INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2010 r. (data wpływu 16.03.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia ceny nabycia (kosztu wytworzenia) odłączonej części składowej lub peryferyjnej środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zastosowania art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku odłączenia fragmentu linii elektroenergetycznej na skutek działania czynników niezależnych od Wnioskodawcy,

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości części składowej / peryferyjnej odłączonej od środka trwałego wskutek kradzieży, zniszczenia lub fizycznej likwidacji dokonanej w inny sposób,

• zastosowania art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku odłączenia fragmentu linii elektroenergetycznej w celu wybudowania na jego miejscu nowego środka trwałego,

• zastosowania art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku odłączenia fragmentu linii elektroenergetycznej dołączanego do istniejącego środka trwałego,

• ustalenia wartości początkowej nowego środka trwałego powstałego z przyłączenia trwale odłączonego fragmentu linii elektroenergetycznej,

• ustalenia ceny nabycia (kosztu wytworzenia) odłączonej części składowej lub peryferyjnej środka trwałego.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest przedsiębiorstwem energetycznym w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. u. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm., dalej powoływanej jako „Prawo energetyczne”), prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji energii elektrycznej przy wykorzystaniu należącej do Spółki sieci elektroenergetycznej, na którą składa się szereg urządzeń technicznych, budowli i budynków, umożliwiających dystrybucję energii elektrycznej do odbiorców.

Urządzenia służące dystrybucji energii elektrycznej, stanowiące własność Wnioskodawcy, zaliczane są do środków trwałych w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przeważający rodzaj środków trwałych używanych przez Wnioskodawcę stanowią budowle liniowe, tj. w szczególności linie elektroenergetyczne.

W przypadku obiektów linii elektroenergetycznych, stosownie do zapisów Uwag szczegółowych odnośnie Grupy 2 Klasyfikacji Środków Trwałych (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Dz. u. Nr 112, poz. 1317 ze zm., zwanego dalej „KŚT”), jako odrębne obiekty inwentarzowe - środki trwałe, klasyfikowane są na poszczególne ich odcinki, odpowiadające bądź istniejącemu podziałowi administracyjnemu lub eksploatacyjnemu, bądź charakteryzujące się odmienną konstrukcją, ewentualnie innymi cechami technicznymi.

Charakterystyka budowli liniowej powoduje, że w skład jednej pozycji inwentarzowej - środka trwałego wchodzi szereg obiektów budowlanych, urządzeń budowlanych i urządzeń technicznych, połączonych ze sobą funkcjonalnie, umożliwiających dystrybucję energii elektrycznej poprzez sieć elektroenergetyczną należącą do Wnioskodawcy.

Z reguły w skład linii elektroenergetycznej wchodzą: przewody fazowe i odgromowe, konstrukcje wsporcze (słupy, maszty itp.), izolatory, osprzęt liniowy.

W zależności od zastosowanej technologii, cech konstrukcyjnych oraz przebiegu w terenie, budowle liniowe służące realizacji tej samej funkcji, np. linia przesyłowa łącząca stacje transformatorowe, mogą dzielić się na szereg odrębnych środków trwałych bądź też stanowić jeden środek trwały.

Mając na uwadze, iż większość linii elektroenergetycznych należących do Wnioskodawcy została wybudowana w latach 70, 80 i 90-tych XX wieku i została przeniesiona na Wnioskodawcę w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (oddziału samodzielnie sporządzającego bilans) w dniu 30 czerwca 2007 r. przez y (właściciela 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki) w związku z wejściem w życie postanowień Dyrektywy 2003/54/WE z 26 czerwca 2003 r. (Dz. u. l 176 z 15 lipca 2003 r., str. 37 - 56), dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz implementacji jej postanowień do krajowego porządku prawnego, nakładającej obowiązek rozdzielenia działalności związanej z dystrybucją energii od innych rodzajów działalności, Wnioskodawca nie ustalał ceny nabycia ani kosztu wytworzenia poszczególnych elementów wchodzących w skład eksploatowanych linii elektroenergetycznych, bowiem wartość początkowa środków trwałych nabytych w formie aportu została ustalona zgodnie z art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r.).

