INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów

z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2010r. (data wpływu 27 kwietnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku ustalania dopuszczalnych norm zużycia asfaltu i bitumu do produkcji mieszanki mineralnej zużywanej do remontu i budowy dróg – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2010r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku ustalania dopuszczalnych norm zużycia asfaltu i bitumu do produkcji mieszanki mineralnej zużywanej do remontu i budowy dróg.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi Zakład Budowy Dróg. Przedmiotem działalności Zakładu jest w 99% remont i budowa dróg. W związku z przedmiotem działalności Zakład produkuje mieszanki bitumiczne na bazie bitumu lub asfaltu naturalnego, które to są wymienione w załączniku Nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym "Wykaz wyrobów akcyzowych", jako wyroby akcyzowe pod pozycją nr 31 (kod CN 2714).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek wystąpić zgodnie z treścią art. 85 ust. 2 pkt 2 do Naczelnika Urzędu Celnego o wydanie decyzji ustalającej normy zużycia asfaltu i bitumu do produkcji mieszanki mineralnej, która to z kolei jest zużywana do remontu i budowy dróg...

Zdaniem Wnioskodawcy, firma nie ma obowiązku wystąpienia do Naczelnika Urzędu Celnego o wydanie decyzji ustalającej normy zużycia asfaltu i bitumu do produkcji mieszanki mineralnej, gdyż treść art. 85 ust. 2 pkt 2 mówi wprawdzie o obowiązku takim, ale w stosunku do wyrobów innych niż wymienione ust. 1 pkt 1-13, które to zgodnie z art. 89 ust. 2 używane są jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009r. Nr 3, poz. 11 ze zm.) wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 31 załącznika nr 1 zostały wymienione wyroby akcyzowe o kodzie CN 2714 tj. bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski bitumiczne; asfaltyty i skały asfaltowe.

Z kolei zużywany przez Wnioskodawcę asfalt i bitum do produkcji mieszanki mineralnej o kodzie CN 2714 nie zostały wymienione w załączniku Nr 2 do cyt. ustawy stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w Dyrektywie Rady 92/12/EWG.

Stosownie do art. 86 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy wyrobami energetycznymi są wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Zużywane przez Wnioskodawcę asfalt i bitum o kodzie CN 2714 są więc wyrobami energetycznym, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy i zatem zgodnie z art. 2 pkt 1 cyt. ustawy są wyrobami akcyzowymi wymienionym w poz. 31 załącznika nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Zatem asfalt i bitum o kodzie CN 2714 zużywane przez Wnioskodawcę do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych są opodatkowane zgodnie z art. 89 ust. 2 ww. ustawy stawką akcyzy w wysokości 0 zł.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym właściwy naczelnik urzędu celnego, w drodze decyzji, wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 2 znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Z powyższego wynika zatem obowiązek ustalenia z urzędu dopuszczalnych norm zużycia. Obowiązek ten odnosi się do wszystkich podmiotów gospodarczych występujących na kolejnych etapach obrotu, jeżeli zużywają wyroby akcyzowe do produkcji innych wyrobów. Ponadto istotnym warunkiem w celu wydania decyzji ustalenia dopuszczalnych norm zużycia jest wystąpienie procesu produkcji innych wyrobów z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, produkcją wyrobów energetycznych jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu płynnego, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

Za zużycie ww. wyrobów akcyzowych (energetycznych) do produkcji innych wyrobów należy uznać:

1. ich wykorzystanie jako surowców:
   • z których po przetworzeniu uzyskuje się nowy wyrób,
   • które stają się integralną częścią nowego wyrobu,
2. wyroby energetyczne, które w wyniku oddziaływania fizyko-chemicznego na inny surowiec powodują powstanie nowego wyrobu jednakże nie są jego częścią składową,
3. wyroby energetyczne które zużywane w ramach czynności bezpośrednio związanych z produkcją i których wielkość zużycia jest wprost proporcjonalna do wytworzonych wyrobów, przykładowo:
   • do czyszczenia i mycia maszyn wykorzystywanych przy produkcji; jeśli czynności te są niezbędne ze względów technologicznych,
   • jako czynnik przenoszący energię cieplną w instalacjach grzewczych lub chłodzących,
   • do odłuszczania powierzchni, wypalania form odlewniczych itp.
     
     

W związku z powyższym, w przypadku zużycia asfaltu i bitumu o kodzie CN 2714 do produkcji mieszanki bitumicznej, istnieje obowiązek ustalenia dopuszczalnych norm zużycia na podstawie art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Tym samym Wnioskodawca zobowiązany jest do wystąpienia do właściwego Naczelnika Urzędu Celnego o wydanie decyzji ustalającej normy zużycia asfaltu i bitumu do produkcji mieszanki bitumicznej, która to następnie zużywana jest do remontu i budowy dróg.

Mając zatem powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto dodatkowo wskazuje się, iż zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 roku w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, ze zm.).

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania wyrobów akcyzowych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną regulację, organ nie dokonywał klasyfikacji wyrobów, przyjmując klasyfikację wskazaną we wniosku przez Podatnika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.