INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2010 r. (data wpływu 27.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodu uzyskanego ze sprzedaży pomieszczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismami z dnia 20 sierpnia 2010 r. (data wpływu 23.08.2010 r. oraz 31.08.2010 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodu uzyskanego ze sprzedaży pomieszczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wspólnota Mieszkaniowa posiada pomieszczenie o powierzchni 48 m², należące do części wspólnej nieruchomości na parterze budynku. Wspólnota zamierza sprzedać to pomieszczenie, a przyszły nabywca chce je adaptować na lokal mieszkalny.

Uzyskane ze sprzedaży środki finansowe w całości Wspólnota chce przeznaczyć na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, konkretnie na remont dźwigu osobowego znajdującego się w budynku.

W piśmie z dnia 20 sierpnia 2010 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienie wniosku, Wspólnota wskazała, iż:

1. Pomieszczenie, które stanowi przedmiot zbycia przez Wspólnotę Mieszkaniową zostało wygospodarowane poprzez zabudowę bramy przejazdowej pod częścią istniejącego budynku. Zabudowa polegała na wykonaniu dwóch ścian osłonowych z jednym otworem drzwiowym. Uzyskany w ten sposób dodatkowy lokal o powierzchni użytkowej 48,97 m², stanowi część wspólną nieruchomości budynkowej, pełni funkcję pomieszczenia gospodarczego.
2. Pomieszczenie gospodarcze sporadycznie wykorzystywane jest przez właścicieli lokali mieszkalnych jako magazyn. W związku z tym, że Wspólnota Mieszkaniowa zobowiązana jest do wykonania poprawy bezpieczeństwa dźwigu zgodnie z zaleceniami Komisji Europejskiej nr 95/216/EC, której koszt szacowany jest na 120 tys. zł, podjęta została przez właścicieli lokali uchwała o zbyciu przedmiotowego pomieszczenia i przeznaczenia uzyskanej kwoty na pokrycie kosztów modernizacji dźwigu. Pomieszczenie gospodarcze po adaptacji pełnić będzie funkcję mieszkalną. W nieruchomości budynkowej znajdują się 32 lokale mieszkalne, po wykonaniu adaptacji części wspólnej powstanie trzydziesty trzeci samodzielny lokal mieszkalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów podatkowych Wspólnota może być zwolniona z podatku dochodowego od dochodu uzyskanego ze sprzedaży pomieszczenia na parterze budynku należącego do części wspólnej nieruchomości...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż pomieszczenia, które ma być adaptowane na lokal mieszkalny może być zaliczone do sfery gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Podlega więc zwolnieniu przedmiotowemu od podatku dochodowego – w świetle przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Rozdział 4 art. 17 ust. 1 pkt 44.

Jednocześnie należy podkreślić, że dochód ze sprzedaży w/w lokalu w całości zostanie przeznaczony na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Wspólnota mieszkaniowa powstaje w celu realizacji wspólnych działań właścicieli lokali w danej nieruchomości, związanych z utrzymaniem danej nieruchomości, w tym dla rozliczenia na poszczególnych właścicieli ponoszonych w związku z tymi działaniami wydatków.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 29 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Wspólnota mieszkaniowa nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych.

Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

W myśl art. 3 ww. ustawy, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 ww. ustawy wynika, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Przez „zasoby mieszkaniowe”, o których mowa w przepisie należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno – remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia).

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ze zwolnienia nie będą więc korzystały dochody wspólnot mieszkaniowych otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy.

Tak więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:

• gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz
• innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.
  
  

Na zasoby mieszkaniowe składają się, co zostało wskazane wyżej, nie tylko lokale mieszkalne, ale także znajdujące się w budynku mieszkalnym tego rodzaju pomieszczenia, np.: piwnice, sutereny, strychy, klatki schodowe, balkony, loggie. Źródłem powstania dochodu ze sprzedaży części wspólnej, celem zaadaptowania na lokal mieszkalny, są zatem posiadane przez Wspólnotę Mieszkaniową zasoby mieszkaniowe. Zaadaptowana część wspólna na lokal mieszkalny nadal stanowi część zasobów mieszkaniowych.

Reasumując, dochód uzyskany przez Wspólnotę Mieszkaniową z tytułu sprzedaży pomieszczenia gospodarczego stanowiącego część wspólną nieruchomości jest dochodem uzyskanym z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Uzyskane dochody ze sprzedaży tej części wspólnej nieruchomości korzystają ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile zostaną przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, w tym przypadku, jak wskazuje Wspólnota, na remont dźwigu osobowego znajdującego się w budynku Wspólnoty.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.