W toku eksploatacji obiekty linii elektroenergetycznych podlegać mogą następującym zdarzeniom skutkującym koniecznością przeprowadzenia na nich prac rekonstrukcyjnych lub modernizacyjnych:

1. zniszczenie na skutek kradzieży,
2. zniszczenie na skutek działania czynników atmosferycznych lub sił natury,
3. naturalne zużycie,
4. zużycie technologiczne, powodujące konieczność modernizacji,
5. konieczność przyłączenia do istniejącej już sieci kolejnych odbiorców, jednego dużego odbiorcy, odnawialnych źródeł energii itp.

Wszelkie prace związane z rekonstrukcją lub przebudową obiektów linii elektroenergetycznych mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa i ciągłości dostaw energii. Obowiązek dokonania modernizacji linii może wynikać również z konieczności sprostania wymogom stawianym przez przepisy prawa polskiego i Unii Europejskiej, zgodnie z którymi operator systemu dystrybucyjnego zobowiązany jest utrzymywać zdolności urządzeń, instalacji i sieci do realizacji zaopatrzenia w energię w sposób ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych (art. 4 ust. 1 Prawa energetycznego). Wszelkie działania związane z rekonstrukcją lub modernizacją linii elektroenergetycznych podyktowane są względami gospodarności, a koszty tych prac ponoszone są w celu zapewnienia i zabezpieczenia źródeł przychodów Wnioskodawcy.

W przypadkach wskazanych w pkt 1 i 2, w następstwie niezależnych od Wnioskodawcy okoliczności, od linii elektroenergetycznej trwałemu odłączeniu podlega fragment linii, który nie może już zostać wykorzystany zgodnie z jego pierwotnym przeznaczeniem. Rekonstrukcja linii elektroenergetycznej polega w takim przypadku na odbudowaniu uszkodzonych fragmentów linii, przy czym w zależności od charakteru wykonanych prac oraz zainstalowanych wraz z linią urządzeń, efekt tych prac może być w dalszym ciągu zaliczany do wartości istniejącego środka trwałego bądź też nowowybudowane fragmenty linii stanowią odrębne jednostki inwentarzowe środki trwałe (zgodnie z uwagami do Grupy 2 KŚT).

W przypadkach wskazanych w pkt 3, 4 i 5 odłączenie określonych fragmentów linii elektroenergetycznej następuje na skutek decyzji Wnioskodawcy. Istniejące fragmenty linii zastępowane są nowymi, przy czym w zależności od charakteru wykonanych prac oraz zainstalowanych wraz z linią urządzeń, efekt tych prac może być w dalszym ciągu zaliczany do wartości istniejącego środka trwałego bądź też nowo - wybudowane fragmenty linii stanowią odrębne jednostki inwentarzowe - środki trwałe (zgodnie z uwagami do Grupy 2 KŚT, np. do linii elektroenergetycznej położonej na terenie kilku gmin, stanowiącej jeden obiekt inwentarzowy, po odłączeniu istniejących fragmentów linii, mogą zostać przyłączone nowo wybudowane odcinki linii, stanowiące odrębne środki trwałe, wyodrębnione zgodnie z podziałem administracyjnym).

