INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 04 maja 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanych od pracodawcy napiwków –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 maja 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanych od pracodawcy napiwków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

Wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę w kasynie. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego otrzymuje także tzw. napiwki. Wszystkie napiwki gromadzone są w jednym udostępnionym przez pracodawcę miejscu, bez możliwości indywidualnego wskazania osoby, której przysługują. W okresach miesięcznych lub częściej są one dzielone przez wyznaczone osoby, ewidencjonowane i wypłacane pracownikom przez pracodawcę zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003r. (Dz.U. Nr 102, poz. 949). Udział procentowy w zgromadzonej puli krupiera, kierownika, kasjera, ochroniarza i innych osób pracujących w kasynie został narzucony przez pracodawcę. W związku z rocznym rozliczeniem podatkowym kasyno (po 15 latach działalności), po raz pierwszy postanowiło wystawić za rok 2009 PIT- 8C z informacją o przychodach z tzw. napiwków, bez wskazania wysokości odprowadzonych na rzecz urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowych. Pracodawca poinformował także o możliwości wystawienia takich zaległych PIT- 8C za lata 2004-2008. Od 01 stycznia 2010r. pracodawca pobiera już zaliczki na podatek dochodowy od wszystkich wypłaconych pracownikom napiwków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stosownie do art. 31 i 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) płatnik (kasyno), dokonując wypłaty napiwków pracownikom, powinien odprowadzać od nich zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a informacje takie przekazać podatnikowi w PIT-11 o uzyskanych dochodach oraz pobranych zaliczkach od wynagrodzenia uznając je (napiwki) za przychody ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy...

Zdaniem wnioskodawczyni, z definicji przychodu ze stosunku pracy zawartej w treści art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednoznacznie wynika, że napiwki wypłacane przez pracodawcę (będące udziałem w zgromadzonej wartości napiwków) przynależą do przychodów ze stosunku do pracy, bowiem źródłem i podstawą wypłaty napiwków jest łączący wnioskodawczynię z pracodawcą stosunek pracy, a napiwki są pochodną wynagrodzenia, często przekraczającą 50% jej wartości. Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 3 czerwca 2003r. w sprawie sposobu ewidencjonowania napiwków w kasynach gry (Dz. U. Nr 102, poz. 949) także posłużył się pojęciem pracownika, co w ocenie wnioskodawczyni pozwala uznać, że napiwki te mają charakter przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji, to pracodawca od początku swojej działalności powinien odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych napiwków, a pracownikowi przekazać PIT-11 o uzyskanych dochodach z informacją o pobranych zaliczkach.

W ocenie wnioskodawczyni PIT- 8C za 2009r. został wystawiony przez pracodawcę (kasyno) nieprawidłowo. Powołując treść art. 26a ustawy Ordynacja podatkowa wnioskodawczyni wskazała, iż od 01 stycznia 2007r. podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nie ujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o której mowa w art. 12,13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się stosunek pracy (pkt 1) oraz inne źródła (pkt 9).

Stosownie do art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody, niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Napiwki otrzymane przez pracowników zawsze stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mogą jednak stanowić przychód ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), bądź przychód, z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 tej ustawy). O zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę w kasynie. Oprócz wynagrodzenia za pracę otrzymuje również tzw. napiwki. Środki pieniężne w postaci napiwków są ewidencjonowane w rejestrze napiwków zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 03 czerwca 2003r. Napiwki otrzymywane od klientów kasyna są ewidencjonowane przez pracodawcę i gromadzone w jednym miejscu do tego przeznaczonym, bez możliwości indywidualnego wskazania osoby, której przysługują, po czym raz w miesiącu lub częściej wyznaczeni pracownicy dokonują ich podziału i wypłaty. Wypłata napiwków odbywa się na podstawie sporządzonej ewidencji.

Z treści § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 03 czerwca 2003r. w sprawie sposobu ewidencjonowania napiwków w kasynach gry (Dz. U z 2003r. Nr 102, poz. 949) – obowiązującego do dnia 30 października 2009r. - wynika, że podmioty urządzające gry w kasynach gry są obowiązane ewidencjonować napiwki w rejestrze napiwków. Rejestr zawiera następujące dane: liczbę porządkową, datę wpisu, wartość napiwków zgromadzonych danego dnia oraz imiona i nazwiska pracowników kasyna, którym są wypłacane te napiwki wraz z wartością napiwków wypłaconym poszczególnym pracownikom kasyna, datą wypłaty napiwku i podpisem odbioru (§ 2 pkt 2 ww. rozporządzenia).

Z kolejnego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 października 2009r. w sprawie sposobu ewidencjonowania napiwków w kasynach gry (Dz. U. z 2009r. Nr 181, poz. 1408) – obowiązującego do dnia 18 stycznia 2010r. - również wynika, iż podmioty urządzające gry w kasynach gry są obowiązane ewidencjonować napiwki w rejestrze napiwków, zwanym dalej "rejestrem", który to rejestr winien zawierać następujące dane: liczbę porządkową i datę wpisu, wartość napiwków zgromadzonych danego dnia oraz imiona i nazwiska pracowników kasyna gry, którym są wypłacane te napiwki, wraz z wartością napiwków wypłaconych poszczególnym pracownikom kasyna gry, datą wypłaty napiwku i podpisem odbioru (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

W dniu 19 stycznia 2010r. weszło w życie nowe rozporządzenie regulujące kwestie warunków prowadzenia rejestru napiwków w kasynie gry – jest to rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 04 stycznia 2010r. w sprawie dokumentacji prowadzonej przez podmioty prowadzące działalność w zakresie gier hazardowych (Dz. U. z 2010r. Nr 8, poz. 57). Z treści § 9 ust. 1 tegoż rozporządzenia wynika, iż podmioty urządzające gry w kasynach gry są obowiązane prowadzić rejestr napiwków, według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia, odrębnie dla każdego kasyna gry. Rejestr ten winien zawierać m.in. dane określające imię i nazwisko pracownika kasyna.

