INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 21 czerwca 2010r.), uzupełnionym w dniu 4 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodów, do którego należy zaliczyć przychody uzyskane z najmu wskazanych we wniosku nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2010 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie ustalenia źródła przychodów, do którego należy zaliczyć przychody uzyskane z najmu wskazanych we wniosku nieruchomości.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 23 lipca 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-593/10/AP, IBPBI/1/415-594/10/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 4 sierpnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 3 grudnia 1990 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, przedmiotem której jest handel artykułami spożywczo-przemysłowymi. W marcu 2006 r. rozszerzył prowadzoną działalność gospodarczą (wpis do ewidencji działalności gospodarczej PKD 70.20.Z) o wynajem nieruchomości. W ramach tego wpisu do przychodów z działalności gospodarczej, poza przychodami z handlu, zaliczał przychody z najmu nieruchomości (dwa, a od 2009 roku trzy lokale użytkowe). Lokale te zostały jednocześnie wpisane do ewidencji środków trwałych firmy. W lokalach tych nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, są to odrębne nieruchomości. Całość uzyskiwanych dochodów opodatkowywał zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatkiem liniowym. Z dniem 28 lutego 2010 r. dokonał kolejnej zmiany we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej i wykreślił z przedmiotu działalności gospodarczej kod PKD 70.20.Z – wynajem nieruchomości. Jednocześnie wycofał z ewidencji środków trwałych firmy nieruchomości, które były przedmiotem najmu i od dnia 1 marca 2010 r. rozpoczął tzw. „prywatny” najem lokali, poza działalnością gospodarczą. Przed uzyskaniem pierwszego przychodu w ramach najmu „prywatnego” złożył w urzędzie skarbowym oświadczenie o wyborze formy opodatkowania tych przychodów ryczałtem ewidencjonowanym. Wspólnie z żoną złożyli również oświadczenie, o którym mowa w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż całość przychodów z najmu będzie opodatkowana przez Wnioskodawcę, gdyż lokale te stanowią ich współwłasność.

W efekcie od dnia 1 marca 2010 r. Wnioskodawca opłaca od przychodów z najmu ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

• wynajmowi podlegają te same nieruchomości, które wynajmowane były w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,
• obecnie nieruchomości te są stale wynajmowane, po zakończeniu umowy zdarzają się jednak kilkumiesięczne przerwy, do czasu zawarcia nowej umowy. Nie wyklucza, że w przyszłości zostaną one zagospodarowane w inny sposób (działalność gospodarcza lub darowizna dla dzieci),
• każda z nieruchomości jest wynajmowana na rzecz innego podmiotu.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wykreślenie wynajmu nieruchomości z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej i równoczesne wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych firmy dało prawo do wynajmowania nieruchomości od dnia 1 marca 2010 r. w ramach najmu „prywatnego”...

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił prawidłowo, gdyż art. 10 ust. 1 w powiązaniu z art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, daje prawo wyboru, w ramach jakiego źródła przychodu będą osiągane przychody z najmu nieruchomości: najem lub działalności gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości zaliczane są do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż od 3 grudnia 1990 r. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu art. spożywczo-przemysłowymi. W marcu 2006 r. rozszerzył prowadzoną działalność gospodarczą o wynajem nieruchomości, dokonując odpowiedniego wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Do przychodów z tej działalności, poza przychodami z handlu, zaliczał również przychody z wynajmu nieruchomości (początkowo dwa, a później 3 lokale użytkowe). Lokale te zostały wpisane do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Z dniem 28 lutego 2010 r. Wnioskodawca dokonał kolejnej zmiany we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, wykreślił z przedmiotu działalności gospodarczej wynajem nieruchomości. Jednocześnie wycofał z ewidencji środków trwałych firmy nieruchomości, które były przedmiotem najmu i od dnia 1 marca 2010 r. rozpoczął tzw. „prywatny” najem lokali, poza działalnością gospodarczą. Wynajmowi podlegają te same nieruchomości, które wynajmowane były w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca wykreślił najem z ewidencji działalności gospodarczej oraz trwale wycofał ww. nieruchomości z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to przedmiotem najmu nie będą składniki majątku związane z tą działalnością. Zatem przychody uzyskane z tytułu zawartych od 1 marca 2010 r. umów najmu przedmiotowych nieruchomości mogą zostać zaliczone do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. wyżej art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast przychody uzyskane z tytułu umów najmu zawartych jeszcze przed 1 marca 2010 r., a więc zawartych w ramach prowadzonej w zakresie wynajmu działalności gospodarczej, będą stanowić przychód ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie możliwości opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu wskazanych we wniosku nieruchomości, ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.