INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10.05.2010 r. (data wpływu 13 maja 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29.06.2010 r. (data nadania 29.06.2010 r., data wpływu 05.07.2010 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-468/10-2/AM z dnia 17.06.2010 r. (data doręczenia 24.06.2010 r.)o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w ramach działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w ramach działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej pod firmą A. Sp. z o. o. Sp. K („spółka”). Spółka była właścicielem budynku biurowo – warsztatowo - mieszkalnego, piętrowego, z użytkowym poddaszem, niepodpiwniczonego, o powierzchni użytkowej 535,68 m² (pięćset trzydzieści pięć metrów kwadratowych sześćdziesiąt osiem setnych metra kwadratowego („budynek”). Budynek został przez spółkę sprzedany. Spółka nie była w stanie ustalić, jaka część budynku, a co za tym idzie, jaka część ceny, przypadała na część mieszkalną, a jaka na część biurowo - warsztatową. Budynek stanowił dla Spółki środek trwały w rozumieniu art. 22a i art. 22b updof, i podlegał amortyzacji. Budynek był własnością spółki przez mniej niż 12 miesięcy przez cały okres posiadania budynku przez spółkę był on wynajmowany podmiotowi gospodarczemu na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie w budynku mieszkało kilka osób.

Jednocześnie pismem z dnia 29.06.2010 r.(data wpływu 05.07.2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 17.06.20109 r. Nr IPPB1/415-468/09-2/AM Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny sprawy a mianowicie wskazał, iż:

zgodnie z zasadami identyfikacji obiektów budowlanych budynek w chwili sprzedaży był obiektem niemieszkalnym, ponieważ ponad połowa jego powierzchni była w momencie sprzedaży wykorzystywana do celów niemieszkalnych. Budynek został zakupiony w dniu 19 czerwca 2009 r. i został sprzedany w dniu 29 marca 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wyniku odpłatnego zbycia budynku przez spółkę Wnioskodawca uzyskał przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 updof czy też w art. 10 ust. 3, proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy w udziale w zysku spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy w wyniku sprzedaży budynku przez spółkę Wnioskodawca uzyskał przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 3 updof czyli pozarolniczej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy w udziale w zysku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) odpłatne zbycie nieruchomości może stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lub w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 tej ustawy.

Powyższe rozróżnienie źródeł przychodów ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia terminu, po upływie, którego nie istnieje obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Odnosząc się do sprzedaży przez spółkę nieruchomości wykorzystywanej przez nią w prowadzonej działalności gospodarczej, stwierdzić należy, iż zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy ustawodawca wprowadził wyłączenie zastosowania powyższej regulacji stanowiąc, iż przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż już z samej istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy, stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

W przedstawionej sprawie Wnioskodawca wskazuje na związek przedmiotowej nieruchomości z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, w której Wnioskodawca jest udziałowcem. Jednocześnie z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowa nieruchomości została nabyta przez Spółkę w dniu 19.06.2009 r. i stanowiła środek trwały Spółki oraz podlegała amortyzacji.

Na gruncie niniejszej sprawy, niezbędnym elementem do określenia czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości wiązać się będzie z przychodem wynikającym z działalności gospodarczej jest określenie, czy nieruchomość ta stanowi budynek mieszkalny, czy budynek niemieszkalny.

W tym miejscu należy wskazać na przepis zawarty w pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), który stanowi, iż budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

O zaliczeniu budynku do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano – adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnych przeznaczeniach o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie.

Decydujące znaczenie w przedmiotowej sprawie ma zatem sposób faktycznego wykorzystania nieruchomości. Ze złożonego wniosku jednoznacznie wynika, iż nieruchomość w całości wykorzystywana była na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

A zatem idąc za Wnioskodawcą, iż przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej i w chwili sprzedaży była obiektem niemieszkalnym w związku z powyższym stwierdzić należy, iż wskazany we wniosku budynek biurowo – warsztatowo - mieszkalny nie może być uznany za budynek mieszkalny. Oznacza to zarazem, iż jest budynkiem niemieszkalnym w rozumieniu wskazanych powyżej przepisów.

Jednocześnie w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zgodnie z tą zasadą dochody z udziału w spółce osobowej opodatkowuje się osobno u każdej osoby w stosunku do jej udziałów.

Reasumując mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne, stwierdzić należy, iż przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej (wpisanej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz amortyzowanej) stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód Wnioskodawcy ze sprzedaży nieruchomości ustalony zostanie stosownie do posiadanych przez Wnioskodawcę udziałów w zyskach Spółki.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.