INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.11.2010r. (data wpływu 30.11.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które na mocy umowy franczyzy udostępni kontrahentowi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.11.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które na mocy umowy franczyzy udostępni kontrahentowi

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej odzieży prowadzonej w wyspecjalizowanych sklepach. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła ze swoim kontrahentem, umowę franczyzy. Na jej podstawie Spółka, w zamian za zobowiązanie do zakupu określonej ilości towarów, odpowiednią ich ekspozycję oraz udzielanie klientom rzetelnych, fachowych informacji na ich temat, udostępni wskazanemu kontrahentowi meble i inne wyposażenie sklepu zgodne ze standardami firmy. Spółka zaznacza, że udostępniane środki trwałe przez cały okres trwania umowy będą stanowiły jej własność i zostaną przez nią ujęte w rejestrze środków trwałych. Dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne Wnioskodawca zaliczać będzie do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie, Spółka nie zamierza dokumentować ani wykazywać podatku VAT należnego w związku z udostępnianiem swoich środków trwałych wskazanemu kontrahentowi.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej updop) Spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, które na mocy zawartej umowy franczyzy udostępni swojemu kontrahentowi...

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, będzie ona miała prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów (dalej KUP) odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, głównie mebli, udostępnianych swojemu kontrahentowi, w ramach zawartej umowy franczyzy. W świetle art. 15 ust. 1 updop, za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są także dokonywane odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 16a ust. 1 updop amortyzacji podlegają stanowiące własność podatnika środki trwałe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, które są przez tego podatnika wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Wnioskodawca wskazuje, iż podatnik ma prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od własnych środków trwałych o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, gdy wykorzystuje te środki w jakikolwiek sposób na potrzeby związane ze swoją działalnością gospodarczą. W żadnej mierze art. 16a ust. 1 updop nie odwołuje się natomiast do fizycznego wykorzystania danego środka trwałego, konkretnie w siedzibie podatnika. Wnioskodawca zauważa, że regulacja zawarta w powyższym przepisie nie ogranicza w żaden sposób zakresu sformułowania „na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą”. Wprowadzenie przez ustawodawcę tego sformułowania oznacza, że środek trwały musi służyć działalności gospodarczej podatnika, natomiast fizyczne używanie tego środka trwałego może mieć miejsce poza zakładem podatnika. W przypadku ponoszenia przez podatników wydatków na środki trwałe, wydatki te są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez system odpisów amortyzacyjnych uregulowany w przepisach art. 16a-16m updop, zgodnie z którym podatnicy rozpoznają wydatek na nabycie określonego środka trwałego w dłuższych okresach rozliczeniowych przy wykorzystaniu określonej w przepisach stawki amortyzacyjnej. Wnioskodawca ujął przedmiotowe środki trwałe w ewidencji środków trwałych. Wskazane środki pełnić będą jeszcze dodatkową rolę - dzięki umieszczanym na nich logo Wnioskodawcy pozwolą na budowanie wśród klientów Spółki popularności marki oraz będą stanowić reklamę towarów Spółki. Wnioskodawca stwierdza, że wydatki na ich zakup zostały poniesione w celu zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów Spółki. Równocześnie, wskazane wydatki nie mieszczą się w katalogu kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1 updop, powinny być zatem zaliczane do KUP. Na podstawie zawartej z kontrahentem umowy franczyzy, Spółka udostępni mu środki trwałe. Takie działania są uzasadnione z biznesowego punktu widzenia i bez wątpienia przyczynią się do zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów i zachowania jednolitego wizerunku firmy. Skoro zatem, będące własnością Spółki środki trwałe udostępniane są kontrahentowi w celu zwiększenia zysków Wnioskodawcy (działanie to związane jest więc z zachowaniem bądź zabezpieczeniem źródła dochodów Spółki), to odpisy amortyzacyjne dokonywane przez zaprezentowanego powyżej skutkowałoby sytuacją, w której poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na nabycie przedmiotowych środków trwałych nie zostałby rozpoznany przez żadnego z podatników jako KUP (kontrahenci nie mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, gdyż nie są właścicielami ani współwłaścicielami tych środków, nie spełniają również przesłanek zawartych w przepisie art. 16a ust. 2 pkt 1 updop). Taka sytuacja, w opinii Wnioskodawcy, byłaby sprzeczna z celem regulacji dotyczącej kosztów podatkowych oraz instytucji amortyzacji na gruncie updop.

Spółka zwraca też uwagę na art. 16 ust. 1 pkt 63 lit.c updop. O ile bowiem art. 16a ust. 1 updop wprowadza generalną zasadę pozwalającą na zaliczenie przez podatników odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, to art. 16 ust.1 pkt 63 lit. c updop jest przepisem, który w ściśle określonych przypadkach wprowadza wyjątek od tek zasady. Zgodnie z tą regulacją nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oddanych do nieodpłatnego używania za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. Jednak udostępnianie urządzeń w przypadku Spółki nie powinno zostać zakwalifikowane jako nieodpłatne oddanie do używania. Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym nie sposób mówić o nieodpłatności świadczenia na rzecz kontrahenta, gdyż za nieodpłatne uznaje się takie świadczenie, którego spełnienie nie powoduje, po stronie otrzymującego, obowiązkowego wzajemnego świadczenia na rzecz przekazującego środek trwały. Konstrukcja umowy franczyzy, jaką Spółka zawarła z kontrahentem, przewiduje natomiast m.in., że w zamian za udostępniane środki trwałe, kontrahent zamówi u Wnioskodawcy określoną ilość produktów, będzie stale i widocznie eksponował środki trwałe i towary Spółki oraz udzielał o nich fachowych i rzetelnych informacji klientom. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy trudno jest w przedstawionym stanie faktycznym mówić o nieodpłatności świadczenia. Dodatkowo, Wnioskodawca podkreśla, że w rzeczywistości wynagrodzenie za udostępnienie kontrahentowi środków trwałych wliczone jest w cenę sprzedawanych kontrahentowi przez Spółkę towarów.

Spółka odnosi się także do pojęcia „używanie” jakim posługuje się komentowany przepis updop. Ustawa ta, jak i inne ustawy podatkowe, nie zawiera definicji tego terminu, dlatego stosownym wydaje się sięgnięcie do regulacji z innych gałęzi prawa. Zgodnie z art. 710 i nast. Kodeks cywilny przez użyczenie rozumiane jest zobowiązanie się użyczającego do zezwolenia biorącemu na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotnymi cechami przywoływanego stosunku prawnego są nieodpłatność oraz jednostronność. Wnioskodawca wskazuje, że stosunek prawny, jaki łączyć będzie go i jego kontrahenta na skutek zawartej umowy franszyzy nie wykazuje żadnej z tych cech. Będą to umowy dwustronnie zobowiązujące, tak Spółka, jak i jej kontrahent są zobowiązani do spełnienia pewnych świadczeń na rzecz drugiej strony. A zatem zdaniem Wnioskodawcy, nie można również mówić o nieodpłatności komentowanego udostępniania środków trwałych. Tym samym, mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że w przedstawionych okolicznościach nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop. Spółka ma zatem prawo zaliczać do KUP odpisy amortyzacyjne dokonywane od udostępnianych kontrahentowi na mocy umowy franczyzy środków trwałych, stanowiących środki trwałe Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock