Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-601/12-5/KT
z 10 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą wniesioną w dniu 10.12.2012 r. (data wpływu 12.12.2012 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 07.09.2012 r. nr IPPP3/443-601/12-2/KT w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku potwierdzenia ważności numeru identyfikacyjnego kontrahenta oraz obowiązku rozliczenia podatku z tytułu WDT przez nabywcę, doręczoną w dniu 14.09.2012 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) w związku z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 07.09.2012 r. nr IPPP3/443-601/12-2/KT, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w powyższym zakresie.

We wniosku z dnia 05.06.2012 r. (data wpływu 08.06.2012 r.) przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca (zwany dalej „Spółką) jest spółką kapitałową zajmującą się handlem chemią gospodarczą oraz wyrobami kosmetycznymi, podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako „podatnik VAT czynny”, zidentyfikowanym dla potrzeb dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski. Odbiorcami towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę są zarówno podmioty krajowe, jak i podmioty zagraniczne, w tym posiadające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej.

Z uwagi na zakres prowadzonej działalności, Wnioskodawca dokonuje licznych dostaw wewnątrzwspólnotowych towarów. Dostawy te są zwykle realizowane przez przewoźnika działającego na zlecenie Wnioskodawcy, rzadziej natomiast przez przewoźników działających w imieniu i na rzecz nabywców.

W celu minimalizacji ryzyka podatkowego w zakresie stosowania stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych, Spółka wdrożyła i realizuje opisany poniżej system realizacji transakcji, uzależniony od weryfikacji danych dotyczących kontrahentów. Przede wszystkim, Spółka każdorazowo dokonuje weryfikacji numeru identyfikacyjnego VAT kontrahenta za pośrednictwem krajowego Biura Wymiany Informacji Podatkowej w Koninie (dalej: „Biuro Wymiany Informacji”). Weryfikacja ta odbywa się każdorazowo na dzień dokonania wysyłki towaru. Inaczej mówiąc, Spółka otrzymuje z Biura Wymiany Informacji potwierdzenie, czy numer VAT wskazany przez kontrahenta w związku ze składaniem zamówienia jest aktywny w dniu jego realizacji (jako dzień realizacji zamówienia Spółka rozumie dzień wysyłki zamówionego towaru, nawet jeżeli transport jest realizowany na koszt i ryzyko Spółki), jak również, czy dane identyfikujące tego kontrahenta (nazwa, siedziba etc.) są przypisane do tego numeru.

W sytuacji, w której Biuro Wymiany Informacji Podatkowej nie potwierdzi aktywności numeru VAT kontrahenta, który złożył zamówienie, jego realizacja (wysyłka towaru) jest wstrzymywana do momentu wyjaśnienia ewentualnych niezgodności. W każdym razie w sytuacji, w której nie da się uzyskać potwierdzenia ważności numeru identyfikacji VAT danego kontrahenta, Spółka nie realizuje zamówionej dostawy towarów z zerową stawką VAT.

Spółka rozważa w przyszłości weryfikację aktywności numeru VAT oraz danych kontrahentów z wykorzystaniem wyłącznie strony internetowej systemu VIES (www.ec.europa/taxation _customs/vies), bez każdorazowego występowania o taką weryfikację do Biura Wymiany Informacji Podatkowej. Za pośrednictwem tej strony istnieje możliwość weryfikacji ważności numeru VAT kontrahentów oraz obecnie także ich danych identyfikacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zakładając, że zostały spełnione przedmiotowe przesłanki zastosowania stawki 0% z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (potwierdzony wywóz towaru na terytorium innego państwa członkowskiego), Wnioskodawca przedstawia następujące pytania:

1. Czy w sytuacji, w której:
   po dokonaniu wysyłki towaru na rzecz kontrahenta zagranicznego,
   • w odniesieniu do którego to kontrahenta Spółka uzyskuje potwierdzenie przez Biuro Wymiany Informacji, że wskazany przez niego numer identyfikacji VAT jest właściwy oraz ważny na dzień dokonania wysyłki,
     
   • okaże się, że z jakichś przyczyn numer ten nie był w tym dniu numerem ważnym (np. z uwagi na możliwe w niektórych państwach członkowskich „wsteczne” wykreślenie kontrahenta z rejestru podatników podatku od wartości dodanej),
   
   Spółka może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, jeżeli na dzień takiej wysyłki nie posiadała informacji pozwalających Jej na inną ocenę zasadności stosowania stawki zerowej?
   
2. Czy w sytuacji, w której:
   po dokonaniu wysyłki towaru na rzecz kontrahenta zagranicznego,
   • w odniesieniu do którego to kontrahenta Spółka dokona potwierdzenia tylko za pośrednictwem strony internetowej VIES, że wskazany przez tego kontrahenta numer identyfikacji VAT jest właściwy oraz ważny na dzień dokonania wysyłki,
     
   • okaże się, że z jakichś przyczyn numer ten nie był w tym dniu numerem ważnym (np. z uwagi na możliwe w niektórych państwach członkowskich „wsteczne” wykreślenie kontrahenta z rejestru podatników podatku od wartości dodanej),
   Spółka może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, jeżeli na dzień takiej wysyłki nie posiadała informacji pozwalających Jej na inną ocenę zasadności stosowania takiej stawki zerowej?
   
