INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2010 r. (data wpływu 30.06.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Pracownicy Spółki w ramach wykonywania powierzonych im obowiązków służbowych odbywają podróże służbowe na terenie kraju i poza jego obszarem, wykorzystując przy tym - za zgodą pracodawcy - do tego celu swe prywatne samochody osobowe. W związku z używaniem prywatnych samochodów w podróżach służbowych, pracownicy ponoszą szereg kosztów, takich jak: koszty zakupu paliwa i inne koszty związane z eksploatacją aut oraz koszty opłat za przejazdy autostradami czy też koszty opłat parkingowych. Spółka ponosi wydatki na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby Spółki – w wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Spółka zamierza zwracać pracownikom (poza „kilometrówką”) również koszty, jakie zostały przez nich poniesione w podróży służbowej z tytułu opłat za przejazd autostradą oraz opłat za parkingi.

Wnioskodawca podkreśla, że zarówno koszty związane z używaniem samochodów przez pracowników Spółki, jak i koszty opłat za przejazd autostradą czy opłaty parkingowe są kosztami ściśle związanymi z uzyskaniem przez Spółkę przychodów i utrzymaniem ich źródła, gdyż pracownicy odbywają te podróże w celach służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z tym, iż Spółka zamierza zwracać swoim pracownikom również koszty ponoszone przez nich z tytułu opłat za autostrady i parkingi, to czy koszty te będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Nie budzi wątpliwości, że wszelkie wydatki ponoszone przez pracowników w związku z odbywaniem podróży w celach służbowych są związane z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami.

We wspomnianym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymieniony został katalog wydatków, które nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów. W powołanym przepisie zostały wymienione m.in. ograniczenia dotyczące wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika (czyli Spółki). Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a): jeśli wydatki te przekraczają kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, stawka za jeden kilometr przebiegu pojazdu wynosi dla samochodu osobowego 0,5214 zł bądź 0,8358 zł, w zależności od pojemności skokowej silnika (art. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy - Dz. U. z 2007 r. Nr 207, poz. 462). Wyliczona zgodnie z przepisami kwota powinna stanowić rekompensatę wszystkich kosztów dojazdu na miejsce podróży oraz z powrotem, poniesionych przez pracownika. Bywa jednak tak, że pracownik w związku z podróżą służbową ponosi także inne koszty, związane np. z opłatą za przejazd autostradą czy opłaty parkingowej lub opłaty związanej z postojem w strefie ograniczonego postoju.

Zdaniem Spółki, ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) ww. ustawy, znajduje zastosowanie jedynie do kosztów związanych z eksploatacją samochodu, tj. kosztem zużycia paliwa, kosztem zużycia samochodu, wymianą oleju, żarówek itp. Wymienione koszty są bowiem bezpośrednio związane z przebiegiem pojazdu i z przejechaną trasą. I jako takie są objęte dyspozycją powołanego przepisu.

W ocenie Wnioskodawcy, to ograniczenie nie odnosi się natomiast do innych kosztów poniesionych w czasie delegacji, w tym kosztów za przejazd autostradą czy kosztów opłat parkingowych.

Z uwagi na fakt, że przepisy ustaw podatkowych nie definiują czym jest „używanie pojazdu”, należy sięgnąć do jego słownikowej definicji. Zgodnie z definicją dostępną w internetowym słowniku języka polskiego PWN, pod pojęciem „używać” należy rozumieć: zastosować coś jako środek, narzędzie, robić z czegoś użytek. Używanie samochodu ściśle wiąże się zatem z korzystaniem z jego przymiotów, z wykorzystaniem go jako środka transportu. Z faktem tym związane są koszty, które są normalną i naturalną konsekwencją jego używania: wspomniane wcześniej paliwo, koszty drobnych napraw czy zużycia. W ocenie Spółki, nie można łączyć z takimi kosztami opłat związanych z korzystaniem z autostrad czy parkingów. Te koszty bowiem nie zawsze występują podczas jazdy samochodem: jego użytkownik może np. nie podróżować płatną autostradą czy też nie parkować w miejscach, gdzie pobierana jest z tego tytułu opłata: tych kosztów można zatem uniknąć i nie powinno się ich zaliczać do kosztów używania samochodów. Nie są to opłaty obligatoryjne, które muszą być poniesione przez użytkującego pojazd, by nim jeździć.

