Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-834/08/11-S/ISN
z 1 marca 2011 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPP2/443-834/08/11-S/ISN
Data
2011.03.01
Referencje
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Dostawa towarów
Słowa kluczowe
nieodpłatna dostawa towarów
nieodpłatna dostawa towarów
przekazanie towarów
przekazanie towarów
wydanie towarów
wydanie towarów
Istota interpretacji
Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów oraz przedstawiony stan sprawy stwierdza się, że w związku z nieodpłatnym przekazaniem towarów będących przedmiotem wniosku na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, Spółka nie jest zobowiązana naliczyć podatek VAT (czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).
Wniosek ORD-IN 2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 508/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2010 r. sygn. akt I FSK 1738/09 – stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2008 r. (data wpływu 15 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 15 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy, jest budowa i sprzedaż nieruchomości. W związku z prowadzoną działalnością przeprowadza on liczne akcje promocyjne i reklamowe, w ramach których przekazuje nieodpłatnie klientom (potencjalnym klientom) zakupione wcześniej towary (upominki) z jego logo lub bez logo. Ponadto, organizuje programy promocyjne. W związku z udziałem w tych programach, kontrahenci Spółki otrzymują różnego rodzaju towary. Przykładowo, uczestnicząc w programie promocyjnym w zakresie zakupu lokalu, klienci otrzymują sprzęt RTV, AGD. Otrzymanie towarów związane jest każdorazowo z uczestnictwem przez kontrahentów w programie organizowanym przez Zainteresowanego i spełnieniem określonych warunków np.: przekroczeniem wielkości zakupów, zakupem mieszkania w określonym terminie itp. Prowadzone akcje promocyjne i reklamowe mają zachęcić klientów do zakupu mieszkań oferowanych na rynku przez Wnioskodawcę, zwiększyć sprzedaż jego towarów (mieszkań), oraz pomóc w podjęciu decyzji o ich wyborze. Na tle przedstawionego stanu faktycznego zadano następujące pytanie. Czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem przedmiotowych towarów, Spółka zobowiązana jest naliczyć podatek VAT... Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane przez niego nieodpłatne przekazania towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług w ramach akcji promocyjnych i reklamowych oraz przekazywanie upominków i innych gadżetów na rzecz kontrahentów, klientów i osób fizycznych w ramach programów promocyjnych i reklamy Spółki, nie podlega opodatkowaniu VAT, ze względu na fakt, iż czynności te mają związek z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem, tj. jak wskazano powyżej, mają one na celu zachęcić jej klientów do dokonania zakupów mieszkań oferowanych, czy też uatrakcyjnić zakupy towarów oraz pomóc w podjęciu decyzji o wyborze mieszkań oferowanych na rynku. Co za tym idzie, spowodować zwiększenie przychodu z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawcę mieszkań. W konsekwencji, nie będą miały w przedmiotowym stanie faktycznym zastosowania przepisy art. 7 ust. 2 i odpowiednio art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż warunkiem opodatkowania świadczeń nieodpłatnych na ich podstawie jest, aby dane czynności służyły celom innym niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Zdaniem Zainteresowanego, przekazując nieodpłatnie towary, przy nabyciu których przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie ma obowiązku naliczania podatku VAT należnego. Z literalnej wykładni art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, iż nieodpłatne przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem – np. na cele reklamowe – nie podlegają opodatkowaniu VAT, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu tych towarów (usług). Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatną dostawę uznaje się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności: wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub części (podkreślenie Spółki). Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że nieodpłatne przekazanie podlega opodatkowaniu, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:
Niespełnienie chociaż jednego z powyższych warunków będzie oznaczać, że czynność nieodpłatnego przekazania towaru (świadczenia usługi) będzie wyłączona z opodatkowania VAT. W szczególności, w opinii Spółki, z literalnego brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu VAT, nawet w przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu przekazywanych towarów. Tym samym, przy założeniu, iż nieodpłatne przekazanie towarów dokonywane jest na cele związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, nie będzie ono podlegać opodatkowaniu. Wnioskodawca zwrócił uwagę, iż przepisy o VAT nie definiują pojęcia „związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem”. W jego opinii, związkiem takim charakteryzują się wszystkie te czynności, które podejmowane są przez podatnika w toku prowadzenia przez niego