3. Czy w sytuacji, w której:
   • Spółka dokonała/dokona wysyłki towarów na rzecz kontrahenta zagranicznego,
     
   • w której to transakcji wskaże na wystawionej fakturze właściwy i ważny numer identyfikacji VAT nabywcy zagranicznego nadany mu przez inne państwo członkowskie UE niż Polska, co zostanie potwierdzone przez Biuro Wymiany Informacji Podatkowej lub za pośrednictwem strony internetowej VIES na dzień dokonania wysyłki towaru,
     
   • okaże się, że kontrahent nie dokonał rozliczenia VAT z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów,
   Spółka może zostać zobligowana do rozliczenia podatku VAT z zastosowaniem stawki właściwej dla dostaw towaru na terytorium kraju?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. W sytuacji, w której:
   • po dokonaniu wysyłki towaru na rzecz kontrahenta zagranicznego,
     
   • w odniesieniu do którego to kontrahenta Spółka uzyskuje potwierdzenie przez Biuro Wymiany Informacji, że wskazany przez niego numer identyfikacji VAT jest właściwy oraz ważny na dzień dokonania wysyłki,
     
   • okaże się, że z jakichś przyczyn numer ten nie był w tym dniu numerem ważnym (np. z uwagi na możliwe w niektórych państwach członkowskich „wsteczne” wykreślenie kontrahenta z rejestru podatników podatku od wartości dodanej),
   Spółka nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, jeżeli na dzień takiej wysyłki nie posiadała informacji pozwalających Jej na inną ocenę zasadności stosowania stawki zerowej.
   
2. W sytuacji, w której:
   • po dokonaniu wysyłki towaru na rzecz kontrahenta zagranicznego,
     
   • w odniesieniu do którego to kontrahenta Spółka dokona potwierdzenia tylko za pośrednictwem strony internetowej VIES, że wskazany przez tego kontrahenta numer identyfikacji VAT jest właściwy oraz ważny na dzień dokonania wysyłki,
     
   • okaże się, że z jakichś przyczyn numer ten nie był w tym dniu numerem ważnym (np. z uwagi na możliwe w niektórych państwach członkowskich „wsteczne” wykreślenie kontrahenta z rejestru podatników podatku od wartości dodanej),
   Spółka nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, jeżeli na dzień takiej wysyłki nie posiadała informacji pozwalających Jej na inną ocenę zasadności stosowania takiej stawki zerowej.
   
3. W sytuacji, w której:
   • Spółka dokonała/dokona wysyłki towarów na rzecz kontrahenta zagranicznego,
     
   • w której to transakcji wskaże na wystawianej fakturze właściwy i ważny numer identyfikacji VAT nabywcy zagranicznego, nadany mu przez inne państwo członkowskie UE niż Polska, co zostanie potwierdzone przez Biuro Wymiany Informacji Podatkowej lub za pośrednictwem strony internetowej VIES na dzień dokonania wysyłki towaru,
     
   • okaże się, że kontrahent nie dokonał rozliczenia VAT z tytułu nabycia wewnątrzwspótnotowego towarów,
   Spółka nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku VAT z zastosowaniem stawki właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski.
   
   
   

UZASADNIENIE

Ad. 1

Przepis art. 42 ust. 1 pkt 1 w zw. z przepisem art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT traktuje bezpośrednio o jednym z dwóch warunków uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a w konsekwencji do zastosowania do takiej transakcji stawki VAT w wysokości 0%. Wspomniane przepisy stanowią tzw. przesłankę podmiotową zastosowania stawki 0% w transakcji będącej wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, „wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% po warunkiem, że podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów”.

A contrario należy wnioskować, że z literalnego brzmienia ustawy o VAT, dokonanie przez podatnika dostawy na rzecz nabywcy nieposiadającego właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wspólnotowych lub niepodanie tego numeru oraz swojego numeru na fakturze stwierdzającej dostawę towarów, sprawia, że taka dostawa nie może podlegać opodatkowaniu według 0% stawki VAT.

Przepisy Ustawy o VAT nie wskazują wprost, jak należy rozumieć pojęcie „właściwy” oraz „ważny” odnośnie numeru identyfikacyjnego nabywcy w przypadku dokonywania przez podatnika wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przepisy Ustawy o VAT nie określają ponadto zamkniętego katalogu wiążących sposobów lub mechanizmów, w oparciu o które możliwe jest stwierdzenie, że numer identyfikacyjny nabywcy jest właściwy i ważny.

Polski ustawodawca w przepisach art. 97 ust. 17 do ust. 19 włącznie ustawy o VAT posługuje się pojęciem „zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych”. Na podstawie delegacji ustawowej z przepisu art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, wydane zostało Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie potwierdzania zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 58 poz.559 z późn. zm.; dalej „Rozporządzenie”), które w przepisie § 1 również posługuje się określeniem „zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych”.

Wykładnia celowościowa pojęcia „zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych” wskazuje na to, iż pojęcie to należy rozumieć jako potwierdzenie, że dany podmiot transakcji wewnątrzwspólnotowej (nabywca) posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla celów VAT. W konsekwencji, przepis art. 97 ust. 17 ustawy o VAT przewiduje możliwość wiążącego potwierdzenia posiadania przez nabywcę transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ważnego i właściwego numeru identyfikacyjnego.

