INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 08 marca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 16 marca 2010r.), uzupełnionym w dniu 25 maja 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych postawienia przez organ zatrudnienia do dyspozycji bezrobotnego świadczenia z Funduszu Pracy:

• w części dotyczącej wykazania przez organ zatrudnienia w informacja PIT-11 wystawionej za 2009r. kwoty pobranej zaliczki na podatek dochodowy od świadczenia z Funduszu Pracy postawionego do dyspozycji bezrobotnego – jest prawidłowe,
• w pozostałej części – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych postawienia przez organ zatrudnienia do dyspozycji bezrobotnego świadczenia z Funduszu Pracy.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 12 maja 2010r. Znak: IBPB II/1/415-316/10/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniu 25 maja 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Po dokonaniu rejestracji w Urzędzie Pracy podatnikowi przyznano prawo do zasiłku dla bezrobotnych na okres od 01 sierpnia 2009r. do dnia 31 stycznia 2010r. Bezrobotny nie stawił się w dniu 04 listopada 2009r. co skutkowało pozbawieniem go statusu osoby bezrobotnej, tym samym nie pobrał postawionego do dyspozycji zasiłku za okres od 01 października 2009r. do 31 października 2009r., od którego została odprowadzona zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych. W powyższej sytuacji roszczenie do zasiłku przedawni się z dniem 04 maja 2010r.

W innej sytuacji osoba bezrobotna zgłosiła podjęcie zatrudnienia od dnia 15 lutego 2010r. i również nie pobrała zasiłku dla bezrobotnych za okres od dnia 01 lutego 2010r. do dnia 14 lutego 2010r. Od postawionego do dyspozycji zasiłku pobrana została zaliczka na podatek dochodowy. Termin wypłaty zasiłku przypadał w dniu 05 marca 2010r. Roszczenie do zasiłku przedawni się w dniu 05 września 2010r.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 76 ust. 3a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zm.) roszczenia do należnych a niedobranych kwot zasiłków dla bezrobotnych i innych świadczeń finansowanych z funduszu pracy ulegają przedawnieniu z upływem 6 miesięcy od dnia postawienia ich do dyspozycji.

Wnioskodawca wskazał również, że jeśli chodzi o świadczenia wypłacane z funduszu pracy, płatnikami są organy zatrudnienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak postąpić w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych wraz ze składką zdrowotną wykazywanym w informacji PIT-11 odprowadzonym od świadczenia niepobranego...

Zdaniem wnioskodawcy, płatnik w informacji PIT-11 za 2009r. może postąpić w dwojaki sposób:

1. w pierwszym przypadku wskazać pobranie zaliczki na podatek, bowiem do maja 2010r. podatnikowi przysługuje prawo pobrania zasiłku dla bezrobotnych. Korekta może nastąpić pod warunkiem nie zgłoszenia się podatnika do dnia 04 maja 2010r.
2. w drugim przypadku płatnik dokona korekty zaliczki w październiku 2010r. i wystawi PIT-11 bez uwzględniania zaliczek od niepobranego zasiłku.

Według wnioskodawcy, w przyszłości rozwiązaniem byłoby wprowadzenie obowiązku pobierania zaliczek od wypłaconego, a nie postawionego do dyspozycji zasiłku dla bezrobotnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm. oraz t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm. – w brzmieniu obowiązującym od 31 marca 2010r.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powołanego powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niedobrany lub pobrany a nie wpłacony.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane organy zatrudnienia - od świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).

Od ww. przychodów, stosownie do art. 35 ust. 5 ustawy, płatnik pobiera zaliczkę na podatek dochodowy stosując najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, pomniejszoną o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3.

W myśl art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Natomiast art. 39 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym stanowi, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W myśl art. 39 ust. 2 ustawy, jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy na pisemny wniosek podatnika w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, są obowiązani do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, imiennej informacji, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż po dokonaniu rejestracji w Urzędzie Pracy podatnikowi przyznano prawo do zasiłku dla bezrobotnych na okres od 01 sierpnia 2009r. do dnia 31 stycznia 2010r. Bezrobotny nie stawił się w dniu 04 listopada 2009r. co skutkowało pozbawieniem go statusu osoby bezrobotnej, tym samym nie pobrał postawionego do dyspozycji zasiłku za okres od 01 października 2009r. do 31 października 2009r., od którego została odprowadzona zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych. W powyższej sytuacji roszczenie do zasiłku przedawni się z dniem 04 maja 2010r. W innej sytuacji osoba bezrobotna zgłosiła podjęcie zatrudnienia od dnia 15 lutego 2010r. i również nie pobrała zasiłku dla bezrobotnych za okres od dnia 01 lutego 2010r. do dnia 14 lutego 2010r. Od postawionego do dyspozycji zasiłku pobrana została zaliczka na podatek dochodowy. Termin wypłaty zasiłku przypadał w dniu 05 marca 2010r. Roszczenie do zasiłku przedawni się w dniu 05 września 2010r.

