INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16.04.2010 r. (data wpływu 23.04.2010 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów związanych z wytworzeniem programu komputerowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2010 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów związanych z wytworzeniem programu komputerowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie tworzenia oprogramowania wspomagającego zarządzanie przedsiębiorstwem. Po pozytywnym zakończeniu testów, oprogramowanie to Spółka sprzedaje przyszłym użytkownikom, udzielając im licencji na jego użytkowanie. Z chwilą podjęcia decyzji o rozpoczęciu sprzedaży licencji na wytworzony przez Spółkę program komputerowy nie jest znana liczba kopii, które zostaną sprzedane w przyszłości, co w konsekwencji uniemożliwia określenie jednostkowego kosztu wytworzenia. Moment zaliczenia w koszty oraz wysokość kosztów wytworzenia jednostkowej sprzedaży ma ogromne znaczenie dla prawidłowego określenie dochodu do opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wytworzenia programu komputerowego przeznaczonego do sprzedaży, jeżeli nie jest znana w chwili rozpoczęcia sprzedaży liczba licencji na użytkowanie programu komputerowego, które zostaną udzielone w przyszłości, prawidłowym jest rozliczanie kosztów wytworzenia, stanowiących koszty uzyskania przychodu zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 24.09.1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. Nr 152 poz. 1223 z późn. zm.) do wysokości uzyskanej sprzedaży netto ...

Zdaniem Wnioskodawcy, zasada autonomii prawa podatkowego zezwala, przy interpretowaniu przepisów podatkowych na posługiwanie się definicjami obowiązującymi na gruncie innych gałęzi prawa o ile prawo podatkowe nie definiuje danego pojęcia. Zgodnie z ogólną definicją kosztów bezpośrednich wyrażoną w ustawie z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 poz. 654 z 2000 r. z późn. zm.) koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącane w roku w którym zostały poniesione odpowiadające im przychody. W przypadku programów komputerowych okres ten może trwać wiele lat. Definicja z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpowiada na pytanie kiedy możemy obciążyć dochód do opodatkowania kosztami wytworzenia programu, lecz nie odpowiada na pytanie, jaką kwotą kosztów wytworzenia trzeba obciążyć sprzedaż jednej licencji. Naszym zdaniem odpowiedzi na to pytanie należy szukać w ustawie o rachunkowości, tym bardziej, że art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nakazuje prowadzić księgi zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości w sposób umożliwiający prawidłowe określenie podstawy opodatkowania. W art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 152 poz. 1223 z poźn. zm.) podana została wskazówka interpretacyjna dotycząca rozliczania jednostkowego kosztu wytworzenia 1 szt. licencji na użytkowanie programów komputerowych przeznaczonych do sprzedaży. W artykule tym czytamy, iż (…) wytworzone przez jednostkę (…) oprogramowanie komputerów (…) przeznaczone do sprzedaży wycenia się w okresie przynoszenia przez nie korzyści ekonomicznych, nie dłuższym niż 5 lat, w wysokości nadwyżki kosztów ich wytworzenia nad przychodami według cen sprzedaży netto, uzyskanymi ze sprzedaży (…) w ciągu tego okresu. Nie odpisane po upływie okresu koszty wytworzenia zwiększa pozostałe koszty operacyjne.

Podsumowując swoje stanowisko Wnioskodawca podniósł, iż tak długo jak wartość sprzedaży netto nie przekroczy wartości kosztów poniesionych na wytworzenie programu komputerowego, dochód z tych operacji wynosić będzie 0. W opinii Spółki taka interpretacja pozwala na to, iż ewentualna strata ze sprzedaży programu komputerowego tworzonego dla nieokreślonej liczby użytkowników będzie mogła obciążyć zysk podatkowy, dopiero po upływie 5 lat od chwili rozpoczęcia sprzedaży o ile wcześniej wartość sprzedaży netto nie przekroczy kwoty wydatkowanej przez jednostkę na wytworzenie programu komputerowego.

