INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 18 stycznia 2010r.), uzupełnionym w dniu 29 marca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu wprowadzenia środków trwałych do ewidencji środków trwałych w wartości niematerialnych i prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie momentu wprowadzenia środków trwałych do ewidencji środków trwałych w wartości niematerialnych i prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 09 marca 2010r. Znak IBPBI/1/415-41/10/KB, IBPBI/1/415-190/10/KB, IBPBI/1/415-191/10/KB, IBPBI/1/415-192/10/KB, IBPBI/1/415-193/10/KB, IBPBI/1/415-194/10/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 29 marca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest wynajem nieruchomości (pomieszczeń biurowych, użytkowych oraz hal magazynowych) dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. W miesiącu lipcu 2009 roku przystąpił do licytacji komorniczej, dotyczącej zakupu dwóch nieruchomości na cele prowadzonej przez niego działalności. Po wygranej licytacji i spełnieniu wszystkich stawianych mu warunków zakupu, otrzymał postanowienie z sądu rejonowego z dnia 29 września 2009 roku o przysądzeniu własności Nieruchomości I oraz postanowienie z dnia 01 października 2009 roku o przysądzeniu własności Nieruchomości II. Dnia 14 grudnia 2009 roku sąd stwierdził prawomocność postanowienia o własności Nieruchomości I z dniem 08 listopada 2009 roku oraz prawomocność postanowienia o własności Nieruchomości II z dniem 14 listopada 2009 roku. Wnioskodawca w październiku 2009 roku przystąpił do użytkowania nieruchomości, natomiast w listopadzie 2009r. spisał pierwsze umowy z klientami na podnajem pomieszczeń.

Według operatu szacunkowego, sporządzonego na cele licytacji komorniczej, Wnioskodawca dysponuje następującymi danymi: Nieruchomość I zabudowana jest budynkiem biurowym, budynkiem magazynowo – wystawowym, kotłownią i portiernią, znajdują się na niej również ogrodzenia, place i drogi z kostki betonowej oraz sieć infrastruktury podziemnej.

W operacie szczegółowo opisane zostały:

• budynek administracyjny – wg operatu wzniesiony został w latach 20-tych XX wieku, rozbudowany i zmodernizowany w ok. 1999r. Z pierwotnej konstrukcji pozostały tylko ściany zewnętrzne budynku (budynek A),
• budynek magazynowo – handlowy – w operacie brak danych dotyczących wieku budynku (budynek B),
• kotłownia – wg operatu budynek około 5 letni, zawiera nowoczesną kotłownię gazową, dwa piece, zbiornik ciepłej wody (budynek C),
• portiernia – jest to kontener usytułowany przy wjeździe na posesję (budynek D).
  
  

Budynki A, B i C połączone są wspólnymi ścianami stanowiąc jednolitą całość. Wartość każdego z tych budynków została odrębnie wyceniona w operacie, z wyjątkiem parkingów, ogrodzeń i dróg, których wartość nie została wydzielona. Wyszczególniona została również wartość gruntu.

Ponadto Wnioskodawca dysponuje dokumentami od wcześniejszego właściciela (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością):

1. postanowieniem z dnia 25 maja 1998r. Państwowych Służb Ochrony Zabytków, dotyczące rozbudowy budynku tartaku, datowanego na przeł. XIX – XX wieku, murowanego z cegły, wzniesionego na rzucie zbliżonym do kwadratu. Służba ta wydała pozytywną opinię na planowaną inwestycję przy spełnieniu następujących warunków:
   • rozbudowy w granicach obecnego obrysu muru,
   • zachowania bryły korpusu głównego, jego kubatury i gabarytów, formy dachu dwuspadowego, przy możliwej nadbudowie części bocznych,
   • wzorowania stolarki okiennej na oryginalnej przemysłowej, wielokwaterowej
   • wzorowania podziałów architektonicznych elewacji na pierwotnych podziałach poziomych i pionowych.
2. decyzją Urzędu Miejskiego z dnia 23 marca 2000r. o przystąpieniu do użytkowania (po wcześniejszej adaptacji) budynku administracyjno – biurowo – handlowego (A) oraz budynku zaplecza technicznego z halą wystawowo – handlową (B).
   
   

Ww. postanowienie odnosi się do budynku administracyjnego (A), który pierwotnie wpisany był do rejestru zabytków, następnie, po otrzymaniu pozwolenia, został rozbudowany i zmodernizowany.

Wnioskodawca rozpoczął prace w Nieruchomości I A (budynek administracyjny), polegające na wymianie gazowej instalacji na centralne ogrzewanie oraz adaptacji części pomieszczeń znajdujących się w budynku, postawienie ścianek działowych, końcowe wykończenie pomieszczeń.

