INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2010r. (data wpływu do Organu 25 lutego 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na uregulowanie zaległych składek ZUS, niezapłaconych przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, odsetek do tych składek oraz kosztów upomnień, do zapłaty których Wnioskodawca został zobowiązany w związku z nabyciem od tej spółki nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2010r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na uregulowanie zaległych składek ZUS, niezapłaconych przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, odsetek do tych składek oraz kosztów upomnień, do zapłaty których Wnioskodawca został zobowiązany w związku z nabyciem od tej spółki nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na zakupie nieruchomości, a następnie ich sprzedaży z zyskiem. W 2005r. kupił nieruchomość od przedsiębiorcy (spółki z o.o.). Przed zakupem ustalił z urzędem skarbowym, urzędem miasta i ZUS właściwymi dla ww. spółki z o.o. zadłużenie spółki sprzedającej nieruchomość wobec tych urzędów, które spłacił, aby zabezpieczyć się przed odpowiedzialnością z art. 112 Ordynacji podatkowej. Następnie nieruchomość została w 2006r. sprzedana i należny podatek dochodowym zapłacony. W 2007r. zgłosił się do Wnioskodawcy ZUS, który zgodnie z art. 112 Ordynacji podatkowej, zobowiązał go do zapłaty zadłużenia za przedsiębiorcę (spółkę z o.o.) sprzedającego nieruchomość. Okazało się, że zapłacona przed zakupem kwota była za mała w wyniku błędu urzędnika placówki ZUS. Wnioskodawca skierował sprawę do sądu, który jednak podtrzymał w mocy decyzję ZUS. W związku z tym w 2009 roku Wnioskodawca zapłacił zaległy ZUS wraz z należnymi odsetkami naliczonymi do dnia zapłaty zaległości za tego przedsiębiorcę wraz z kosztami upomnień. W dniu uiszczenia zaległych składek do ZUS wraz z odsetkami i kosztami upomnień, zaliczył zapłaconą kwotę do kosztów uzyskania przychodów, tj. w 2009 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kosztem uzyskania przychodów jest kwota zapłaconych składek ZUS wraz z należnymi odsetkami i opłatami za wezwania obciążających podatnika zgodnie z art. 112 Ordynacji podatkowej w dniu ich faktycznej zapłaty...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się za koszt wydatki, które mają związek z przychodami. Powyższy wydatek może mieć bezpośredni lub pośredni związek z osiąganymi przychodami. W przypadku Wnioskodawcy wydatek na spłatę zadłużenia względem ZUS wynika z faktu nabycia jako towar handlowy nieruchomości, która była obciążona zobowiązaniami wynikającymi z art. 112 Ordynacji podatkowej. Wnioskodawca uważa, iż powyższy wydatek jest kosztem uzyskania przychodów w dniu poniesienia, tj. w 2009 roku, gdyż w tym czasie prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą kasową i zgodnie z tą zasadą koszty księguje się w koszty w momencie poniesienia wydatku lub w dniu wystawienia faktury.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Odpowiedzialność osób trzecich za zobowiązania podatkowe innego podmiotu została uregulowana w Dziale III rozdziale 15 Ordynacji podatkowej.

W myśl art. 112 § 1 Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym w 2005r., nabywca:

1. przedsiębiorstwa,
2. zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
3. składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą wymienionych w § 2, jeżeli ich wartość w dniu zbycia wynosi co najmniej 15.000 zł

-odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przy czym, składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią aktywa trwałe w rozumieniu przepisów o rachunkowości, z wyłączeniem należności długoterminowych, udzielonych pożyczek i długoterminowych rozliczeń międzyokresowych (art. 112 § 2 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 107 § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, osoby trzecie odpowiadają również za:

1. podatki niepobrane oraz pobrane, a niewpłacone przez płatników lub inkasentów;
2. odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych;
3. niezwrócone w terminie zaliczki naliczonego podatku od towarów i usług oraz za oprocentowanie tych zaliczek;
4. koszty postępowania egzekucyjnego.
   
