INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 03 sierpnia 2010 r. (data wpływu 11.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 04 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Rozliczając różnice kursowe, Spółka postępuje zgodnie z art. 15a ust. 1, 2, 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wystawia faktury za sprzedaż towarów kontrahentom polskim i zagranicznym w złotych polskich.

Z uwagi na fakt, iż większa część sprzedaży wykonywana jest na rzecz kontrahentów zagranicznych na dole wystawianej faktury w złotówkach wykazywana jest również kwota dozapłaty w walucie euro przeliczona po kursie umownym, wcześniej ustalonym z kontrahentem.

Kontrahenci krajowi, jak i zagraniczni zazwyczaj opłacają faktury w walucie euro na rachunek walutowy firmy. W związku z wahaniami kursu złotego w stosunku do waluty euro, wartość przychodu wyrażonego na fakturze w złotych jest inna niż wartość faktycznie otrzymanej zapłaty za sprzedaż towarów.

Spółka rozliczając otrzymaną należność porównywała kwotę faktury wyrażoną w złotówkach z wartością otrzymaną na rachunek bankowy, którą przelicza po kursie kupna banku, z którego usług korzysta.

Przykładowe rozliczenie takiej transakcji:

Spółka wystawiła faktury VAT z tytułu sprzedaży towarów w wysokości 2440 zł (kwota netto 2000+440 VAT). Kontrahent dokonał zapłaty na rachunek walutowy 625,00 Euro (kwota euro ustalona na fakturze VAT). Kurs kupna banku w dniu otrzymania 4,00 zł (kurs przykładowy).

Wb wpływ 625x4 zł=2500 zł

2440-2500=60 zł

Spółka uznała, że powstała nadpłata na rachunku nie jest nadpłatą, w związku z czym nie jest przychodem do opodatkowania i księguje w/w operację w pozostałe przychody operacyjne niepodatkowe.

Analogicznie Spółka postępuje przy niedopłacie za faktury VAT uznając, że nie jest ta niedopłata kosztem uzyskania przychodu i księguje w/w operację w pozostałe koszty operacyjne niepodatkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym powstające różnice w płatnościach będą stanowiły odpowiednio przychody i koszty podatkowe, czy też będą to różnice neutralne podatkowo...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w zapytaniu różnice kursowe nie spełniają przesłanek zawartych w art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym, nie są różnicami kursowymi podatkowymi.

W przypadku, gdy wpłacona przez kontrahenta w EURO po przeliczeniu na PLN przewyższa kwotę przychodu wykazaną na fakturze, otrzymaną nadwyżkę Spółka nie zalicza do przychodu podatkowego i analogicznie, gdy kwota w euro po przeliczeniu na złotówki jest mniejsza niż wykazana na fakturze, Spółka nie zalicza tej kwoty do kosztów uzyskania przychodu przy rozliczaniu dochodu.

Zdaniem Spółki, przedstawione w zapytaniu różnice między kwotą z wystawionej faktury a faktycznie otrzymaną zapłatą są neutralne podatkowo, nie wywołują skutków ani po stronie kosztów uzyskania przychodów, ani po stronie przychodów. Powstałe różnice mają wyłącznie charakter rachunkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Jak wynika z powyższego, ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów podatkowych‚ należy uznać za podstawowy sposób wykazywania przychodów i kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych, nie wymagający zawiadomienia urzędu skarbowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka przyjęła metodę rozliczania różnic kursowych opartą na ustawie podatkowej – wskazaną w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 tej ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

W myśl art. 15a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast na mocy art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Powołane powyżej przepisy art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie:

• gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania;
• gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty;
• wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku;
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego (jej) udzielenia jest inna niż jego (jej) wartość w dniu zwrotu;
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego (jej) otrzymania jest inna niż jego (jej) wartość w dniu spłaty.
  
  

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wystawia faktury za sprzedaż towarów w złotych polskich. Na dole wystawianej faktury w złotówkach wykazywana jest również kwota do zapłaty w walucie euro przeliczona po kursie umownym, wcześniej ustalonym z kontrahentem. Kontrahenci krajowi, jak i zagraniczni zazwyczaj opłacają faktury w walucie euro na rachunek walutowy firmy.

Na tle powyżej przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż skoro faktury są wystawiane w PLN, to nie można mówić o powstaniu podatkowych różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym różnice w płatnościach nie stanowią przychodów ani kosztów podatkowych po stronie Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.