INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30.05.2010 r. (data wpływu do tut. Biura KiP w Płocku 13.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie umowy darowizny - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie umowy darowizny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 2 września 2009 roku wstępna – matka Wnioskodawcy złożyła bankowe polecenie wpłaty na jego konto 50 tysięcy złotych, z tytułem „na opłatę aplikacji”. Zgodnie z przyjętą później przez Wnioskodawcę definicją stanu prawnego tego zdarzenia, była to darowizna. Przedmiotowa darowizna została przyrzeczona poleceniem wpłaty w dniu 2 września 2009 roku na rachunek bankowy Wnioskodawcy, zgłoszona została przez Wnioskodawcę w dniu 3 marca 2010 roku, zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 6 ust. 1 pkt 2-8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768). Zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę rozumieniem ustawowego terminu „spełnienie przyrzeczonego świadczenia” (art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) nastąpiło jednak dopiero w dniu następnym kiedy to – zdaniem Wnioskodawcy – nastąpiło zaksięgowanie tej kwoty na rachunku bankowym, ergo: dokonane zostało spełnienie świadczenia. Ponadto, Wnioskodawca nie wliczył dnia spełnienia świadczenia. Stąd Wnioskodawcy najgłębsze przekonanie o działaniu w zgodzie z obowiązującymi normami prawa.

W odpowiedzi na zgłoszenie, Wnioskodawca otrzymał z Urzędu Skarbowego pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego, w którym organ zwrócił się z „prośbą o złożenie zeznania podatkowego nabyciu majątku w drodze darowizny”. Ponadto, zaznaczono, że w zeznaniu należy podać darowizny otrzymane w okresie ostatnich 5 lat, poprzedzających datę darowizny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w podanym stanie faktycznym nastąpiły okoliczności powodujące konieczność zgłoszenia tej wpłaty...
2. Jeśli tak, to kiedy nastąpił obowiązek zgłoszenia...
3. Jak należy rozumieć pojecie darowizny w sytuacji pozostawania przez wnioskodawcę w części wspomnianego 5-letniego okresu (w czasie studiów) na utrzymaniu matki (darczyńcy)...
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie 2. W zakresie pytania 1 i 3 zostało wydane postanowienie Nr IPPB2/436-326/10-8/MZ.

Zdaniem Wnioskodawcy

W przekonaniu Wnioskodawcy, jeśli nawet poprzez przekazanie środków finansowych nastąpiło dokonanie dorozumianej czynności darowizny ze strony wstępnej (choć to sporne w doktrynie jak i judykaturze), to moment powstania obowiązku podatkowego – obowiązek zgłoszenia rozpoczął się w dniu 3 września 2009 roku, a zakończył 3 marca 2010 roku, czyli wtedy, kiedy zostało dokonane zgłoszenie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Na wstępie należy wskazać, iż organ w wydanej interpretacji odniósł się wyłącznie do zadanego przez Wnioskodawcę pytania dotyczącego momentu powstania obowiązku podatkowego. Natomiast nie rozstrzygnął, czy w przedstawianym stanie faktycznym miała miejsce darowizna.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia „darowizna”, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Na podstawie art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Natomiast zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisy powyższe nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron.

Z powyżej zacytowanych przepisów wynika, że co do zasady umowa darowizny powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Jednakże ustawodawca wprowadził wyjątek zgodnie, z którym w przypadku, gdy ze względu na przedmiot darowizny przepisy szczególne nie nakładają obowiązku zachowania szczególnej formy, np. aktu notarialnego, umowa darowizny bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Jednocześnie stosownie do przepisu art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują – w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo -kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 2 września 2009 roku wstępna – matka Wnioskodawcy złożyła bankowe polecenie wpłaty na jego konto 50 tysięcy złotych, z tytułem „na opłatę aplikacji”. Zgodnie z przyjętą później przez Wnioskodawcę definicją stanu prawnego tego zdarzenia, była to darowizna. Przedmiotowa darowizna została przyrzeczona poleceniem wpłaty w dniu 2 września 2009 roku na Wnioskodawcy rachunek bankowy. Zgłoszona została przez Wnioskodawcę w dniu 3 marca 2010 roku, zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 6 ust. 1 pkt 2-8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768). Zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę rozumieniem ustawowego terminu „spełnienie przyrzeczonego świadczenia” (art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) nastąpiło jednak dopiero w dniu następnym kiedy to - zdaniem Wnioskodawcy - nastąpiło zaksięgowanie tej kwoty na rachunku bankowym, ergo: dokonane zostało spełnienie świadczenia. Ponadto, Wnioskodawca nie wliczył dnia spełnienia świadczenia.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym powstał w dacie spełnienia przyrzeczonego świadczenia, tj. w dniu 02.09.2009 r., gdyż w tym dniu matka złożyła bankowe polecenie wpłaty na konto Wnioskodawcy kwoty 50.000, 00 zł i od tej daty należy liczyć termin 6 m-cy do zgłoszenia nabycia tytułem darowizny środków pieniężnych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.