Treść przepisu § 1 pkt 2 Rozporządzenia odwołuje się wprost do mechanizmu dokonywania z innymi państwami członkowskimi wymiany informacji o podatku od towarów i usług oraz o podatku od wartości dodanej, w tym w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wspomniany mechanizm uregulowany został na szczeblu wspólnotowym w Rozporządzeniu Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dziennik Urzędowy L 264, 15/10/2003 P. 0001-0011; dalej „Rozporządzenie UE”).

Zgodnie z przepisem ar. 22 Rozporządzenia UE, każde państwo członkowskie UE prowadzi elektroniczną bazę danych, w której przechowuje i przetwarza informacje zbierane zgodnie z przepisami art. 22 ust. 6 lit. b) w wersji nadanej art. 28h dyrektywy 77/388/EWG, które to bazy danych składają się na system elektronicznego środek transmisji informacji pod nazwą VIES. Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 22 ust. 2 Rozporządzenia UE, państwa członkowskie UE zapewniają uaktualnianie baz danych, ich kompletność i dokładność.

Przepis art. 23 Rozporządzenia UE określa, iż organ właściwego państwa członkowskiego UE otrzymuje automatycznie i bezzwłocznie (czyli w czasie rzeczywistym) od innego państwa członkowskiego UE informacje dotyczące m.in. kwestii właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego VAT w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Z treści przepisu art. 22 oraz przepisu art. 23 Rozporządzenia UE można wyciągnąć kilka fundamentalnych wniosków. Po pierwsze, w wyłącznej gestii państw członkowskich UE leży prowadzenie elektronicznej bazy danych. Po drugie, wyłącznie dane państwo członkowskie dysponuje pełną i najszerszą wiedzą w zakresie danych podmiotów znajdujących się w prowadzonych przez te państwa bazach danych. Po trzecie, dane przekazywane są w czasie rzeczywistym, tj. uwzględniany jest aktualny, bieżący stan informacji. Po czwarte, dane znajdujące się (lub przekazywane) w elektronicznych bazach danych mają walor kompletności (zupełności), aktualności i dokładności. Po piąte, dane uzyskiwane przez dany organ państwa członkowskiego UE od innego państwa członkowskiego UE odbywa się wyłącznie przy użyciu wspomnianych elektronicznych baz danych, które składają się na system VIES.

W rezultacie, otrzymane przez Biuro Wymiany Informacji informacje od innego państwa członkowskiego UE z sytemu VIES, które już same w sobie mają na moment ich uzyskania walor kompletności (zupełności), aktualności i dokładności, według procedury określonej w Rozporządzeniu zostają ponadto dodatkowo uwiarygodnione i potwierdzone przez Biuro Wymiany Informacji. Nie jest możliwe uzyskanie bardziej kompletnej informacji.

W konsekwencji, Spółka nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, jeżeli na dzień wysyłki towaru nie posiadała informacji pozwalających jej na inną ocenę zasadności stosowania stawki zerowej.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości (obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej; dalej „TSUE”) w wyroku w sprawie The Queen przeciwko Commissioners of Customs & Excise o sygn. C-409/04 stwierdził ponadto, że na gruncie VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG; dalej „VI Dyrektywa”) podstawową i w zasadzie jedyną przesłanką wystąpienia dostawy wewnątrzwspólnotowej i w konsekwencji możliwości zastosowania zwolnienia z VAT w świetle Dyrektywy (stawki 0% na gruncie polskich przepisów) jest fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy dwoma państwami członkowskimi. Jak wskazał TSUE „Przesłanka ta, związana z przekroczeniem granic pomiędzy państwami członkowskimi, jest bowiem elementem konstytutywnym czynności wewnątrzwspólnotowej, który odróżnia ją od czynności dokonywanej w obrębie jednego państwa. Ponadto, podobnie jak wszelkie inne pojęcia definiujące czynności podlegające opodatkowaniu na mocy szóstej dyrektywy (zob. wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C 354/03, C 355/03 i C 484/03 Optigen i in., Zb.Orz. str. I 483, pkt 44 oraz z dnia 6 lipca 2006r. w sprawach połączonych C 439/04 i C 440/04 Kittel i Recolta Recycling, Rec. str. I 6161, pkt 4l), pojęcia definiujące dostawę wewnątrzwspólnotową i nabycie wewnątrzwspólnotowe mają charakter obiektywny i znajdują zastosowanie niezależnie od celów i rezultatów tych czynności (...) wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy”.

Z powyższego orzecznictwa TSUE wynika, że na gruncie przepisów wspólnotowych, dla zaistnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i możliwości zastosowania zwolnienia z podatku (zastosowania stawki 0%) wystarczającym jest dokonanie wywozu towaru do innego państwa UE, a nie dostarczenie towaru do adresata z innego państwa UE.

