INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.03.2010r. (data wpływu 26.04.2010r.), uzupełnionym na wezwanie organu z dnia 27.05.2010r., pismem z dnia 02.06.2010r. wraz z załączonym odpisem z KRS ( data wpływu – 07.06.2010r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów Ordynacji podatkowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.04.2001r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów Ordynacji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką wydawniczą, której działalność polega na publikacji dzienników, magazynów oraz dystrybucji treści za pomocą kanałów elektronicznych. Z tytułu dochodu osiąganego w związku ze swoją działalnością Spółka płaci zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób prawnych.

Spółka otrzymywać może również dywidendę od krajowych spółek zależnych, które są opodatkowane podatkiem u źródła, tj. co do zasady podmiot wypłacający potrąca podatek przy wypłacie dywidendy na rzecz Spółki. Przy spełnieniu określonych warunków dywidendy te mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 22 ust. 4 UPDOP (zwolnienie od podatku od dywidend wypłacanych przez spółkę mającą siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, pod warunkiem utrzymania określonych udziałów kapitałowych przez okres 2 lat). Po stronie Spółki mogą pojawiać się nadpłaty w podatku dochodowym, wynikające z zapłaty podatku w kwocie wyższej niż należna. Może to być konsekwencją następujących zdarzeń:

• zbyt wczesnego rozpoznania przychodu w danym okresie rozliczeniowym (przychód powinien zostać rozpoznany w okresie późniejszym),
• zbyt późnego uwzględnienia kosztów uzyskania przychodu (tj. braku uwzględnienia kosztu we właściwym okresie rozliczeniowym, a odroczenie go do okresu późniejszego).
  
  

W powyższych wypadkach, w przypadku stwierdzenia po zakończeniu danego roku podatkowego, że w danym okresie rozliczeniowym w przeszłości Spółka zapłaciła podatek wyższy niż należny, zostanie złożona korekta rozliczenia rocznego CIT-8.

Dodatkowo, w związku z dywidendą wypłacaną na rzecz Spółki, może również zaistnieć sytuacja bezpodstawnego pobrania podatku u źródła przez spółkę zależną, tj. pobranego mimo spełnienia przesłanek zwolnienia od podatku wynikającego z art. 22 ust. 4 UPDOP.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji, gdy w okresie poprzedzającym powstanie nadpłaty (zaistniałej wskutek zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości wyższej niż należna) istniała po stronie Spółki zaległość podatkowa, nadpłata ulega zaliczeniu na poczet zaległości podatkowej z momentem powstania tej nadpłaty, tj. z momentem zapłaty przez podatnika podatku w wysokości większej od należnej...
2. Czy w sytuacji gdy w okresie następującym po powstaniu nadpłaty (zaistniałej wskutek zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości wyższej niż należna) powstanie u Spółki zaległość podatkowa, nadpłata ulega zaliczeniu na poczet zaległości podatkowej z momentem powstania tej zaległości ...
3. Czy w sytuacji gdy w okresie poprzedzającym powstanie nadpłaty (zaistniałej wskutek bezpodstawnego pobrania podatku u źródła przez spółkę zależną, tj. pobranego mimo spełnienia przesłanek zwolnienia od podatku wynikającego z art. 22 ust. 4 UPDOP) istniała u Spółki zaległość podatkowa, nadpłata ulega zaliczeniu na poczet zaległości podatkowej z momentem powstania tej nadpłaty, tj. z chwilą pobrania przez płatnika podatku nienależnego...
4. Czy w sytuacji gdy w okresie następującym po powstaniu nadpłaty (zaistniałej wskutek bezpodstawnego pobrania podatku u źródła przez spółkę zależną, tj. pobranego mimo spełnienia przesłanek zwolnienia od podatku wynikającego z art. 22 ust. 4 UPDOP), powstanie u Spółki zaległość podatkowa, nadpłata ulega zaliczeniu na poczet zaległości podatkowej z momentem powstania tej zaległości ...
   
