INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 25 marca 2010 r.) uzupełnionym w dniach 10 maja i 4 czerwca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wykonywanych czynności biegłego sądowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wykonywanych czynności biegłego sądowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest pracownikiem zakładu, który „opłaca podatek od wynagrodzenia”, a od 1 kwietnia 2009 r. dodatkowo założył jednoosobową firmę, wykonując m. in. ekspertyzy i opinie techniczne dla sądu w zakresie budownictwa, dokumentowane fakturami VAT. Na podstawie informacji uzyskanych z sądu (w dniu 15 grudnia 2009 r.) o rozliczaniu wynagrodzenia za opracowane opinie dla sądu przez biegłego, Wnioskodawca dokonał korekty faktury VAT (przez „wyzerowanie”), wystawiając rachunek jako osoba fizyczna za umowę o dzieło.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i w ramach prowadzonej (jednoosobowo) działalności gospodarczej wykonuje roboty budowlane, projekty, opracowania techniczne dla różnych firm.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku.

Jak Wnioskodawca powinien rozliczać się za wykonane opinie dla sądu, rachunkiem za umowę o dzieło, czy fakturą VAT wystawioną przez „firmę”...

Zdaniem Wnioskodawcy, należy rozliczać się rachunkiem od osób fizycznych, ponieważ biegły wykonuje pracę dla sądu na podstawie umowy o dzieło dla osób fizycznych (zlecenia nie są wystawiane na firmę).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Czynności biegłych sądowych stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest bowiem dokonanie na zlecenie określonego świadczenia - wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną - odpłatnym świadczeniem usług.

Z kolei w art. 15 ust. 1 ww. ustawy zdefiniowano podatników jako osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W art. 15 ust. 3 cyt. ustawy wymieniono czynności, których nie uznaje się za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Stosownie natomiast do art. 106 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (art. 106 ust. 3 ustawy).

Ze stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowej sprawie wynika, że Wnioskodawca jest biegłym sądowym i sporządza opinie dla sądu w zakresie budownictwa. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż usługi świadczone na rzecz sądów powinny być dokumentowane fakturą VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy, bowiem całokształt czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę, zarówno w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie usług budowlanych, projektów i opracowań technicznych dla firm, jak i wykonywanych przez Wnioskodawcę jako biegłego sądowego opinii dla sądu w zakresie budownictwa, wypełnia definicję samodzielnej działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie od odmiennego sposobu ich traktowania (jako pozarolnicza działalność gospodarcza, czy też jako przychody z działalności wykonywanej osobiście) na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy podkreślić, iż pomimo oświadczenia Wnioskodawcy, że wnosi o interpretację wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, z uwagi na charakter pytania (doprecyzowanego w uzupełnieniu wniosku) dotyczącego sposobu dokumentowania świadczonych usług niniejszej interpretacji udzielono w tym (ograniczonym) zakresie na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem wyłącznie te przepisy regulują sposób dokumentowania świadczonych usług przez podatnika VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.