We wskazanym wyroku TSUE stwierdził ponadto, iż artykuł 28c część A lit. a) akapit pierwszy VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by właściwe organy państwa członkowskiego dostawy zobowiązały dostawcę, który działał w dobrej wierze i przedstawił dowody wskazujące prima facie przysługiwanie mu prawa do zwolnienia od podatku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do późniejszego rozliczenia podatku od wartości dodanej od tych towarów, w przypadku, gdy powyższe dowody okazują się fałszywe, lecz jednak uczestnictwo dostawcy w oszustwie podatkowym nie zostało ustalone, o ile dostawca ten przedsięwziął wszelkie racjonalne środki, jakie pozostawały w jego mocy w celu zagwarantowania, że dokonywana przez niego czynność nie prowadzi do udziału w tego rodzaju oszustwie.

Uzyskane przez Spółkę informacje z systemu VIES (o walorach dokładności, kompletności i aktualności), dodatkowo jeszcze potwierdzone przez Biuro Wymiany Informacji, świadczy o działaniu w dobrej wierze i przedsięwzięcie wszelkich racjonalnych środków, jakie pozostają w mocy Spółki, w celu zagwarantowania, że dokonywana czynność nie prowadzi do udziału w oszustwie podatkowym.

Kwestia dobrej wiary chroniącej podatnika została poruszona w opiniach rzeczników generalnych (vide opinia Rzecznika Generalnego Christine Stix-Hackl do sprawy C 475/03). TSUE w wyroku w sprawach połączonych Ecotrade SpA przeciwko Agenzia delle Entrate – Ufficio di Genowa 3o sygn. C-95/07 i C-96/07 stwierdził, że naruszenie ciążących na podmiocie obowiązków nie może być traktowane jako czynność stanowiąca oszustwo podatkowe lub nadużycie zasad wspólnotowych, skoro działanie to nie zostało podjęte w celu uzyskania nienależnej korzyści podatkowej, a z zachowania podatnika nie wynika, by istniało ryzyko utraty dochodów budżetowych. Z kolei TSUE w wyroku w sprawie Albert Colle przeciwko Finanzmat Limburg an der LAN o sygn. C-146/05 podkreślił, ze przepisy, do przyjęcia których państwa członkowskie są upoważnione na podstawie VI Dyrektywy w celu zapewnienia prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych, nie powinny wykraczać poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tychże celów zgodnie z zasadą proporcjonalności.

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 kwietnia 2009 roku, sygn. akt I FSK 1515/07 w wyroku z tej samej daty o sygn. akt I FSK 1519/07, podtrzymując je w wyroku z dnia 6 lipca 2010 r., sygn. akt. I FSK 1556/09. W ostatnim z przywołanych wyroków wskazano, że prawo do zastosowania stawki 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów przysługuje dostawcy, który był w dobrej wierze i przedstawił dowody wskazujące prima facie na przysługiwanie mu prawa do zwolnienia od podatku wewnątrwspólnotowej dostawy towarów, a także przedsięwziął wszelkie racjonalne środki, jakie pozostawały w jego mocy, aby nie uczestniczyć w oszustwie podatkowym. Biorąc pod uwagę powyższe NSA stwierdza, iż kwestia istnienia bądź nie istnienia dobrej wiary po stronie dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ma znaczenie dla zastosowania stawki podatku VAT wskazanej w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, o ile podatnik przedstawił dowody wskazujące prima facie na przysługiwanie mu prawa do zastosowania stawki 0%.

Argumentację Spółki potwierdza także wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 lutego 2012 roku (sygn. III SA/Wa 1443/11), w którym WSA wprost wskazał: „niewątpliwie podatnicy dokonujący dostawy na rzecz podmiotu z innego państwa członkowskiego, która ma być potraktowana jako czynność wewnątrzwspólnotowa i objęta w kraju stawką 0%, ponoszą pewne ryzyko związane z tym, że nabywca nie jest podatnikiem zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, ale jedynie się pod takiego podszywał. Swoistym zabezpieczeniem w tym zakresie jest stworzona w ramach całej Unii Europejskiej specjalna instytucja, która prowadzi swego rodzaju bazę danych o podatnikach z państw członkowskich zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątzrwspólnotowych (Biuro Informacji o VAT działające w ramach systemu VIES) (...) Podkreślić trzeba, że przepisy nie uzależniają prawa do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od tego, czy dostawca przed dokonaniem pierwszej dostawy na rzecz danego nabywcy zweryfikował ważność numeru identyfikacyjnego, jednakże istotne jest, aby dostawa była dokonana w czasie, gdy nabywca posiadał ważny numer VAT UE, którym posłużył się na potrzeby rozliczenia tej dostawy”.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 roku (sygn. III SA/Wa 1578/09) stwierdził ponadto: „Podkreślono też, że baza VIES stworzona została właśnie w celu umożliwienia organom podatkowym i podatnikom weryfikacji ich kontrahentów na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zamieszczane w niej informacje pochodzą od właściwych organów podatkowych państw członkowskich. Brak jest podstaw, aby kwestionować poprawność tych danych”. Z kolei NSA w wyroku z dnia 14 lipca 2011 roku (sygn. I FSK 1121/10) wprost stwierdził: „Tylko bowiem ważność numeru identyfikacyjnego nadanego w kształcie przewidzianym w art. 215 Dyrektywy 112, którego prawidłowość i aktywność może być sprawdzona zarówno przez kontrahentów z innych państw członkowskich, jak i przez organy państw członkowskich (np. w ramach systemu VIES), zapewnia prawidłowe i proste stosowanie zwolnienia z tytułu dostaw wewnątrzwspólnotowych (art. 138 Dyrektywy 112) - czy, jak w polskiej ustawie, opodatkowania takich dostaw stawką 0% - oraz zapobiega wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć (por. art. 131 Dyrektywy 112)”.