   

Pytania Spółki dotyczą momentu powstania nadpłat we wskazanych okolicznościach i zaliczania ich na poczet zaległości podatkowych, przy czym pytanie 1 i 2 dotyczą nadpłat wynikających z podatku dochodowego z tytułu opodatkowania dochodu Spółki (obliczonego zgodnie z art. 7 UPOOP), a pytania 3 i 4 dotyczą nadpłat wynikających z bezpodstawnie pobranego podatku od dywidend.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, nadpłata w PDOP powstaje w momencie zapłaty przez podatnika podatku (zaliczki na podatek) nienależnego lub w wysokości większej od należnej. Nadpłata ulega zaliczeniu na poczet zaległości z mocy samego prawa. Oznacza to, że jeżeli w momencie powstania nadpłaty (zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej lub nienależnego poboru podatku przez płatnika) istniała u podatnika zaległość podatkowa, wartość nadpłaty podlega automatycznemu zaliczeniu na poczet zaległości. W rezultacie zaległość ulega obniżeniu o kwotę nadpłaty i od tej kwoty - od dnia powstania nadpłaty- nie są naliczane odsetki od zaległości podatkowych.

Jeżeli natomiast zaległość podatkowa powstaje w pewien czas po powstaniu nadpłaty (zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej lub nienależnego poboru podatku przez płatnika), wartość nadpłaty podlega automatycznemu zaliczeniu na poczet zaległości z chwilą powstania tej zaległości. W rezultacie, zaległość nie powstaje (bądź powstaje w wysokości obniżonej o kwotę nadpłaty), co będzie skutkowało brakiem I obniżeniem podstawy do naliczania odsetek od zaległości podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, na wszystkie zadane pytania należy odpowiedzieć twierdząco.
Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 51 § 1 OP zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności. Z chwilą powstania zaległości zaczynają biec odsetki, naliczane od kwoty niezapłaconego podatku. Zaległość podatkowa zostaje umorzona poprzez takie zdarzenia jak wpłata podatku wraz z odsetkami przez podatnika lub zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości.

Zgodnie z art. 73 § 1 pkt 1 OP momentem postania nadpłaty, z zastrzeżeniem § 2, jest dzień:

1. zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej,
2. pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej,
   
   

Art. 76 § 1 Op stanowi, że nadpłaty podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych. Oznacza to, że z mocy samego prawa w przypadku gdy po stronie podatnika występuje jednocześnie zaległość podatkowa i nadpłata (niezależnie od tego, co powstało wcześniej), nadpłata ulega zaliczeniu na poczet zaległości podatkowej.

Moment, na który zaliczenie następuje, został określony w art. 76a § 2 OP. Zgodnie z tym przepisem, w przypadkach o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1-3 i 5 oraz § 2, zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowej powstaje z dniem powstania nadpłaty.

Jak wskazano powyżej, w zakresie objętym pytaniami Spółki będą miały zastosowanie art. 73 § 1 pkt 1 i pkt 2, które określają moment powstania nadpłaty jako moment zapłaty podatku w wysokości wyższej niż należna lub też moment pobrania podatku przez płatnika nienależnie. Oznacza to, że w niniejszej sprawie, zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowej będzie następowało:

• W przypadku nadpłaty powstałej przez zapłatę podatku w wysokości większej od należnej - zaliczenie następuje z momentem zapłaty (art. 76a § 2 w związku z art. 73 § 1 pkt 1 OP)
• W przypadku nadpłaty powstałej przez nienależny pobór podatku przez płatnika - zaliczenie następuje z momentem poboru podatku (art. 76a § 2 w związku z art. 73 § 1 pkt 2 OP).
  
  

Zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości następuje z dniem:

1. powstania nadpłaty - w przypadkach, o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1,2,5 i § 2,
2. złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.
   
   

W przypadku, kiedy podatnik podatku dochodowego decyduje się na rozliczenie nadpłaty z powstała zaległością podatkową, zaliczenie następuje z urzędu z dniem powstania nadpłaty.

Art. 76 § 1 OP odsyła w tym zakresie do regulacji zawartej w art. 73 § 1 pkt 1,2 i 5 i § 2. Oznacza to, że zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości powinno nastąpić:

• z dniem złożenia zeznania rocznego przez podatnika podatku dochodowego
• pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.
  
  

Zdaniem Spółki, dokonując zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych należy przede wszystkim dokonać ustalenia okresu, w którym Skarb Państwa nie otrzymał należnych mu podatków tj. poniósł szkodę.