Nieruchomość II zabudowana budynkiem biurowym i budynkiem magazynowym, znajdują się na niej również ogrodzenia, place i drogi z kostki betonowej oraz sieć infrastruktury podziemnej. Budynek administracyjny (budynek A) wg operatu wzniesiony został w 2000r. Budynek magazynowy (budynek B) wg operatu przylega północną ścianą do budynku biurowego i stanowi ciąg segmentów. Budynki budowane były najprawdopodobniej w okresie międzywojennym i stanowiły część istniejącego na nieruchomości w tym okresie tartaku.

Wartość każdego z tych budynków została odrębnie wyceniona w operacie z wyjątkiem parkingów, ogrodzeń i dróg, których wartość nie została wydzielona. Odrębnie wyszczególniona została również wartość gruntu.

Ponadto Wnioskodawca dysponuje decyzją Urzędu Miejskiego z dnia 15 stycznia 2001r. od wcześniejszego właściciela (osób fizycznych – małżeństwa) o przystąpieniu do użytkowania budynku administracyjno – biurowo – socjalnego (A). W Nieruchomości II część budynku magazynowego (B) jest niezdatna do użytkowania, dlatego też Wnioskodawca dokonał wyburzenia tej części.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

• w postanowieniu o nabyciu Nieruchomości I sąd postanowił, że Wnioskodawca zapłacił całą cenę nabycia prawa własności nieruchomości, składającej się z 3 działek o łącznej powierzchni 0,6295 ha, zabudowanej budyniem administracyjno – biurowo – handlowym oraz budynkiem zaplecza technicznego z halą wystawową, objętych jedną księgą wieczystą i przysądził własność nieruchomości w całości,
• zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym przez biegłego sądowego rzeczoznawcę majątkowego na gruncie objętym ww. księgą wieczystą posadowione są zabudowania, tj. budynek administracyjno – biurowo – handlowy oraz budynek zaplecza technicznego z halą wystawowo – handlową. W szczegółowym opisie zagospodarowania nieruchomości dokonanym przez rzeczoznawcę na podstawie wypisu z ewidencji gruntów wyszczególnione zostały następujące budynki wchodzące w skład opisywanej nieruchomości:
  • A budynek biurowy,
  • B budynek magazynowo wystawowy,
  • C kotłownia,
  • D portiernia
• Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych poszczególne budynki wchodzące w skład zakupionej Nieruchomości zgodnie z rozbiciem na poszczególne obiekty dokonanym w operacie szacunkowym sporządzonym na cele licytacji komorniczej,
• w postanowieniu o nabyciu Nieruchomości II sąd ustalił, że Wnioskodawca zapłacił całą cenę nabycia prawa własności nieruchomości składającej się z działki o łącznej powierzchni 0,2743 ha zabudowanej budynkiem biurowo – usługowym oraz budynkiem magazynowym, objętej księgą wieczystą i postanowił przysądzić własność nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy w całości,
• zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym przez biegłego sądowego rzeczoznawcę majątkowego na gruncie objętym ww. księgą wieczystą posadowione są zabudowania. W szczegółowym opisie zagospodarowania nieruchomości dokonanym przez rzeczoznawcę na podstawie wypisu z ewidencji gruntów wyszczególnione zostały następujące budynki wchodzące w skład opisywanej nieruchomości”
  • A budynek biurowy
  • B budynki magazynowe
• Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych poszczególne budynki wchodzące w skład zakupionej Nieruchomości zgodnie z wyszczególnieniem dokonanym w operacie szacunkowym sporządzonym na cele licytacji komorniczej,
• przedmiotem własności jest zatem Nieruchomość I wraz z gruntem, objęta jedną księga wieczystą oraz Nieruchomość II wraz gruntem, objęta odrębną księgą wieczystą,
• wszystkie wymienione we wniosku budynki spełniają kryteria uznania ich za środki trwałe, zgodnie z art. 22a, stanowią bowiem własność Wnioskodawcy, budynki te wykorzystywane będą w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej a przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż 1 rok,
• z chwilą nabycia Nieruchomości I oraz II wszystkie budynki wchodzące w ich skład były kompletne i zdatne do użytku. Wnioskodawca zdecydował jednak unowocześnić wymienione w zapytaniu budynki, celem przystosowania ich do prowadzonej profilu działalności, zmniejszając powierzchnie użytkowe poprzez stawianie ścianek działowych,
• poszczególne środki trwałe zakwalifikowane zostały do następujących grup zgodnie z Klasyfikacją środków trwałych:
  • Nieruchomość I:
    • budynek kotłowni gazowej KŚT 101 – budynki przemysłowe,
    • budynek administracyjno – biurowy KŚT 105 – budynki biurowe,
    • budynek handlowo – wystawowy KŚT 103 – budynki handlowo – usługowe,
    • kontener KŚT 109 – inne budynki niemieszkalne,
  • Nieruchomość II:
    • budynek biurowy KŚT 105 – budynki biurowe,
    • budynek magazynowy KŚT 104 – zbiorniki, silosy i budynki magazynowe
• w skład opisanej we wniosku infrastruktury podziemnej wchodzą:
  • rury, którymi rozprowadzane jest ciepło do budynków Nieruchomości I i II oraz obsługiwanych domków osiedlowych,
  • sieć energetyczna,
  • sieć kanalizacyjna
• opisane we wniosku ogrodzenia, place i drogi dojazdowe oraz infrastruktura podziemna obsługują zarówno budynki wchodzące w skład Nieruchomości I jak i budynki wchodzące w skład Nieruchomości II, elementy te są częściami wspólnymi dla oby tych Nieruchomości, Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić części przypadającej na poszczególne budynki,
• cena faktycznie zapłacona za Nieruchomość I i za Nieruchomość II jest niższa od tej zaprezentowanej w operacie szacunkowym. Wnioskodawca do ewidencji środków trwałych przyjął zakupione Nieruchomości według cen, które w rzeczywistości za nie zapłacił, zmniejszając proporcjonalnie każdy składnik (budynek) Nieruchomości I jak również Nieruchomości II o wskaźnik wynikający z różnicy między ceną zakupu a ceną przedstawioną w operacie, przypadającą na poszczególne budynki.
  