Należy podkreślić, iż przychód stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne.

Przez pojęcie „otrzymane" - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego - roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również - miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

Przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje w momencie otrzymania ich przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika.

W przedmiotowej sprawie przez postawienie do dyspozycji podatnika pieniędzy lub innych wartości należy rozumieć sytuację, w której uprawniony może podjąć należne mu świadczenie np. z kasy urzędu pracy.

Mając na uwadze ww. uregulowania prawne, jak również przedstawiony stan faktyczny należy zauważyć, że dla osoby bezrobotnej uprawnionej do otrzymywania świadczenia od organu zatrudnienia przychód powstaje z chwilą postawienia tego świadczenia do dyspozycji uprawnionego. Przy czym bez znaczenia dla momentu powstania przychodu jest to, iż podatnik z przyczyn leżących po jego stronie nie odbiera należnego mu świadczenia. To skutkuje obowiązkiem wnioskodawcy, jako płatnika do pobrania zaliczki na podatek w miesiącu, w którym postawiono świadczenie do dyspozycji uprawnionego.

W konsekwencji osobom bezrobotnym, które figurują w ewidencji i mają uprawnienia do poboru w ciągu roku świadczenia i świadczenia te zostały im postawione do dyspozycji, należy sporządzić – niezależnie od tego czy dokonają odbioru świadczenia czy też nie – imienną informację o wypłaconych świadczeniach (postawionych do dyspozycji) i przekazać w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym (art. 39 ust. 1 ustawy).

Należy zauważyć, że na powyższe nie ma wpływu fakt umorzenia nieodebranych świadczeń po upływie 6 miesięcy od postawienia ich do dyspozycji bezrobotnego.

W świetle powyższego wnioskodawca w informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11, w części E. „Dochody podatnika, pobrane zaliczki oraz pobrane składki”, wykaże świadczenia z Funduszu Pracy postawione do dyspozycji bezrobotnego jako źródło przychodów wymienione w poz. 5 wiersza zatytułowanego „świadczenia wypłacone z Funduszów: Pracy i Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych”.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w zakresie wykazania przez organ zatrudnienia – wnioskodawcę w informacji PIT-11 wystawionej za 2009r. kwoty pobranej zaliczki na podatek dochodowy od świadczenia z Funduszu Pracy postawionego do dyspozycji bezrobotnego w 2009r. należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do kwestii sporządzenia korekt informacji PIT-11 w związku z nie odebraniem przez bezrobotnego postawionego mu do dyspozycji zasiłku dla bezrobotnych należy stwierdzić, iż w świetle powołanego powyżej w tym zakresie przepisu art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nałożył na płatnika – organ zatrudnienia m.in. obowiązek sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta informacji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie informacji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Biorąc powyższe pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz powołane powyżej przepisy prawa organ podatkowy stwierdza, że zaistniała sytuacja nie upoważnia płatnika do dokonania korekty informacji PIT-11 za 2009r., bowiem wystawiana przez wnioskodawcę informacja sporządzona była prawidłowo. Odzwierciedlała bowiem zaistniały w 2009r. stan faktyczny, a więc wysokość postawionego do dyspozycji bezrobotnego zasiłku dla bezrobotnych, wysokość pobranej od tego zasiłku przez płatnika zaliczki na podatek.

Należy również zauważyć, iż z powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika w sposób jednoznaczny, że od wypłaconego lub postawionego do dyspozycji podatnika – bezrobotnego świadczenia płatnik – organ zatrudnienia zobowiązany jest na podstawie art. 35 ustawy pobrać należną zaliczkę na podatek, odprowadzić do właściwego Urzędu Skarbowego na zasadach określonych w art. 38 ust. 1 ustawy oraz wykazać w informacji PIT-11, o której mowa w art. 39 ust. 1.

Ponadto, z żadnego przepisu ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, aby w przypadku nie odebrania przez bezrobotnego postawionego mu do dyspozycji świadczenia płatnik wystawił informację PIT-11, w której nie uwzględni pobranej przez siebie zaliczki na podatek od nie odebranego zasiłku. Tym samym brak jest podstaw dokonania „korekty” zaliczki, w sytuacji, gdy została ona pobrana. Taką zaliczkę należy wykazać w informacji PIT-11.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.