Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-144/13/WM
z 17 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2013 r. (data wpływu 24 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów za 2012 r. poprzez możliwość ujęcia w wartości remanentu początkowego towarów nabytych w drodze spadku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów za 2012 r. poprzez możliwość ujęcia w wartości remanentu początkowego towarów nabytych w drodze spadku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W maju 2012 r. zmarła matka Wnioskodawczyni, która prowadziła aptekę w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych (podatek liniowy) w oparciu o zapisy podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W dniu śmierci matki został sporządzony i wyceniony remanent leków znajdujących się w aptece. Wnioskodawczyni jest jedynym spadkobiercą i spadek przyjęła. Mając koncesję niezbędną do prowadzenia apteki, kilka dni po śmierci matki, ale jeszcze w maju 2012 r. Wnioskodawczyni założyła działalność gospodarczą w tym samym zakresie co matka, przejęła zatrudnionych w firmie matki pracowników i kontynuuje działalność apteki. W ciągu roku sprzedawała leki, które pozostały w aptece (ujęte w remanencie w dniu śmierci matki), jak również leki zakupione w trakcie jej działalności. Wartość remanentu nie została ujęta w kosztach firmy Wnioskodawczyni.

Zaliczki na podatek dochodowy Wnioskodawczyni wpłacała w oparciu o dochód wynikający z różnicy pomiędzy uzyskanym przychodem ze sprzedaży leków z remanentu po śmierci matki, jak i zakupionych do swojej firmy, a kosztami udokumentowanymi fakturami na jej działalność gospodarczą.

W dniu 31 grudnia 2012 r. Wnioskodawczyni sporządziła i wyceniła remanent w aptece i okazało się, że wartość remanentu końcowego jest niższa, niż wartość remanentu sporządzonego w dniu śmierci matki.

Wnioskodawczyni przygotowuje się do sporządzenia zeznania podatkowego za 2012 r. z tytułu prowadzenia apteki i w tym celu, zgodnie z art. 24 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, zamierza ustalić jako różnicę pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania przychodów, powiększoną lub pomniejszoną o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego (sporządzonego w dniu śmierci matki) towarów handlowych, a wartością remanentu końcowego. Tak ustalony dochód z działalności gospodarczej zamierza uwzględnić w zeznaniu podatkowym za 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wysokość kosztów za 2012 r. może być ustalona przez przyjęcie wartości remanentu na dzień śmierci matki (otrzymany na mocy przyjętego spadku) - jako remanentu początkowego, a wartości remanentu sporządzonego 31 grudnia 2012 r. jako remanentu końcowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów, zgodnie z paragrafem 27 ust.1 Rozporządzenia Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz.1475 ze zm.) Wnioskodawczyni powinna ująć otrzymane nieodpłatnie towary handlowe w remanencie początkowym, a w remanencie końcowym towary handlowe nie sprzedane na koniec roku podatkowego i wartość remanentu wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Reasumując, koszty handlowe działalności gospodarczej firmy, Wnioskodawczyni powinna ustalić w oparciu o sporządzone i wycenione remanenty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Stosownie do § 27 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury” na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Towary handlowe objęte spisem z natury winny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (§ 29 ust. 1 ww. rozporządzenia). Przy czym, w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia przez cenę zakupu rozumie się cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Na podstawie powołanych przepisów należy stwierdzić, że przepis § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia przesądza jedynie o sposobie ustalenia wartości składników majątkowych otrzymanych nieodpłatnie, a nie o tym, czy takie składniki mogą być w ogóle zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Decyduje o tym wypełnienie dyspozycji art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Należy zaznaczyć, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Biorąc pod uwagę treść przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż skoro w niniejszej sprawie nabycie towarów handlowych nastąpiło w drodze spadku (nieodpłatnie), wartość tych towarów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nie została spełniona jedna z przesłanek wynikająca z ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wymóg poniesienia kosztu.

Według definicji „kosztu” zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN, pojęcie to oznacza – sumę pieniędzy wydatkowanej na kupno lub opłacenie czegoś, natomiast definicja „kosztów” z tegoż słownika oznacza nie co innego jak – nakłady poniesione przez przedsiębiorstwo w celu wytworzenia określonego produktu.

W przypadku Wnioskodawczyni, nabycie w drodze spadku towarów handlowych – nie miało charakteru odpłatnego, nie można więc mówić o „poniesieniu kosztu”, z tego względu - przy tym sposobie nabycia - brak odpłatności decyduje o niemożności zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartości tak nabytych towarów handlowych. Wobec powyższego ustalenia, stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Jednakże w wyniku nabycia spadku, Wnioskodawczyni nabyła prawo do rozporządzania towarami handlowymi pozostałymi po śmierci matki. Fakt dysponowania tymi towarami jest zdarzeniem gospodarczym, który winien zostać zarejestrowany w dokumentacji podatkowo – księgowej prowadzonej przez podatnika.

W związku z tym, wartość otrzymanych nieodpłatnie towarów handlowych, które stały się rzeczowymi składnikami majątku nowopowstałej firmy, winna znaleźć odzwierciedlenie w zapisach księgowych firmy.

Zatem Wnioskodawczyni powinna ująć nabyte nieodpłatnie towary handlowe w remanencie początkowym nowopowstałej firmy, a w remanencie końcowym towary handlowe nie sprzedane na koniec roku podatkowego i wartość tych remanentów wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jednakże z uwagi na fakt, że w odniesieniu do towarów handlowych nabytych w spadku, nabycie to nastąpiło nieodpłatnie, wartość tych towarów – jako nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów – nie może być brana pod uwagę, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.