Przyjęcie odmiennego sposobu rozumowania jest niezgodne z konstytucyjnymi zasadami państwa prawnego i sprawiedliwości społecznej. O tym, czy istnieje zaległość podatkowa, a także ustaleniu jej wysokości nie decydują przesłanki formalne, lecz przesłanki materialno-prawne, w szczególności dotyczące wygaśnięcia zobowiązania podatkowego w związku z uiszczeniem podatku lub ujawnieniem nienależnie uiszczonej nadpłaty, w tym podatku za inny okres rozliczeniowy.

Od momentu powstania nadpłaty w pdop konieczne jest więc odróżnienie momentu, w którym podatnik wykazał, że nadpłata ta istnieje. Ujawnienie istnienia nadpłaty może nastąpić bądź w momencie jej powstania - czyli w zeznaniu podatkowym za dany rok, lub dopiero w korekcie tego zeznania dokonanej zgodnie z art. 81 OP. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzeczeniach sądów administracyjnych. WSA w Warszawie w wyroku z 15 lutego 2008 r. (sygn. III SA/Wa 1864/07) orzekł, że ustawodawca określając terminy zwrotu nadpłaty rozróżnił różne momenty ujawnienia istnienia nadpłaty: dzień złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem; dzień złożenia zeznania podatkowego oraz dzień skorygowania zeznania w trybie art. 274 lub art. 274a Op (art. 77 § 1 pkt 5 i 6 oraz § 2 tej ustawy). Złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz z korektą zeznania nie oznacza braku możliwości uznania, że zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych nie może nastąpić z dniem złożenia zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, w którym podatnik wykazał podatek nienależny lub w wysokości większej od należnej (art. 76a§ 2 pkt 7 OP). Podobnie orzekł Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z 1 kwietnia 2008 r. (sygn. II FSK 222/07) stwierdził, że twierdzenie o istnieniu momentu powstania nadpłaty i jej ujawnienia wynika z wykładni systemowej art. 77 i art. 78 OP. Pierwszy z tych przepisów określa terminy zwrotu nadpłaty, drugi zasady oprocentowania nadpłaty. Określając terminy zwrotu nadpłaty ustawodawca rozróżnił bowiem różne momenty ujawnienia istnienia nadpłaty: dzień złożenia zeznania podatkowego (art. 77 § 1 pkt 5 OP,), dzień złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem (art. 77§ 1 pkt 6 OP), dzień skorygowania zeznania w trybie art. 274 i art. 274a o.p.( art. 77§ 2 OP). Analogiczne stanowisko zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 maja 2008r. (sygn. III SA/Wa 240/08). Zdaniem Spółki wyrok ten ma zastosowanie do stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku.

Reasumując, przepisy podatkowe dotyczące nadpłaty wiążą w pierwszej kolejności z terminem i wysokością dokonanych wpłat na poczet zobowiązań podatkowych. Zatem w sytuacji, gdy w Spółce wystąpią zdarzenia powodujące powstanie nadpłaty w pdop opisane w stanie faktycznym, nadpłata ta będzie zaliczona na poczet zaległości podatkowych z dniem jej powstania, niezależnie od daty ujawnienia faktu istnienia nadpłaty.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego , stwierdzam, co następuje:

Wystąpienie nadpłaty podatku powoduje, że pomiędzy podatnikiem a Skarbem Państwa powstają powiązania prawne, w których podatnik staje się wierzycielem w stosunku zobowiązaniowym, zaś Skarb Państwa dłużnikiem. Podatnik nie ma jednak pełnej swobody w dysponowaniu nadpłatą w sytuacji, gdy jednocześnie posiada zaległości podatkowe. Zgodnie z art. 76 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w pierwszej kolejności , kwota nadpłaty jest zaliczana z urzędu na poczet zaległości podatkowych (z odsetkami za zwłokę) i odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a dopiero w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Organ podatkowy, który stwierdzi istnienie nadpłaty i zaległości podatkowych zobligowany jest do wydania postanowienia, zgodnie z art. 76a § 1 Ordynacji podatkowej. Postanowienie ma charakter formalny i samo w sobie nie przesądza ani o istnieniu nadpłaty, ani też o istnieniu zaległości podatkowej, jednakże - skoro jego istotą jest zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowej to - w momencie jego wydania te dwa elementy (nadpłata i zaległość) muszą istnieć. Postanowienie to ma doprowadzić do kompensaty wzajemnych wierzytelności.

