INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2009 r. (data wpływu 17 grudnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 lutego 2010 r. (data wpływu 24 lutego 2010 r.) oraz pismem z dnia 5 marca 2010 r. (data wpływu 9 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 lutego 2010 r. (data wpływu 24 lutego 2010 r.) oraz pismem z dnia 5 marca 2010 r. (data wpływu 9 marca 2010 r.) w którym doprecyzowano opis zdarzenia przyszłego oraz przeformułowano pytanie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany zamierza sprzedać nieruchomość zabudowaną budynkami usługowymi. Kontrahent Wnioskodawcy nie jest zainteresowany tymi budynkami i wg umowy przedwstępnej rozbierze wszystkie te obiekty na własny koszt. Zainteresowany nie poniesie żadnych kosztów rozbiórki. Po rozbiórce zostanie podpisany akt notarialny o nabyciu tej nieruchomości (przeznaczenie na działalność gospodarczą).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytanie „co jest przedmiotem transakcji opisanej we wniosku”... Zainteresowany udzielił odpowiedzi „Na dzień podpisania aktu notarialnego nieruchomość będzie nieruchomością niezabudowaną”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim terminie powstanie obowiązek podatkowy w związku z przedmiotową dostawą (transakcją)...

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa ta ma charakter dostawy nieruchomości wraz z budynkami pomimo tego, że wydanie budynków kontrahentowi nastąpi przed podpisaniem aktu notarialnego. Obowiązek podatkowy powstanie w ciągu trzydziestu dni od daty podpisania aktu notarialnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust.1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Ponadto przepis art. 19 ust. 11 ustawy stanowi, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany zamierza sprzedać nieruchomość zabudowaną budynkami usługowymi. Kontrahent Wnioskodawcy nie jest zainteresowany tymi budynkami i wg umowy przedwstępnej rozbierze wszystkie te obiekty na własny koszt. Zainteresowany nie poniesie żadnych kosztów rozbiórki. Po rozbiórce zostanie podpisany akt notarialny o nabyciu tej nieruchomości (przeznaczenie na działalność gospodarczą). Na dzień podpisania aktu notarialnego nieruchomość będzie nieruchomością niezabudowaną.

Stosownie do przepisu art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), na umowę sprzedaży składają się następujące czynności: zobowiązanie sprzedawcy do przeniesienia na kupującego własności rzeczy będącej przedmiotem umowy, zobowiązanie sprzedawcy do wydania tej rzeczy kupującemu, zobowiązanie kupującego do odbioru rzeczy, zobowiązanie kupującego do zapłaty sprzedawcy ceny.

Zgodnie z art. 158 ustawy Kodeks cywilny, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. z cytowanego przepisu wynika wyraźnie, że forma aktu notarialnego wymagana jest zarówno dla umowy zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości, jak i umowy rozporządzającej – wywołującej skutek rzeczowy w postaci przejścia własności nieruchomości na nabywcę. Obie te czynności prawne, dokonane bez zachowania wymaganej formy, są w zasadzie nieważne (art. 73 § 2 Kodeksu cywilnego).

Strony mogą według własnego uznania określić termin wydania i odbioru rzeczy oraz termin i sposób zapłaty ceny bezpośrednio w treści aktu notarialnego. Jedynie moment przeniesienia własności tożsamy jest z momentem zawarcia umowy sprzedaży, za sprawą przepisów art. 157 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego. Własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu. Jeżeli umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości została zawarta pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, do przeniesienia własności potrzebne jest dodatkowe porozumienie stron obejmujące ich bezwarunkową zgodę na niezwłoczne przejście własności. z powyższego przepisu wynika, że przeniesienie własności nieruchomości może nastąpić jedynie bezwarunkowo i niezwłocznie.

Z tego samego powodu podpisanie aktu notarialnego jest warunkiem koniecznym i zarazem wystarczającym do uznania, że miała miejsce dostawa gruntu w rozumieniu przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie ulega zatem wątpliwości, że wydanie towaru stanowi skutek zawarcia umowy sprzedaży, która w przypadku sprzedaży nieruchomości dochodzi do skutku pod rygorem nieważności z chwilą zawarcia aktu notarialnego.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy stwierdza się, iż w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wydania towaru (zawarcia aktu notarialnego), a jeżeli przedmiotowa dostawa będzie potwierdzona fakturą, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż 7. dnia, licząc od dnia wydania towaru.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.