Mając na względzie całą powyższą argumentację, Spółka nie może ponosić negatywnych konsekwencji podatkowych, jeśli po dokonaniu przez Nią wysyłki towaru okaże się, że z jakichś przyczyn numer nabywcy nie był w dniu uzyskania informacji z sytemu VIES potwierdzonej jeszcze przez Biuro Wymiany Informacji numerem ważnym, gdyż taka informacja - w braku innych informacji - wystarczająca daje prawo Spółce do zastosowania 0% stawki VAT.

Ad. 2

W pkt 3 preambuły do Rozporządzienia UE znajduje się sformułowanie „środki harmonizujące podatek podjęte w celu zakończenia tworzenia rynku wewnętrznego powinny zatem obejmować ustanowienie wspólnego systemu wymiany informacji między Państwami Członkowskimi, za pomocą którego organy administracyjne Państw Członkowskich pomagałyby sobie wzajemnie oraz współpracowały z Komisją w celu zapewnienia właściwego stosowania podatku VAT od dostaw towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz przywozu towarów”.

Owocem takiej współpracy z Komisją Europejską jest uruchomienie przez nią powszechnego dostępu do zasobów systemu VIES (dostępnego pod adresem strony internetowej http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies/). Uruchorniony przez Komisję Europejską zasób obejmuje dostęp w czasie rzeczywistym do tego samego systemu VIES, na podstawie którego Biuro Wymiany Informacji uzyskuje informacje dot. identyfikacji podmiotów transakcji wewnątrzwspólnotowych od innych państw członkowskich UE. W konsekwencji, dane znajdujące się w systemie VIES, do którego Komisja Europejska uruchomiła bezpośredni i powszechny dostęp oraz informacje z niego uzyskiwane posiadają ten sam walor kompletności, dokładności i aktualności, co informacje uzyskiwane z tego samego systemu przez Biuro Wymiany Informacji. Informacje te również uzyskiwane są w czasie rzeczywistym.

Mając na uwadze powyższe oraz argumentację Spółki określoną w Ad 1), Spółka stoi na stanowisku, że nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski w okolicznościach wskazanych w Pytaniu 2. niniejszego wniosku.

Stanowisko Spółki potwierdza orzecznictwo polskich sądów administracyjnych (WSA w Warszawie w cytowanych już wyrokach o sygn. III SA/Wa 1578/09 i III SA/Wa 1443/11 oraz NSA w cytowanym wyroku o sygn. I FSK 1121/10). Z punktu widzenia podmiotu dokonującego dostawy wewnątrzwspólnotowej nie ma bowiem merytorycznej różnicy pomiędzy weryfikacją ważności oraz właściwości numeru kontrahenta za pośrednictwem Biura Wymiany Informacji a za pośrednictwem oficjalnie udostępnionej strony internetowej systemu VIES. Inny wniosek prowadziłby bowiem do założenia, że dane udostępniane na stronie internetowej systemu VIES nie są zgodne z danymi rzeczywistymi, do których dostęp ma Biuro Wymiany Informacji.

Ad. 3

Przepisy ustawy o VAT nie przewidują obowiązku rozliczania podatku VAT przez podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz nabywcy zagranicznego z zastosowaniem stawki właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski w sytuacji, gdy podatnik dokonujący takiej dostawy spełni wszystkie warunki do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla takiej dostawy. W szczególności, przepisy ustawy o VAT nie przewidują takiego obowiązku w przypadku, gdy przy spełnieniu przez dostawcę wszystkich warunków do zastosowania 0% stawki VAT, gdy towar opuścił już terytorium RP i znalazł się na terytorium innego państwa UE, nabywca takiego towaru nie rozliczył podatku VAT zgodnie z ciążącym na nim takim obowiązkiem.

Z przedstawionego stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego oraz argumentacji podniesionej w Ad. 1) i Ad. 2) wynika, że odnośnie Spółki warunki do zastosowania 0% stawki VAT przy transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostałyby spełnione.

W związku z powyższym, w takiej sytuacji Spółka nie może zostać zobligowana do rozliczenia podatku VAT z zastosowaniem stawki właściwej dla dostaw towaru na terytorium Polski, gdyż brak jest ku temu dostatecznej podstawy prawnej. Przeciwna konkluzja prowadziłaby do niezgodności z prawem wspólnotowym, tj. w szczególności z fundamentalną zasadą jednokrotności opodatkowania, a przez to także do naruszenia zasady neutralności VAT.

