INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 18 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do wartości początkowej budowanego parkingu nieumorzonej wartości zlikwidowanego środka trwałego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w możliwości zaliczenia do wartości początkowej budowanego parkingu nieumorzonej wartości zlikwidowanego środka trwałego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 07 maja 2010 r. znak: IBPBI/2/423-492/10/SD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 18 maja 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka posiadała w ewidencji środków trwałych murowany budynek warsztatowy, budowany z własnych środków inwestycyjnych, oddany do użytkowania w 1991 r., amortyzowany liniowo. Wartość początkowa budynku wynosiła 117.517,88 zł. W 2009 r. Zarząd Spółki w związku z rozpoczętą inwestycją budowy płatnego parkingu przy biurowcu Spółki podjął uchwałę, na mocy której postanowiono o wyburzeniu opisywanego budynku (oraz o innych pracach). W styczniu 2010 r. dokonano rozbiórki budynku. Opisywany środek trwały został zlikwidowany, przy czym jego dotychczasowe umorzenie wynosiło 51.953,31 zł, natomiast jego wartość netto wynosiła 65.564,57 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z rozpoczętą inwestycją budowy płatnego parkingu (m.in. w miejscu, w którym znajdował się opisywany budynek), nieumorzoną wartość zlikwidowanego środka trwałego należy zaliczyć do wartości początkowej budowanego parkingu...

Zdaniem Spółki, nieumorzona wartość zlikwidowanego środka trwałego powinna zostać zaliczona do wartości początkowej budowanego parkingu, gdyż wyburzenie budynku było konieczne i uzasadnione ekonomicznie w celu przygotowania powierzchni placu pod nową inwestycję (budowę płatnego parkingu).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby określony uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej, albo
2. poniesiony wydatek musi mieć wpływ na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ustawy.
   
   

W art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo ich poniesienia w celu osiągnięcia przychodów nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Natomiast zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o pdop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 w razie wytworzenia we własnym zakresie, uważa się koszt wytworzenia.

Stosownie do przepisów art. 16g ust. 4 ustawy o pdop, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w 2009 r. zarząd Spółki w związku z rozpoczętą inwestycją budowy płatnego parkingu przy biurowcu Spółki podjął uchwałę, na mocy której postanowiono o wyburzeniu nie w pełni umorzonego budynku.

Zdaniem Spółki, nieuznawana wartość likwidowanego fizycznie budynku jako jeden z elementów przygotowania placu pod nową inwestycję winna powiększać wartość początkową inwestycji.

Na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o pdop, nie ma jednakże uzasadnienia do podatkowego rozliczenia nieumorzonej wartości zlikwidowanego środka trwałego poprzez jej zaliczenie do wartości początkowej budowanego nowego obiektu (w niniejszej sprawie parkingu), środek ten podlega bowiem odrębnej amortyzacji, której podstawą naliczania jest wartość początkowa ustalona się zgodnie z art. 16 ust. 4 ustawy o pdop.

W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż niezamortyzowana wartość wyburzonego budynku, może zostać zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem że likwidowany środek trwały nie utracił przydatność gospodarczej na skutek zmiany rodzaju tej działalności, a więc że nie zachodzą przesłanki wskazane w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o pdop.

Reasumując stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.