INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2010 r. (data wpływu 24 czerwca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2010 r. (data wpływu 9 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 sierpnia 2010 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą, której jedynym przychodem jest wynagrodzenie wynikające z umowy o pracę, nie prowadzi (ani nie prowadził) żadnej działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dotyczy to również małżonki Zainteresowanego. Po ukończeniu 18 lat, tj. w roku 1994 Wnioskodawca otrzymał aktem darowizny od rodziców działkę rolną (1,38 ha), która miała wówczas nadany nr 28/1 – a po zmianach 228. W roku 2008 już jako osoba posiadająca rodzinę, Zainteresowany postanowił sprzedać część działki, a dochód przeznaczyć na budowę lub zakup własnego domu. W tym celu wystąpił do urzędu gminy o podział działki na pięć mniejszych, z czego cztery – każda o powierzchni ok. 1.500 m² – przeznaczył na sprzedaż (nr 228/2, 228/3, 228/4, 228/5). Zaś warunkiem koniecznym przy złożeniu wniosku o podział gruntu rolnego na działki mniejsze niż 3.000 m² jest wcześniejsze uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, co też uczynił (decyzja z dnia 16 grudnia 2008 r.).

Natomiast decyzję o podziale gruntu Wnioskodawca uzyskał w dniu 22 kwietnia 2009 r.

Zainteresowany podkreśla, iż ww. nieruchomości, które zamierza sprzedać nie są związane z żadną działalnością gospodarczą i od lat stanowią jego majątek osobisty, a uzyskany z ich sprzedaży dochód planuje przeznaczyć na uzyskanie wkładu własnego, przy wystąpieniu o kredyt hipoteczny na budowę lub zakup własnego domu.

W uzupełnieniu z dnia 5 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), czyli rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3,
2. nie wykorzystuje, ani nie wykorzystywał gruntu w prowadzonej działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ww. ustawy (poza tym nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, ani rolniczej),
3. ww. posiadanego gruntu (V klasa) nikomu nie udostępnia, ani nie udostępniał (na podstawie umowy dzierżawy, użyczenia, czy płatnie czy nieodpłatnie),
4. z przedmiotowego gruntu nie dokonuje, ani nie dokonywał zbioru i sprzedaży płodów rolnych,
5. nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów,
6. na 4 działki, które Zainteresowany zamierza sprzedać, została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w dniu 16 grudnia 2008 r. (jest ona niezbędna do uzyskania decyzji o podziale gruntu).

Podsumowując – Wnioskodawca nigdy nie prowadził, ani nie prowadzi działalności gospodarczej, ani rolniczej w rozumieniu ww. przepisów, jego przychody zawsze wynikały jedynie z umów o pracę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym: mając zamiar sprzedać działki, które stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy i przede wszystkim zostały nabyte nie w celu ich odsprzedaży, lecz aktem darowizny w roku 1994 – Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym czynności te będą stanowiły działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego sprzedaż ta powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek które stanowią majątek prywatny Zainteresowanego oraz fakt, iż w momencie nabycia gruntu nie istniał zamiar jego późniejszej odsprzedaży – nie stanowi działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego sprzedaż ta nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje:

#61485; wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07,

#61485; wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 1688/06 oraz

#61485; interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2010 r., nr IPPP3/443-57/10-5/LK.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe wyroki i interpretacja jasno precyzują iż nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu cyt. art. 15 ust. 2 sprzedaż majątku osobistego, który nie zastał nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż – nawet kilkakrotna – przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą w formie zorganizowanej i nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawca w roku 1994 otrzymał aktem darowizny od rodziców działkę rolną (1,38 ha). W roku 2008, już jako osoba posiadająca rodzinę, Zainteresowany postanowił sprzedać część działki, a dochód przeznaczyć na budowę lub zakup własnego domu. W tym celu wystąpił do urzędu gminy o podział działki na pięć mniejszych, z czego cztery – każda o powierzchni ok. 1.500 m² – przeznaczył na sprzedaż.

Zainteresowany podkreśla, iż nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, nie wykorzystuje, ani nie wykorzystywał gruntu w prowadzonej działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ww. ustawy (poza tym nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, ani rolniczej). Ww. gruntu Wnioskodawca nikomu nie udostępnia, ani nie udostępniał. Z przedmiotowego gruntu Zainteresowany nie dokonuje, ani nie dokonywał zbioru i sprzedaży płodów rolnych. Nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Zainteresowanego nie będzie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego w formie darowizny. Zainteresowany sprzedając ww. działki będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie oznaczała wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Bez znaczenia zatem w przedmiotowej sprawie pozostaje przeznaczenie ww. gruntu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że jeżeli działki przeznaczone do sprzedaży nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności rolniczej, ani gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innej czynności przynoszącej korzyści finansowe, ponadto Zainteresowany nie jest rolnikiem ryczałtowym, to sprzedaż przedmiotowych działek – bez względu na ich przeznaczenie oraz wydaną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując transakcji sprzedaży działek nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalność gospodarczej. Tym samym, dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.