W dniu 07.09.2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną nr IPPP3/443-601/12-2/KT, w której stanowisko Strony uznano za nieprawidłowe – w części dotyczącej prawa do stawki 0% w przypadku dostawy dla kontrahenta niebędącego podatnikiem zidentyfikowanym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (pytanie nr 1 i nr 2) – oraz za prawidłowe – w zakresie prawa do stawki 0% dla WDT w przypadku, gdy obowiązek rozliczenia podatku z tego tytułu spoczywa na nabywcy (pytanie nr 3).

Analizując powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, Organ podatkowy stwierdził, że skoro w przedmiotowej sprawie Spółka dokona dostawy towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy na rzecz kontrahenta unijnego, który, według informacji dostępnych Spółce w momencie dokonywania tej dostawy i potwierdzonych przez Biuro Wymiany Informacji lub za pośrednictwem systemu VIES, posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla tego kontrahenta, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i Spółka poda ten numer kontrahenta oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów, jak również - co wskazano we wniosku – Spółka spełnia pozostałe warunki, o których mowa w przepisie art. 42 ust. 1 ustawy, tj. posiada dokumenty, które jednoznacznie potwierdzają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego i dostarczenie towaru nabywcy - wówczas ma prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla przedmiotowych transakcji.

Jednakże w sytuacji, gdy Spółka pozyska informacje, że w momencie dokonywania dostawy nabywca towarów nie posiadał właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla tego nabywcy, to należy uznać, że warunek, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy nie został spełniony. W takiej sytuacji należy bowiem przyjąć, że Wnioskodawca nie dokonał dostawy na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zatem, Wnioskodawca w rozliczeniu deklaracji za okres tej dostawy winien potraktować przedmiotową transakcję jako dostawę krajową z zastosowaniem właściwej dla danego towaru stawki podatku VAT.

Z uwagi na powyższe, oceniając całościowo stanowisko Strony w zakresie pytania nr 1 i nr 2, Organ uznał je za nieprawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja została doręczona w dniu 14.09.2012 r. (data potwierdzenia odbioru). Pismem z dnia 26.09.2012 r. (data nadania 26.09.2012 r., data wpływu 01.10.2012 r.) Spółka, nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem Organu, wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji i uznania stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, pismem z dnia 07.11.2012 r. nr IPPP3/443-601/12-4/KT Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 07.09.2012 r. nr IPPP3/443-601/12-2/KT, podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Wobec powyższego, w dniu 10.12.2012 r. (data wpływu 12.12.2012 r.) za pośrednictwem Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku Strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na interpretację indywidualną z dnia 07.09.2012 r. nr IPPP3/443-601/12-2/KT.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2002 r. poz. 270 ze zm.), organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi wniesionej w dniu 10.12.2012 r., po ponownym przeanalizowaniu opisanego stanu faktycznego i zdarzeń przyszłych, uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 05.06.2012 r. (data wpływu 08.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku potwierdzenia ważności numeru identyfikacyjnego kontrahenta oraz obowiązku rozliczenia podatku z tytułu WDT przez nabywcę - jest prawidłowe.

Wobec powyższego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdził, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
   
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl przepisu art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wedle stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, co do zasady, wedle stawki 0%, powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Zatem dla uznania, aby dana czynność została uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, konieczne jest, aby po jednej stronie transakcji występował polski podatnik, po drugiej zaś stronie - podatnik podatku od wartości dodanej z innego państwa członkowskiego. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (czyli jej zwolnienie od podatku z prawem do odliczenia) - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

W celu realizacji przedstawionych wyżej zasad opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Z kolei w świetle art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
   
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Pierwszy z warunków uprawniających podatnika do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, określonych w powołanym wyżej art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy, dotyczy dokonania dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Artykuł 42 ust. 1 pkt 1 ustawy nie wskazuje, w jaki sposób należy uzyskać potwierdzenie faktu, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadany przez państwo członkowskie. Bazę tych numerów zawiera system VIES.

System VIES jest systemem informatycznym, umożliwiającym państwom członkowskim Unii Europejskiej wymianę informacji o dokonywanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych. Zapewnia on również dostęp do bazy danych numerów identyfikacyjnych podatników VAT, stosowanych w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Od 1 stycznia 2004 r. podstawą prawną funkcjonowania tego systemu było Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92 (Dz. Urz. UE L Nr 264, str. 1 ze zm.).

Na mocy art. 3 ust. 2 ww. Rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003 (obowiązującego do dnia 31 grudnia 2011 r.), każde państwo członkowskie wyznacza jedno centralne biuro łącznikowe upoważnione do współpracy administracyjnej z innymi państwami członkowskimi.

Z dniem 1 stycznia 2012r. powyższy przepis został zastąpiony przez art. 4 ust. 1 Rozporządzenia Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 268, str. 1).

Zgodnie z art. 31 powyższego rozporządzenia, właściwe organy każdego z państw członkowskich zapewniają osobom uczestniczącym w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów lub wewnątrzwspólnotowym świadczeniu usług (...) możliwość uzyskania do celów takich transakcji potwierdzenia drogą elektroniczną ważności numeru identyfikacyjnego VAT każdej określonej osoby wraz z odpowiadającą mu nazwą (nazwiskiem) i adresem. Przekazywane dane muszą odpowiadać danym, o których mowa w art. 17.

