INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2010 r. (data wpływu 17.06.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wysokości stosowanych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wysokości stosowanych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Strefa) na podstawie zezwolenia z dnia 4 listopada 2005 r. (dalej: Zezwolenie). Oprócz działalności określonej w Zezwoleniu (działalności strefowej), Spółka prowadzi również działalność poza obszarem Strefy – opodatkowaną na zasadach ogólnych.

Działając na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w minionym roku podatkowym Spółka dokonała obniżenia wysokości podatkowych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych (tj. wykorzystywanych dla celów działalności strefowej, jak i tych, które służą działalności pozastrefowej) – do poziomu stosowanych w Spółce stawek amortyzacji rachunkowej.

Powyższe obniżenie nastąpiło:

• począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji - w przypadku nowo nabytych środków trwałych,
• począwszy od pierwszego miesiąca minionego roku podatkowego - w przypadku środków trwałych już wprowadzonych do rejestru.

W kolejnych latach podatkowych Spółka przewiduje również następujące modyfikacje w zakresie stosowanych podatkowych stawek amortyzacyjnych:

• obniżenie stawek do poziomu poniżej wysokości stawek ustalonych dla celów amortyzacji rachunkowej,
• podwyższenie obniżonych uprzednio stawek do dowolnie określonej przez Spółkę wysokości, nie wyższej jednak niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Planowane modyfikacje będą dotyczyły dowolnie wybranych środków trwałych, tj. wykorzystywanych w działalności objętej zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych (działalności strefowej), jak i tych, które używane są dla celów działalności opodatkowanej na zasadach ogólnych (działalności pozastrefowej).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka prosi o potwierdzenie, że:

1. praktyka Spółki w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu dowolnych stawek, również na poziomie stawek rachunkowych ustalonych w Spółce jest prawidłowa,
2. istnieje możliwość dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych - do poziomu poniżej wysokości stawek ustalonych dla celów amortyzacji rachunkowej,
3. w przyszłości Spółka ma prawo podwyższenia obniżonych uprzednio stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, jednakże nie wyższego niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie i trzecie obejmujące swym zakresem opis zdarzenia przyszłego. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego obejmującego stan faktyczny, został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 13 września 2010 r. nr ILPB4/423-13/10-2/ŁM.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Możliwość dalszego obniżenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych (do wysokości poniżej poziomu stawek amortyzacji rachunkowej).

Jak już wcześniej zaznaczono, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują żadnego limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu. Jednocześnie przepis art. 16i ust. 5 nie wprowadza żadnych ograniczeń w zakresie modyfikowania uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej. Jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że będzie Ona uprawniona do obniżenia wcześniej obniżonych podatkowych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, również do wysokości poniżej stawek ustalonych dla celów amortyzacji rachunkowej, z zachowaniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Możliwość dowolnego podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych.

Spółka pragnie wskazać, że w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie zostały zawarte przepisy regulujące expressis verbis problematykę związaną z ewentualną późniejszą zmianą stawek amortyzacyjnych z pierwotnie obniżonych na stawki przewidziane czy to w ustawie, czy też na stawki ustalone na innym, uzależnionym od uznania podatnika poziomie. Ustawodawca wskazał jedynie, od kiedy można zastosować obniżone stawki. W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż ustawodawca nie zakazuje podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej. Potwierdzenie przedstawionego wyżej stanowiska można odnaleźć w licznych oficjalnych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe.

Przykładowo w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 października 2009 r. sygn. ITPB3/423-371/09/MK stwierdzono, że: „(…) zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”.

Jednocześnie, Spółka stoi na stanowisku, że w momencie podjęcia decyzji o podwyższeniu uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, podatnik ma prawo podwyższyć stawki amortyzacyjne według własnego uznania, pod warunkiem, że wysokość tak ustalonych stawek nie przekroczy poziomu określonego w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (tzn. dowolne podwyższenie stawki amortyzacyjnej ograniczone jest jedynie wartością maksymalną wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych). Podobny pogląd został wyrażony przez organy podatkowe w wydanych indywidualnych wiążących interpretacjach prawa podatkowego, m.in. w cytowanym już piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazano, że: „w kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych”.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki, prawidłowym będzie dokonanie zmiany stawek amortyzacyjnych z obniżonych przez Spółkę, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na stawki wyższe w terminie od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego, nie później jednak niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji (w przypadku nowo nabytych środków trwałych).

W związku z przedstawioną wyżej argumentacją, popartą powołanymi oficjalnymi pismami organów podatkowych, Spółka stoi na stanowisku, iż w odniesieniu do przedstawionego na wstępie stanu faktycznego:

• w przyszłości istnieje możliwość dalszego obniżenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, również do poziomu poniżej wartości stawek amortyzacji rachunkowej,
• Spółka ma prawo podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych według własnego uznania, pod warunkiem, że wysokość tak ustalonych stawek nie przekroczy poziomu wskazanego w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.
  
  

Jednocześnie zgodnie z przepisem art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej Spółka potwierdza, że w niniejszej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, postępowanie kontrolne organu kontroli skarbowej, ani w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

nbspnbsp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie natomiast do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia / podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ww. ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Reasumując, Spółka może dalej obniżać uprzednio obniżone – stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych dla celów działalności strefowej, jak i pozastrefowej, do poziomu poniżej wartości stawek amortyzacji rachunkowej.

Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych do dowolnego poziomu, jednak nie wyższego niż wynikający z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

Obniżenie, a następnie podwyższenie wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych nastąpić może od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Ponadto należy zauważyć, że powołana przez Spółkę interpretacja indywidualna jest rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.