INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2010 r. (data wpływu 14 września 2010 r.) uzupełnionym i zmienionym pismem z dnia 5 października 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku uzyskania zezwolenia na wysyłanie importowanych wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie obowiązku uzyskania zezwolenia na wysyłanie importowanych wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka wprowadziła do składu podatkowego, prowadzonego przez inny podmiot, będący jej własnością importowany olej napędowy. Odprawa celna importowanego oleju napędowego na rzecz Spółki miała miejsce na nabrzeżu bezpośrednio przy składzie podatkowym. Miejsce importu oleju napędowego jest jednocześnie miejscem rozładunku oleju napędowego ze statków do składu podatkowego.

Wnioskodawca wskazał także, że rozładunek oleju napędowego odbywa się rurociągiem, a w opisywanej sytuacji nie było potrzeby przemieszczania wyrobów akcyzowych z miejsca importu do składu podatkowego zlokalizowanego na terenie kraju. Statek w trakcie odprawy importowej i rozładunku oleju napędowego do składu podatkowego znajdował się w tym samym miejscu. Wyroby akcyzowe w trakcie odprawy celnej były pod dozorem celnym. Po dokonaniu odprawy celnej zarejestrowany wysyłający sporządził administracyjny dokument towarzyszący (ADT) oraz złożył zabezpieczenie akcyzowe. Towar został rozładowywany za wiedzą i zgodą funkcjonariuszy szczególnego nadzoru podatkowego bezpośrednio ze statku do zbiorników zlokalizowanych w składzie podatkowym i objęty procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Zabezpieczenie akcyzowe z tytułu wprowadzenia towaru do składu podatkowego złożył prowadzący skład podatkowy.

Do wniosku dołączono, część regulaminu składu podatkowego z treści którego wynika, że rozładunek wyrobów akcyzowych dostarczanych do składu podatkowego drogą morską ma miejsce przy nabrzeżu zlokalizowanym bezpośrednio przy składzie podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w opisanym stanie faktycznym miało miejsce przemieszczanie wyrobów akcyzowych z miejsca importu na terytorium kraju do składu podatkowego na terytorium kraju, o którym mowa w art. 40 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku akcyzowym... Czy właściwym nie byłoby zastosowanie przepisu art. 40 ust. 1 pkt 1 lit. a...

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółki, w opisanym przypadku nie było potrzeby wysyłania oleju napędowego przez zarejestrowanego wysyłającego z miejsca importu do składu podatkowego, gdyż faktycznie nie było przemieszczania wyrobów akcyzowych z miejsca importu do składu podatkowego. Wyroby akcyzowe znajdowały się w zbiornikach statku znajdującego się przy tym samym nabrzeżu. Wyroby akcyzowe od momentu importu i objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu znajdowały się albo pod dozorem celnym, albo kontrolą funkcjonariuszy szczególnego nadzoru podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie instytucji zarejestrowanego wysyłającego wymagało uzyskania zezwolenia na wysyłanie wyrobów akcyzowych w tej procedurze i złożenia zabezpieczenia akcyzowego, co oznaczało poniesienie znacznych kosztów finansowych. Spółka wskazuje, że nie wystąpiło ryzyko, o którym mowa w art. 18 ust. 1 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG, gdyż nie było faktycznego przemieszczania wyrobów. Spółka wskazuje, iż określony w dyrektywie system elektroniczny ma za zadanie kontrolować i monitorować faktyczne przemieszczanie wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

W ocenie Zainteresowanego, w tej przedstawionej sytuacji wystarczyłoby, aby funkcjonariusze celni po dokonaniu importu i objęciu wyrobów akcyzowych procedurą dopuszczenia do obrotu poinformowali funkcjonariuszy szczególnego nadzoru podatkowego o czasie zakończenia importu, oraz nastąpiłaby zgoda tych funkcjonariuszy na rozładunek wyrobów akcyzowych ze statku bezpośrednio do zbiorników składu podatkowego. Zdaniem Spółki należy uznać, że po zakończeniu importu wyroby akcyzowe znajdowały się w składzie podatkowym, tym bardziej, że nabrzeże przy którym cumował statek jest wymienione w regulaminie składu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka, działając jako zarejestrowany wysyłający, wprowadziła do składu podatkowego, prowadzonego przez inny podmiot, będący jej własnością importowany olej napędowy. Odprawa celna importowanego oleju miała miejsce na nabrzeżu przy składzie podatkowym. Miejsce importu oleju napędowego jest jednocześnie miejscem rozładunku oleju napędowego. W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym przypadku, nie było konieczności stosowania przez Spółkę wskazanej procedury, gdyż faktycznie nie było przemieszczania wyrobów akcyzowych z miejsca importu do składu podatkowego.

Uregulowania dotyczące „zarejestrowanego wysyłającego” zostały wprowadzone do krajowego porządku prawnego w przepisach ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), dalej zwanej ustawą, które weszły w życie dnia 1 września 2010 r.