Ustawodawca używając w ww. rozporządzeniach pojęcia pracownik nadał tej należności pośrednio charakter przychodu ze stosunku pracy.

Przedstawiona w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definicja przychodu ze stosunku pracy daje podstawę do zaliczenia należności wypłaconej wnioskodawczyni przez pracodawcę (będącej udziałem w zgromadzonej wartości napiwków) do przychodów ze stosunku pracy. Powyższe wynika też z faktu, iż źródłem i podstawą wypłaty omawianej należności jest łączący wnioskodawczynię z pracodawcą stosunek pracy. Dowodzi to zatem jej stanowiska, iż napiwki mają charakter przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a otrzymana od pracodawcy informacja PIT-8C za 2009r. została wystawiona niezgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że środki pieniężne w postaci napiwków trafiające do pracodawcy, który później rozdysponowuje je wśród pracowników stanowią przychód wnioskodawczyni ze stosunku pracy i podlegają opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniem za pracę, od których płatnik (kasyno), ma obowiązek pobrania zaliczek na podatek zgodnie z art. 31 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przekazania - stosownie do treści art. 39 ust. 1 cyt. ustawy - podatnikowi imiennej informacji (PIT-11) o uzyskanych dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od wypłaconych wynagrodzeń.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z postanowieniami art. 39 ust. 1 zdanie pierwsze powołanej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl art. 45 ust. 1 cyt. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników (art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. art. 21 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania.

Stosownie do art. 21 § 2 ww. ustawy, jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę w kasynie. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego otrzymuje także napiwki. Wnioskodawczyni wskazała, że pracodawca (kasyno) w związku z rocznym rozliczeniem podatkowym wystawił PIT-8C za 2009r. z informacją o przychodach z tzw. napiwków bez wskazania wysokości odprowadzonych zaliczek na rzecz urzędu skarbowego.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Przy czym podkreślić należy, iż pobór tych zaliczek - jak wynika jednoznacznie z treści powołanych przepisów – następuje z dochodu podatnika, co skutkuje w efekcie zmniejszeniem kwoty należnej do wypłaty na rzecz podatnika.

W myśl art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 26 Ordynacji podatkowej podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Odpowiedzialność podatnika za niektóre zobowiązania ogranicza art. 26a § 1 ww. ustawy. Stosownie do tegoż przepisu, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

Zgodnie z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Stosownie do art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1 lub 2, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku.

Decyzję, o której mowa w § 4 i 5, organ podatkowy może wydać również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego (art. 30 § 6 Ordynacji podatkowej).

Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań, odpowiedzialność płatnika dotyczy podatku niepobranego lub podatku pobranego a niewpłaconego. Zobowiązanie płatnika nie jest jednak oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Podatkiem obciążony jest bowiem podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej.

Zauważyć należy, że zaliczka jest faktycznie świadczeniem na poczet przyszłego zobowiązania "rocznego", czyli podatku za określony rok podatkowy. Samodzielność prawna zobowiązania podatkowego z tytułu zaliczki nie oznacza jego absolutnej niezależności, gdyż po powstaniu zobowiązania podatkowego za rok podatkowy staje się ono częścią tego zobowiązania, co wynika z treści powołanego wyżej przepisu art. 45 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niezależnie od faktu, czy płatnik pobrał zaliczki na podatek dochodowy, czy tego nie dokonał, podatnik jest zobowiązany do należytego wypełniania obowiązków nałożonych na niego ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z wyżej cytowanym art. 9 ust. 1 i art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik zobowiązany jest do wykazania w rocznym zeznaniu podatkowym wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów, niezależnie od tego, czy płatnik zaliczki na podatek dochodowy pobrał, czy też tego obowiązku nie wypełnił.

W związku z powyższym wnioskodawczyni zobowiązana jest do wykazania w rozliczeniu rocznym dochodów z napiwków wypłacanych przez pracodawcę nawet jeśli zaliczki na podatek dochodowy nie zostały od tych napiwków naliczone i potrącone. Przy czym należy zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawczyni, iż art. 26a Ordynacji podatkowej wyłącza odpowiedzialność podatnika z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania związanej ze stosunkiem pracy. Jednakże należy podkreślić, iż to wyłączenie nie zwalnia podatnika z wykazania w zeznaniu podatkowym całości dochodu (przychodu) uzyskanego w danym roku i uiszczenia należnej za tenże rok kwoty podatku.

Reasumując, rację ma zatem wnioskodawczyni, iż:

• omawiane napiwki stanowią przychód ze stosunku pracy i pracodawca winien był pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaty tychże napiwków,
• powyższe winno było znaleźć odzwierciedlenie w informacji PIT-11; co oznacza że pracodawca bezzasadnie ujął kwotę przychodu z powyższego tytułu w PIT-8C,
• podatnik nie ponosi odpowiedzialności za niepobranie przez płatnika zaliczki z ww. tytułu.
  
  

W świetle powyższego zajęte przez wnioskodawczynię stanowisko należało uznać za prawidłowe, co nie oznacza, że wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do opodatkowania w zeznaniu rocznym również dochodu uzyskanego z tytułu otrzymanych napiwków.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice,, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.