Zaległością podatkową zgodnie art. 51 Ordynacji podatkowej jest podatek niezapłacony w terminie płatności, a także niezapłacona w terminie płatności zaliczka na podatek. Powstanie zaległości podatkowej powoduje obowiązek naliczenia odsetek za zwłokę (art. 53 Ordynacji podatkowej).

Nadpłata podatku ma miejsce, gdy świadczenie podatkowe w świetle obowiązującego prawa nie powinno w ogóle mieć miejsca ( świadczenie nienależne ), albo świadczenie podatnika jest wyższe niż powinno to wynikać z przepisów obowiązującego prawa ( świadczenie nadpłacone) co wynika z art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej. Nadpłatą zgodnie z powołanym przepisem jest zarówno kwota podatku nadpłaconego , jak i nienależnie zapłaconego, a także kwota podatku nienależnie pobranego przez płatnika lub pobranego przez niego w kwocie wyższej od należnej. Istota nadpłaty sprowadza się do tego, że podatnik płaci wówczas, gdy nie musi tego robić ( nie istnieje obowiązek podatkowy), albo płaci za dużo ( kwota podatku zapłaconego przewyższa kwotę należną). W obu przypadkach świadczenie podatnika dokonane na rzecz wierzyciela podatkowego przewyższa to, czego wymaga od niego przepis prawa. Ta nadwyżka świadczenia ponad świadczenie obowiązkowe jest nadpłatą. Kwota ta nie ma podstawy prawnej. Podatnik płaci więcej niż powinien nie dlatego, że jest taki obowiązek ustawowy, ale z innych przyczyn. Przyczyną powstania nadpłaty musi być zawsze przekonanie podatnika, że to, co płaci jest realizacją ciążącego na nim obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 76a § 2 Ordynacji podatkowej zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem:

1. powstania nadpłaty – w przypadkach, o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1-3 i 5 oraz § 2;
2. złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.
   
   

Zaliczenie zatem nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje albo z dniem powstania nadpłaty albo z dniem złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

W przepisie art. 73 Ordynacji podatkowej określone zostały dwa równorzędne momenty powstania nadpłaty. W § 1 art. 73 Ordynacji podatkowej ustawodawca określił, że nadpłata powstaje m.in. z dniem:

• zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej,
• pobrania przez płatnika podatku nienależnego bądź w wysokości większej od należnej,
  
  

W przypadkach określonych w art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej momentem powstania nadpłaty jest dzień złożenia:

1. zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego;
2. deklaracji podatku akcyzowego – dla podatników podatku akcyzowego;
3. deklaracji o wpłatach z zysku za rok obrotowy- dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa i przedsiębiorstw państwowych;
4. deklaracji kwartalnej dla podatku od towarów i usług – dla podatników podatku od towarów i usług.
   
   

W przypadkach określonych w § 2 art. 73 Ordynacji podatkowej nadpłata powstaje nie z dniem dokonania wpłaty kwoty nienależnej lub wyższej od należnej, ale z dniem złożenia zeznania lub deklaracji. Nadpłata powstaje zatem po upływie okresu rozliczenia podatnika z organem podatkowym, które to rozliczenie dokonywane jest w zeznaniu lub w deklaracji. Z zastrzeżenia zawartego w art. 73 § 2 wynika, że najwcześniejszym momentem powstania nadpłaty w podatku dochodowym jest dzień złożenia zeznania rocznego, o ile w tym dniu podatek zawyżony lub nienależny został przez podatnika zapłacony. Przepis ten nie przewiduje możliwości powstania nadpłaty w zawyżonej lub nienależnej zaliczce wcześniej, niż dzień złożenia zeznania rocznego. W tym miejscu należy również zwrócić na charakter prawny korekty zeznania rocznego ( deklaracji podatkowej) i skutków jej złożenia. Każda deklaracja w rozumieniu art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej może zostać skorygowana , czyli poprawiona w dowolnym zakresie zamieszczonych w niej wpisów. Skorygowanie polega na złożeniu deklaracji tego samego rodzaju co deklaracja korygowana, ale o innej treści. Skutkiem złożenia deklaracji, czy następnie jej korekty jest skonkretyzowanie zobowiązania podatkowego. W przypadku jednak korekty deklaracji nie jest to „nowe” w dosłownym tego słowa znaczeniu zdarzenie prawne, a jedynie zmiana brzmienia uprzednio złożonego rozliczenia za dany okres. Niemniej to nowe skonkretyzowanie nie może działać wstecz, tak jak nie może działać wstecz żadne oświadczenie wiedzy czy woli. Następstwa takich zdarzeń implikują od chwili ich zaistnienia, a nie od powstania zdarzeń, do których się odnoszą. Biorąc powyższe pod uwagę, regulacja określona w art. 73 § 2 pkt 1 Ordynacji wskazuje na moment powstania nadpłaty w odniesieniu do każdego rozliczenia za dany rok podatkowy, a więc również do korekty. Nadpłata powstaje w podatku dochodowym, w sytuacji złożenia korekty zeznania rocznego z dniem złożenia tej korekty.