Przepis art. 2 ust. 1 pkt 31 ustawy stanowi bowiem, iż podmiot wysyłający to podmiot prowadzący skład podatkowy lub zarejestrowanego wysyłającego, którzy wysyłają wyroby akcyzowe z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy. Zezwolenie na wysyłanie importowanych wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zwane dalej „zezwoleniem na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający” wydaje właściwy naczelnik urzędu celnego, na pisemny wniosek podmiotu spełniającego określone warunki (art. 62a ust. 1 ustawy).

W myśl art. 40 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, procedura zawieszenia poboru akcyzy ma zastosowanie także, gdy wyroby akcyzowe importowane i dopuszczone do obrotu są przemieszczane przez zarejestrowanego wysyłającego z miejsca importu na terytorium kraju do składu podatkowego na terytorium kraju.

Natomiast, zgodnie z art. 40 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, procedura zawieszenia poboru akcyzy ma zastosowanie, jeżeli wyroby akcyzowe są w składzie podatkowym, w tym również w wyniku zwrotu przez podmiot pośredniczący albo podmiot zużywający. Wskazać przy tym należy, iż wymieniony przepis ma zastosowanie, co do zasady, do wyrobów akcyzowych wyprodukowanych w składzie podatkowym.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 151, poz. 1013) do dnia 31 grudnia 2010 r. przemieszczanie wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy dokonywane przez zarejestrowanego wysyłającego odbywa się na zasadach obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, określonych dla podmiotu prowadzącego skład podatkowy.

W przypadku przemieszczania wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy podmiot prowadząc skład podatkowy był zobowiązany zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 41 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 sierpnia 2010 r.) do łącznego spełnienia następujących warunków:

1. dołączenie do przemieszczanych wyrobów akcyzowych administracyjnego dokumentu towarzyszącego;
2. złożenie we właściwym urzędzie celnym zabezpieczenia akcyzowego.

Przepis prawa krajowego dotyczący obowiązku złożenia zabezpieczenia akcyzowego w przedmiotowej sytuacji posiada swoje źródło w treści artykułu 18 ust. 1 dyrektywy 2008/118/WE, który stanowi, że właściwe organy państwa członkowskiego wysyłki wymagają, na ustalonych przez siebie warunkach, złożenia, miedzy innymi, przez zarejestrowanego wysyłającego gwarancji na pokrycie ryzyka związanego z przemieszczaniem w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Jak wynika jednoznacznie z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, aby można było dokonać wprowadzenia importowanych wyrobów akcyzowych do składu podatkowego należało przedmiotowe wyroby tam faktycznie przemieścić (przepompować). W ocenie tutejszego organu, nie ulega wątpliwości, że doszło do przemieszczenia przedmiotowych wyrobów między statkiem, a instalacjami magazynowymi składu podatkowego. W inny sposób bowiem, olej napędowy nie znalazłby się na terenie składu podatkowego. Ze wskazanych wyżej uregulowań wynika także, iż Spółka mogła dokonać wprowadzenia swoich wyrobów na teren składu podatkowego działając wyłącznie w ramach uzyskanego zezwolenia jako zarejestrowany wysyłający. Zatem, uzyskane zezwolenie dotyczyło przede wszystkim samej możliwości wprowadzenia do składu podatkowego pochodzących z importu wyrobów akcyzowych.

Podkreślić należy, iż importowane wyroby, które są wprowadzane do składu podatkowego, w momencie dopuszczenia do swobodnego obrotu na podstawie przepisów celnych, z mocy prawa, zostają objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Zatem, Spółka korzystając z procedury zawieszenia poboru akcyzy, w chwili wypełnienia obowiązków wynikających z prawa celnego i związanych z dopuszczeniem wyrobów akcyzowych do swobodnego obrotu, powinna dopełnić wszystkich wymogów związanych z rozpoczęciem stosowaniem tej procedury jeszcze przed wprowadzeniem towaru do składu podatkowego. Zatem, powinna dołączyć do przemieszczanych (wprowadzanych do składu) wyrobów akcyzowych dokument ADT oraz złożyć zabezpieczenie akcyzowe. Wskazać bowiem należy, iż nawet w tak specyficznej sytuacji jak przedstawiona we wniosku nie można wykluczyć powstania ubytków wyrobów akcyzowych, które w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, co do zasady, podlegają opodatkowaniu akcyzą. Powstanie ubytków może nastąpić na przykład przy rozszczelnieniu lub awarii urządzeń przesyłowych. Zatem, w przedmiotowej sprawie istniał obowiązek złożenia zabezpieczenia akcyzowego umożliwiającego pokrycie mogącego powstać zobowiązania podatkowego w akcyzie.

Reasumując, Wnioskodawca chcąc skorzystać z możliwości wprowadzenia importowanych wyrobów akcyzowych do składu podatkowego powinien działać w ramach zezwolenia udzielonego przez właściwego naczelnika urzędu celnego jako zarejestrowany wysyłający wypełniając określone w przepisach prawa obowiązki związane ze stosowaniem dokumentu ADT oraz ze złożeniem zabezpieczenia akcyzowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.