Przebieg pojazdu, na podstawie którego dokonywane są zwroty kosztów przejazdu, udokumentowany jest w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzanej przez podatnika na zakończenie każdej podróży służbowej. Zgodnie z przepisami, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane (art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Powołane przepisy określają sposób obliczania kosztów przejazdu, które następnie zostają zwrócone pracownikowi: jest to kwota powstająca w wyniku przemnożenia stawki za 1 km przebiegu pojazdu oraz liczby faktycznie przejechanych kilometrów. Wspomniana stawka ma odzwierciedlać fizyczne zużycie pojazdu, w tym paliwo, olej, drobne naprawy i inne.

Obliczona w ten sposób kwota przysługująca pracownikowi z tytułu używania własnego samochodu w celach podróży służbowej nie odnosi się w jakikolwiek sposób i w ogóle nie odzwierciedla ponoszonych przez niego, niezależnie od kosztów eksploatacji opłat za przejazd autostradą czy opłat parkingowych.

Takie rozumienie kosztów związanych z używaniem samochodu osobowego potwierdza również Pierwszy Urząd Skarbowy w Rzeszowie w interpretacji wydanej w dniu 2 maja 2007 r. sygn. I US l/415-11/07:

„Powołane powyżej przepisy stanowią o wydatkach z tytułu używania samochodu, a więc jego eksploatacji. Należy przez to rozumieć wydatki związane ze zwykłym używaniem samochodu jak: wydatki na zakup paliwa, wymianę oleju, części zamiennych, opon, wydatki na bieżące remonty, naprawy i ubezpieczenia”.

Przywołana interpretacja została wydana co prawda w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże w przedmiotowej kwestii przepisy są analogiczne, jak w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy w sposób jasny i precyzyjny wskazuje, jakie wydatki należy uznawać za związane z używaniem i eksploatacją samochodu.

Podobne stanowisko wyrażone zostało również w indywidualnej interpretacji wydanej w analogicznym stanie faktycznym, jak w przypadku Spółki, przez Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu w dniu 17 marca 2006 r. sygn. ZD/406-276/CIT/05:

„W opinii organu podatkowego, wskazane przez Wnioskującą wydatki należy zaliczyć do kosztów pośrednio związanych z osiąganiem przychodu, dotyczących całokształtu działalności firmy i uznać je należy za koszt uzyskania przychodu, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (...) Organ Podatkowy pragnie wskazać, iż ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) wskazanej ustawy, odnosi się wyłącznie do wysokości zwrotu kosztów przejazdu i nie ma zastosowania do innych udokumentowanych wydatków, związanych z podróżą służbową.

Reasumując, jeśli wydatki na opłaty parkingowe i przejazd płatnymi autostradami, będą prawidłowo udokumentowane i będą miały związek przyczynowo - skutkowy z odbywaną podróżą służbową wówczas stanowić będą koszt uzyskania przychodu, zgodnie dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej”.

Podobne stanowisko reprezentuje również Urząd Skarbowy Poznań - Jeżyce w interpretacji wydanej dnia 23 listopada 2004 r. o sygn. SD/415-56/04.

Spółka pragnie ponadto podkreślić, że zgodnie z art. 775 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94), pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Kwestię zwrotu pracownikom tych kosztów regulują również rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 i 1991) (dalej: „Rozporządzenia Wykonawcze”). Zgodnie z brzmieniem art. 3 oraz odpowiednio art. 2 Rozporządzeń Wykonawczych, pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę. Koszty objęte zwrotem to koszty:

1. przejazdów;
2. noclegów;
3. dojazdów;
4. innych wydatków określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Z przytoczonych przepisów wynika, że pracownikowi, który udaje się w podróż służbową powinny zostać zwrócone wszelkie poniesione przez niego opłaty związane z odbywaniem podróży służbowej. W przytoczonym przepisie zostały wyszczególnione cztery kategorie kosztów. Spółka pragnie zauważyć, że ustawodawca wyróżnił zarówno koszty przejazdów, jak i inne udokumentowane wydatki. Zatem, jeżeli z mocy wewnętrznych ustaleń między pracodawcą a pracownikiem wykorzystującym w delegacji własny samochód ustalone zostanie, że również poniesione przez podróżującego opłaty z tytułu przejazdu autostradą czy opłaty parkingowe zostaną mu zwrócone. Zwrot tych kosztów, jako ściśle związany z uzyskaniem przychodów, powinien podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, Spółka pragnie wskazać, że podróże służbowe delegowanych przez Nią pracowników w przeważającej części wiążą się z koniecznością przejazdu przez płatną autostradę. Autostrada jest drogą, którą najszybciej można dotrzeć do celu. Nie można zatem wymagać od pracownika, aby celem uniknięcia kosztów związanych z opłatami, podróżował drogami lokalnymi: byłoby to z pewnością bardziej czasochłonne i uciążliwe.

