INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2010 r. (data wpływu 19 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 19 kwietnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług transportu świadczonych na rzecz polskiego podatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 19 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług transportu świadczonych na rzecz polskiego podatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Transport wykonywany jest na trasach przewozu z Polski do krajów trzecich (np. Serbii, Chorwacji, Norwegia, Szwajcarii, Rosji, itp.) lub do krajów Unii Europejskiej (np. Francji, Danii, Niemiec, itp.), na zlecenie podatnika krajowego, mającego siedzibę w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku od towarów i usług zastosować od dnia 1 stycznia 2010 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu z dnia 19 kwietnia 2010 r., w przypadku transportu do krajów trzecich, stawka winna wynosić 0%, natomiast w przypadku transportu do krajów Unii Europejskiej winna mieć zastosowanie stawka 22% (rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2009 r. Dz. U. Nr 222, Dz. U. Nr 224).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego - rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Wspólnoty. Przez terytorium państwa trzeciego – zgodnie z pkt 5 ww. artykułu - rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Wspólnoty.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług - dla określenia miejsca ich opodatkowania, stawki podatku obowiązującej dla tych usług - należy ustalić miejsce ich świadczenia.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W tym miejscu wskazać należy, iż dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usług od dnia 1 stycznia 2010 r. funkcjonuje autonomiczna definicja podatnika. I tak z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, dla określenia miejsca świadczenia usług kluczowe znaczenie ma status podatkowy usługobiorcy, tj. czy jest on podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 ustawy.

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem m. in. art. 83, w którym wymienione zostały szczególne przypadki zastosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 0%.

W art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, ustawodawca przewidział preferencyjną stawkę podatku w wysokości 0% dla usług transportu międzynarodowego.

Zgodnie z ust. 3 pkt 1 lit. a) tego artykułu, przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,

Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament z żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora).

Z treści złożonego wniosku wynika, że będzie Pan świadczył usługi transportu na trasach przewozu z Polski do krajów trzecich (np. Serbii, Chorwacji, Norwegii, Szwajcarii, Rosji, itp.) lub do krajów Unii Europejskiej (np. Francji, Danii, Niemiec, itp.), na zlecenie podatnika krajowego, mającego siedzibę w Polsce.

Na tym tle powziął Pan wątpliwość dotyczącą stawki podatku obowiązującej dla ww. usług.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje, w tym przede wszystkim treść w art. 28b ust. 1 oraz art. 41 ust. 1 ustawy, jak również art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, należy potwierdzić, że zasadnie Pan uznał, iż w przypadku świadczenia na zlecenie podatnika podatku od towarów i usług, drugiej z ww. grup usług transportowych (świadczonych na trasach z Polski do innych krajów członkowskich Unii Europejskiej) winna być zastosowana stawka podstawowa podatku, tj. 22%, natomiast w stosunku do pierwszej kategorii tych usług (wykonywanych na trasach z Polski do krajów trzecich) stawka preferencyjna 0%. Należy jednak poczynić zastrzeżenie, iż zastosowanie przez Pana przedmiotowej preferencji, uzależnione jest od posiadania dokumentacji, o której mowa w 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać – mimo podania przez Pana prawidłowego stanowiska w zakresie ww. zagadnienia – iż ma ono swoje umocowanie prawne w powołanych regulacjach ustawy o podatku od towarów, a nie - jak wskazano we wniosku - w aktach wykonawczych wydanych przez Ministra Finansów.

Końcowo informuje się, że kwestie stawki podatku obowiązującej dla usług transportowych świadczonych na trasach międzynarodowych (początek trasy kraj trzeci – koniec Polska lub inny kraj UE); stawki podatku obowiązującej dla usług transportowych świadczonych na trasach międzynarodowych (początek transportu na terenie innych krajów członkowskich UE, koniec na terytorium krajów trzecich lub Polski); oraz stawki podatku obowiązującej dla usług transportowych świadczonych na trasach międzynarodowych (początek i koniec transportu w kraju innym niż kraj siedziby nabywcy), zostały rozstrzygnięte w interpretacjach indywidualnych odpowiednio nr ITPP2/443-243b/09/MD, ITPP2/443-243c/09/MD oraz ITPP2/443-243d/09/MD.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.