Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister Finansów zmienia, z urzędu interpretację indywidualną z dnia 21 kwietnia 2008r., Nr IBPB1/415-70/08/WRz, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w imieniu Ministra Finansów na wniosek Pani Joanny P. z dnia 18 stycznia 2008r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka transportu, gdyż stwierdza jej nieprawidłowość.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając – na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) – wydał w dniu 21 kwietnia 2008r. w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego środka transportu. Interpretacja wydana została na wniosek Pani Joanny P. z dnia 18 stycznia 2008 roku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni od dnia 25 września 2006 roku prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu i usług z przeważającą działalnością w zakresie transportu drogowego towarów. W okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia nie prowadziła działalności gospodarczej samodzielnie, ani jako wspólnik spółki nie mającej osobowości prawnej, działalności takiej nie prowadził również jej małżonek. Jest małym podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. „W 2007 roku działalność rozliczana była na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów”. W czerwcu 2007 roku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zakupiła „samochód ciężarowy (KŚT: 742) o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony, który w tym samym miesiącu wprowadzony został do ewidencji środków trwałych. Wartość początkowa zakupionego środka trwałego wynosi 55,6 tys. zł.”

Korzystając z uprawnień wynikających z art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w miesiącu lipcu Wnioskodawczyni dokonała jednorazowego odpisu z tytułu zużycia środka trwałego.

W związku z tym Pani Joanna P. zadała następujące pytania: „Czy wprowadzenie w koszty działalności odpisu z tytułu jednorazowej amortyzacji nabytego środka trwałego jest zgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy kwota odpisu amortyzacyjnego środka trwałego jest pomocą de minimis”.

Zdaniem Wnioskodawczyni „Zastosowanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jest zgodne z przepisami updof (stanowisko takie potwierdził Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku postanowieniem z dnia 31.08.2007 nr IIUSPBIA/415-60/121A/75/07/BB). Wartość odpisu amortyzacyjnego jest pomocą de minimis. Wyjątek w udzielaniu pomocy de minimis wyszczególniony w art. 1 ust. 1 lit. g) rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis a dotyczący pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego nie dotyczy bezpośrednio amortyzacji nabytego już środka trwałego. Nie jest bowiem pomocą na nabycie pojazdu a pomocą w formie zmniejszenia wysokości podatku dochodowego. Wartość takiej pomocy odpowiada korzyściom, jakie uzyskuje przedsiębiorca w związku ze zmniejszeniem podstawy opodatkowania w danym roku, z tytułu podwyższonego odpisu amortyzacyjnego. Sądzę, iż celem rozporządzenia było wykluczenie pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do drogowego transportu towarowego przez podmioty gospodarcze wykonujące działalność zarobkową w tym zakresie. Następstwa podatkowe nabycia nie są przedmiotem uregulowań zawartych w rozporządzeniu”.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, na wniosek Pani Joanny P., interpretację indywidualną Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Stwierdzono bowiem, iż zgodnie z art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pomoc, o której mowa w ust. 7 stanowi pomoc udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis tj. rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006r.).

Art. 1 ust. 1 lit. g wyżej wymienionego rozporządzenia stanowi, że rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej podmiotom gospodarczym we wszystkich sektorach, z wyjątkiem pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie transportu towarowego.

Tym samym uznano, że „Jeżeli zatem z odrębnych przepisów wynika, że podatnik nie ma prawa do korzystania w określonym zakresie z pomocy publicznej, to w zakresie tym nie może również korzystać z pomocy publicznej w postaci jednorazowej amortyzacji, zważywszy, iż z art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bezpośrednio wynika, iż ww. sposób dokonania odpisów amortyzacyjnych stanowi tę pomoc”. Ponadto organ upoważniony wskazał, że „Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz zaistniały stan faktyczny, należy uznać, iż:

• nie może Pani skorzystać z możliwości dokonania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu ciężarowego na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• jednorazowy odpis amortyzacyjny jest pomocą de minimis”.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 powołanej ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych (kwota limitu odpisów amortyzacyjnych obowiązująca do 31 grudnia 2008r.).

Stosownie do art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro (w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2008r.). Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (np. nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy). Natomiast przepisy nie wyłączają możliwości stosowania jednorazowej amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.

Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 ustawy). Powyższe oznacza, iż jednorazowy odpis amortyzacyjny nie ma zastosowania w przypadku, gdy w świetle przepisów dotyczących pomocy publicznej, nie jest dopuszczalne udzielenie podatnikowi pomocy de minimis.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006r.). Art. 1 ust. 1 lit. g powołanego rozporządzenia stanowi, że rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej podmiotom gospodarczym we wszystkich sektorach, z wyjątkiem pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.

Zauważyć należy, że odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów. Prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych oraz wyboru sposobu (metody) amortyzacji przysługuje podatnikowi niezależnie od formy nabycia środka trwałego.

Jednorazowy odpis amortyzacyjny jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego.

W świetle powyższego stanu faktycznego i prawnego stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach stwierdzające, że „Jeżeli zatem z odrębnych przepisów wynika, że podatnik nie ma prawa do korzystania w określonym zakresie z pomocy publicznej, to w zakresie tym nie może również korzystać z pomocy publicznej w postaci jednorazowej amortyzacji, zważywszy, iż z art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bezpośrednio wynika, iż ww. sposób dokonania odpisów amortyzacyjnych stanowi tę pomoc” oraz, że „Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz zaistniały stan faktyczny, należy uznać, iż:

• nie może Pani skorzystać z możliwości dokonania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od zakupionego samochodu ciężarowego na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych…” jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym należało z urzędu, zmienić w tym zakresie interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.