INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22.09.2010r. (data wpływu 27.09.2010r.) uzupełnionym pismem z dnia 08.11.2010r. (data wpływu 15.11.2010r., data nadania 09.11.2010r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 29.10.2010r. nr IPPP2/443-735/10-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 04.11.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania bonów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.09.2010r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania bonów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej produkuje i sprzedaje towary, których dostawa podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). W celu uatrakcyjnienia swojej sprzedaży i tym samym zwiększenia obrotów, Spółka zamierza podjąć działania promocyjne lub reklamowe (np. sprzedaż premiową dalej: promocję), w ramach których każda osoba uczestnicząca w promocji otrzyma bon towarowy. Bon w zależności od rodzaju promocji będzie miał różną wartość (10zł, 20zł, 50zł, 100 zł, itd.). Osoba, która otrzyma bon będzie mogła go wymienić w wyznaczonym punkcie usługowo-handlowym na towar bądź usługę opiewającą na wartość bonu, bądź wyższą dopłacając przy tym różnicę w cenie towaru czy też usługi. Spółka będzie najpierw nabywać je od Kontrahenta emitującego tego typu bony (np. bony premiowe firmy…), a następnie będzie je przekazywać nieodpłatnie osobom biorącym udział w promocji w celu zachęcenia ich do zakupu swoich towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny, Spółką zwraca się z pytaniem czy przekazanie przez Wnioskodawcę bonów na rzecz osób biorących udział w promocji będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Spółka stoi na stanowisku, że przekazanie osobom biorącym udział w promocji ww. bonów, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie:

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym powyżej, Spółka w ramach organizowanych przez siebie promocji zamierza nieodpłatnie przekazywać osobom biorącym udział w promocji bony, które będą mogły być realizowane w wielu placówkach handlowych i usługowych.

Spółka stoi na stanowisku, że przekazanie bonów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem nie stanowi ani dostawy towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: ustawa o VAT), ani świadczenia usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, tj. nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem VAT zawartym w art. 5 ust. 1 u stawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 powołanej ustawy rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jak również grunty. Przez świadczenie usług rozumie się natomiast, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. Przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. Zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. Świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego wynika zatem, iż bon stanowiący jedynie pewnego rodzaju znak legitymacyjny upoważniający właściciela bonu do odbioru (otrzymania) określonych towarów bądź usług, nie mieści się w dyspozycji przytoczonych regulacji. Powyższe znajduje potwierdzenie w definicji bonu przytoczonej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2009 r. (sygn. ITPP1/443-497a/09/BS).

Zgodnie z którą „bon towarowy stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru (otrzymania) w oznaczonym terminie określonych towarów i dlatego nie mieści się on w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług”. Konsekwentnie, bon towarowy nie jest towarem. Jest bowiem jedynie dokumentem uprawiającym do zakupu towaru lub usługi, zastępuje on środki pieniężne, w zamian za które można w oznaczonym terminie zapłacić za nabywane towary (usługi). Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zaprezentowanym w przytoczonej wcześniej interpretacji indywidualnej przekazania bonów, ze względu na ich specyfikę, nie można także uznać za świadczenie usług. Bony towarowe same w sobie nie zaspokajają bowiem żadnych potrzeb - w rezultacie nie stanowią autonomicznego świadczenia, a to właśnie świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Wydany bon uprawnia jedynie do tego by na jego podstawie skorzystać z usługi która będzie świadczona przez inny niż Spółka podmiot, tym samym fakt przekazania bonu nie powoduje powstania u Spółki obowiązku podatkowego w podatku VAT, gdyż zgodnie z art. 19 ust 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Konsekwentnie, nieodpłatne przekazanie przez Spółkę bonów osobom biorącym udział w promocji w celu uatrakcyjnienia sprzedaży i wspierania przedsięwzięć marketingowo-sprzedażowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko takie zostało zaprezentowane również w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 07.04.2009 r., sygn. IPPP1-443-86/09-2/JL,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17.11.2008 r., sygn. IPPP2/443-1348/08-2/AZ,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26.06.2009 r., sygn. ILPP1/443-420/09-4/BP,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 02.09.2009 r., sygn. ITPP1/443-497a/9/BS.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), zwanej dalej ustawą o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar, w myśl art. 2 pkt 6 - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT głosi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Dla szczegółowego określenia zakresu przedmiotowego stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych, poprzez zapis w art. 8 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka w ramach organizowanych przez siebie promocji zamierza nieodpłatnie przekazywać osobom biorącym udział w promocji bony, które będą mogły być realizowane w wielu placówkach handlowych i usługowych. Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z kwestią opodatkowania podatkiem VAT tej czynności.

Zauważyć należy, iż czynności przekazania bonów nie można utożsamiać z dostawą towarów ani świadczeniem usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Bon stanowi bowiem jedynie rodzaj środka pieniężnego, upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do zakupu w oznaczonym terminie towarów i dlatego nie mieści się w definicji towaru ujętej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Bon nie jest więc towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do zakupu towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast wydanie bonu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Spółki. Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Spółki, a w konsekwencji również wydania bonu nie można również określić jako świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 3. Wpłata środków pieniężnych jest bowiem dokonywana z tytułu wydania bonu, który nie jest towarem.

Reasumując, czynność przekazania bonów na rzecz osób biorących udział w promocji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, gdyż Bon nie jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6, ani też nie spełnia definicji usługi zawartej w art. 8 ust. 3 ustawy o VAT.

Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.