Odłączone elementy linii elektroenergetycznej mogą zostać wykorzystane przez Spółkę w prowadzonej działalności, np. poprzez rekonstrukcję odłączonego fragmentu linii w innym miejscu albo podlegać sprzedaży lub fizycznej likwidacji. Odłączeniu podlegać mogą zarówno dłuższe odcinki linii elektroenergetycznych, jak i ich poszczególne fragmenty (np. pojedyncze konstrukcje wsporcze, przewody itp.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy trwałe odłączenie fragmentu linii elektroenergetycznej na skutek działania czynników niezależnych od Wnioskodawcy (kradzież, czynniki atmosferyczne, działanie sił natury itp.) stanowi podstawę do obniżenia wartości początkowej środka trwałego - linii elektroenergetycznej, zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy niezamortyzowana część wartości początkowej przypadającej na trwale odłączony fragment linii elektroenergetycznej, który uległ kradzieży, zniszczeniu lub został fizycznie zlikwidowany w inny sposób, stanowi stratę w nie w pełni zamortyzowanych środkach trwałych, która może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów...
3. Czy trwałe odłączenie fragmentu linii elektroenergetycznej w celu wybudowania na jego miejscu nowego fragmentu linii, stanowiącego pod względem inwentarzowym odrębny, nowy środek trwały, stanowi podstawę do obniżenia wartości początkowej środka trwałego - linii elektroenergetycznej, zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
4. Czy trwałe odłączenie fragmentu linii elektroenergetycznej w celu wybudowania na jego miejscu nowego fragmentu linii dołączanego do istniejącego środka trwałego (modernizacja), stanowi podstawę do obniżenia wartości początkowej środka trwałego - linii elektroenergetycznej, zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
5. Czy niezamortyzowana część wartości początkowej przypadającej na trwale odłączony fragment linii elektroenergetycznej, która zostanie zrekonstruowana w innym miejscu jako samodzielny środek trwały, stanowi wartość początkową takiego środka trwałego, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne, zgodnie z art. 16g ust. 1 oraz art. 16h i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
6. W jaki sposób ustalać należy cenę nabycia (koszt wytworzenia) odłączonej części składowej lub peryferyjnej środka trwałego, jeżeli podatnik przyjmując środek trwały do używania ustalał wartość początkową środka trwałego w sposób inny niż przez posłużenie się ceną nabycia lub kosztem wytworzenia poszczególnych części, z których składa się środek trwały, np. na podstawie art. 16g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie szóste dotyczące stanu faktycznego.

Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami, i tak:

• w zakresie pytania pierwszego dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-2/MC i ILPB3/423-249/10-8/MC,

• w zakresie pytania drugiego dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-3/MC i ILPB3/423-249/10-9/MC,

• w zakresie pytania trzeciego dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-4/MC i ILPB3/423-249/10-10/MC,

• w zakresie pytania czwartego dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-5/MC i ILPB3/423-249/10-11/MC,

• w zakresie pytania piątego dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-6/MC i ILPB3/423-249/10-12/MC,

• w zakresie pytania szóstego dotyczącego opisu zdarzenia przyszłego w dniu 16 czerwca 2010 r. nr ILPB3/423-249/10-13/MC.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej, wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

W ocenie Wnioskodawcy, powołany przepis - zgodnie z jego literalnym brzmieniem - dotyczy wszystkich podatników posiadających podlegające amortyzacji środki trwałe oraz wszystkich środków trwałych, niezależnie od sposobu ich nabycia.

Z treści przepisu art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie wynika w szczególności, że może on mieć wyłącznie zastosowanie do podatników, którzy ponieśli koszty nabycia lub wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, od których odłączane są części składowe lub peryferyjne, a więc ustalali wartość początkową środków trwałych na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 lub pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zostać zastosowany także przez podatników, którzy wartość początkową środków trwałych ustalili na podstawie przepisów art. 16g ust. 1 pkt 3 - 5 lub ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc między innymi podatników, którzy nabyli środki trwale w drodze wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej, nie ustalając ich ceny nabycia lub kosztu wytworzenia.

W przypadku środków trwałych, dla których nie jest możliwe określenie faktycznej ceny nabycia lub kosztu wytworzenia całego środka trwałego lub poszczególnych wchodzących w jego skład części składowych lub peryferyjnych, zdaniem Wnioskodawcy, przyjąć należy, że wartość początkową przypisaną podlegającej odłączeniu części linii, ustalić należy proporcjonalnie do udziału odłączanego fragmentu linii elektroenergetycznej w całej długości linii elektroenergetycznej stanowiącej dany środek trwały.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.