  

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Z jaką datą Wnioskodawca powinien wprowadzić Nieruchomość I i Nieruchomość II do ewidencji środków trwałych...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, środek trwały powinien być wprowadzony do ewidencji środków trwałych najpóźniej w terminie oddania go do używania. Należy przy tym pamiętać ,że jednym z warunków koniecznych do uznania nieruchomości za środek trwały i jej amortyzowania jest nabycie prawa własności. Prawo własności wskazanych we wniosku Nieruchomości, Wnioskodawca uzyskał z dniem uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności, które otrzymał w miesiącu grudniu 2009 roku. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Nieruchomość I powinna zostać wprowadzona do ewidencji środków trwałych z dniem 08 listopada 2009 roku, natomiast Nieruchomość II z dniem 14 listopada 2009 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Podatnicy prowadzący, zgodnie z przepisami o rachunkowości, księgi rachunkowe są obowiązani do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22a-22m (art. 22n ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 22n ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej:

1. liczbę porządkową,
2. datę nabycia,
3. datę przyjęcia do używania,
4. określenie dokumentu stwierdzającego nabycie,
5. określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
6. symbol Klasyfikacji Środków Trwałych,
7. wartość początkową,
8. stawkę amortyzacyjną,
9. kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony,
10. zaktualizowaną wartość początkową,
11. zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych,
12. wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową,
13. datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.
    
    

Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22n ust. 4 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż co do zasady, środki trwałe wprowadza się do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Pamiętać jednak należy, iż do ww. ewidencji wprowadza się jedynie te składniki majątku, które spełniają kryteria uznania ich za środki trwałe, określone m.in. w cyt. wyżej art. 22a ust. 1 ww. ustawy. Jednym z kryteriów uznania składnika majątku za środek trwały jest nabycie prawa jego własności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu nieruchomości. Dla celów tej działalności w lipcu 2009 roku przystąpił do licytacji komorniczej dotyczącej zakupu dwóch nieruchomości (oznaczonych we wniosku Nieruchomość I oraz Nieruchomość II), składających się z prawa własności gruntu oraz posadowionych na nim budynków. Postanowieniem sądu z dnia 29 września 2009 roku została Wnioskodawcy przysądzona własność Nieruchomości I, a postanowieniem z dnia 01 października 2009r. własność Nieruchomości II. W październiku 2009 roku Wnioskodawca rozpoczął użytkowanie ww. nieruchomości. W momencie nabycia wszystkie budynki wchodzące w skład ww. nieruchomości były kompletne i zdatne do użytku. W dniu 14 grudnia 2009r sąd stwierdził prawomocność ww. postanowień o przysądzeniu własności Nieruchomości I z dniem 08 listopada 2009r oraz Nieruchomości II z dniem 14 listopada 2009r. Stwierdzić zatem należy, iż w datach określonych w tych postanowieniach (tj. 08 i 14 listopada 2009r.) Wnioskodawca stał się właścicielem wskazanych we wniosku nieruchomości. W myśl bowiem art. 999 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964r.

Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest także tytułem egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż środki trwałe wchodzące w skład Nieruchomości I Wnioskodawca winien był wprowadzić do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w dniu 08 listopada 2009r., a środki trwałe składające się na Nieruchomość II w dniu 14 listopada 2009r. o ile w istocie w ww. datach były one kompletne i zdatne do użytku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W tych bowiem dniach Wnioskodawca stał się właścicielem ww. składników majątku, a składniki te spełniły definicję środków trwałych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2-6, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.