Zdaniem Spółki taka interpretacja jest nie tylko zgodna z zasadą współmierności kosztów i przychodów (racjonalne i ekonomicznie uzasadnione przyporządkowanie odpowiedniego kosztu do przychodu) ale również i z definicją dochodu z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: „(…) dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (...)”, gdyż w przypadku programu komputerowego, uniemożliwia w okresie 5 lat, wprowadzenie do rachunku podatkowego kosztów uzyskania przychodów w wysokości przekraczających wartość uzyskanej sprzedaży netto w danym roku podatkowym i dotyczących przychodów‚ które zostaną osiągnięte w przyszłości.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Kwalifikacja prawnopodatkowa kosztów uzyskania przychodów wymaga zawsze indywidualnej analizy, uwzględniającej charakter prowadzonej przez danego wnioskodawcę działalności. Szczególnego znaczenia twierdzenie to nabiera w przypadku instytucji interpretacji indywidualnej, w odniesieniu do której wykładnia literalna i systemowa przepisów art. 14b § 3 oraz 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jednoznacznie wskazuje, iż organ praktycznie związany jest opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę (nie weryfikuje ustaleń faktycznych, nie przeprowadza postępowania dowodowego).

Zgodnie z opisem przedstawionym (we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej) Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie tworzenia i sprzedaży oprogramowania wspomagającego zarządzanie przedsiębiorstwem (licencji na użytkowanie). Spółka zaznaczyła, iż z chwilą podjęcia decyzji o rozpoczęciu sprzedaży licencji na wytworzony przez Spółkę program komputerowy nie jest znana liczba kopii, które zostaną sprzedane w przyszłości, co w konsekwencji uniemożliwia określenie jednostkowego kosztu wytworzenia.

Spółka uzyskuje zatem przychody z tytułu zbycia praw majątkowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (nie prawa autorskiego).

W konsekwencji wydatki i inne koszty związane z uzyskaniem przedmiotowych przychodów stanowią co do zasady podatkowe koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej także: updop). Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy (…).

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wyróżnia dwie podstawowe kategorie kosztów (koszty prac rozwojowych ustawodawca traktuje w szczególny sposób), a mianowicie:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (kategoria nie jest tożsama z pojęciem kosztów pośrednich określonych w ustawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, której tekst jednolity opubl. w Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, ze zm.).
  
  

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Stwierdzić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztów "bezpośrednio związanych z przychodami" oraz kosztów "innych niż bezpośrednio związanych z przychodami" - brak takiej definicji legalnej wytłumaczyć należy nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie ten sam koszt może w danych warunkach pozostawać w bezpośrednim, zaś w innych jedynie w „pośrednim” związku z przychodem. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana in concreto z uwzględnieniem indywidualnych cech działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Według „Współczesnego słownika języka polskiego” pod red. Bogusława Dunaja, 2007 r. „bezpośredni” to „taki, który dotyczy kogoś (czegoś) wprost, bez pośrednictwa kogokolwiek (czegokolwiek)”.

Oceniając związek pomiędzy kosztem a przychodem należy zauważyć, iż zarówno przychód, jak i koszt są wielkościami określonymi kwotowo, a zatem nie sposób przejść do oceny związku pomiędzy kosztem a przychodem bez jednoczesnej oceny bezpośredniej relacji wartości danego kosztu oraz wysokości uzyskanego przychodu.

Z drugiej strony analiza treści art. 7 ust. 2 updop, zgodnie z którym dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą – prowadzi do wniosku, iż przychody i koszty należy odnosić do konkretnego roku podatkowego.

W związku z tym wskazując na ścisły związek pomiędzy kosztem a przychodem, należy podkreślić, iż powinien on spełniać co najmniej następujące przesłanki:

• uzyskanie przychodu jest bezpośrednio uwarunkowane poniesieniem kosztu („bez pośrednictwa”),

• wysokość uzyskanego przychodu implikuje wprost wysokość poniesionego kosztu („dotyczy wprost”), czyli jest możliwe ustalenie kosztu jednostkowego, kosztu danej transakcji.
  
