkiem magazynowo – wystawowym, kotłownią i portiernią, znajdują się na niej również ogrodzenia, place i drogi z kostki betonowej oraz sieć infrastruktury podziemnej.

W operacie szczegółowo opisane zostały:

• budynek administracyjny – wg operatu wzniesiony został w latach 20-tych XX wieku, rozbudowany i zmodernizowany w ok. 1999r. Z pierwotnej konstrukcji pozostały tylko ściany zewnętrzne budynku (budynek A),
• budynek magazynowo – handlowy – w operacie brak danych dotyczących wieku budynku (budynek B),
• kotłownia – wg operatu budynek około 5 letni, zawiera nowoczesną kotłownię gazową, dwa piece, zbiornik ciepłej wody (budynek C),
• portiernia – jest to kontener usytułowany przy wjeździe na posesję (budynek D).
  
  

Budynki A, B i C połączone są wspólnymi ścianami stanowiąc jednolitą całość. Wartość każdego z tych budynków została odrębnie wyceniona w operacie, z wyjątkiem parkingów, ogrodzeń i dróg, których wartość nie została wydzielona. Wyszczególniona została również wartość gruntu.

Ponadto Wnioskodawca dysponuje dokumentami od wcześniejszego właściciela (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością):

1. postanowieniem z dnia 25 maja 1998r. Państwowych Służb Ochrony Zabytków, dotyczące rozbudowy budynku tartaku, datowanego na przeł. XIX – XX wieku, murowanego z cegły, wzniesionego na rzucie zbliżonym do kwadratu. Służba ta wydała pozytywną opinię na planowaną inwestycję przy spełnieniu następujących warunków:
   • rozbudowy w granicach obecnego obrysu muru,
   • zachowania bryły korpusu głównego, jego kubatury i gabarytów, formy dachu dwuspadowego, przy możliwej nadbudowie części bocznych,
   • wzorowania stolarki okiennej na oryginalnej przemysłowej, wielokwaterowej
   • wzorowania podziałów architektonicznych elewacji na pierwotnych podziałach poziomych i pionowych.
2. decyzją Urzędu Miejskiego z dnia 23 marca 2000r. o przystąpieniu do użytkowania (po wcześniejszej adaptacji) budynku administracyjno – biurowo – handlowego (A) oraz budynku zaplecza technicznego z halą wystawowo – handlową (B).
   
   

Ww. postanowienie odnosi się do budynku administracyjnego (A), który pierwotnie wpisany był do rejestru zabytków, następnie, po otrzymaniu pozwolenia, został rozbudowany i zmodernizowany.

Wnioskodawca rozpoczął prace w Nieruchomości I A (budynek administracyjny), polegające na wymianie gazowej instalacji na centralne ogrzewanie oraz adaptacji części pomieszczeń znajdujących się w budynku, postawienie ścianek działowych, końcowe wykończenie pomieszczeń.

Nieruchomość II zabudowana budynkiem biurowym i budynkiem magazynowym, znajdują się na niej również ogrodzenia, place i drogi z kostki betonowej oraz sieć infrastruktury podziemnej. Budynek administracyjny (budynek A) wg operatu wzniesiony został w 2000r. Budynek magazynowy (budynek B) wg operatu przylega północną ścianą do budynku biurowego i stanowi ciąg segmentów. Budynki budowane były najprawdopodobniej w okresie międzywojennym i stanowiły część istniejącego na nieruchomości w tym okresie tartaku.

Wartość każdego z tych budynków została odrębnie wyceniona w operacie z wyjątkiem parkingów, ogrodzeń i dróg, których wartość nie została wydzielona. Odrębnie wyszczególniona została również wartość gruntu.

