INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wierzytelności nieściągalnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wierzytelności nieściągalnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach zawartej umowy, w okresie od dnia 31 sierpnia 2006 r. do dnia 11 grudnia 2006 r. dokonał sprzedaży usług na rzecz kontrahenta, stanowiących całość zleconych mu prac, za co wystawił faktury VAT na łączną kwotę 289.080,71 złotych brutto. Kontrahent nie uregulował płatności w umówionych terminach, natomiast Zainteresowany zaliczył kwoty netto wynikające z faktur do przychodów należnych oraz rozliczył i uregulował należny podatek VAT w obowiązujących terminach. Ponieważ usługobiorca zalegał z płatnością za faktury Wnioskodawca wystąpił na drogę sądową o zapłatę wierzytelności. Ostatecznie w dniu 21 listopada 2008 r. przed Sądem Rejonowym została zawarta ugoda, zgodnie z którą dłużnik uznał całość ciążącego na nim długu oraz zobowiązał się do spłaty wierzytelności według ustalonego harmonogramu.

Ponieważ dłużnik nie wywiązał się z postanowień ugody, Zainteresowany skierował sprawę do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym o wyegzekwowanie zobowiązania. w dniu 31 sierpnia 2009 r. zostało wydane postanowienie Komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, uzasadnione wielokrotnym bezskutecznym zajęciem wierzytelności i rachunków bankowych dłużnika.

Według wiedzy Wnioskodawcy na dzień dzisiejszy, dłużnik prowadzi nieprzerwaną działalność gospodarczą, nie znajduje się w stanie likwidacji ani upadłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 89a ust. 1a i 2 oraz art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, Zainteresowany może skorzystać z „ulgi za złe długi” i rozliczyć podatek VAT od nieściągalnych wierzytelności, przy spełnieniu warunków określonych w ust. 2 przyjmując termin zawarcia ugody – 21 listopada 2008 r. jako datę potwierdzenia wierzytelności, od której nie upłynęły 2 lata...

Zdaniem Wnioskodawcy, wierzytelność w kwocie 289.080,71 złotych jest nieściągalna w rozumieniu art. 89a ust. 1a ustawy. w ocenie Zainteresowanego spełnione też zostały pozostałe, wynikające z art. 89 ust. 2 warunki skorzystania z „ulgi na złe długi”, tj.:

• dostawa usług została dokonana na rzecz dłużnika będącego czynnym podatnikiem VAT,
• wierzytelność zostały wykazane w deklaracji VAT jako obrót opodatkowany i podatek należny,
• zarówno wierzyciel jak i dłużnik są na dzień dokonania korekty zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT,
• wierzytelność nie została zbyta,
• od daty ugody nie upłynęły 2 lata (ugoda zawarta w trakcie obowiązywania okresu 5-letniego),
• pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Art. 89a ust. 3 ustawy stanowi, iż korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Ponadto, wierzyciel musi zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1. Jeżeli dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia ureguluje należności, korekty nie dokonuje się. Jeżeli dłużnik w powyższym terminie ureguluje tylko część należności korekty nie dokonuje się w odniesieniu do tej części.

Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach zawartej umowy, w okresie od dnia 31 sierpnia 2006 r. do dnia 11 grudnia 2006 r. dokonał sprzedaży usług na rzecz kontrahenta, stanowiących całość zleconych mu prac, za co wystawił faktury VAT. Kontrahent nie uregulował płatności w umówionych terminach, natomiast Zainteresowany zaliczył kwoty netto wynikające z faktur do przychodów należnych oraz rozliczył i uregulował należny podatek VAT w obowiązujących terminach. Ponieważ usługobiorca zalegał z płatnością za faktury Wnioskodawca wystąpił na drogę sądową o zapłatę wierzytelności. Ostatecznie w dniu 21 listopada 2008 r. przed Sądem Rejonowym została zawarta ugoda, zgodnie z którą dłużnik uznał całość ciążącego na nim długu oraz zobowiązał się do spłaty wierzytelności według ustalonego harmonogramu. Jednak dłużnik nie wywiązał się z postanowień ugody.

Wszelkie stosunki cywilnoprawne występujące między osobami fizycznymi i prawnymi, składające się na prawo cywilne, określa ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Natomiast aktem regulującym postępowanie w zakresie prawa cywilnego przed sądami jest ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. u. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ww. ustawy, Kodeks postępowania cywilnego normuje postępowanie sądowe w sprawach ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz w innych sprawach, do których przepisy tego Kodeksu stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy cywilne).

Należy podkreślić, że przepisy ww. ustawy regulują również zagadnienia w zakresie ugody sądowej.

Jednak jak wynika z art. 1 powołanej ustawy, przepisy w niej zawarte ograniczają jej działanie do ściśle określonego zakresu. Nie mają więc zastosowania np. w prawie administracyjnym, karnym czy podatkowym.

Z kolei, w zakresie prawa podatkowego zastosowanie mają przepisy ustaw podatkowych, w szczególności ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

I tak, na mocy art. 1 tej ustawy, normuje ona:

1. zobowiązania podatkowe;
2. informacje podatkowe;
3. postępowanie, kontrolę podatkową i czynności sprawdzające;
4. tajemnicę skarbową.

Natomiast, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych (art. 3 ust. 2 Ordynacji podatkowej).

A zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a w szczególności art. 89a. Konkludując, należy stwierdzić, że nie został spełniony jeden z warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, kwalifikujący do dokonania korekty podatku należnego, tj. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. Tym samym w odniesieniu do faktur wystawionych w okresie od dnia 31 sierpnia 2006 r. do dnia 11 grudnia 2006 r. Wnioskodawca nie ma więc możliwości skorygowania podatku należnego na podstawie przepisu art. 89a ust. 1 ustawy.

Reasumując, Zainteresowany nie może skorzystać z „ulgi za złe długi” i rozliczyć podatku VAT od nieściągalnych wierzytelności, przyjmując termin zawarcia ugody – dzień 21 listopada 2008 r. za datę od której należy liczyć okres 2 lat, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.