Podkreślić należy, że w obecnych czasach, gdy mamy do czynienia z ciągłym rozwojem także infrastruktury drogowej i rozbudową sieci autostrad, poruszanie się po nich będzie coraz bardziej powszechne, a co się z tym wiąże: ponoszone będą również opłaty z tym związane. W ocenie Spółki, nie może się zdarzyć tak, że rosnące opłaty za przejazd autostradą nie będą mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych wynikających z dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jedynie w granicach limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) tej ustawy, mimo iż niezaprzeczalnie stanowią koszt związany z uzyskaniem, czy utrzymaniem źródła przychodów.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż koszty opłat za przejazd autostradami i koszty opłat parkingowych powinny zostać uwzględnione jako koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Przy czym, kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Kosztami podatkowymi są również wydatki na rzecz pracowników, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz zwrot kosztów podróży służbowych, różnego rodzaju świadczenia dodatkowe np. diety oraz inne należności związane z podróżą.

Warunkiem podstawowym zaliczenia należności wypłaconych pracownikowi z tyt. podróży służbowej do kosztów uzyskania przychodów jest jej odbycie w celu osiągnięcia (zachowania lub zabezpieczenia) przychodów. Jeżeli ten warunek jest spełniony to kosztem uzyskania przychodów są należności wypłacone pracownikowi, jako zwrot kosztów odbytej podróży, a więc zarówno diety, jak i zwrot wydatków w formie ryczałtów lub faktycznie poniesionych.

Wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie będą jednak mogły być uwzględnione w rachunku podatkowym, jeżeli zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

W myśl przepisu art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Sposób prowadzenia ewidencji - w przypadku wykorzystywania dla potrzeb działalności podatnika - podmiotu gospodarczego samochodów osobowych nienależących do składników jego majątku - został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z powyższym przepisem, przebieg pojazdu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 i 51 cyt. ustawy, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

Tylko prowadzenie ewidencji w powyższy sposób umożliwi sprawdzenie czy wykazane na jej podstawie wydatki spełniają przesłankę, o której stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Brak ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej według ustalonego wzoru lub prowadzenie tej ewidencji w sposób nie pozwalający na stwierdzenie ww. warunków powoduje, iż wydatek poniesiony z tytułu używania samochodu osobowego, nie stanowiącego składnika majątku podatnika, nie może zostać zaliczony w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Ponieważ ustawodawca nie definiuje pojęcia „wydatków z tytułu używania” samochodu, należy się odwołać do słownika języka polskiego, w którym, przez „wydatek” rozumie się „sumę, która ma być wydana” lub „sumę wydaną na coś”, natomiast „używać” oznacza „stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek” (Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200 i 1262). Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż będą to wszelkie wydatki niezbędne do wykorzystania samochodu dla potrzeb podatnika - podmiotu gospodarczego, takie jak: zakup paliwa, ogumienia i innych materiałów eksploatacyjnych, ubezpieczenia OC i AC, kosztów drobnych napraw i części zamiennych, przeglądów technicznych, opłat parkingowych oraz za przejazd autostradą, pod warunkiem ich zgodnego z przepisami udokumentowania.

Oznacza to konieczność podwójnego udokumentowania:

• ewidencją przebiegu,
• dokumentami potwierdzającymi poniesione wydatki,

a zasadą jest, że do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można kwotę niższą.

Zgodnie z treścią odpowiednio § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz § 2 pkt 2 lit. c) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.), z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Możliwość uznania za koszt uzyskania przychodu należnego pracownikom zwrotu kosztów podróży służbowej została jednakże ograniczona powołanymi w treści niniejszej interpretacji przepisami prawa podatkowego.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Spółka zamierza zwracać pracownikom (poza „kilometrówką”) również koszty, jakie zostały przez nich poniesione w podróży służbowej z tytułu opłat za przejazd autostradą oraz opłat za parkingi.

Reasumując, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zwrócone pracownikom odbywającym podróż służbową prywatnymi samochodami osobowymi wydatki za przejazd autostradą i opłaty za parkingi - pod warunkiem właściwego ich udokumentowania oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, jednak do wysokości nie wyższej niż kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie konkretnego podatnika i w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie stanu faktycznego dot. podatku dochodowego od osób prawnych wydana została interpretacja indywidualna w dniu 22 września 2010 r. nr ILPB4/423-20/10-2/MC.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.