Drugim momentem zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych jest dzień złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Ustawodawca nie precyzuje przy tym, w jakim stanie faktycznym momentem zaliczenia nadpłaty jest dzień złożenia wniosku o jej stwierdzenie. W ocenie organu ma to miejsce wówczas, gdy wniosek dotyczy jednej z sytuacji wymienionych w art. 75 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej.

Art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Z dniem złożenia wniosku następuje zaliczenie nadpłaty wynikającej z pobrania nienależnego podatku na poczet istniejących zaległości.

Odnosząc powyższe do wniosku, organ nie może się zgodzić ze stanowiskiem, że w sytuacji zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych z dniem powstania nadpłaty (art. 76a § 2 Ordynacji podatkowej), tym dniem w przedmiotowej sprawie jest dzień zapłaty nienależnego podatku lub nadpłacenie podatku. W przypadku korekty zeznania rocznego CIT-8 dniem powstania nadpłaty będzie dzień złożenia korekty zeznania. W przypadku zaś kwestionowania pobrania podatku u źródła z tytułu dywidend, czyli w sytuacji przewidzianej w art. 75 § 1 Ordynacji, dniem zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości będzie dzień złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, a nie dzień dokonania nienależnego pobrania.

Końcowo organ zauważa, że chociaż pytania Spółki dotyczą momentu zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, Spółka w swoim stanowisku odnosi się raczej do odsetek za zwłokę w sytuacji, gdy w momencie powstania nadpłaty istnieje już zaległość podatkowa oraz w sytuacji, gdy zaległość powstaje już po powstaniu nadpłaty. W każdej z tych sytuacji moment powstania nadpłaty Spółka rozumie jako zapłatę przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej lub poboru przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej. Organ zgadza się, że w zakresie wystąpienia lub braku odsetek za zwłokę, istnienie u podatnika nadpłaty i zobowiązania za dany okres rozliczeniowy wymaga porównania terminów powstania nadpłaty i zobowiązania w celu ustalenia, czy zobowiązanie nie stało się zaległością podatkową, przed powstaniem nadpłaty. Jeżeli zobowiązanie powstanie przed powstaniem nadpłaty, do dnia powstania nadpłaty liczone są odsetki za zwłokę. Jeżeli zaś nadpłata powstanie w terminie wcześniejszym i podatnik złoży wniosek o zaliczenie jej na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych odsetki z uwagi na brak zaległości nie będą naliczane. Organ nie zgadza się jednak , że w każdym przypadku nadpłata powstaje w dniu zapłaty nienależnego podatku lub w wysokości wyższej od należnej. Jak powiedziano wyżej sam ustawodawca w art. 73 wprowadza dwa równorzędne momenty powstania nadpłaty.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych organ zauważa, że wyroki te zostały wydane w odmiennych stanach faktycznych, w trybie odwoławczym od decyzji organów podatkowych, nie zaś w trybie zaskarżenia interpretacji indywidualnej. Wprawdzie treść uzasadnień wyroków odnosi się do kwestii zaległości i nadpłaty, ale jest to czynione pod kątem określonego stanu faktycznego i nie przenosi się generalnie na wykładnię określonych przepisów na gruncie innych spraw.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.