działalności, w celu realizacji założonych funkcji gospodarczych. Przykładowo, do takich czynności można zaliczyć wszystkie działania podejmowane przez podatnika w bezpośrednim związku z realizacją procesu sprzedaży, jak również działania związane z reklamą i promocją przedsiębiorstwa podatnika oraz działania o charakterze informacyjnym (przekazywanie kontrahentom informacji o wybranych aspektach działalności Spółki). A contrario, w ocenie Zainteresowanego, związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa nie wykazują czynności, które nie są związane z gospodarczą sferą jego działalności, jak na przykład – przekazanie towarów na cele inne niż reklamowe (np. darowizna na rzecz domu dziecka). Jak wynika z linii orzecznictwa WSA, nieodpłatne przekazania towarów oraz świadczenie usług w ramach akcji promocyjnych i reklamowych powinno być wyłączone z zakresu art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT ze względu na związek tych czynności z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Spółka powołała:
Z treści zacytowanych wyroków wynika, iż nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu VAT na gruncie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, gdy czynności te dokonywane są na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Jednocześnie, pozostawienie podatku naliczonego w bezpośrednim związku z czynnościami, które nie podlegają opodatkowaniu nie oznacza, iż podatek ten nie może podlegać odliczeniu (np. gdy związek z czynnościami opodatkowanymi ma charakter pośredni). Wykładnia przepisów prawa podatkowego, w ocenie Spółki, powinna przede wszystkim zmierzać do ustalenia sensu słów użytych w tekście prawnym i dopiero w tych granicach dokonywać interpretacji przepisów prawa. Konsekwentnie niedopuszczalne jest stosowanie innych rodzajów wykładni w taki sposób, by prowadziło to do określenia cech stanu prawnego wykraczających poza te, które można określić na podstawie możliwego sensu słów użytych w analizowanych przepisach. W rezultacie należy uznać, iż wykładnia językowa jest podstawowym rodzajem wykładni przepisów prawa podatkowego. Stanowisko to potwierdzają między innymi następujące orzeczenia SN i NSA:
W związku z powyższym, Spółka jest zdania, że również zakres przedmiotowy art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, jako stanowiący wyjątek od ogólnej zasady ustanawiającej przedmiot opodatkowania VAT, powinno się interpretować w sposób literalny. W szczególności, w opinii Zainteresowanego, nie można zgodzić się z tezą, iż przy wykładni art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, należy wziąć pod uwagę przepisy Dyrektywy VAT i orzecznictwo ETS – jako że w analizowanym przypadku wnioski płynące z takiej wykładni są sprzeczne z ich wykładnią językową art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca podkreślił, iż w jego ocenie dla określenia skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania towarów na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, nie powinna mieć wpływu treść art. 16 Dyrektywy VAT (przepis ten reguluje na gruncie Dyrektywy VAT kwestię opodatkowania nieodpłatnych przekazań towarów, oraz orzecznictwo ETS wydane na gruncie przepisu art. 5 (6) Dyrektywy. Porównanie przepisów Dyrektywy VAT (odnosi się to również do przepisów VI Dyrektywy), dotyczących kwestii nieodpłatnych przekazań towarów i nieodpłatnego świadczenia usług z ustawą o VAT, skutkuje stwierdzeniem, iż uregulowania te różnią się. W swym literalnym brzmieniu przepisy Dyrektywy VAT traktują każde nieodpłatne zbycie towarów, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT, jako odpłatną (podlegającą opodatkowaniu) dostawę towarów, za wyjątkiem przekazania prezentów o małej wartości i próbek (takie rozumienie przepisów wspólnotowych potwierdza wyrok ETS w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum). Natomiast przepisy ustawy o VAT, w swym literalnym brzmieniu wyłączają z opodatkowania te nieodpłatne przekazania (zbycia) towarów, które są dokonywane na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Tym samym, przepisy ustawy o VAT, są korzystniejsze dla podatnika aniżeli odpowiednie przepisy Dyrektywy VAT. Zdaniem Spółki, różnica w brzmieniu przepisu ustawy o VAT i Dyrektywy VAT nie oznacza, iż w analizowanym przypadku należałoby przepisy wspólnotowe stosować zamiast ustawy o VAT. W szczególności, Zainteresowany uważa, że nieprawidłowa byłaby interpretacja oparta o przepis art. 16 Dyrektywy, jak i wyrok ETS w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum, zgodnie z którą opodatkowaniu podlega każde nieodpłatne przekazanie towarów, za wyjątkiem przekazania prezentów o małej wartości lub próbek, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu przekazywanych towarów. W opinii Wnioskodawcy (którą potwierdzają również zacytowane poniżej wyroki WSA, jak i stanowisko doktryny prawa europejskiego), państwo jest zobowiązane do zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli zrobiło to nieprecyzyjnie, nie może obciążać konsekwencjami podatnika. Spółka zaznaczyła, iż literalne brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu VAT. Czynienie zatem w tym wypadku wykładni pro-wspólnotowej bądź bezpośrednie stosowanie Dyrektywy VAT, przed przepisem krajowym dostosowującym w tym zakresie polskie unormowanie z uregulowaniem pomieszczonym w art. 5 (6) VI Dyrektywy – prowadziłoby do niedopuszczalnej wykładni contra legem. Analogiczne stanowisko zaprezentowały wojewódzkie sądy administracyjne w następujących wyrokach:
Postawioną przez Spółkę tezę potwierdza również stanowisko wybranych przedstawicieli doktryny prawa europejskiego wyrażone w następujących publikacjach:
Biorąc pod uwagę powyższe, w analizowanym przypadku nie ma, w ocenie Wnioskodawcy podstaw do bezpośredniego zastosowania przepisów wspólnotowych, a konsekwencje podatkowe nieodpłatnego przekazania przez niego towarów na cele promocyjno-reklamowe, powinny być określone na podstawie literalnej wykładni art. 7 ust. 2 ustawy o VAT (jako bardziej korzystne dla podatników od przepisów wspólnotowych). Analiza przepisów dotyczących nieodpłatnych świadczeń na gruncie ustawy o VAT, była przedmiotem wyroków polskich sądów administracyjnych. Spółka zwróciła uwagę na następujące wyroki:
Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w przypadku zakupywanych przez nią towarów w ramach akcji promocyjnych i reklamowych, przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT i jednocześnie przekazując nieodpłatnie towary na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie ma ona obowiązku naliczenia podatku należnego VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 8 grudnia 2008 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-834/08-4/ISN, w której stanowisko Spółki uznał za nieprawidłowe. Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, iż opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeśli zatem towary przekazywane nieodpłatnie przez Wnioskodawcę spełniać będą warunki, aby uznać je za prezenty o małej wartości lub próbki, obowiązek naliczenia podatku należnego nie powstanie, w pozostałych przypadkach ma on obowiązek opodatkować dokonane nieodpłatne przekazanie towarów. Pismem z dnia 22 grudnia 2008 r. Spółka wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 8 grudnia 2008 r. nr ILPP2/443-834/08-4/ISN. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 23 stycznia 2009 r. nr ILPP2/443/W-115/08-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie. W związku z powyższym, Spółka wniosła w dniu 5 marca 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. WSA we Wrocławiu, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 23 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 508/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację. W dniu 13 sierpnia 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA. Wyrokiem z dnia 15 października 2010 r., sygn. akt I FSK 1738/09, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną. W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 508/09 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez dostawę towarów rozumie się również – w myśl art. 7 ust. 2 ustawy – przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:
- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Art. 7 ust. 4 ustawy definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega zatem przekazanie klientom towarów, których wartość rynkowa nie przekracza 5 zł. Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość w roku podatkowym nie przekracza 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł, podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia. W myśl art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowany w swojej działalności wykonuje czynności opodatkowane (budowa i sprzedaż nieruchomości). W ramach prowadzonej działalności, dokonuje nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych, opatrzonych logo Spółki lub bez logo (upominki) oraz organizuje programy promocyjne, w których klienci otrzymują różnego rodzaju towary, np. sprzęt RTV, AGD. Działania te mają na celu zachęcenie kontrahentów do zakupu oferowanych przez Spółkę mieszkań, zwiększenia sprzedaży i motywacji w podjęciu decyzji o wyborze towarów (mieszkań). Nabycie przez Zainteresowanego tych materiałów wiąże się z wykonywaniem działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, jaką jest budowa i sprzedaż nieruchomości. Należy zatem uznać, że przekazanie przez Spółkę bez wynagrodzenia ww. towarów należących do jej przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ich nabyciem. Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów oraz przedstawiony stan sprawy stwierdza się, że w związku z nieodpłatnym przekazaniem towarów będących przedmiotem wniosku na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, Spółka nie jest zobowiązana naliczyć podatek VAT (czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Ponadto informuje się, iż w odpowiedzi na pytanie, dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, w dniu 8 grudnia 2008 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPP2/443-834/08-3/ISN. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. Referencje
|
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.