Ponadto Wnioskodawca dysponuje decyzją Urzędu Miejskiego z dnia 15 stycznia 2001r. od wcześniejszego właściciela (osób fizycznych – małżeństwa) o przystąpieniu do użytkowania budynku administracyjno – biurowo – socjalnego (A). W Nieruchomości II część budynku magazynowego (B) jest niezdatna do użytkowania, dlatego też Wnioskodawca dokonał wyburzenia tej części.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

• w postanowieniu o nabyciu Nieruchomości I sąd postanowił, że Wnioskodawca zapłacił całą cenę nabycia prawa własności nieruchomości, składającej się z 3 działek o łącznej powierzchni 0,6295 ha, zabudowanej budyniem administracyjno – biurowo – handlowym oraz budynkiem zaplecza technicznego z halą wystawową, objętych jedną księgą wieczystą i przysądził własność nieruchomości w całości,
• zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym przez biegłego sądowego rzeczoznawcę majątkowego na gruncie objętym ww. księgą wieczystą posadowione są zabudowania, tj. budynek administracyjno – biurowo – handlowy oraz budynek zaplecza technicznego z halą wystawowo – handlową. W szczegółowym opisie zagospodarowania nieruchomości dokonanym przez rzeczoznawcę na podstawie wypisu z ewidencji gruntów wyszczególnione zostały następujące budynki wchodzące w skład opisywanej nieruchomości:
  • A budynek biurowy,
  • B budynek magazynowo wystawowy,
  • C kotłownia,
  • D portiernia
• Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych poszczególne budynki wchodzące w skład zakupionej Nieruchomości zgodnie z rozbiciem na poszczególne obiekty dokonanym w operacie szacunkowym sporządzonym na cele licytacji komorniczej,
• w postanowieniu o nabyciu Nieruchomości II sąd ustalił, że Wnioskodawca zapłacił całą cenę nabycia prawa własności nieruchomości składającej się z działki o łącznej powierzchni 0,2743 ha zabudowanej budynkiem biurowo – usługowym oraz budynkiem magazynowym, objętej księgą wieczystą i postanowił przysądzić własność nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy w całości,
• zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym przez biegłego sądowego rzeczoznawcę majątkowego na gruncie objętym ww. księgą wieczystą posadowione są zabudowania. W szczegółowym opisie zagospodarowania nieruchomości dokonanym przez rzeczoznawcę na podstawie wypisu z ewidencji gruntów wyszczególnione zostały następujące budynki wchodzące w skład opisywanej nieruchomości”
  • A budynek biurowy
  • B budynki magazynowe
• Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych poszczególne budynki wchodzące w skład zakupionej Nieruchomości zgodnie z wyszczególnieniem dokonanym w operacie szacunkowym sporządzonym na cele licytacji komorniczej,
• przedmiotem własności jest zatem Nieruchomość I wraz z gruntem, objęta jedną księga wieczystą oraz Nieruchomość II wraz gruntem, objęta odrębną księgą wieczystą,
• wszystkie wymienione we wniosku budynki spełniają kryteria uznania ich za środki trwałe, zgodnie z art. 22a, stanowią bowiem własność Wnioskodawcy, budynki te wykorzystywane będą w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej a przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż 1 rok,
• z chwilą nabycia Nieruchomości I oraz II wszystkie budynki wchodzące w ich skład były kompletne i zdatne do użytku. Wnioskodawca zdecydował jednak unowocześnić wymienione w zapytaniu budynki, celem przystosowania ich do prowadzonej profilu działalności, zmniejszając powierzchnie użytkowe poprzez stawianie ścianek działowych,
• poszczególne środki trwałe zakwalifikowane zostały do następujących grup zgodnie z Klasyfikacją środków trwałych:
  • Nieruchomość I:
    • budynek kotłowni gazowej KŚT 101 – budynki przemysłowe,
    • budynek administracyjno – biurowy KŚT 105 – budynki biurowe,
    • budynek handlowo – wystawowy KŚT 103 – budynki handlowo – usługowe,
    • kontener KŚT 109 – inne budynki niemieszkalne,
  • Nieruchomość II:
    • budynek biurowy KŚT 105 – budynki biurowe,
    • budynek magazynowy KŚT 104 – zbiorniki, silosy i budynki magazynowe
• w skład opisanej we wniosku infrastruktury podziemnej wchodzą:
  • rury, którymi rozprowadzane jest ciepło do budynków Nieruchomości I i II oraz obsługiwanych domków osiedlowych,
  • sieć energetyczna,
  • sieć kanalizacyjna
• opisane we wniosku ogrodzenia, place i drogi dojazdowe oraz infrastruktura podziemna obsługują zarówno budynki wchodzące w skład Nieruchomości I jak i budynki wchodzące w skład Nieruchomości II, elementy te są częściami wspólnymi dla oby tych Nieruchomości, Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić części przypadającej na poszczególne budynki,
• cena faktycznie zapłacona za Nieruchomość I i za Nieruchomość II jest niższa od tej zaprezentowanej w operacie szacunkowym. Wnioskodawca do ewidencji środków trwałych przyjął zakupione Nieruchomości według cen, które w rzeczywistości za nie zapłacił, zmniejszając proporcjonalnie każdy składnik (budynek) Nieruchomości I jak również Nieruchomości II o wskaźnik wynikający z różnicy między ceną zakupu a ceną przedstawioną w operacie, przypadającą na poszczególne budynki.
  
