INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2010 r. (data wpływu 10 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Z dniem 1 sierpnia 2009 r. zakład pracy rozwiązał z Wnioskodawcą umowę o pracę na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy. Zainteresowany uważając, iż zwolniono Go z przyczyn ekonomicznych zakładu złożył pozew w sądzie o należną, Jego zdaniem odprawę. Sąd rejonowy w wyroku z dnia 3 grudnia 2009 r. uznał, iż powództwo o zasądzenie odprawy z tytułu zwolnień na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników jest uzasadnione. Sąd uznał za bezsporne to, iż zwolniono Wnioskodawcę z przyczyn ekonomicznych i zasądził na Jego rzecz odprawę. Zakład pracy złożył apelację do sądu okręgowego, który w dniu 15 kwietnia 2010 r. ją oddalił. Zainteresowany niezwłocznie przedłożył zakładowi wyrok sądu celem wyegzekwowania zasądzonej kwoty odprawy. Wnioskodawca uzyskał ustną informację w urzędzie skarbowym, iż od odpraw pieniężnych wypłacanych przy zwolnieniach z przyczyn ekonomicznych zakładu nie odprowadza się podatku. Natomiast w zakładzie pracy poinformowano Zainteresowanego, iż urząd skarbowy się myli i takowy podatek musi być potrącony oraz, że przy wypłacie zasądzonej odprawy potrąci ten podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) od odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w tym przypadku ekonomicznych odprowadza się podatek...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w art. 21 w ust. 1 w pkt 3 lit. b) mającym brzmienie:

„ b) odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników”

jest jednoznaczna i wskazuje, że kwoty odpraw są wolne od podatku dochodowego.

Zainteresowany uważa, iż niezrozumiała i krzywdząca jest interpretacja ww. ustawy przez zakład pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w przepisie art. 10 ust. 1 wymienionej ustawy został zawarty katalog źródeł przychodów, w którym w pkt 1 wymieniono m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, ze stosunku pracy, za które uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne dokonane przez pracodawcę.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu.

I tak stosownie do uregulowania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b) z przedmiotowego zwolnienia wyłączone zostały odprawy pieniężne wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż z dniem 1 sierpnia 2009 r. zakład pracy rozwiązał z Wnioskodawcą umowę o pracę na podstawie art. 30 ust.1 pkt 2 Kodeksu pracy. Zainteresowany złożył pozew w sądzie o należną, Jego zdaniem odprawę. Sąd rejonowy w wyroku z dnia 3 grudnia 2009 r. uznał, iż powództwo o zasądzenie odprawy z tytułu zwolnień na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników jest uzasadnione. Sąd uznał za bezsporne to, iż zwolniono Wnioskodawcę z przyczyn ekonomicznych i zasądził na Jego rzecz odprawę.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż uzyskaną przez Zainteresowanego odprawę – z uwagi na fakt, iż jej wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw – należy zakwalifikować do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże jak wskazano powyżej, w oparciu o lit. b) cyt. przepisu – przeciwnie niż twierdzi Wnioskodawca – przedmiotowa odprawa nie korzysta ze zwolnienia podatkowego.

Zatem podlega ona opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.