INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku sygnowanym datą 21 maja 2009 r. (data wpływu 24 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Złożył do dostawcy zamówienie na zakup aparatu medycznego, przy pomocy którego zamierza świadczyć usługi lecznicze naświetlania tym aparatem.

Naświetlanie tym aparatem jest powszechnie wykorzystywane przez lekarzy i pielęgniarki. Dzięki nadzwyczajnym rezultatom naświetlania aparatem, daje to możliwość leczenia różnych dolegliwości medycznych, a mianowicie: leczenie ran pourazowych, oparzeń, ran po operacjach, wrzodów na nogach i odleżyn. Naświetlanie aparatem jest powszechnie stosowane przy leczeniu zwyrodnienia i zapalenia stawów, bólu dolnych partii pleców, barku, szyi i nadgarstka, w leczeniu zaburzeń dermatologicznych i w pediatrii. Leczenie światłem jest bezpieczne. Dotychczas nie odnotowano żadnych negatywnych skutków związanych z leczeniem światłem z aparatu. Nie występuje przedawkowanie naświetlaniem, a sposób obsługi aparatu jest prosty i nie wymaga od osoby obsługującej ten aparat dodatkowych kwalifikacji.

Aparat spełnia wszystkie wymagania dyrektyw medycznych 93/42/EEC Wspólnoty Europejskiej oraz w Polsce został zakwalifikowany jako „aparat medyczny” i przy jego sprzedaży jest stosowany podatek VAT w wysokości 7%. Zainteresowany uważa, że przy świadczeniu usług naświetlania tym aparatem powinien obowiązywać również podatek VAT w wysokości 7%.

Przed podjęciem świadczenia usług naświetlania z naliczaniem podatku VAT w wysokości 7%, dla zachowania ostrożności, Wnioskodawca chce uzyskać ostateczną ocenę prawidłowości swojej interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność świadczenia usług leczniczych aparatem należy opodatkować podatkiem VAT w wysokości 7%, czy 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność świadczenia usług leczniczych aparatem medycznym, zgodnie z obecnie obowiązującą klasyfikacją PKWiU z 1997 r. i zmodyfikowaną w 2004 r. należy zakwalifikować do pozycji 85.14.18-00.00 – „Usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Zgodnie z poz. 152 obecnie obowiązującego załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, „Usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki zdrowotnej – wyłącznie świadczone przez instytucje, których usługi te nie są zwolnione od podatku” – symbol PKWiU ex 85 – podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7%.

Zainteresowany uważa, że czynność świadczenia usług leczniczych aparatem medycznym powinna być zakwalifikowana do czynności określonej w poz. 152 obecnie obowiązującego załącznika nr 3 do ustawy o podarku od towarów i usług i powinna być opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 7%.

Wnioskodawca uzasadnia to tym, że naświetlanie aparatem bezspornie ma charakter leczniczy oraz tym, że świadczenie tych usług będzie prowadzone powszechnie, publicznie dla wszystkich osób odpłatnie lub – jeżeli Zainteresowany uzyska zwrot kosztów tych usług z NFZ – nieodpłatnie, jak również tym, że usługi te nie są zwolnione od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie natomiast do treści art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. w załączniku tym, pod poz. 9, zostały wymienione usługi o symbolu PKWiU ex 85, tj. „Usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU 85.2)”.

Określenie w załączniku danej grupy symbolem „ex” oznacza, że stawka podatku odnosi się tylko do danej usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania. Należy zauważyć, że w poz. 9 załącznika nr 4 do ustawy wyłączono ze zwolnienia od podatku wyłącznie usługi weterynaryjne.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. u. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. u. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

W sekcji n działu 85 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) „Usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego” sklasyfikowano pod symbolem – 85.1 PKWiU. Pod symbolem PKWiU 85.2 sklasyfikowano natomiast wyłączone ze zwolnienia podatkowego „Usługi weterynaryjne”.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż Zainteresowany jest podatnikiem podatku VAT. Złożył do dostawcy zamówienie na zakup aparatu medycznego, przy pomocy którego zamierza świadczyć usługi lecznicze naświetlania tym aparatem. Aparat spełnia wszystkie wymagania dyrektyw medycznych 93/42/EEC Wspólnoty Europejskiej oraz w Polsce został zakwalifikowany jako „aparat medyczny” i przy jego sprzedaży jest stosowany podatek VAT w wysokości 7%. Zainteresowany zaklasyfikował czynność świadczenia usług leczniczych aparatem medycznym, zgodnie z obecnie obowiązującą klasyfikacją PKWiU z 1997 r. i zmodyfikowaną w 2004 r. do pozycji 85.14.18-00.00 – „Usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Taka klasyfikacja skutkuje uznaniem wykonywanych czynności za zwolnione od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z załącznikiem nr 4 do ustawy. w pozycji 9 tegoż załącznika, jako zwolnione od podatku VAT, zdefiniowano zaliczone do symbolu PKWiU ex. 85 „Usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU 85.2)”.

Wskazać należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a także przepisy wykonawcze nie wymieniają instytucji (podmiotów), których usługi klasyfikowane do grupowania PKWiU 85 nie są zwolnione od podatku, z wyjątkiem wspomnianych usług weterynaryjnych, o których mowa w poz. 9 załącznika nr 4 do ustawy.

Zatem, mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż usługi będące przedmiotem wniosku, świadczone przez Wnioskodawcę, a zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 85.14.18-00.00 – „Usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane”, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 9 załącznika nr 4 do ustawy.

Tut. Organ zwraca jednak uwagę, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). w związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego powołanej klasyfikacji statystycznej, a interpretację wydano na podstawie informacji udzielonych przez Wnioskodawcę w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.