INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 r. (data wpływu 5 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie spółki – jest prawidłowe,

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach i kawiarniach – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca okazjonalnie spotyka się z klientami w celu omówienia bieżących spraw biznesowych. w ramach prowadzonej działalności świadczone są usługi marketingowe i promocyjne na rzecz innych podmiotów. Specyfika działalności wymaga częstych spotkań z kontrahentem w celu szczegółowego omówienia zagadnień i oczekiwań klienta w zakresie promocji jego firmy. Zasadniczo spotkania odbywają się w siedzibie spółki i podczas tych spotkań zapewniana jest klientowi kawa, herbata, soki i drobne słodycze, czasami kanapki. Sporadycznie spotkania odbywają się poza siedzibą firmy np. w restauracjach, kawiarniach. Podczas takich spotkań zamawiane są posiłki i napoje, nie mają one charakteru wytwornej i okazałej kolacji czy specjalnie organizowanej imprezy. Organizowanie spotkania ma przede wszystkim na celu omówienie bieżących spraw służbowych. Celem spotkania nie jest okazanie przepychu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentami (w tym wydatki na nabycie drobnego poczęstunku, napojów, zapłata za posiłek w restauracji) stanowią koszty uzyskania przychodów spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentem. Zgodnie z art. 22 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów z wyłączeniem kosztów wskazanych w art. 23 przedmiotowej ustawy. w art. 23 pkt 1.23 ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wydatki na reprezentację. Pojęcie reprezentacji nie jest jednak definiowane przez żadną z ustaw podatkowych, zgodnie natomiast z definicją (Słownik Języka Polskiego pod red. M. Szymczaka z 1992 roku) w języku polskim przez reprezentację rozumie się okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Spółka uważa, że drobne wydatki ponoszone podczas spotkań z kontrahentami nie mają charakteru wystawności, wytworności. Drobny poczęstunek klienta to praktyka powszechnie stosowana, która ma charakter raczej grzecznościowy. Nie wiąże się z chęcią zaimponowania kontrahentowi wystawnością. Ponieważ w trakcie spotkań są omawiane sprawy biznesowe, związane z działalnością spółki należy uznać, że wydatki na organizację spotkań stanowią koszt uzyskania przychodów jako wydatki ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia przychodów zgodnie z art. 22 pkt 1 ustawy.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 30 października 2008 (Sygn. PPB3/423-1220/08-2/MW), a także Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2009 (Sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie spółki,

• nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach i kawiarniach.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r., Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Stosownie zaś do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zwrot ”w szczególności” oznacza, że nie jest to katalog zamknięty, a tylko przykładowo ustawodawca wymienia niektóre wydatki związane z reprezentacją firmy, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawy podatkowe nie definiują pojęcia "reprezentacja”, ani też nie odsyłają do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania jego zakresu znaczeniowego. Interpretacji tego pojęcia należy dokonać w oparciu o wykładnię językową, która przy rozwiązywaniu problemów podatkowych jest metodą podstawową. Według Słownika języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, redaktor naukowy prof. Mieczysław Szymczak, reprezentacja to grupa osób, instytucja występująca w czyimś imieniu, reprezentująca czyjeś interesy, przedstawicielstwo, okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. w związku z powyższą definicją na gruncie ustaw podatkowych należy przyjąć, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika wiążące się z okazałością, w celu wywołania jak najlepszego działania.

Pojęcie reprezentacji należy uznać, jako takie działanie podatnika, które ma na celu utrzymanie kontaktów oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami, przyjmowanie i utrzymywanie delegacji lub kontrahentów, uczestniczenie w przyjęciach. Za wydatki związane z reprezentacją należy uznać te, które mają na celu kształtowanie własnego wizerunku firmy, powodujące pozytywne postrzeganie przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, co z kolei stanowi zachętę do podejmowania rozmów, czy współpracy. Takie wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia ”reprezentacja” oraz z analizy przytoczonego art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy jednoznacznie wynika, iż wydatki na wyżywienie, posiłki dla kontrahentów i klientów w restauracjach i kawiarniach jakie Wnioskodawca ponosi, które wiążą się z tworzeniem oraz utrwalaniem dobrego wizerunku firmy na zewnątrz, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Spotkanie i zapewnienie jego uczestnikom wyżywienia wpływać będzie na lepsze postrzeganie przez nich firmy Wnioskodawcy i utrwalanie jej pozytywnego obrazu. Planowane wydatki mają charakter okazałości i wystawności, odbiegają bowiem od zasad ogólnie przyjętych w kontaktach z innymi podmiotami gospodarczymi. Należy zatem uznać je za wydatki reprezentacyjne, które wyłączone zostały na mocy art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, w świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego oraz powołanych przepisów należy stwierdzić, iż wydatki na usługi gastronomiczne zamawiane podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą prowadzonej działalności gospodarczej (w restauracji, czy kawiarni) mają cechy reprezentacji i w związku z tym nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup artykułów spożywczych, zużywanych podczas spotkań w siedzibie firmy z jej kontrahentami stanowią zwyczajowy poczęstunek i jako należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.