W Polsce powołano z dniem 1 stycznia 2004 r. Biuro Wymiany Informacji o VAT Ministerstwa Finansów wraz z Ośrodkiem Zamiejscowym. Jednocześnie należy zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. przepisem § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT (Dz. U. Nr 211, poz. 1330), wyznaczono Izbę Skarbową w Poznaniu, jako jednostkę organizacyjną, w której funkcjonuje biuro wymiany informacji o podatku VAT, o którym mowa w art. 42 ust. 7 ustawy.

Zgodnie z art. 97 ust. 17-19 ustawy, na wniosek zainteresowanego biuro wymiany informacji o podatku VAT lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie lub nie potwierdza zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wniosek o identyfikację składa się na piśmie, faksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną. W takiej też formie udzielana jest odpowiedź. Ponadto, Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej odsyła zainteresowanych do systemu wymiany informacji VIES, stwierdzając: Na stronie internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies) możliwe jest dokonanie potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Europejskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny i zidentyfikowanym dla potrzeb dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz podmiotów zagranicznych posiadających siedzibę na terytorium innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej. Dostawy te są realizowane przez przewoźnika działającego na zlecenie Wnioskodawcy, rzadziej przez przewoźników działających w imieniu i na rzecz nabywców. Przed dokonaniem dostawy Spółka każdorazowo dokonuje weryfikacji numeru identyfikacyjnego VAT kontrahenta za pośrednictwem krajowego Biura Wymiany Informacji Podatkowej. Weryfikacja ta odbywa się na dzień dokonania wysyłki towaru. Spółka otrzymuje z Biura Wymiany Informacji potwierdzenie, czy numer VAT wskazany przez kontrahenta w związku ze składaniem zamówienia jest aktywny w dniu jego realizacji (tj. w dniu wysyłki zamówionego towaru), jak również, czy dane identyfikujące tego kontrahenta są przypisane do tego numeru. W sytuacji, w której Biuro Wymiany Informacji Podatkowej nie potwierdzi aktywności numeru VAT kontrahenta, który złożył zamówienie, jego realizacja (wysyłka towaru) jest wstrzymywana do momentu wyjaśnienia ewentualnych niezgodności – zatem w sytuacji, gdy nie da się uzyskać potwierdzenia ważności numeru identyfikacji VAT danego kontrahenta, Spółka nie realizuje zamówionej dostawy towarów z zerową stawką VAT.

Spółka rozważa również weryfikację aktywności numeru VAT oraz danych kontrahentów z wykorzystaniem wyłącznie strony internetowej systemu VIES, bez każdorazowego występowania o taką weryfikację do Biura Wymiany Informacji Podatkowej.

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca posiada różne środki, aby sprawdzić, czy kontrahent posiada ważny i prawidłowy nr VAT dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Z zapytaniem, czy kontrahent jest zarejestrowany w swoim kraju jako podatnik VAT-UE i czy posługuje się ważnym i prawidłowym numerem VAT, jak wskazano wyżej, Wnioskodawca może:

• zwrócić się do Biura Wymiany Informacji o VAT,
  
• zwrócić się do naczelnika urzędu skarbowego lub
  
• samodzielnie dokonać takiej weryfikacji, korzystając z powołanego wyżej adresu strony internetowej Komisji Europejskiej (http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies).