  

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy wprowadzając do ewidencji środków trwałych kotłownię znajdującą się w Nieruchomości I Wnioskodawca powinien potraktować ją jako budynek niemieszkalny i całość amortyzować wg indywidualnej stawki amortyzacji zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 4, czy też powinien wydzielić wartość wyposażenia (w jaki sposób dokonać wyceny kotłów) i amortyzować odrębną stawką kotły i maszyny energetyczne...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro w operacie szacunkowym podana została łączna wartość kotłowni – bez wyodrębnienia wartości kotłów i maszyn energetycznych, zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może sam dokonać stosownej wyceny wartości kotłów i maszyn z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. Na tej podstawie dokona pomniejszenia łącznej wartości kotłowni oszacowanej w operacie o wartość wycenionych kotłów, po czym wprowadzi do ewidencji środków trwałych budynek kotłowni, którą amortyzował będzie wg indywidualnej stawki 2,94% oraz odrębnie poszczególne kotły, które amortyzowane będą wg stawki 7%.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Klasyfikacji środków trwałych dokonuje się na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. nr 112, poz. 1317 ze zm.). Zgodnie z uwagami ogólnymi zawartymi w części I – Objaśnienia wstępne do ww. rozporządzenia, Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe.

Z kolei z uwag szczegółowych do grupy 3 powołanej Klasyfikacji wynika, iż Grupa 3 - "Kotły i maszyny energetyczne" obejmuje kotły grzejne i parowe, maszyny napędowe pierwotne nie zespolone konstrukcyjnie z zasilanym obiektem, maszyny elektryczne wirujące nie zespolone oraz agregaty (zespoły) elektroenergetyczne wytwórcze i przetwórcze, które traktuje się jako samodzielne obiekty. O zaliczeniu do odpowiedniej podgrupy decyduje przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie.

Za odrębny obiekt w grupie 3 uważa się każdy oddzielny kocioł, turbinę, prądnicę prądu stałego, maszynę parową tłokową, koło wodne, silnik, prądnicę synchroniczną, kompensator wirujący, układ napędowy elektryczny skojarzony, turbozespół, zespół elektroenergetyczny, zespół wiatrowo-elektryczny i przetwornicę. Maszyny współpracujące ze sobą, powiązane konstrukcyjnie w zestaw technologiczny np. w formie agregatu, stanowią jeden obiekt.

Grupa 4 KŚT „Maszyny, Urządzenia I Aparaty Ogólnego Zastosowania” obejmuje natomiast maszyny ogólnego zastosowania np. obrabiarki, maszyny i urządzenia do obróbki plastycznej metali i tworzyw sztucznych, maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania używane w przemyśle rolnym i spożywczym, maszyny i urządzenia do przetłaczania i sprężania cieczy i gazów, piece przemysłowe, urządzenia do wymiany ciepła, maszyny i urządzenia do operacji i procesów materiałowych, zespoły komputerowe, urządzenia do regulacji i sterowania procesami, roboty i inne.

Za odrębne obiekty objęte grupą 4 uważa się poszczególne maszyny, urządzenia i aparaty (w tym maszyny automatyczne i półautomatyczne) oraz agregaty i zespoły urządzeń wraz ze stałym wyposażeniem (powiązane konstrukcyjno-technologicznie ze sobą w agregaty, zespoły lub linie obróbki albo ciąg technologiczny).