   

Jednakże zgodnie z art. 112 § 4 Ordynacji podatkowej, zakres odpowiedzialności nabywcy jego zorganizowanej części lub składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą nie obejmuje:

1. należności wymienionych w art. 107 § 2 pkt 1;
2. odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych oraz oprocentowania, o którym mowa w art. 107 § 2 pkt 3, powstałych po dniu nabycia.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż nabywca składników majątku związanych z prowadzoną przez ich zbywcę działalnością gospodarczą odpowiada także za odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych oraz koszty postępowania egzekucyjnego.

Przy czym, zakres odpowiedzialności nabywcy jest ograniczony do wartości nabytego przedsiębiorstwa, jego zorganizowanej części lub składników majątku (art. 112 § 3 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 2 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, przepisy tej ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe.

Stosownie natomiast do art. 2 § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III stosuje się również do opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne niż wymienione w § 1 pkt 1 organy.

Organom, o których mowa w § 2, przysługują uprawnienia organów podatkowych (art. 2 § 3 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 3 pkt 8 ww. aktu prawnego, ilekroć w ustawie jest mowa o niepodatkowych należnościach budżetowych rozumie się przez to niebędące podatkami i opłatami należności stanowiące dochód budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, wynikające ze stosunków publicznoprawnych.

Z powyższych przepisów wynika, iż na nabywcy składnika majątkowego związanego z prowadzoną przez zbywcę pozarolniczą działalnością gospodarczą, ciąży solidarna odpowiedzialność za zobowiązania zbywcy względem Skarbu Państwa. Odpowiedzialność ta dotyczy nie tylko niezapłaconych przez zbywcę zaległości podatkowych ale także innych, niepodatkowych należności, stanowiących dochód budżetu państwa, do uregulowania których zbywca był zobowiązany, a zatem także zaległych składek ZUS.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę innych, niż wymienione pod lit. a), zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń.

Katalog wyłączeń zawarty w ww. art. 23 ust, 1 pkt 8 lit. b), zawiera jedynie przykładowe wyliczenie wydatków poniesionych na spłatę zobowiązań nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Nie jest on zatem katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że nie tylko zobowiązania z tytułu gwarancji i poręczeń nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu, ale także spłata innych zobowiązań. Wobec powyższego, zasadnym jest przyjęcie, że dyspozycją tego przepisu objęte zostały także te zobowiązania, których obowiązek poniesienia, co do zasady, spoczywa z mocy prawa na innym niż podatnik podmiocie. Świadczy o tym użyte przez ustawodawcę sformułowanie „spłata innych zobowiązań” oraz podkreślenie, że do tej kategorii należy także spłata długów wynikających z poręczeń i gwarancji, a więc instytucji, które z natury swojej stanowią zabezpieczenie cudzego zobowiązania i z których wynika obowiązek zapłaty zobowiązania osoby trzeciej W konsekwencji spłata należności, wynikającej z ciążącej na podatniku odpowiedzialności za zobowiązania osób trzecich (uregulowanej w Dziale III rozdziale 15 Ordynacji podatkowej) jako spłata zobowiązań wobec Skarbu Państwa spełnia przesłankę wynikającą z powyższego przepisu, uniemożliwiając tym samym zaliczenie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej przez podmiot, wobec którego odpowiedzialność taką orzeczono.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2005 roku, w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, nabył nieruchomość od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Zapłacił także zadłużenie spółki wobec urzędu skarbowego, urzędu miasta oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o których został powiadomiony przez ww. instytucje. W 2007 roku okazało się, iż w związku z błędem popełnionym przez pracownika ZUS, zobowiązania spółki z o.o. wobec tej instytucji były wyższe niż wskazane Wnioskodawcy. Na podstawie art. 112 Ordynacji podatkowej, ZUS zobowiązał Wnioskodawcę do uregulowania pozostałej części należności wraz z odsetkami i kosztami upomnień. Wnioskodawca skierował sprawę do sądu, który w 2009 roku podtrzymał decyzję ZUS. W 2009r roku Wnioskodawca uregulował zatem ww. zobowiązania.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić jednak należy, iż wydatki poniesione na ten cel (zapłatę zobowiązań wobec ZUS, odsetek od tych zobowiązań oraz kosztów upomnień) nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki te zostały bowiem wyłączone z kategorii ww. kosztów w art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z faktem, iż wskazane we wniosku wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, bezprzedmiotowe jest wskazywanie właściwego momentu zaliczenia ww. wydatków do tychże kosztów.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 – 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.