INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2010r. (data wpływu do Organu – 22 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2010r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w czerwcu 2008r. zawarł związek małżeński. We wrześniu 2008r. wnioskodawca wraz z żoną wykupił mieszkanie, w którym był zameldowany (bez żony) od 2000r. do 2010r. W maju 2010r. małżonkowie postanowili zbyć odpłatnie mieszkanie w zamian za prawo do najmu od strony kupującej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy na mocy art. 9 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wobec zaistniałego stanu faktycznego, istnieje podstawa do zwolnienia wnioskodawcy i jego żony od zapłaty podatku...

Zdaniem wnioskodawcy, na podstawie art. 9 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wobec zaistniałego stanu faktycznego, istnieje podstawa do zwolnienia wnioskodawcy i jego żony od podatku.

Zajmując stanowisko wnioskodawca przytoczył treść ww. przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a następnie wskazał, iż przepis ten przedstawia faktyczną sytuację wnioskodawcy. Sytuacja ta zdaniem wnioskodawcy jest identyczna co do stanu faktycznego jak i następujących po nim zdarzeń przyszłych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, zajęta w stosunku do przedstawionego stanu faktycznego. W pozostałym zakresie wniosku sprawa zostanie rozstrzygnięta odrębną interpretacją.

Ustawa z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 101 poz. 649) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymieniona w pkt 1 lit. a) tego artykułu umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, a w myśl art. 4 pkt 1 wskazanej ustawy - przy umowie sprzedaży ciąży on na kupującym.

Obowiązek podatkowy zdefiniowany został w art. 4 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jest to wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w ustawie podatkowej. Z treści powołanego przepisu wynika, że obowiązek podatkowy powstaje w warunkach przez prawo określonych, niezależnie od woli podmiotów temu obowiązkowi podlegających, czy też podmiotów ustawowo zobowiązanych do stosowania różnych środków jego realizacji. Dla jego powstania nie mają więc znaczenia czynniki subiektywne, jak np. wola czy świadomość podatnika.

Z pojęciem obowiązku podatkowego nierozerwalnie wiąże się pojęcie zobowiązania podatkowego. Zgodnie z art. 5 Ordynacji podatkowej jest to wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 9 pkt 4 lit. b) ww. ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym, jeżeli następuje ona w celu uzyskania w zamian spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu albo budynku mieszkalnego lub jego części, zajmowanego przez nabywcę na podstawie umowy najmu, określonej w przepisach o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro z treści powołanego przepisu art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika wprost, że w przypadku zawarcia umowy sprzedaży obowiązek podatkowy, ciąży na kupującym, to wnioskodawca nie podlega obowiązkowi podatkowemu w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawartej umowy sprzedaży. Z uwagi jednakże na to, iż wnioskodawca w treści wniosku wyraził opinię – zajął stanowisko, iż jest zwolniony z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 9 pkt 4 lit. b) ww. ustawy, jego stanowisko należało uznać za nieprawidłowe. Jeżeli bowiem z tytułu danej czynności cywilnoprawnej wnioskodawca nie staje się podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych – nie ciąży na nim obowiązek podatkowy, to nie jest możliwe zastosowanie wobec niego jakiegokolwiek zwolnienia określonego w treści ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z dołączeniem do wniosku kserokopii dokumentów należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Niniejsza interpretacja indywidualna stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla wnioskodawcy. Żona wnioskodawcy aby uzyskać interpretację w swojej indywidualnej sprawie winna wystąpić z odrębnym wnioskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.