Natomiast Grupa 6 - "Urządzenia techniczne" obejmuje: zbiorniki naziemne wewnątrz budynków i budowli; urządzenia rozdzielcze i aparaturę energii elektrycznej, jak np. urządzenia rozdzielcze i aparaturę prądu zmiennego i stałego, urządzenia nastawcze prądu zmiennego i stałego, stacje transformatorowe itp.; urządzenia telewizyjne i radiotechniczne, jak np.: urządzenia nadawcze i odbiorcze radia i telewizji, urządzenia elektroakustyczne, transmisji przewodowej i bezprzewodowej, urządzenia sygnalizacyjne i alarmowe; urządzenia telefoniczne; urządzenia elektroenergetyczne przetwórcze i zasilające, jak np. transformatory, zespoły prostownikowe, kondensatory statyczne i baterie akumulatorów elektrycznych; dźwigi i przenośniki (transportery), jak np. dźwigi osobowe i towarowe, dźwigniki, wciągniki, kołowroty, wyciągi, żurawie-przenośniki i podnośniki, suwnice, wsadzarki, obrotnice, wywrotnice, mechanizmy napędowe kolejek linowych itp.; pozostałe urządzenia przemysłowe, jak np.: przekładnie, urządzenia klimatyzacyjne i wentylacyjne; urządzenia do oczyszczania wody, powietrza, ścieków i gazów oraz odpopielania i odżużlania; akumulatory hydrauliczne; urządzenia pralni; wagi pojazdowe, wagonowe i inne wbudowane; urządzenia projekcyjne i teatralne; urządzenia do przeprowadzania badań technicznych oraz pozostałe urządzenia techniczne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zakupił nieruchomość, w skład której wchodził m.in. budynek kotłowni. W budynku tym znajduje się nowoczesna kotłownia gazowa, dwa piece, zbiornik ciepłej wody.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia znajdujące się w ww. budynku kotłowni mogą stanowić odrębne środki trwałe, Wnioskodawca winien jest ująć w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych budynek kotłowni oraz poszczególne urządzenia jako odrębne środki trwałe. Każdy z tych środków należy amortyzować według stawki amortyzacyjnej przewidzianej w Wykazie Rocznych Stawek Amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla określonego rodzaju środków trwałych, do których poszczególne składniki majątku zostaną zaklasyfikowane.

Zauważyć przy tym należy, iż kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik. Kwestii tej, jak również tego, co mieści się w określonym grupowaniu KŚT, nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. W przypadku wątpliwości w zakresie stosowania i ustalenia klasyfikacji KŚT zainteresowany podmiot może zwrócić się o wyjaśnienia bądź wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu ustalenia wartości początkowej ww. środków trwałych stwierdzić należy, iż w myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalenia tej wartości początkowej reguluje art. 22g ww. ustawy. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Przy czym, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca zakupił w drodze licytacji komorniczej Nieruchomość I, składającą się m.in. z gruntu oraz posadowionych na nim budynków. Dla celów tej licytacji został sporządzony przez biegłego rzeczoznawcę operat szacunkowy. W operacie tym została przedstawiona wartość całej Nieruchomości z rozbiciem na wartość gruntu oraz poszczególnych budynków (w tym budynku kotłowni). W operacie tym nie została wskazana wartość poszczególnych urządzeń znajdujących się w kotłowni, które stanowić mogą odrębne od budynku środki trwałe. Faktyczna cena nabycia całej Nieruchomości I była niższa od ceny wskazanej w ww. wycenie biegłego.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli znajdujące się w budynku kotłowni urządzenia stanowią odrębne środki trwałe, Wnioskodawca winien we własnym zakresie ustalić jaka część faktycznie zapłaconej ceny nabycia budynku kotłowni przypada na poszczególne środki trwałe i taką wartość przyjąć w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Pamiętać przy tym należy, iż suma wartości początkowych wszystkich środków trwałych wchodzących w skład kotłowni nie może przekroczyć faktycznie uiszczonej ceny za ten budynek.

Z uwagi na powyższe stanowisko w zakresie uznania budynku kotłowni oraz znajdujących się w nim kotłów i maszyn za odrębne środki trwałe należało uznać za prawidłowe, natomiast w zakresie sposobu wyceny ww. składników majątku za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zauważyć należy, iż w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do budynku kotłowni odniesiono się w interpretacji indywidualnej Znak: IBPBI/1/415-190/10/KB, w której wskazano prawidłową stawkę amortyzacyjną dla tego budynku.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, 2 oraz 4-6, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.