Informacje tam zawarte pozwalają wykluczyć, że odbiorcą towarów jest kontrahent niezarejestrowany na potrzeby VAT-UE (niemający unijnego numeru NIP), a podjęcie takiej weryfikacji służy ustaleniu, że został spełniony pierwszy z warunków określonych w cyt. art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem należy przyjąć, iż wystarczającym i wiarygodnym sposobem potwierdzenia, że nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy jest posiadanie przez podatnika wydruku ze strony internetowej wskazanej powyżej, potwierdzającego aktualność numeru, lub posiadanie potwierdzenia aktualności tego numeru otrzymane z Biura Wymiany Informacji o podatku VAT bądź od właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Obowiązujące w Polsce przepisy nie wskazują innego poza wyżej opisanym systemem sposobu weryfikacji – sprawdzenia faktu zarejestrowania kontrahenta dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Należy jednak zaznaczyć, że to na dostawcy ciąży obowiązek posiadania niezbędnych dokumentów w celu udowodnienia spełnienia wymagań uprawniających go do zastosowania 0% stawki podatku.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta z innego państwa członkowskiego UE, dopełni obowiązku sprawdzenia - na dzień dokonywania dostawy (wysyłki towaru) - informacji w zakresie zarejestrowania kontrahenta dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych i posiadania przez niego ważnego numeru identyfikacyjnego dla tych transakcji nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sytuacji, w której po wysłaniu towaru do kontrahenta okaże się, że z jakichś przyczyn (np. z uwagi na możliwe w niektórych państwach członkowskich „wsteczne” wykreślenie kontrahenta z rejestru podatników podatku od wartości dodanej) numer ten nie był w momencie wysłania towaru numerem ważnym.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje kwestii obowiązku posiadania przez podatnika potwierdzenia z systemu VIES faktu, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji nadany przez państwo członkowskie. Ważność numeru VAT-UE kontrahenta może zatem zostać zweryfikowana przy zastosowaniu ww. systemu jak również na podstawie innych dokumentów świadczących o zarejestrowaniu nabywcy do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Natomiast zgodnie z ww. przepisami, numer ten powinien być aktualny w momencie dokonywania dostawy. Zatem, informacja z systemu VIES potwierdzająca aktywność numeru VAT-UE unijnego kontrahenta może być wystarczającym dowodem uznania go za podatnika zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy przywołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 września 2012 r. w sprawie Mecsek-Gabona Kft przeciwko Nemzeti Ado-es Vamhivatel Del-dunantuli Regionalis Ado Föigazgatósága o sygn. C 273/11, w którym Trybunał wypowiedział się w analogicznej sprawie, odpowiadając m.in. na pytanie, „czy można kwestionować zwolnienie dostawy towarów z podatku VAT jedynie z tego powodu, że organy innego państwa członkowskiego wykreśliły z mocą wsteczną, ze skutkiem na dzień wcześniejszy niż dostawa towarów, wspólnotowy numer identyfikacyjny kupującego?”. TSUE stwierdził, że „z pewnością przyznanie takiego numeru stanowi dowód statusu podatkowego podatnika dla celów stosowania podatku VAT oraz ułatwia kontrolę skarbową czynności wewnątrzwspólnotowych. Niemniej jednak jest to wymóg formalny, który w żadnym wypadku nie może podważać zwolnienia z podatku VAT, jeżeli materialne przesłanki zaistnienia dostawy wewnątrzwspólnotowej zostały spełnione”. Ponadto TSUE wskazał: „z uwagi na to, że obowiązek sprawdzania, czy dany podmiot jest podatnikiem, spoczywa na właściwym organie krajowym, zanim ten ostatni nada podatnikowi numer identyfikacyjny VAT, ewentualna nieprawidłowość takiego rejestru nie powinna prowadzić do pozbawienia podmiotu gospodarczego, który oparł się na danych ujętych w tymże rejestrze, prawa do odliczenia, z którego podmiot ów miałby możność skorzystać”. Oraz: „byłoby sprzeczne z zasadą proporcjonalności, by sprzedawca był zobowiązany do uiszczenia podatku VAT tylko dlatego, że wykreślono z mocą wsteczną numer identyfikacyjny kupującego”.

Reasumując, mając na względzie tezy przedmiotowego orzeczenia oraz powołane wyżej przepisy prawa, uznać należy, że, skoro w niniejszej sprawie Spółka dokona dostawy towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy na rzecz kontrahenta unijnego, który, według informacji dostępnych Spółce w momencie dokonywania tej dostawy i potwierdzonych przez Biuro Wymiany Informacji lub za pośrednictwem systemu VIES, posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla tego kontrahenta, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i Spółka poda ten numer kontrahenta oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów, jak również - co wskazano we wniosku – Spółka spełnia pozostałe warunki, o których mowa w przepisie art. 42 ust. 1 ustawy, tj. posiada dokumenty, które jednoznacznie potwierdzają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego i dostarczenie towaru nabywcy - wówczas ma prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla przedmiotowych transakcji.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i nr 2 uznaje się za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii obowiązku rozliczenia podatku z tytułu opisanych we wniosku transakcji przez nabywcę towarów dostarczanych przez Spółkę w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy stwierdzić, że, jak wskazano powyżej, w celu realizacji zasad opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów z Polski następuje w wyniku dokonania transakcji z nabywcą z innego państwa członkowskiego UE, w celu przeniesienia na ten podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Dostawa ta, co do zasady, winna być opodatkowana w państwie nabywcy towaru, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Nabywca, który powinien być podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium swojego państwa, zobowiązany jest do rozliczenia podatku z tytułu przedmiotowych transakcji, zgodnie z zasadami obowiązującymi w tym państwie.

Jeśli więc Wnioskodawca dokona wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta unijnego będącego w momencie dostawy zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej, to w sytuacji, gdy ze strony dokonującego dostawy spełnione zostaną wszystkie warunki, o których mowa w ww. przepisach art. 42 ust. 1 oraz art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6, w tym na wystawionej fakturze Spółka wskaże właściwy i ważny numer identyfikacji VAT nabywcy zagranicznego nadany mu przez państwo członkowskie UE, co zostanie potwierdzone przez Biuro Wymiany Informacji Podatkowej lub za pośrednictwem strony internetowej VIES na dzień dokonania tej dostawy, wówczas Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki podatku VAT 0% przewidzianej dla takich transakcji, zgodnie z obowiązującymi w kraju przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 również jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja odnosi się do sytuacji, będącej przedmiotem zapytania nr 1 i nr 2 wniosku, gdy po dokonaniu wysyłki towaru na rzecz kontrahenta zagranicznego, dla którego Spółka uzyskała potwierdzenie przez Biuro Wymiany Informacji (lub za pośrednictwem strony internetowej systemu VIES), że wskazany przez niego numer identyfikacji VAT jest właściwy oraz ważny na dzień dokonania wysyłki, okaże się, że numer ten nie był w tym dniu numerem ważnym z powodu „wstecznego” wykreślenie tego kontrahenta z rejestru podatników podatku od wartości dodanej w innym państwie członkowskim.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz – w przypadku zdarzeń przyszłych – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.