Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-966/10/MO
z 10 listopada 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/2/423-966/10/MO
Data
2010.11.10
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
koszty uzyskania przychodów
umowa o zarządzanie
umowa o zarządzanie
wynagrodzenia
wynagrodzenia
Istota interpretacji
Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma prawo uznać wynagrodzenie z tytułu umowy o doradztwo w zarządzaniu wypłacane spółce jawnej za koszty uzyskania przychodów? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
Wniosek ORD-IN 2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 26 lipca 2010 r.) uzupełnionym w dniu 01 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości ujęcia jako koszt uzyskania przychodów ponoszonych wydatków wynikających z zawartej umowy o zarządzanie (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 26 lipca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia jako koszt uzyskania przychodów ponoszonych wydatków wynikających z zawartej umowy o zarządzanie. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 16 września 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-966/10/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 01 października 2010 r. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Spółka akcyjna połączyła się ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością 31 lipca 2008 r. i w wyniku połączenia stała się sukcesorem podatkowym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Połączenie nastąpiło na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH).
zawarte pomiędzy Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością a Doradcą - spółką jawną. zawarte pomiędzy Spółką a Doradcą - spółka jawna. Zarówno Spółka jak i usługodawca są podatnikami czynnymi VAT posiadającymi siedzibę na terytorium Polski. Zgodnie z postanowieniami wynikającymi z umów dotyczących usług świadczonych w latach 2008-2009:
Natomiast umowa dotycząca usług świadczonych przez usługodawcę w 2010 r. określa, że:
W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 września 2010 r. Spółka wskazała, iż nie oczekuje na odpowiedź w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenie z tytułu umowy o doradztwo w zarządzaniu. W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie: Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma prawo uznać wynagrodzenie z tytułu umowy o doradztwo w zarządzaniu wypłacane spółce jawnej za koszty uzyskania przychodów... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) Zdaniem Spółki, umowa o świadczenie usług zarządzania jest to umowa oparta na stosunku cywilnoprawnym (art. 750 KC), której strony, układając wzajemne stosunki, mogą dowolnie je kształtować, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego, do której stosuje się odpowiednio przepisy KC o zleceniu. Z przedstawionych powyżej umów wynika, że Spółka zleciła usługodawcy wykonywanie szeroko pojętych usług zarządczych wykonywanych samodzielnie z określonymi obowiązkami, za wynagrodzeniem i z odpowiedzialnością w stosunku do osób trzecich, opartą o zasady wynikające z przepisów KC. Spółka jawna będąca usługodawcą jest spółką osobową która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową - art. 22 § 1 KSH. Spółka jawna jest to osobowa spółka handlowa, posiadająca podmiotowość prawną, tworzona na podstawie Kodeksu spółek handlowych, wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego. Spółka jawna jest odrębnym podmiotem prawa, posiada własny majątek odrębny od majątku wspólników, może nabywać we własnym imieniu prawa, w tym nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwaną. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zatem podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (również zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten nie zawiera wyraźnego stwierdzenia, że pomiędzy poniesionym wydatkiem o osiągniętym przychodem musi zachodzić skonkretyzowany i bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, ponieważ nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika są bezpośrednio zwiane z uzyskiwaniem przychodu. Związek ten może mieć także charakter pośredni. Kosztami uzyskania przychodu są zatem koszty zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy. Koszty i wydatki związane z zarządzaniem podmiotem nie stanowią kategorii kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT i dlatego należy je jako koszty związane z funkcjonowaniem firmy - źródła powstawania przychodu traktować jako koszty pośrednio związane z przychodami. Przy takiej kategorii kosztów nie ma obowiązku powiązania ich z konkretnym przychodem. Wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu usług doradczych w zakresie zarządzania wynikające z zawartej pomiędzy Spółką a usługobiorcą umowy nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego przyniosą one Spółce konkretne korzyści zarówno z tytułu właściwego gospodarowania jej majątkiem, kadrą pracowniczą, działalnością promocyjno marketingową jak i działaniami skierowanymi na zwiększenie efektywności i optymalizację działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Są to więc koszty dotyczące całokształtu działalności Spółki, związane z jej funkcjonowaniem. Z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, wynika obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych zasady prowadzenia tej ewidencji zostały określone w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. W myśl art. 6 ust. 1 tej ustawy, w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty. Zatem jeśli Spółka nabywa usługi doradztwa w zakresie zarządzania od usługodawcy i otrzymuje od niego fakturę wystawioną zgodnie z przepisami wynikającymi z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”) należy uznać, ze stanowi ona podstawę do ujęcia kosztu w księgach rachunkowych. Dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z umowy o zarządzanie nie ma znaczenia, że usługi w ramach umowy są świadczone przez spółkę jawną za pośrednictwem wspólników którzy są powołani do zarządu Spółki oraz pracowników i współpracowników usługodawcy. Nie ma znaczenia również fakt jakie obowiązki podatkowe ciążą na usługodawcy z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki zarówno wynikające z ustawy o VAT, jak i ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”). Dla Spółki istotne jest, że wydatek dotyczący nabywanych usług:
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, ze wskazane powyżej warunki zostały spełnione. Wydatek dotyczący nabywanych usług został faktycznie poniesiony przez Spółkę tj. został pokryty z jej zasobów majątkowych czego potwierdzeniem są dowody dokonania płatności i nie podlegał zwrotowi. Również przesłanka dotycząca pozostawania wydatku w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością i jego wpływu na wysokość osiąganych przychodów znajduje potwierdzenie. A zarówno prawidłowe zaewidencjonowanie w księgach rachunkowych Spółki otrzymanej od usługodawcy faktury VAT, jak i materialne dowody wykonania usługi w postaci m.in. raportów i sprawozdań oraz efekty właściwego zarządzania Spółka w postaci jej prawidłowej i efektywnej działalności gospodarczej są udokumentowaniem poniesionego wydatku. Zatem, zdaniem Spółki, ma ona prawo uznać, że wynagrodzenie wypłacane usługodawcy z tytułu nabywanych od niego usług doradczych w zakresie zarządzania Spółką jest dla niej jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów. Stanowisko takie odnośnie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków wynikających z zawartej przez podatnika umowy o zarządzanie znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydanych przez:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…). Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, dla celów podatkowych, wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Należy przy tym zaznaczyć, iż sam fakt, że określony wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami. Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:
Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka poniosła wydatki (wynagrodzenie) z tytułu usług doradczych w zakresie zarządzania na podstawie umowy o zarządzanie zawartej pomiędzy Spółką a usługodawcą. Ponadto Spółka wskazała, iż powyższa umowa przynosi konkretne korzyści zarówno z tytułu właściwego gospodarowania majątkiem Spółki, kadrą pracowniczą, działalnością promocyjno marketingową oraz działaniami skierowanymi na zwiększenie efektywności i optymalizacji działalności prowadzonej przez Spółkę. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż faktycznie poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę wynagrodzenia usługodawcy z tytułu umowy o zarządzanie spełniają przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem Spółka może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Należy jednakże mieć na uwadze, iż o ile świadczone na rzecz Spółki usługi zarządzania stanowią dla usługodawców na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), niebędącej przedmiotem niniejszej interpretacji, źródło przychodów o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 wówczas zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów winno nastąpić z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g. Stanowisko Spółki z powyższym zastrzeżeniem należy zatem uznać za prawidłowe. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych, należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Nadmienia się, że odnośnie sprawy będącej przedmiotem oznaczonego we wniosku pytania Nr 2, wydano odrębną interpretację. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.