  

Powyższe uzasadnia konstatację, iż koszty bezpośrednio związane z przychodami to takie, które można powiązać z osiąganymi konkretnymi przychodami (konkretnymi transakcjami w danym roku podatkowym), czyli pozostają one w widocznym związku z konkretnymi przychodami.

Skoro Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego stwierdza, iż w związku ze specyfiką jego działalności niemożliwe jest określenie jednostkowego kosztu wytworzenia licencji, to należy jednoznacznie stwierdzić, iż przedmiotowe koszty wytworzenia oprogramowania nie mieszczą się w dyspozycji norm prawnych określonych w art. 15 ust. 4, 4b oraz 4c updop określających zasady rozpoznania kosztów bezpośrednio związanych z przychodami.

Nie można bowiem przyporządkować konkretnej wartości kosztu wytworzenia do konkretnej wartości sprzedaży licencji w danym roku podatkowym.

Nadto, zgodnie ze stanowiskiem judykatury nie można rozpoznać jako bezpośrednio związanego z przychodami kosztu poniesionego w celu uzyskania przychodu, którego jeszcze nie osiągnięto. Wskazuje się przy tym, iż bezpośrednie powiązanie kosztu z przychodem może wystąpić tylko wtedy, gdy zostanie osiągnięty przychód, o czym świadczy treść art. 15 ust. 4 updop, nakazującego rozpoznać koszt bezpośrednio związany z przychodami w tym roku podatkowym, w którym osiągnięty został odpowiadający jemu przychód.

W konsekwencji zastosowanie w przedmiotowym stanie faktycznym będą miały przepisy dotyczące kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d powołanej ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zatem przedmiotowe koszty, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy ująć w koszty uzyskania przychodów co do zasady w dacie ich poniesienia, a więc w momencie ujęcia dowodu księgowego w księgach rachunkowych na określony dzień.

Z uwagi na profil działalności Wnioskodawcy należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.), zgodnie z którym prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

Jednocześnie w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., zgodnie z art. 15 ust. 4g cytowanej ustawy należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Natomiast składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
   
   

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d (art. 15 ust. 4h updop).

Należy przy tym zwrócić uwagę, iż Ustawodawca na mocy art. 16 ust. 1 pkt 57 i 57a wyłączył z kosztów uzyskania przychodów:

• niewypłacone, niedokonane lub niepostawione do dyspozycji wypłaty, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g,

• nieopłacone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.
  
  

Podkreślić także należy, iż zapisy powołanego przez Wnioskodawcę art. 34 ust. 3 ustawy o rachunkowości (w braku wyraźnego odesłania ustawowego) zgodnie z zasadą autonomii prawa podatkowego i zgodnie z zapisem art. 4 Ordynacji podatkowej nie mogą kreować, ani modyfikować obowiązku podatkowego.

Zgodnie bowiem z art. 4 Ordynacji podatkowej obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Art. 5 Ordynacji podatkowej stanowi, iż zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Przy czym zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej pod pojęciem „przepisy prawa podatkowego” należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W myśl art. 6 Ordynacji podatkowej podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updop podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Oznacza to, iż podatnik jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji rachunkowej w taki sposób i do umieszczenia w ewidencji księgowej takich danych, aby było możliwe m.in. określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, ale na podstawie zasad określonych przez przepisy prawa podatkowego, a nie na podstawie prawa bilansowego.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku wytworzenia programu komputerowego przeznaczonego do sprzedaży, jeżeli nie jest znana w chwili rozpoczęcia sprzedaży liczba licencji na użytkowanie programu komputerowego, które zostaną udzielone w przyszłości, prawidłowym jest rozliczanie kosztów wytworzenia (dla celów podatkowych), stanowiących koszty uzyskania przychodów zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 24.09.1994 r. o rachunkowości (do wysokości uzyskanej sprzedaży netto) należy uznać za nieprawidłowe.

Przedmiotowe koszty wytworzenia oprogramowania komputerowego powinny być rozpoznane bowiem na zasadach określonych w art. 15 ust. 4d i 4e updop z uwzględnieniem postanowień art. 15 ust. 4g, ust. 4h oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 oraz pkt 57a tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.